MotoGP - Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Το πιο πρόσφατο ρεκόρ καταγράφηκε στην ευθεία του Mugello από τον Binder, στον αγώνα Sprint
motomagMotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

4/1/2024

Το ιταλικό GP του 2023 στην πίστα του Mugello έφερε νέο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, με τον εργοστασιακό αναβάτη της Red Bull KTM, Brad Binder, να σημειώνει στον αγώνα Sprint του Σαββάτου το εξωφρενικό νούμερο των 366,1 χ.α.ω., με τη μεγάλη κατηγορία να πλησιάζει ακόμα περισσότερο τον αριθμό 400 που έχουμε συνηθίσει περισσότερο στα dragster!

Η μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων του Mugello, μας έχει συνηθίσει στις υψηλές τελικές. Εκεί είναι και το σημείο που συνήθως βλέπουμε να σπάει το ρεκόρ, και το 2023 δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Τα 366,1 χλμ/ώρα που έγραψε ο Brad Binder θα θεωρούνταν απόλυτα εξωφρενικό νούμερο μέχρι πριν λίγα χρόνια, όμως η ραγδαία εξέλιξη και η πρόοδος της τεχνολογίας στην υψηλότερη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού με μοτοσυκλέτα το κατέστησε εφικτό. Αξίζει να σημειωθεί για τους φίλους της αυστριακής εταιρείας πως η επιτυχία αυτή του Binder ήταν η δεύτερη φορά που η εργοστασιακή ομάδα της KTM σημείωσε την υψηλότερη τελική στη μεγάλη κατηγορία των MotoGP.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Μία ακόμα πίστα που ωθεί τα πρωτότυπα των MotoGP στο όριο περιστροφής των κινητήρων είναι αυτή στην Doha του Κατάρ, ωστόσο τον Νοέμβριο του 2023, όπου η Losail αποτέλεσε τον προτελευταίο γύρω του πρωταθλήματος, δεν είδαμε να σπάει εκεί το φράγμα των 360 χ.α.ω. Ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτό ήταν το γεγονός ότι η ευθεία εκκίνησης-τερματισμού ήταν για το 2023 διαφορετική, μικρότερη κατά 30 μέτρα σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Εκεί, η Ducati ήταν αυτή που σημείωσε την υψηλότερη τελική με τους Enea Bastianini, Marco Bezzecchi και Zohan Zarco να γράφουν 356,4 χ.α.ω.

Μπορεί η σεζόν του 2023 να είχε μία νέα προσθήκη στο καλεντάρι της, αυτή της Buddh International Circuit, κοντά στο Δελχί της Ινδίας, ωστόσο παρά την μεγάλη πίσω ευθεία των 1.006 μέτρων δεν καταφέραμε να δούμε να σπάει το φράγμα των 360 χ.α.ω. Αν και σαν πίστα χαρακτηρίζεται από ροή που βοηθάει στην επίτευξη υψηλής ταχύτητας, ο Aleix Espargaro με την RS-GP ήταν αυτός που έφτασε τα 356,4 χιλιόμετρα στον αγώνα Sprint. Από την άλλη βέβαια, μιλάμε για μία άγνωστη πίστα για τους αγωνιζόμενους, κάτι που σημαίνει ότι το ρεκόρ αυτό μπορεί να καταρριφθεί στα επόμενα χρόνια, μέχρι και το 2027 όταν τα MotoGP θα υποδεχτούν τους κινητήρες των 850 κυβικών.

Η υψηλή τελική είναι σημαντικό κομμάτι στα MotoGP, καθώς σου δίνει τη δυνατότητα να εκμεταλλευτείς στο μέγιστο το slipstreaming και κάνει πιο εύκολες τις προσπεράσεις στο τέλος της ευθείας. Αυτό, το επιβεβαίωσε και ο Αυστραλός, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι η μοτοσυκλέτα του είναι “πύραυλος”, δίνοντας τα εύσημα στην ομάδα του. Ο χαρακτηρισμός “πύραυλος”, δεν είναι καθόλου άσχετος, αν κανείς σκεφτεί ότι τα συμβατικά επιβατικά αεροσκάφη φτάνουν τα 240-285 χ.α.ω. προτού απογειωθούν, με τα ελαφριά μονοκινητήρια να χρειάζονται ακόμα λιγότερα χιλιόμετρα γι’ αυτό.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Πάμε να δούμε την εξέλιξη όσον αφορά την τελική ταχύτητα από την απαρχή της τετράχρονης κατηγορίας MotoGP:

