Ο Γιάννης Περιστεράς στο CIV

Από τη ελληνική "λίμνη" στον διεθνή "ωκεανό"
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/7/2019

Πολλές φορές μιλάμε και συζητάμε για το επίπεδο των ελληνικών αγώνων ταχύτητας και το επίπεδο των Ελλήνων αναβατών σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και γενικά με τις χώρες του εξωτερικού, όμως σπάνια έχουμε μια πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει εκεί. Η συμμετοχή του Γιάννη Περιστερά στο CIV φέτος, παράλληλα με τη συμμετοχή του για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να δούμε ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στην ελληνική πραγματικότητα και όσα γίνονται στην Ευρώπη.

Μετά από δύο εντυπωσιακές εμφανίσεις στην Τρίπολη και στις Σέρρες (διπλός αγώνας), όπου έτρεξε σε δύο κατηγορίες (SS300 και Racing) ο μόλις 14 ετών Γιάννης Περιστεράς είναι επισήμως ο μικρότερος σε ηλικία έλληνας αναβάτης που πήρε την καρό σημαία σπίτι του και είναι αήττητος στην SS300 με τρεις νίκες σε τρεις αγώνες. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ταχύτητα ή το ταλέντο του, ούτε καν την αγωνιστική ωριμότητα του, αφού οι νίκες αυτές ήρθαν αντιμετωπίζοντας πολύ έμπειρους αναβάτες με πρωταθλήματα στο ενεργητικό τους. Απόλυτα φορμαρισμένος αγωνιστικά και με την  θετική ψυχολογία στα ύψη, βρέθηκε στην πίστα της Imola για να συμμετέχει στο θεσμό του CIV, με την δική του Yamaha R3 που προετοιμάζει η ομάδα Tsokos Racing. Δίπλα του σε ρόλο προπονητή ο 11 φορές πρωταθλητής Σάκης Συνιώρης και φυσικά ο πατέρας του Νίκος Περιστεράς που έχει το περίπλοκο καθήκον να λύνει όλα τα προβλήματα που υπάρχουν έξω από την πίστα. Κι από αυτό το τελευταίο θα ξεκινήσουμε, διότι ακόμα και όσοι έχουν συμμετάσχει σε κάποιον αγώνα δυσκολεύονται να καταλάβουν πως ο μηχανοκίνητος αθλητισμός σε επίπεδο πρωταθλητισμού δεν είναι μόνο η γρήγορη οδήγηση μέσα στην πίστα. Το κόστος είναι τεράστιο και σε πολύ μεγάλο βαθμό επηρεάζει και τα αγωνιστικά αποτελέσματα. Διότι ο αγώνας είναι απλώς το αποτέλεσμα της προετοιμασίας και των προπονήσεων που έχεις κάνει. Οι προπονήσεις όμως δεν είναι τσάμπα. Πέρα από τα λάστιχα, τις βενζίνες και τη φθορά του εξοπλισμού, έχουν και δεκάδες κρυφά κόστη.

Εδώ είναι που γεννάται η ανάγκη της υποστήριξης από τους χορηγούς και είναι η τεράστια διαφορά που έχουμε με τις χώρες της Ευρώπης. Οι χορηγοί δεν σου δίνουν χρήματα για να κάνουν μια καλή πράξη και να σώσουν την ψυχή τους. Χρήματα δίνουν για να προβάλουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους και αποσκοπούν στην αύξηση των πωλήσεων στη συγκεκριμένη αγορά που δραστηριοποιούνται. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η ελληνική αγορά δεν έχει το μέγεθος και την οικονομική ισχύ της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας και σε καμία περίπτωση δεν έχει την κουλτούρα των αγώνων τέτοιων χωρών, που έχουν δικές τους βιομηχανίες κατασκευής μοτοσυκλετών από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.  Καθώς εδώ δεν μιλάμε για πενταροδεκάρες αλλά για αρκετές χιλιάδες ευρώ, οι εταιρείες που χορηγούν αναβάτες μετράνε κάθε λεπτομέρεια και όχι μόνο τα αγωνιστικά αποτελέσματα. Η σοβαρότητα της οργάνωσης και της προβολής του πρωταθλήματος που συμμετέχει ένας αναβάτης παίζει καθοριστικό ρόλο. Καμία σοβαρή εταιρεία δεν κρατάει 20.000-30.000€ στην άκρη περιμένοντας πότε θα ανακοινωθεί το πρόγραμμα των αγώνων που σκοπεύει να προβάλει τα προϊόντα της. Σε όλη την Ευρώπη το αγωνιστικό πρόγραμμα του πρωταθλήματος της επόμενης χρονιάς έχει ανακοινωθεί σε όλους πριν καν λήξει το τρέχον πρωτάθλημα. Το αποτέλεσμα είναι ο Νίκος Περιστεράς (όπως και όλοι οι έλληνες ιδιοκτήτες ομάδων/αναβάτες που αναζητούν χορηγούς) να βρίσκονται μονίμως στη δυσάρεστη θέση να μιλάνε με τις εταιρείες χωρίς να μπορούν να τους πουν με σιγουριά πότε και πού θα προβληθούν τα προϊόντας τους! Τα αυτονόητα δηλαδή…

