Ducati Scrambler by Jigsaw Customs – Ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση

Σχεδόν έτοιμο το νέο τέκνο της Jigsaw
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/12/2018

Ολοκληρώνεται το customizing στο Ducati Scrambler που ο Πέτρος Χατζηροδέλης της Jigsaw Customs προετοιμάζει για την Kosmocar AE, την ελληνική αντιπροσωπεία της Ducati. Για όποιον νομίζει πως το γδύσιμο μίας ήδη γυμνής μοτοσυκλέτας είναι εύκολη υπόθεση, ας ρίξει στο τέλος της εργασίας μία ματιά σε όλα αυτά τα καλώδια που άλλαξαν θέση, ώστε να κρυφτούν πλήρως και να διατηρηθεί έτσι η πιστότητα στην εποχή που όλα τα Cafe Racer μεσουρανούσαν... Το 2017 ο Πέτρος έκανε μία άλλη μινιμαλιστικη custom made μοτοσυκλέτα, εκείνη την φορά εμπνευσμένο από τα Flat Track, μία κατασκευή που όλοι οι αναγνώστες θα θυμούνται καθώς παρακολουθούσαμε βήμα-βήμα την δημιουργία του, όσο το XSR700 που προσέφερε η ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ, άλλαζε μορφή και όψη και γινόταν ένα TZ750 Kenny Roberts replica. Το “The Slider” όπως το ονομάσατε εσείς, οι αναγνώστες του MOTO! Μία τόσο πετυχημένη μοτοσυκλέτα που με την ολοκλήρωσή της την ταξιδέψαμε μαζί, στο Wheels & Waves κι εκεί κέρδισε για άλλη μία φορά τον θαυμασμό και την πρόκριση στον διαγωνισμό Yamaha Yard Built, υιοθετήθηκε από τον Randy Mamola και έλαβε πρόσκληση από την Yamaha Europe να κοσμήσει το περίπτερό τους στην EICMA. Όλα αυτά δεν ήταν καινούρια για τον Πέτρο Χατζηροδέλη που ένα χρόνο πριν ολόκληρο το ευρωπαϊκό κοινό τον ψήφισε ως τον καλύτερο customizer για το «The Missing Piece» ένα εξαιρετικό XJR1300 που πωλήθηκε στην Ελβετία και παραμένει σε ιδιωτική συλλογή. Και φυσικά τίποτα από τα παραπάνω δεν ήρθε τυχαία και ουρανοκατέβατα, από την στιγμή που ο Πέτρος ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση που δεκαετίες τώρα, έχει εξελιχθεί από ένα απλό συνεργείο σε ένα πραγματικό “Greek custom made machine” παράγοντας θαύματα στο customizing και στο restoring, ανάμεσα στην ροή της φυσιολογικής δουλειάς που έχει ένα πετυχημένο συνεργείο, και μία εμπορική επιχείρηση.

Με αυτή την τεράστια προίκα λοιπόν, κληροδοτήθηκε και το Ducati Scrambler που παραχώρησε η ελληνική αντιπροσωπεία στον Πέτρο, ανυπομονώντας να έχει το δικό της ελληνικό custom made, και φυσικά δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερα… Θυμηθείτε εδώ, την παραλαβή της μοτοσυκλέτας από τον Jigsaw Customs, που έχει στην διάθεσή τα ης μία σειρά ακόμη από Ducati, ανακατασκευασμένα σε άψογη κατάσταση. Το συγκεκριμένο Scrambler όμως, δεν θα κυλούσε ποτέ τους τροχούς του, όπως το είχε προετοιμάσει η μαμά Ducati και κατευθείαν λύθηκε και αποσυναρμολογήθηκε.