Κοιτάζοντας την ιστορία, πίσω στο 2002, την πρώτη χρονιά της τετράχρονης εποχής, ο Tohru Ukawa με Honda σημείωσε "μόλις" 324,5 χ.α.ω. Το 2003 το ρεκόρ αυτό έσπασε η Ducati του Loris Capirossi, πετυχαίνοντας τελική 332,4 χ.α.ω, για να επιστρέψει στη Honda και τον Alex Barros το 2004 με 343 χ.α.ω. Οι παραπάνω μετρήσεις έλαβαν χώρα στην πίστα του Mugello.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια, μέχρι να φτάσουμε στη Shanghai το 2006, όπου ο Makoto Tamada με Honda θα αφήσει το σημάδι του γράφοντας 343,7 χ.α.ω τελικής στα προκριματικά. Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που βλέπαμε τον κινητήρα των 990 κυβικών, καθώς το 2007 τα MotoGP “έπεσαν” στα 800 κυβικά.

Αυτό μπορεί να καθυστέρησε λίγο το να δούμε υψηλότερη τελική ταχύτητα, όμως δεν το απέτρεψε. Ο αναβάτης της Honda, Dani Pedrosa, το 2009 θα γράψει νέο ρεκόρ στο Mugello με 349,3 χ.α.ω., που θα καταφέρει να κρατήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2012 τα MotoGP ανεβαίνουν στα 1.000 κυβικά, όμως μέχρι το 2014 δεν θα δούμε να αλλάζει χέρια ο τίτλος της υψηλότερης τελικής. Αυτή είναι η χρονιά που ο Andrea Iannone καβάλα σε Ducati έγραψε 349,6 χ.α.ω., πλησιάζοντας έτσι πολύ κοντά στο φράγμα των 350 χ.α.ω.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Τελικά, αυτό θα σπάσει ένα χρόνο αργότερα, το 2015, από τον 8 φορές -πλέον- Παγκόσμιο Πρωταθλητή, Marc Marquez και την ομάδα της Honda, στην Doha του Κατάρ. Δεν θα κρατήσει πολύ, όμως, καθώς την ίδια χρονιά στο Mugello, ο Iannone θα πάρει πίσω τον τίτλο, με το ρεκόρ των 354,9 χ.α.ω.

H Ducati θα συνεχίσει να διατηρεί τον τίτλο με τον Andrea Dovizioso να σημειώνει στο ιταλικό GP 356,5 χ.α.ω. το 2018, ενώ το 2019 θα σταματήσει "τη βελόνα" στα 356,7 χ.α.ω. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους και τα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστά τμήμα του φαίρινγκ των μοτοσυκλετών.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Προχωράμε 2 χρόνια για να βρεθούμε στο 2021, με τα “φτερά” στα φαίρινγκ να έχουν μπει για τα καλά στην ζωή μας. Εκείνη την χρονιά, ο Johann Zarco πάνω στην Pramac Ducati θα περάσει την “παγίδα ταχύτητας” με 362,4 χ.α.ω. Λίγους γύρους μετά, στο Mugello, ο εργοστασιακός αναβάτης της KTM, Brad Binder θα ισοφαρίσει τον Γάλλο.

Το ιταλικό GP θα έρθει ξανά στο προσκήνιο το 2022, με τον Jorge Martin της Pramac Ducati, να ανεβάζει τον πήχη στα 363,6 χ.α.ω, αξιοποιώντας το slipstreaming στη μεγάλη ευθεία εκκίνησης-τερματισμού των 1.141 μέτρων. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά τον αγώνα ότι ο δυνατός αέρας στην είσοδο της πρώτης στροφής ήταν αυξητικός παράγοντας του κινδύνου που αντιμετώπιζαν οι αναβάτες σε αυτά τα χιλιόμετρα.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Το 2023 ο Brad Binder (KTM) επέστρεψε στην κορυφή της λίστας με την υψηλότερη τελική, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ με 366,1 χ.α.ω. Μαζί του, το ρεκόρ του Martin έσπασε και ο εργοστασιακός αναβάτης της Ducati, Enea Bastianini με 364,8 χ.α.ω., ενώ κατά τη διάρκεια του ιταλικού GP, 12 συνολικά αναβάτες κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα των 360 χ.α.ω. Απίστευτες ταχύτητες που αναδεικνύουν την πρόοδο, την εξέλιξη και το επίπεδο που βρίσκονται σήμερα τα MotoGP.