Έτσι η πλειοψηφία των ελλήνων αναβατών στηρίζονται στην δική τους τσέπη και όσες χορηγίες υπάρχουν, βασίζονται στην προσωπική σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων της ομάδας και εκείνων της εταιρείας που τους χορηγεί. Αυτό δεν σημαίνει πως στο εξωτερικό σου χαρίζουν μηχανάκια και σου πληρώνουν νταλίκες. Οι γονείς του Stoner πούλησαν το σπίτι τους για να πάνε στην Αγγλία ώστε ο μικρός να βρεθεί σε ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα από εκείνο της Αυστραλίας. Ουσιαστικά αυτό είναι και το σκεπτικό πίσω από τη συμμετοχή του Γιάννη Περιστερά στο CIV, με απώτερο στόχο τον θεσμό του Red Bull Juniors Cup, όπου οι δύο αυστριακές εταιρείες (ΚΤΜ και Red Bull) προσπαθούν να αναδείξουν το οδηγικό ταλέντο των αναβατών, περιορίζοντας όσο είναι δυνατόν τον παράγοντα της οικονομικής ισχύος των συμμετεχόντων, που πάντα θα υπάρχει και θα παίζει το ρόλο του σε αυτό το άθλημα.

Με αυτά τα δεδομένα η ελληνική ομάδα αποτελούμενη από τους Λάμπρο Τσώκο, Σάκη Συνιώρη, Νίκο Περιστερά και φυσικά τον μικρό Γιάννη, βρέθηκε στην πύλη εισόδου της θρυλικής πίστας της Imola στην Ιταλία. Από τον πρώτο κιόλας γύρο φάνηκε το δεύτερο μεγάλο μειονέκτημα των ελλήνων αναβατών. Μιλάμε φυσικά για τις πίστες μας ή για να είμαστε πιο ακριβείς για την απουσία τους. Ναι, έχουμε τις Σέρρες που είναι πιστάρα. Έχουμε τα Μέγαρα που φτιάχνουν φυσική κατάσταση και έχουμε συγκυριακά το αεροδρόμιο της Τρίπολης που ακονίζει το μυαλό και είναι… σκέτη αλητεία. Όμως πίστες μήκους 4 και 5 χιλιομέτρων, με έντονες υψομετρικές διαφορές δεν έχουμε. Εδώ στην Ελλάδα όποιος θέλει ή έχει πει πως θα φτιάξει πίστα, ψάχνει για ένα επίπεδο λιβάδι. Όμως οι πιο διάσημες πίστες των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων πρωταθλημάτων είναι πάνω σε λόφους. Το ίδιο και η Imola, η οποία επιπλέον έχει και μια δύσκολη χάραξη που το κάθε λάθος το πληρώνεις δύο ή και τρεις στροφές μετά!

Οπότε ναι μεν ο Γιάννης Περιστεράς ήταν άτυχος που μια βίδα του τρύπησε το λάστιχο στον πρώτο γύρο και έχασε το πολύτιμο δεκάλεπτο των ελεύθερων δοκιμαστικών, όμως ακόμα κι αν πήγαιναν όλα καλά, την Imola δεν την μαθαίνεις σε δέκα λεπτά αν μέχρι εκείνη τη στιγμή έχεις κάνει αγώνες μόνο σε επίπεδες πίστες. Το πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η απουσία αγωνιστικής εμπειρίας σε τέτοιου είδους συνθήκες, φάνηκε από την αλματώδη πρόοδο με την οποία ο Γιάννης Περιστεράς βελτίωνε τους χρόνους του κάθε φορά που έμπαινε στην πίστα. Διότι να οδηγήσει γρήγορα ξέρει και μάλιστα πολύ καλά. Πού είναι η επόμενη στροφή δεν ήξερε, διότι δεν την έβλεπε πίσω από τον λόφο.  Κάθε μικρό κομμάτι που μάθαινε, είχε ως αποτέλεσμα να ρίχνει ολόκληρα δευτερόλεπτα.

Με άλλα λόγια, όποιος νομίζει πως αν κάνει 1:14 στις Σέρρες θα πάει στην Imola και θα τους πάρει τα σώβρακα στα Superbike είναι γελασμένος. Μιλήσαμε με τον Σάκη Συνιώρη που είναι δίπλα στον Γιάννη Περιστερά τα τελευταία χρόνια ως προπονητής, πριν γράψουμε αυτό το άρθρο. Ο Σάκης δεν είναι μόνο 11 φορές πρωταθλητής Ελλάδας, αλλά είναι κι αυτός ένας από τους Έλληνες ταλαντούχους αναβάτες που δοκίμασαν την τύχη τους σε διεθνείς ευρωπαϊκούς αγώνες, μαζί με τον αδερφό του (και συνάδελφό μας…), τον αείμνηστο Άλκη Συνιώρη. Όπως ο Γιάννης Περιστεράς σήμερα, έτσι και ο Σάκης με τον Άλκη γύρισαν πίσω από τον πρώτο τους αγώνα σε πίστα του εξωτερικού, έχοντας βιώσει για πρώτη φορά στην ζωή τους την εμπειρία να στρίβεις, να προσπερνάς και να αλλάζεις πορεία με το γόνατο και τα μαρσπιέ κάτω και 200km/h στο κοντέρ. Σε ποια ελληνική πίστα το κάνεις αυτό;