Μπροστά τοποθετήθηκε τροχός 17 ιντσών από τους 18, ώστε να είναι ομοιόμορφος με πίσω και κατασκευάστηκε νέα τιμονόπλακα, μαρσπιέ και βάσεις εξάτμισης για τους επίσης custom λαιμούς, που θα οδηγούσαν την έξοδο των καυσαερίων σε δύο τελικά της hpcorse. Η ιταλική εταιρία που κατασκευάζει τελικά για μία σειρά μοτοσυκλετών, και όχι μόνο των Ducati και Aprilia, ετοιμάζεται να κλείσει την πρώτη της δεκαετία, ωστόσο βρίσκεται χρόνια σε αυτή την βιομηχανία, από την στιγμή που αποτελεί στην συνέχεια της Steelform, το εργοστάσιο της οποίας συνεχίζει την πρωτοποριακή κατασκευή των σωληνώσεων προμηθευόμενο απευθείας πρώτη ύλη και όχι έτοιμους σωλήνες.

Ο Πέτρος άλλαξε θέση στην μονάδα του ABS, και μαζί ολόκληρη την διαδρομή στα σωληνάκια, ενώ τα ηλεκτρονικά ήταν από εκείνα τα σημεία που του κόστισαν τον περισσότερο χρόνο, αλλάζοντάς τους πλήρως μορφή και θέση, για να κρυφτούν με τον καλύτερο τρόπο. Σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας το πολυεστερικό κουστούμι, έντυσε ένα ρεζερβουάρ και δημιούργησε από κάτω τον απαραίτητο χώρο για όλα όσα έπρεπε να φύγουν από την κοινή θέα. Τα φώτα είναι δικής του κατασκευής, με φανοστάτες και κλιπόν να έρχονται από την γερμανική ABM, όπως δικής του κατασκευής είναι και τα τύπου «νέον» πίσω φώτα που κατασκεύασε από plexiglass ξεφεύγοντας από την απλή δουλειά του μηχανικού, όπως κάθε φορά που εμπλέκεται σε ένα τέτοιο εγχείρημα που απαιτεί μία μεγάλη σειρά από διαφορετικές ειδικότητες για να ολοκληρωθεί. Από τον σχεδιασμό, μέχρι και το βάψιμο όμως, ο Πέτρος Χατζηροδέλης δεν αφήνει άλλο χέρι να μπει στην μοτοσυκλέτα που ετοιμάζει!

 

Το ψυγείο λαδιού άλλαξε τελείως και τοποθετήθηκε και σε διαφορετική θέση, θέλοντας να μείνει πιστό στις επιταγές που προστάζει η εμφάνιση, στην οποία κάθε λεπτομέρεια είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Από τα κέντρα των τροχών, τους ίδιους τους τροχούς, τα σωληνάκια και κάθε τι που πιάνει το βλέμμα σου γύρω από τον ανέπαφο κι ολοκαίνουριο κινητήρα, έχει δεχτεί από μικρή, έως ολοκληρωτική αλλαγή. Στόχος να είναι το πιο όμορφο Ducati Cafe Racer εκεί έξω, και να γίνει μία από εκείνες τις ελάχιστες ελληνικές custom που ξεφεύγουν από τα σύνορα. Έχοντας αποκλειστικά παρακολουθήσει την πορεία της κατασκευής του ως τώρα, πριν αποκαλυφθεί πλήρως στο ευρύ κοινό και σε όλους τους υπόλοιπους, γνωρίζουμε ήδη πως είναι μία από εκείνες τις περιπτώσεις που η εμφάνιση συνδέεται με τις δυνατότητες στην οδήγηση, όπως άλλωστε κάθε δημιούργημα του Πέτρου Χατζηροδέλη και της Jigsaw Customs. Είναι απείρως πιο εύκολο να customάρεις μία νέα μοτοσυκλέτα για να δείχνει απλά όμορφη, είναι αρκετά δύσκολο να την μετατρέψεις ώστε να οδηγείται απολαυστικά και αποτελεί σπάνιο φαινόμενο να μπορείς να τα συνδυάσεις όλα. Πριν ακόμη την οδηγήσουμε, καθώς την είδαμε να συναρμολογείται κομμάτι – κομμάτι, έχουμε την πεποίθηση πως θα είναι άλλο ένα δημιούργημα της Jigsaw Customs που θα τα συνδυάζει όλα!

Marco Simoncelli: 8 πράγματα για τον φοβερό 58!