Όπως δήλωσε και ο Jack Miller, σε αυτό το παιχνίδι της εξέλιξης δεν υπάρχει όριο. Αυτό είναι σίγουρο, καθώς κάθε χρόνο βλέπουμε και κάτι καινούργιο. Αρκεί απλά να σκεφτούμε πόσο απίθανα έμοιαζαν κάποτε τα 300 χ.α.ω. Όταν σπάσαμε το φράγμα αυτό, βάλαμε νέο στόχο, φτάνοντας τα 360 χ.α.ω. Η διαφορά από εκεί στα 370 δεν δείχνει μεγάλη, και τα 400 πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο…

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Είναι σαφές ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα έχουν συντελέσει κομβικό ρόλο στην επίτευξη τόσο υψηλών ταχυτήτων. Μπορεί ναι μεν να επηρεάζουν ελαφρώς την ροή του αέρα, όταν μιλάμε για τελική ταχύτητα, όμως με τις ιπποδυνάμεις των σύγχρονων πρωτότυπων των MotoGP, η κάθετη δύναμη που προσφέρει είναι πολύ μεγαλύτερη, αντισταθμίζοντας το αμελητέο μειονέκτημα. Αν δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά, τότε δεν θα τα είχαν υιοθετήσει όλοι οι κατασκευαστές. Άσχετα αν αρέσουν ή όχι, μιλάμε για μία τεχνολογία που έφερε αποτελέσματα και αυτό σημαίνει ότι ήρθε για να μείνει. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει από το 2027 και μετά, όπου οι κινητήρες θα χάσουν 150 κυβικά, ενώ ταυτόχρονα τα καύσιμα θα γίνουν 100% συνθετικά. Ίσως να αργήσουμε να δούμε τέτοια νούμερα ξανά. Ίσως πάλι να μην ξαναδούμε, μέχρι κάτι άλλο να αλλάξει. Όπως και να ‘χει όμως, οι τελικές αυτές έχουν γραφτεί στην ιστορία και η μείωση του κυβισμού και τα συνθετικά καύσιμα, το μόνο που μπορεί να σημαίνουν είναι ακόμα μεγαλύτερος χώρος για εξέλιξη, την οποία στο τέλος θα την δούμε εμείς στις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε καθημερινά στον δρόμο.

MotoGP – Πώς φτάσαμε στα 366,1 χ.α.ω τελικής ταχύτητας!

Ακολουθούν οι 10 υψηλότερες τελικές στην ιστορία των MotoGP:

1. Brad Binder (KTM): 366.1 km/h – Sprint, Mugello 2023
2. Enea Bastianini (Ducati): 364.8 km/h – Sprint, Mugello 2023
3. Jorge Martin (Ducati): 363.6 km /h – Race, Mugello 2022
4. Maverick Viñales (Aprilia): 363.6 km/h – Sprint, Mugello 2023
5. Fabio Di Giannantonio (Ducati): 363.6 km/h – Race, Mugello 2023
6. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h - FP4, Doha 2021
7. Brad Binder (KTM): 362.4 km/h - FP3, Mugello 2021
8. Jack Miller (KTM): 362.4 km/h - Sprint, Mugello 2023
9. Johann Zarco (Ducati): 362.4 km/h – Sprint, Mugello 2023
10. Michele Pirro (Ducati): 361.2 km/h – Sprint, Mugello 2023

 

 

Ετικέτες

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Ποιοι είναι οι πιο επιτυχημένοι αναβάτες στην πίστα του Κατάρ, τι έχει κάνει το κάθε εργοστάσιο, αλλά και σενάρια με το τι μπορεί να συμβεί φέτος
MotoGP 2024
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

7/3/2024

Η 75η σεζόν του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος MotoGP αναμένεται να ξεκινήσει την Παρασκευή 8 Μαρτίου, με τον Francesco Bagnaia της Ducati Lenovo Team να υπερασπίζεται τον τίτλο του στην έρημο της Doha, απέναντι σε 21 ακόμα αναβάτες. Μεταξύ τους, και πέρα από τα κλασικά φαβορί ξεχωρίζουν για φέτος ο Marc Marquez, ο οποίος θα κάνει το αγωνιστικό του ντεμπούτο με τα χρώματα της Gresini Racing Team, αλλά και ο εξαιρετικά ταλαντούχος rookie, Pedro Acosta, με τα χρώματα της Red Bull GASGAS Tech3.

