Honda Adventure Roads – Nordkapp 2017

Παρακολουθούμε ζωντανά την νέα περιπέτεια!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

24/6/2017

Στην άκρη της Ευρώπης, το σημείο εκείνο στο χάρτη που σταματούν οι δρόμοι, θα περικυκλώσουν σαράντα Africa Twin κι ανάμεσά τους θα υπάρχει ένας Έλληνας αναβάτης, ο ηθοποιός Γιώργος Πυρπασόπουλος που θα ενημερώνει καθημερινά τους αναγνώστες του MOTO για την νέα αυτή περιπέτεια!

Το Nordkapp βλέπετε δεν είναι αυτοσκοπός, δεν είναι η αντίστοιχη κορυφή του Everest για τους μοτοσυκλετιστές, ώστε απλά και μόνο το άγγιγμα του μνημείου να αποτελεί είδηση. Χιλιάδες το επισκέπτονται κάθε σεζόν και οι δρόμοι γεμίζουν μοτοσυκλέτες. Κι όμως, ούτε μία ιστορία δεν είναι ίδια! Αυτή είναι η μαγεία του Nordkapp και ο λόγος που έχει γίνει διάσημο. Πρόκειται για την ιστορία της διαδρομής για την περιπέτεια που θα ζήσει κανείς μέχρι να φτάσει εκεί. Το Nordkapp είναι απλά η αφορμή και για αυτό ακριβώς το λόγο αποτελεί δημοφιλή προορισμό και κάθε χρονιά και η ιστορία μέχρι εκεί γράφεται ξανά από την αρχή και είναι εξίσου συγκλονιστική. Στα 32 χρόνια του περιοδικού, πρέπει να έχουμε πάνω από σαράντα ταξιδιωτικές ιστορίες για το Nordkapp και είναι όλες τους όμορφες και τελείως διαφορετικές. Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος βάζει πλώρη για μία ακόμη, ίσως πιο ξεχωριστή από όλες, αφού είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύει με μοτοσυκλέτα εκτός συνόρων, και η πρώτη που θα γνωρίσει τους συνταξιδιώτες του στο σημείο εκκίνησης!

Η γνωριμία του Γιώργου με το περιοδικό χάνεται λίγο στο βάθος του χρόνου. Αρχικά υπήρξε γείτονας σε μία εποχή που μοιάζει λίγο με το σήμερα καθώς οι συγκυρίες μας έχουν επιστρέψει και την ξανά ζούμε: Βλέπεις κάποιον στην γειτονιά με καινούρια μοτοσυκλέτα κι αυτός είναι αρκετός λόγος για να γνωριστείτε και να γίνετε φίλοι! Αργότερα ο Γιώργος είχε συνδράμει και σε φωτογράφιση του περιοδικού, μέχρι να έρθει σήμερα η ώρα να συνεργαστούμε ή καλύτερα να μοιραστούμε μία νέα περιπέτεια: Αυτή την ώρα ο Γιώργος είναι στο αεροπλάνο για το Όσλο, όπου θα βρεθεί με μία μεγάλη ομάδα για να ξεκινήσει την δράση: Honda Adventure Roads! Για 8 μέρες 40 Africa Twin θα μπλέξουν με την απείραχτη γη της Νορβηγίας, την βροχή και τον ήλιο της, τους δρόμους και τα υπέροχα τοπία της. Σήμερα το βράδυ λοιπόν ξεκινά το Nordkapp 2017 κι αν σας θυμίζει κάτι, είναι γιατί πέρσι είχαμε ξεπροβοδίσει από την Ελλάδα για μία αντίστοιχη επική περιπέτεια την ελληνική αποστολή, που έφερε πίσω μία βραβευμένη ταινία την οποία οι αναγνώστες του MOTO πήραν και σε DVD! Από την τεράστια αυτή επιτυχία της ελληνικής αποστολής, εμπνεύστηκε και η Honda Europe που στέλνει σε μία μεγάλη περιπέτεια τις 40 Africa Twin. Κομμάτι της περιπέτειας είναι και η γνωριμία με τους συνταξιδιώτες. Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για τον άλλο! Ρωτώντας τον Γιώργο πριν το ταξίδι, το βρίσκει αυτό εξαιρετική ιδέα, ένα κομμάτι της περιπέτειας.