8 χρόνια από τον τραγικό θάνατό του
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2019

Σαν σήμερα, 23 Οκτωβρίου, πριν από οκτώ χρόνια, έφυγε από την ζωή ο Marco Simoncelli ένας από τους πιο ταλαντούχους αναβάτες, κουβαλώντας στην πλάτη την προφητεία πως θα είναι ο επόμενος εκλεκτός, εκείνος που δεν θα μπορεί κανείς να παλέψει μαζί του και να νικήσει. Μία προφητεία που δεν καταφέραμε να την δούμε να επαληθεύεται. Τουλάχιστον εγώ σε αυτή την προφητεία πίστευα και του το είχα πει όταν τον συνάντησα, αφού πρώτα μαλώσαμε βέβαια.

Και μαλώσαμε γιατί «οκ», μας περνούσε όλους στην πίστα, δεν χρειαζόταν όμως να το κάνει τόσο εύκολα, έτσι του είχα πει και γέλασε λέγοντας πως είναι αδύνατο να αντισταθεί. Κι ένας από τους λόγους που δεν οδηγούσε πλέον στον δρόμο ήταν αυτός, η επικινδυνότητα. Όχι τόσο του αστάθμητου παράγοντα που φέρνουν οι υπόλοιποι οδηγοί, αλλά της αστάθειας που είχαν τα επίπεδα της αδρεναλίνης του, όπως σχολιάσαμε τότε. Άδειαζε πολύ γρήγορα και ήθελε εξίσου γρήγορα να την αναπληρώσει, οπότε δεν θα κρατιόταν σε καμία περίπτωση, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τα ποδήλατα όταν έβγαινε σε δημόσιο δρόμο. Πήγαινε πιο γρήγορα με το ποδήλατο από τα υπόλοιπα οχήματα κάνοντας προπόνηση, προσπερνούσε και μοτοσυκλέτες…

Τα έλεγε όλα αυτά χαριτολογώντας αλλά όχι με καμάρι, ή με συγκεκαλλυμένη μαγκιά που εύκολα ξεχωρίζει και ξενίζει τον συνομιλητή σου. Όχι, ο Marco δεν θα ξεχώριζε τόσο πολύ, δεν θα ήταν τόσο αγαπητός στον κόσμο πριν ακόμη καταφέρει να ανέβει στο βάθρο σε έναν αγώνα στα MotoGP, αν δεν είχε χαρισματική προσωπικότητα και ευγενική ψυχή.

Τον συνάντησα ενώ είχε ήδη γίνει πρωταθλητής στα δυόμιση, και είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του αγώνα για την σεζόν 2009, έχοντας ήδη μία εγκατάλειψη. Εκείνη την χρονιά θα είχε άλλες τρεις και παρόλο αυτά θα ήταν τρίτος στο πρωτάθλημα, ενώ αργότερα θα έκανε και έναν αγώνα στο WSBK στην Imola. Ένα αγώνα και ήδη είχε βαλθεί να αποτρελάνει τον Max Biaggi με μία παράτολμη προσπέραση και ας ήταν ομόσταυλοι και ας έτρεχε ο Simoncelli ως “wildcart” χωρίς να τον νοιάζει το πρωτάθλημα. Τον ένοιαζαν όμως οι νίκες. Μιλώντας με τον πατέρα του που ήταν πάντα κοντά του, επίσης με την ίδια ποιότητα χαρακτήρα, χωρίς να επεμβαίνει, χωρίς να εμποδίζει τον νεαρό Marco να εκφραστεί, η μετάβαση στα MotoGP ήταν σίγουρη από τότε, αρχές του 2009, αλλά όχι ακόμη ανακοινώσιμη. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, τον Ιούλιο, θα ανακοίνωνε πως είχε συμφωνία για να ανέβει στα MotoGP.

Η πρώτη του χρονιά δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο γιατί στις δοκιμές είχε σημειώσει σφοδρές πτώσεις, με μία από αυτές να διαλύει το κράνος και να τον στέλνει για εξετάσεις.