Λίγο πριν η αυλαία αυτής της επετειακής σεζόν ανοίξει, έχουμε την ευκαιρία να δούμε τα σημαντικότερα ορόσημα της πίστας του Lusail, που από το 2004 έχει φιλοξενήσει συνολικά 22 GP. Τα 18 εξ αυτών έχουν διεξαχθεί κάτω από τον νυχτερινό ουρανό της ερήμου, με τα φώτα της πίστας να δημιουργούν μία εντελώς ξεχωριστή ατμόσφαιρα, σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει στους αγώνες μοτοσυκλέτας. Από την το 2007, η πίστα του Κατάρ αποτέλεσε τον εναρκτήριο αγώνα του Πρωταθλήματος, κάτι που συνεχίστηκε μέχρι και το 2022. Κάποιες εργασίες ανακαίνισης της πίστας δεν άφησαν το 2023 να συνεχιστεί η παράδοση, όμως το 2024 επιστρέφουμε στην έρημο της Doha, με το Lusail να παίρνει την παραδοσιακή του θέση, ως ο εναρκτήριος γύρος, με νέες εγκαταστάσεις για τους αγωνιζόμενους.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Το Κατάρ είναι μία από τις 8 ασιατικές πόλεις που έχουν φιλοξενήσει αγώνα GP, στην διάρκεια των 75 ετών του θεσμού. Στη λίστα βρίσκουμε ακόμη την Τουρκία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Μαλαισία, την Ταϊλάνδη, με πιο πρόσφατες προσθήκες αυτές της Ινδίας και της Ινδονησίας. Από τις 13 συνολικά πίστες, της πολυπληθούς ηπείρου που έχουν φιλοξενήσει κάποιο GP, το Lusail βρίσκεται στην τρίτη θέση, με 62 αγώνες, σε όλες τις κατηγορίες, να έχουν διεξαχθεί εκεί μέχρι στιγμής. Μπροστά του βρίσκονται το Motegi (69 αγώνες) και η Sepang (68). Ακολουθούν η Suzuka (56), η Shah Alam (21), η Shanghai (12), το Buriram (12), η πίστα Istanbul Park (9), το Fisco/Fuji (8), η Sentul (6), η Mandalika (6), η Johor (3) και το Buddh (3). Για το Lusail, 20 αγώνες αφορούν τη μεγάλη κατηγορία (ο Sprint του 2023 μένει εκτός), 15 την Moto2, 6 τα 250 κυβικά, 13 την Moto3 και 8 τα 125 κυβικά.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Στους αναβάτες με τις περισσότερες νίκες στο Lusail πρώτος είναι ο Jorge Lorenzo με 6 νίκες σε όλες τις κατηγορίες (3 στην MotoGP, 2 στα 250 κυβικά και 1 στα 125). Πίσω του ο Casey Stoner με 5 (4 σε MotoGP και 1 στα 250 κυβικά), με την πρώτη τριάδα να κλείνει ο Valentino Rossi με 4, όλες στην μεγάλη κατηγορία. Ο Maverick Vinales έχει δει τρεις φορές το ψηλότερο σκαλί του βάθρου (2 στη MotoGP και 1 στη Moto3), με τον Andrea Dovizioso να έχει 2 νίκες στη MotoGP κατηγορία. Μαζί του βρίσκεται ο Marc Marquez (1 στη MotοGP και 1 στη Moto2). Από 2 νίκες μοιράζονται και οι Sam Lowes στη Moto2, ο Nico Terol στα 125 κυβικά και ο Jaume Masia στη Moto3.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Από τους αναβάτες που βρίσκονται αυτή την στιγμή στην μεγάλη κατηγορία, 10 έχουν ανέβει έστω και μία φορά στο βάθρο της Lusail. Πρώτος είναι ο Marc Marquez με 5, ενώ ακολουθούν οι Francesco Bagnaia (2), Maverick Vinales (2) και Johann Zarco (2). Από μία φορά που έχουν πατήσει κάποιο σκαλί μοιράζονται οι Bastianini, Quartararo, Jorge Martin, Binder, Luca Marini και Di Giannantonio. Οι 6 από αυτούς έχουν σημειώσει και ταχύτερο γύρο στα προκριματικά, παίρνοντας την pole position. Από δύο έχουν οι Vinales και Martin, με τους M. Marquez, Zarco, Bagnaia και Marini να μοιράζονται από μία.