Με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο είναι εύκολο να ταυτιστεί μία μεγάλη πλειοψηφία μοτοσυκλετιστών, καθώς δεν πρόκειται για εκείνον τον μεγάλο ταξιδευτή που στην σέλα διαπερνά άγνωστες και ξεχασμένες χώρες, κόβει σύνορα και ενώνει ηπείρους. Μπορεί ο ίδιος να έχει ταξιδέψει πολύ στην ζωή του, όμως η επαφή του με την μοτοσυκλέτα είναι η καθημερινή μετακίνηση και κοντινά ταξίδια εντός συνόρων, οπότε οι δυσκολίες και οι ανησυχίες είναι αντίστοιχες με εκείνες που έχουν οι περισσότεροι που σκέφτονται ένα μεγάλο ταξίδι με μοτοσυκλέτα!

Η πρώτη επαφή με μοτοσυκλέτες για τον Γιώργο, ήρθε από την μητέρα του που οδηγούσε ένα Chaly, και υπήρξε και το δικό του πρώτο μηχανάκι. Τα πρώτα «λάθη» τα έκανε με αυτό κι αργότερα με ένα DR πριν έρθει το Honda Transalp με τον οποίο κάποτε τον γνωρίσαμε κι εμείς.

«Είμαι ενθουσιασμένος με το ταξίδι αυτό που έρχεται σε μία στιγμή στην οποία δεν διακόπτω υποχρεώσεις κι έτσι μπορώ να το απολαύσω στο μέγιστο. Ωστόσο σε διαβεβαιώνω πως δεν το αλλάζω με τίποτα και θα έκανα οποιαδήποτε αλλαγή προγραμματισμού για να βρεθώ στο Nordkapp! Η πρώτη αποκάλυψη ήρθε με την Honda Africa Twin, την έχω στην κατοχή μου μερικές μέρες τώρα, μάλιστα ταξίδεψα μαζί της από την Θεσσαλονίκη στο Γύθειο, ως μέρος της προετοιμασίας για το Honda Adventure Roads και έχω εντυπωσιαστεί! Δεν το λέω απλά για να το πω, το Transalp μου είναι ήδη προς πώληση δεν το ξανά καβαλάω! Μου φαίνεται ελαφρύτερη, σαφώς πιο άνετη, στιβαρή και μου είναι πολύ εύκολο να την κουμαντάρω μέσα στην πόλη, ιδιαίτερα με την αλλαγή της σέλας. Λόγω ύψους, στο Transalp είχα αναγκαστεί να σκάψω την σέλα, τώρα στο Africa Twin (που η απόσταση από το έδαφος είναι μεγαλύτερη) δεν έχω τέτοιο πρόβλημα και με έχει βολέψει απίστευτα. Μάλιστα πήγα μία βόλτα από ένα καλό μου φίλο που έχει το 990 Adventure και αφού κάναμε μία βόλτα, άρχισε να γλυκοκοιτάει την Africa!»

«...Έχω ταξιδέψει πολύ στην ζωή μου αλλά όχι με μοτοσυκλέτα. Έχω διανύσει οριζόντια τις ΗΠΑ με την πρώην σύζυγό μου, έχω ζήσει στο εξωτερικό, όμως καμία από αυτές τις περιπέτειες δεν έγινε πάνω σε τροχούς μοτοσυκλέτας κι έτσι χαίρομαι ιδιαίτερα που θα έχω την ευκαιρία να μπω «στα βαθιά» συμμετέχοντας σε κάτι τόσο μεγάλο, όπως το Honda Adventrure Roads. Για αυτό και δεν νιώθω άγχος ή κάτι τέτοιο, παρά μία απλή ανυπομονησία να αρχίσει το ταξίδι! Είμαι άνθρωπος της ζωής στην φύση και αγαπώ ιδιαίτερα το ελεύθερο κάμπινγκ, ή να το πω καλύτερα: Το ελεύθερο κάμπινγκ είναι η μόνη πραγματική μορφή διακοπών. Κι εκεί οι περισσότερες αναμνήσεις είναι εκτός μοτοσυκλέτας, γιατί είχα το φουσκωτό και γυρνούσαμε τις παραλίες με αυτό. Οπότε με το Honda Adventure Roads συμπληρώνω ένα μεγάλο κομμάτι στο δικό μου "adventure" παζλ»