Σπασμένο κράνος βλέπεις σπάνια στα MotoGP, την επόμενη φορά που θα συνέβαινε, δυστυχώς θα ήταν και μοιραία για τον Simoncelli. Παρά την άσχημη αρχή της πρώτης σεζόν στα GP, είχε μαζέψει 125 πόντους στο πρωτάθλημα και βρισκόταν εντός δεκάδας, μόνο άσχημα δεν το λες, ενώ κανονικά θα είχε ανέβει και στο βάθρο, όταν παλεύοντας με τον Dovizioso τους χώρισαν μονάχα έξι δέκατα…

Dovizioso και Simoncelli, αυτοί οι δύο δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά, κουβαλώντας παιδική έχθρα και κόντρα.

 

Την μοιραία σεζόν, το 2011, ο Marco θα έτρεχε τελικά με εργοστασιακή Honda και την βεβαιότητα σχεδόν όλων, πως θα ανακάτευε την τράπουλα στην βαθμολογία του πρωταθλήματος. Εξακολουθούσε όμως να έχει ατυχίες όλη την χρονιά και όταν έφτασε τελικά στην Μαλαισία, στην πίστα της Sepang που την προηγούμενη χρονιά είχε σπάσει εκεί το κράνος του, θα έχανε την ζωή του με αρχαιοελληνικού μεγέθους τραγωδία, τρεις αναβάτες, τρεις φίλοι και εκτός πίστας, με τον νεότερο να χάνει την ζωή του… 20.000 κόσμου θα πήγαινε στην κηδεία του να τον αποχαιρετήσει, και το νούμερο 58 θα αποσυρόταν από τους αγώνες για να είναι για πάντα δικό του.

Από όλα τα, πολλά, επιτεύγματά του καθώς κέρδιζε αγώνες με minimoto από επτά ετών, ας δούμε 8 πράγματα που είπε τότε, στην συζήτησή μας το 2009, περιμένοντας να κάνει το μεγάλο βήμα στα MotoGP, έχοντας το ήδη βέβαιο, 8 πράγματα για τα 8 χρόνια που δεν είναι μαζί μας.

  • Με τον εμπρός με πιάνει λύσσα, ακόμη κι αν του έχουν βγάλει μπλε σημαία. Είναι αδύνατο να συγκρατηθώ και θέλω να προσπεράσω, ακόμη κι αν σε αυτό οφείλονται πολλά από τα λάθη μου
  • Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να θέλω να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου εκτός από το να τρέχω αγώνες με μοτοσυκλέτα. Έχω βρει την ισορροπία στην ζωή μου με αυτό που κάνω
  • Ούτε μία φορά δεν μου είπε η κοπέλα μου (μετέπειτα αρραβωνιαστικιά – και χήρα) να της κάνω βόλτα, έχω σταματήσει να οδηγώ εκτός πίστας, με πιάνει μία ανάγκη να πάω γρήγορα, δεν πας ποτέ αρκετά γρήγορα στο δρόμο και τζάμπα το ρίσκο
  • Το μόνο πράγμα που με φοβίζει είναι ένας τραυματισμός που θα με κρατάει στο box να βλέπω τον αγώνα από την οθόνη
  • Φυσικά και μαθαίνω κάθε φορά που μπαίνω να οδηγήσω, ακόμη και σήμερα που οδηγούσα μαζί σας και ήσασταν πολύ πιο αργοί από εμένα (γελάει πειραχτικά)
  • Αν βρεθώ στην ίδια πίστα με τον Valentino σίγουρα θα προσπαθήσω να τον περάσω, κι αν το κάνω θα τον αγκαλιάσω μετά και θα του ζητήσω συγνώμη. Με είχε βοηθήσει πολύ στην αρχή (στα 250) είμαστε φίλοι, καλοί φίλοι
  • Μου αρέσει να προσπερνάω από την εξωτερική, δείχνει πως είσαι καλύτερος, είναι η πιο δύσκολη προσπέραση, είναι μία κατάκτηση
  • Στο μέλλον ναι θέλω να βρεθώ στα MotoGP, ονειρεύομαι τον τίτλο από την πρώτη στιγμή…

Ετικέτες