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Το εργοστάσιο με τις περισσότερες νίκες στην έρημο της Doha είναι η Yamaha με 10, ενώ ακολουθούν οι Ducati (7) και Honda (3). Το εργοστάσιο της Iwata αποτελεί τον πιο επιτυχημένο κατασκευαστή, έχοντας τέσσερις αναβάτες στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Τις περισσότερες νίκες έχει ο Valentino Rossi (2005, 2006, 2010 και 2015). Δεύτερος έρχεται ο Jorge Lorenzo (2012, 2013 και 2016). O Maverick Vinales ακολουθεί (2017 και 2021). To 2021 ήταν μία περίεργη χρονιά, χάρη των περιορισμών για την COVID-19, με το Κατάρ να φιλοξενεί και δεύτερο αγώνα, όπου νικητής αναδείχθηκε ο Fabio Quartararo.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Η Ducati έχει 7 νίκες στην μεγάλη κατηγορία, με τέσσερις διαφορετικούς αναβάτες. Πρώτος είναι ο άνθρωπος που της χάρισε και το πρώτο της Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ο Casey Stoner με 3 συνεχόμενες (2007, 2008 και 2009). Δύο μετρά ο Andrea Dovizioso (2018, 2019), ενώ Enea Bastianini και Fabio Di Giannantonio έχουν από μία, το 2022 και 2023, αντίστοιχα. Τρίτο εργοστάσιο σε νίκες στην εν λόγω πίστα είναι η Honda, με τρεις αναβάτες να μοιράζονται από μία. Ο Sete Gibernau τα κατάφερε πρώτος το 2004, την πρώτη χρονιά που το Κατάρ φιλοξένησε τα MotoGP. Στην συνέχεια ήρθε ο Casey Stoner το 2011, με τον Marc Marquez να ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου το 2014.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Το καλύτερο αποτέλεσμα της Aprilia στο Κατάρ ήταν η 4η θέση του Aleix Espargaro, το 2022. Ένα χρόνο αργότερα, το 2023 στην ίδια θέση βρέθηκε και ο ομόσταυλός του, Maverick Vinales. Τέλος, η KTM βρέθηκε για πρώτη φορά στο Κατάρ το 2017, σηματοδοτώντας την ένταξη των Αυστριακών στην υψηλότερη μορφή αγώνων με μοτοσυκλέτα. Το 2022 ο Binder έφερε το πορτοκαλί πρωτότυπο στην δεύτερη θέση, που παραμένει μέχρι και σήμερα το καλύτερο αποτέλεσμα της KTM στη συγκεκριμένη πίστα. Το 2024 θα μπορούσε να είναι η χρονιά που ένας από τους δύο παραπάνω κατασκευαστές θα σπάσει το ρόδι, ανεβαίνοντας στο πρώτο σκαλί του βάθρου, γράφοντας την πρώτη του νίκη στην έρημο της Doha.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Αν τώρα ο Marc Marquez κερδίσει τον εναρκτήριο αγώνα του 2024 στο Κατάρ, αυτό σημαίνει ότι θα βρεθεί στο πρώτο σκαλί του βάθρου μετά από 868 ημέρες, από την νίκη του στο GP της Emilia-Romagna το 2021. Το αμέσως επόμενο μεγαλύτερο διάστημα που ο Marc Marquez είχε να δει το χρυσό μετάλλιο ήταν 581 ημέρες. Το 2019 η τελευταία του νίκη πριν τον τραυματισμό του στο αριστερό του χέρι στη Jerez το 2020 ήταν στη Valencia, με την επόμενη φορά που αντίκρυσε πρώτος την καρό σημαία να έρχεται στο γερμανικό GP του 2021.