Κομμάτι της προετοιμασίας του για το ταξίδι, ήταν το Level 1 του California Superbike School από το οποίο μου είπε ότι βγήκε άλλος αναβάτης αλλά του κόλλησε ένα νέο μικρόβιο. Θέλει να ξανά μπει σε πίστα… Τότε έπεσε η ιδέα μετά την επιστροφή του και μετά την εμπειρία που θα έχει αποκτήσει, να κάνει ένα συγκριτικό του Africa Twin με το 990 Adventure του φίλου του, και με την πρώτη ευκαιρία που θα βρεθούμε στα Μέγαρα, να τον καλέσουμε να μπει στην πίστα ξανά. Παράλληλα με το California Superbike School ταξίδεψε στην Ελλάδα με την Africa Twin και έκανε αρκετό ποδήλατο, που έτσι κι αλλιώς αποτελεί τμήμα της καθημερινής του γυμναστικής. Τις τελευταίες μέρες τον απασχολεί βέβαια μία ίωση από την οποία δεν έχει απεμπλακεί τελείως, και οι πρώτες μέρες της διαδρομής είναι πολύ πιθανό να είναι βροχερές… του δώσαμε μερικές μικρές συμβουλές και τον αποχαιρετήσαμε για την πτήση του!

Περιμένουμε λοιπόν τον Γιώργο να προσγειωθεί στο Όσλο, να παραλάβει την Africa Twin που θα τον συντροφεύσει στη νέα του περιπέτεια και μαζί του θα ζούμε καθημερινά την εξέλιξη, μαθαίνοντας όλες τις λεπτομέρειες. Είναι το πρώτο ταξίδι στο Nordkapp που θα το παρακολουθούμε ζωντανά, ξεκινώντας σε λίγη ώρα με το πρώτο Live Video που θα κοινοποιηθεί και στο MOTO Magazine Greece, μείνετε συντονισμένοι!

 

Photo credit: Tzartos team - Lefteris Partsalis

Ετικέτες

Μια απ' τις πιο σημαντικές "μοτοσυκλέτες" της Moto Guzzi

Η κρυφή ιστορία πίσω απ' το τρίτροχο
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

6/2/2019

Moto Guzzi V7, η πιο αναγνωρίσιμη της εταιρείας που κατέχει το ρεκόρ του Ευρωπαίου κατασκευαστή με την μεγαλύτερη ΑΔΙΑΚΟΠΗ λειτουργία, μία μοτοσυκλέτα είδωλο για όλους τους ιταλόφιλους και όχι μονάχα τους guzzisti! Σήμερα θα πάμε στην απαρχή της ιστορίας της και θα βρούμε την βάση για έναν από τους λόγους της επιτυχίας της. Και για να το κάνουμε αυτό θα ξεκινήσουμε με μία ελάχιστα γνωστή τρίκυκλη μοτοσυκλέτα, που παίζει με τα όρια που υπάρχουν με την αυτοκίνηση του σήμερα, μιας και κάποτε όλες αυτές οι περιοχές ήταν ακόμη πιο γκρίζες…

Με μια πρώτη ματιά το τρίτροχο της Moto Guzzi εντυπωσιάζει με τον σχεδιασμό του θυμίζοντας περισσότερο αυτοκίνητο -λόγω του τιμονιού- και λιγότερο φουρκόνι όπως θα προτρέξουν πολλοί να το παρομοιάσουν, όμως στην πραγματικότητα είναι κάτι τελείως ξεχωριστό.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 η Moto Guzzi υπέγραψε μια συμφωνία με τον ιταλικό στρατό ώστε να τους κατασκευάσει ένα όχημα ικανό για να περάσει ακόμη κι απ’ τα πιο δύσβατα ορεινά μονοπάτια, μεταφέροντας συνάμα μεγάλες ποσότητες προμηθειών και χωρίς να έχει μεγάλο κόστος συντήρησης. Η πρόταση έπεσε στο τραπέζι της Moto Guzzi απ’ τον στρατηγό Ferruccio Garbari που ήθελε να “αποσύρει” τα μουλάρια που χρησιμοποιούσαν μέχρι πρότινος τα στρατεύματα για την μεταφορά εφοδίων καθώς κατά τη διάρκεια του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου αποδείχτηκαν υπό μια έννοια ζημιογόνα, αφού όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έπρεπε να τραφούν για να αποδώσουν - και με τη τροφή να είναι περιορισμένη τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα δύσκολα. Έτσι τον Μάρτιο του 1960 μετά από έναν χρόνο εντατικών δοκιμών και τροποποιήσεων, η Moto Guzzi παρουσίασε το Autoveicolo Da Montagna (ορεινό όχημα).

Υπεύθυνος για τη δημιουργία του ήταν ο ευρηματικός μηχανικός της ιταλικής εταιρείας, Giulio Carcano. Το αρχικό του πλάνο ήταν να χρησιμοποιήσει τον μονοκύλινδρο κινητήρα των 500 κυβικών που είχαν κι άλλες μοτοσυκλέτες της εταιρείας -τόσο στρατιωτικές όσο και παραγωγής, όμως αφού αποδείχτηκε αρκετά αδύναμος τα πράγματα πήραν άλλη τροπή. Λίγα χρόνια νωρίτερα ο Giulio είχε σχεδιάσει έναν αερόψυκτο δικύλινδρο V 90ο με σκοπό να τοποθετηθεί στην sport έκδοση του Fiat 500, όμως το σχέδιο ματαιώθηκε καθώς η Moto Guzzi δεν είχε τη δυνατότητα να τον παράγει στις ποσότητες που ζητούσε η Fiat. Ναι, ήταν μία ωραία εποχή που ευνοούσε τις συνεργασίες. Το γεγονός πως ήταν υπεύθυνος στη δημιουργία του Autoveicolo Da Montagna του έδωσε τη δυνατότητα να εξελίξει περαιτέρω τον κινητήρα αυξάνοντας τον κυβισμό στα 754 κυβικά, προσφέροντας έτσι στο βαρυ σχετικά πρωτότυπο τις απαραίτητες επιδόσεις για να περνά και απ' τα πιο δύσκολα μονοπάτια. Ακόμη, ο κινητήρας είναι εφοδιασμένος με κιβώτιο έξι σχέσεων και μια όπισθεν παρέχοντας την κατάλληλη κλιμάκωση της δύναμης ώστε να ανεβαίνει μέχρι και πλαγιές με κλίση έως 31 μοίρες. Για να μην αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα σε οποιοδήποτε τερέν, εφοδίασε τους πίσω τροχούς με ένα είδος ερπύστριας που μάλιστα είναι ρυθμιζόμενη ώστε να παρέχονται τα μέγιστα δυνατά επίπεδα πρόσφυσης, ενώ η μετάδοση της κίνησης γίνεται μέσω του διαφορικού.

Ακόμη ο μπροστινός τροχός παίρνει κίνηση απ’ τον κινητήρα μέσω δύο αξόνων με αποτέλεσμα να εκμηδενίζονται σχεδόν οι πιθανότητες να κολλήσει σε κάποιο μέρος στο βουνό. Όμως, το μεγαλύτερο ατού του –η αναρρίχηση στις απότομες πλαγιές- ήταν ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο μειονέκτημά του, καθώς είχαν σκοτωθεί αρκετοί στρατιώτες την ώρα που ανέβαιναν στις πλαγιές αφού πολλές φορές αναποδογύριζε, πλακώνοντάς τους. Με την σκληρότητα που υπήρχε εκείνη την εποχή, συγκριτικά με την πιο εύκολα συναισθηματικά φορτισμένη δική μας, να ρίχνει βάρος και στο ίδιο το στράτευμα, καθώς δεν ήταν επαρκώς εκπαιδευμένο...