Στην περίπτωση που ο Ισπανός, ή κάποιος από άλλος από τους 8 συνολικά αναβάτες της Ducati, βρεθεί στους πρώτους τρεις της σχάρας εκκίνησης, τότε η πίστα του Lusail θα αποτελέσει το 61ο συνεχόμενο GP που κάποια μοτοσυκλέτα του ιταλικού εργοστασίου θα βρίσκεται στην πρώτη σειρά της σχάρας εκκίνησης. Ένα σερί που μετρά από τον γύρο της Valencia, το 2020. Η Ducati μετρά 46 συνεχόμενους γύρους, με τουλάχιστον έναν αναβάτη της να έχει βρεθεί στο βάθρο. Αν λοιπόν κάποιος αναβάτης της τα καταφέρει και στο Κατάρ, σενάριο καθόλου απίθανο, τότε το ρεκόρ του Borgo Panigale ανεβαίνει στα 47 GP.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

O rookie της φετινής σεζόν στην μεγάλη κατηγορία, Pedro Acosta, την ημέρα του κυρίως αγώνα, την Κυριακή, θα είναι 19 ετών και 290 ημερών. Αυτό σημαίνει ότι αν ο Acosta καταφέρει να νικήσει στο Κατάρ, τότε θα γραφτεί στην ιστορία ως ο νεαρότερος αναβάτης που έχει κερδίσει αγώνα της μεγάλης κατηγορίας. Μέχρι τώρα, το ρεκόρ αυτό ανήκει στον Marc Marquez, ο οποίος πήρε την πρώτη του νίκη στο Austin, σε ηλικία 20 ετών και 63 ημερών. Στην περίπτωση που ο αναβάτης της GASGAS ανέβει σε κάποιο από τα άλλα δύο σκαλιά του βάθρου, τότε θα γίνει ο τρίτος νεαρότερος αναβάτης που το καταφέρνει. Μπροστά του στην λίστα θα βρίσκονται μονάχα ο Randy Mamola (19 ετών και 261 ημερών, στη Φινλανδία το 1979) και ο Eduardo Salatino (19 ετών και 274 ημερών, στην Αργεντινή το 1962).

Για τον Acosta η νίκη στο Κατάρ σημαίνει αυτόματα και την πρώτη του στη μεγάλη κατηγορία. Μαζί του, αυτή την στιγμή, υπάρχουν 5 ακόμα αναβάτες στην σχάρα εκκίνησης, που θα μπορούσαν στο Κατάρ να πάρουν την παρθενική τους νίκη στη MotoGP κατηγορία. Οι Alex Marquez, Raul Fernandez, Luca Marini, Takaki Nakagami και Augusto Fernandez, δεν έχουν ακόμα καταφέρει να δοκιμάσουν την γλυκιά γεύση του χρυσού μεταλλίου.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Από το 2019 έχουν υπάρξει πέντε διαφορετικοί νικητές στο Lusail, στη μεγάλη κατηγορία. Ο Andrea Dovizioso το 2019, ο Maverick Vinales (τον πρώτο του 2021), ο Fabio Quartararo (τον δεύτερο αγώνα του 2021), ο Enea Bastianini το 2022 και ο Fabio Di Giannantonio το 2023. Όπως γίνεται προφανές, αν το 2024 βρεθεί κάποιος άλλος στο πρώτο σκαλί του βάθρου, τότε θα μιλάμε για 6 διαφορετικούς νικητές.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Όπως έχουμε δει, πέραν του Maverick Vinales, ο οποίος μετρά ήδη νίκη στο Κατάρ, οι Alex Rins και Jack Miller είναι δύο αναβάτες που εκτός του ότι θα μπορούσαν να γίνουν ο 6ος νικητής, στο Κατάρ μπορούν να επιτύχουν κάτι ακόμα. Ένας από τους τρεις θα μπορούσε να γράψει το όνομά του στη λίστα με τους αναβάτες που έχουν κερδίσει με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές και ο πρώτος της τετράχρονης MotoGP εποχής, που ξεκίνησε το 2002. Αν τώρα η νίκη πάει σε ένα από τα αδέρφια Marquez, Marc ή Alex, τότε η Gresini θα δει την τρίτη της σερί νίκη στην ασιατική πίστα, μετά τον Enea Bastianini το 2022 και τον Fabio Di Giannantonio το 2023.