Σαν σύνολο εκπλήρωνε επιτυχώς τον στόχο του, αφού το πεδίο δράσης του δεν γνώριζε περιορισμούς -χάρη στην κίνηση στους τρεις τροχούς και τις ερπύστριες- ενώ παράλληλα το κόστος συντήρησης δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο σε χρήμα αλλά αντίθετα σε χρόνο. Πράγμα που σε στρατιωτικούς όρους το καθιστούσε ασύμφορο. Έτσι οι απώλειες που είχαν προκύψει απ’ τη χρήση του και σε συνδυασμό με τη δύσκολη συντήρηση που είχε λόγω των αξόνων κίνησης οδήγησε στην διακοπή της παραγωγής της, το 1963. Δεν είναι τυχαίο που το ψευδόνυμό του σε πολύ ελεύθερη μετάφραση, ήταν: "Συνονθύλευμα γραναζιών".

Το εικονιζόμενο, άψογα ανακατασκευασμένο μοντέλο, προέρχεται απ’ το μουσείο The motorworld του V. Sheyanov που βρίσκεται κοντά στην Σαμάρα, βορειοανατολικά της χώρας μας κοντά στα σύνορα της Ρωσίας και του Καζακστάν.

Ο Peter Moskovsskikh αναφέρει την ιστορία της μοτοσυκλέτας μέχρι να μπει στο μουσείο ως έκθεμα λέγοντας: “Την αποκτήσαμε από έναν συλλέκτη στο Rimini. Δεν ήταν σε κακή κατάσταση όμως η ολική ανακατασκευή της ήταν απαραίτητη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν να βρούμε όλα τα ανταλλακτικά και όχι η διαδικασία της αναπαλαίωσης που διήρκησε έξι μήνες.” Για την ακρίβεια η αναπαλαίωση ήταν τόσο πιστή που απέκτησε ξανά μέχρι και την Beretta 38/49 που χρησιμοποιούσαν τα ιταλικά στρατεύματα στο ‘B Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και το έμβλημα του Torino Alpini του στρατιωτικού σώματος που την χρησιμοποιούσε.

Η ανακατασκευή της όμως δεν έγινε στο ρωσικό μουσείο όπως πολλοί θα πιστεύαμε αλλά πίσω στην Ιταλία, στο Cingoli, απ’ τον Costantino Frontalini ιδιοκτήτη ενός άλλου μουσείου που είναι αφιερωμένο στα sidecars.

Το τρίτροχο της Moto Guzzi έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της κίνησης που είχε και στους τρείς τροχούς καθώς και των ερπυστριών της όμως το πραγματικό μυστικό είναι ότι κρύβει μέσα της κάτι που είναι ανεκτίμητης ιστορικής αξίας για την εταιρεία, τον κινητήρα της. Όχι μόνο επειδή ήταν ο πρώτος διάταξης V της Moto Guzzi που χρησιμοποιήθηκε έστω και σε μοντέλο για στρατιωτική χρήση αλλά επειδή μετέπειτα θα εξόπλιζε μοντέλο - είδωλο της εταιρείας, το V7.

Ο λόγος της δημιουργίας της V7, αποσκοπούσε στο να κερδίσει η Moto Guzzi έναν διαγωνισμό που είχε ξεκινήσει η ιταλική κυβέρνηση για τον εξοπλισμό της αστυνομίας με μοτοσυκλέτες. Νικητής του διαγωνισμού θα ήταν αυτός που η μοτοσυκλέτα του θα είχε το χαμηλότερο κόστος συντήρησης απ' τις υπόλοιπες στα πρώτα 100.000 και όπως καταλαβαίνετε η Moto Guzzi σε αυτόν τον τομέα δεν είχε αντίπαλο, χάρη τη δημιουργία του Giulio Carcano. Για να τον τιμήσει έδωσε τ' όνομά του στον κινητήρα, παρουσιάζοντας έτσι τον Carcano V7Έτσι το 1964 η πρώτη V7 βγήκε στην παραγωγή διαμορφώνοντας την εικόνα της Moto Guzzi που μέχρι σήμερα παραμένει αναλλοίωτη με τους εγκάρσια τοποθετημένους κινητήρες.

Αν θέλετε, εδώ μπορείτε να διαβάσετε την δοκιμή της V7 II Special 2015, συνεχίζοντας την ιστορία του Carcano...

Ετικέτες