Οι βαθμοί για τη φετινή σεζόν υπολογίζονται συνολικά σε 777 για την πρώτη θέση της μεγάλης κατηγορίας, με τους 525 να ανήκουν στους αγώνες της Κυριακής. Οι 252, δηλαδή το 32,4% του συνόλου (σχεδόν το 1/3) βρίσκονται στους αγώνες Tissot Sprint του Σαββάτου. Από αυτούς, το Κατάρ φιλοξενεί τους πρώτους 37, συμπεριλαμβανομένων και των δύο αγώνων, Sprint και Κυριακής.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Ο αγώνας του Κατάρ στη MotoGP κατηγορία έχει δει πέντε φορές νικητή ο οποίος δεν προήλθε από την πρώτη σειρά της σχάρας εκκίνησης. Ο Valentino Rossi το έκανε δύο φορές, το 2006 και το 2015, με τους Casey Stoner (2008), Andrea Dovizioso (2018) και Fabio Quartararo (στον δεύτερο αγώνα του 2021) να το κάνουν από μία. Το GP της Doha μάλιστα (όπως ονομάστηκε ο δεύτερος γύρος που φιλοξενήθηκε στο Κατάρ το ‘21) ήταν ο πιο ανταγωνιστικός στη μεγάλη κατηγορία. Οι πρώτοι 15 αναβάτες είχαν μόλις 8,928 δευτερόλεπτα απόστασης μεταξύ του Fabio Quartararo στην 1η θέση και του Miguel Oliveira στην 15η.

Από το 2002, όταν η μεγάλη κατηγορία ονομάστηκε MotoGP, 10 αναβάτες έχουν κερδίσει τον πρώτο αγώνα της σεζόν. Εκτός του Loris Capirossi, όλοι οι υπόλοιποι το έχουν καταφέρει και στο Κατάρ. Οι Valentino Rossi, Casey Stoner, Jorge Lorenzo, Marc Marquez, Maverick Viñales, Andrea Dovizioso, Fabio Quartararo, Enea Bastianini και Francesco Bagnaia να έχουν γράψει το όνομά τους με χρυσά γράμματα. Μόλις έξι αναβάτες που πήραν τελικά τον τίτλο εκείνης της χρονιάς, δεν έχουν βρεθεί στο βάθρο στον εναρκτήριο αγώνα, από το 2001 και μετά.

Ξεκινώντας χρονολογικά, πρώτος ήταν ο Rossi το 2008, ενώ ακολούθησαν ο Lorenzo το 2015 και ο Marquez το 2017. Το 2020, ο αγώνας ακυρώθηκε λόγω κορωνοϊού, επομένως ο Mir, που κατέκτησε τον τίτλο εκείνη τη χρονιά δεν είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί. Το 2021 ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής εκείνης της χρονιάς, Fabio Quartararo, κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία στο Κατάρ, όμως αυτό έγινε στον δεύτερο γύρο (Doha GP) και όχι στον εναρκτήριο (QatarGP). Τέλος, ο Bagnaia αν και το 2022 βρέθηκε στην πρώτη θέση της τελικής βαθμολογίας, στο Κατάρ έμεινε εκτός πρώτης τριάδας. Μάλιστα, ο Ιταλός και ο Mir, είναι οι μόνοι που βρέθηκαν και εκτός πεντάδας στον εναρκτήριο αγώνα. Ο αναβάτης της Suzuki το 2020 -και της Honda πλέον- Joan Mir σημείωσε πτώση στην αυλαία του Πρωταθλήματος, στο Ισπανικό GP, με τον Bagnaia να έχει την ίδια τύχη το 2022, στο GP του Κατάρ.

Αυτή τη στιγμή στην σχάρα εκκίνησης της μεγάλης κατηγορίας υπάρχουν 13 Παγκόσμιοι Πρωταθλητές των GP, μόλις ένας λιγότερος από το ρεκόρ που είχαμε το 2022. Μεταξύ τους οι παραπάνω μοιράζονται 26 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, δύο περισσότερα από πέρυσι, με το ρεκόρ των 32, να έχει τεθεί το 2018. Από τους 22, οι 16 αναβάτες έχουν κερδίσει τουλάχιστον μία φορά στην μεγάλη κατηγορία, τρεις περισσότεροι από το 2023, ενώ μεταξύ τους έχουν 136 νίκες, 20 περισσότερες σε σχέση με πέρυσι. Όλοι οι αναβάτες του grid έχουν καταφέρει τουλάχιστον μία νίκη σε GP, σε κάποια κατηγορία. Συνολικά έχουμε 347 νίκες, 21 περισσότερες από τις 326 του 2023. Ο μοναδικός rookie για το 2024 στη MotoGP κατηγορία, είναι ο Pedro Acosta, ο οποίος μετρά ήδη δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα και 16 νίκες. Ο πρώτος του τίτλος ήρθε το 2021 στην Moto3, με το 2023 να τον στέλνει στην κορυφή και της Moto2 κατηγορίας.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Πριν από σχεδόν 20 χρόνια, το 2004, η πρώτη χρονιά που είδαμε στο καλεντάρι των MotoGP στην πίστα του Κατάρ, ήταν ταυτόχρονα δραματική για την κατηγορία των 125 κυβικών. Οι Jorge Lorenzo και Andrea Dovizioso πέρασαν τη γραμμή την ίδια ακριβώς στιγμή. Νικητής, όμως, αναδείχθηκε τελικά ο Ισπανός, καθώς είχε θέσει τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Τρία χρόνια αργότερα, στις 10 Μαρτίου του 2007, ο Casey Stoner κατάφερε ένα ακόμα σημαντικό ιστορικό ορόσημο, κερδίζοντας τον πρώτο του αγώνα με την Ducati. Αυτό, θα μπορούσαν να το επαναλάβουν φέτος ο Marc Marquez και ο Franco Morbidelli, στην ίδια πίστα.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Στις 8 Μαρτίου του 2008, ο Lorenzo είχε πάρει την pole position, μπροστά από τον James Toseland. Ήταν η τελευταία φορά που δύο rookie έκαναν το 1-2 στο ντεμπούτο τους, μέχρι και το ιταλικό GP του 2022, όταν ο Di Giannantonio βρέθηκε μπροστά από τον Bezzecchi. Την αμέσως επόμενη ημέρα, στις 9 Μαρτίου, ο Casey Stoner θα γινόταν ο πρώτος αναβάτης στην ιστορία που κέρδισε νυχτερινό αγώνα MotoGP, καθώς ήταν η πρώτη χρονιά που αντί για τον ήλιο, οι προβολείς θα αναλάμβαναν να φωτίσουν την άσφαλτο της πίστας στο Κατάρ. Στην ενδιάμεση κατηγορία, νικητής αναδείχθηκε ο Mattia Pasini, μπροστά από τους Hector Barbera και Mika Kallio. Η τρίτη θέση στον ίδιο αγώνα, του Stefan Bradl στην κατηγορία των 125 κυβικών, ήταν και η πρώτη του φορά που ανέβηκε στο βάθρο, στην διάρκεια της θητείας του στα GP.

MotoGP – Τα πιο σημαντικά ορόσημα του Lusail, λίγο πριν την εκκίνηση της 75ης σεζόν

Το 2024 αποτελεί την 75η σεζόν του MotoGP και την 15η φορά που η αυλαία θα ανοίξει στην φωταγωγημένη πίστα του Lusail (το 2020 ακυρώθηκε λόγω κορωνοϊού, ενώ το 2023 δεν ήταν ο πρώτος αγώνας της σεζόν). Εκεί θα γραφτούν νέες σελίδες της ιστορίας των GP, με μάχες σώμα με σώμα και προσπεράσεις στην κόψη του ξυραφιού, σε μία σεζόν που τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στον σύγχρονο θρύλο των αγώνων, Marc Marquez, που μετρά ήδη 8 Παγκόσμια Πρωταθλήματα και έχει θέσει ως στόχο το 9ο. Στις 8/3 η πίστα θα γεμίσει με μοτοσυκλέτες, με τις ελεύθερες δοκιμές να δίνουν το έναυσμα της εκκίνησης σε μια ακόμη συναρπαστική σεζόν του MotoGP!

Ετικέτες