Γι΄αυτό η παρουσία του Σάκη δίπλα στον Γιάννη στην πίστα της Imola ήταν τόσο σημαντική. Διότι όλοι οι άλλοι βλέπουν απλώς μια άσφαλτο και ένα χρονόμετρο, όταν την ίδια στιγμή μπροστά στα μάτια του Γιάννη βρίσκεται ένας εντελώς νέος… πλανήτης! Όχι διαφορετική πίστα ή διαφορετική χώρα. Διαφορετικός πλανήτης. Ο επόμενος σταθμός για τον Γιάννη Περιστερά είναι η σαφώς πιο βατή για τα ελληνικά δεδομένα επίπεδη πίστα του Misano. Όχι πως θα είναι εύκολα τα πράγματα εκεί. Η αριστερόστροφη φορά σε σχέση με τον αρχικό δεξιόστροφο σχεδιασμό της πίστας, έχει κάνει δύσκολες τις τελευταίες στροφές που ήταν κάποτε επιταχυνόμενες και τώρα μπαίνεις φρενάροντας. Σοφά η ελληνική ομάδα αποφάσισε να βρεθεί εκεί το επόμενο Σαββατοκύριακο για προπόνηση, ώστε ο Γιάννης Περιστεράς να έχει αυτή τη φορά μικρότερο μειονέκτημα έναντι των αντιπάλων του στον αγώνα του CIV που ακολουθεί.   

Στο τέλος αυτού του κειμένου, μπορείτε να διαβάσετε όλα όσα έγιναν από καθαρά αγωνιστικής πλευράς και τις πραγματικά πολλές ατυχείς στιγμές που είχε ο Γιάννης Περιστεράς στην Imola, στο Δελτίο Τύπου που μας έστειλε η ομάδα του.   

 

Δελτίο Τύπου

 

Θετικό ξεκίνημα του Γιάννη Περιστερά στο CIV

Τρομερή βελτίωση στην άγνωστη Imola

 

Ο 14χρονος Γιάννης #John41 Περιστεράς αγωνίστηκε το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουνίου στο Ιταλικό Πρωτάθλημα CIV στην κατηγορία Supersport 300 με Yamaha R3 και ελαστικά Pirelli Supercorsa V3, στη φημισμένη πίστα της Ίμολα. Η θρυλική αυτή πίστα είναι ιδιαίτερα δύσκολη, με 22 στροφές στα 4,936μ. της διαδρομής της και ο νεαρός Έλληνας οδηγός δεν είχε την ευκαιρία στο παρελθόν να κάνει δοκιμές εκεί, περιμένοντας τις Ελεύθερες Δοκιμές του επίσημου Αγώνα για να μάθει την πίστα! 

Ένα σκασμένο λάστιχο από βίδα συναθλητή του μέσα στην πίστα ήταν η πρώτη ατυχία που δεν τον άφησε να ολοκληρώσει την εκμάθηση, έτσι ρίχτηκε κατευθείαν στις Κατατακτήριες 1, όπου είχε μια πτώση στην 22η στροφή της διαδρομής. Ήδη από το 2'18.862 των Ελεύθερων και τη διαφορά των 9.4'' από τον πρώτο από τους 34 συμμετέχοντες, είχε πριν την πτώση “κατεβάσει” 3.1'' ενώ στις Κατατακτήριες 2 κατέβασε ακόμη 2.2'' σε μόλις 4 γύρους, αφού έμεινε από αντλία βενζίνης και δεν ολοκλήρωσε ούτε τις ΚΑΤ2! 

Στον 1ο από τους δύο Αγώνες του προγράμματος, το Σάββατο, τερμάτισε στην 21η θέση με καλύτερο χρόνο κατά 0.7 του δευτερολέπτου σε σχέση με τις Κατατακτήριες, αλλά με καλύτερη γνώση της πίστας.

Η τελευταία ατυχία ήρθε στο Ζέσταμα του Αγώνα της Κυριακής όταν έκανε μόνο ένα γύρο, καθώς έμεινε και πάλι από αντλία βενζίνης. Η ομάδα επιδιόρθωσε τη βλάβη και στον Αγώνα ο #John41 έδωσε ωραία μάχη με ένα γκρουπ δέκα οδηγών, για μια θέση στη βαθμολογούμενη 15αδα. Ο τερματισμός του στην 20η θέση είναι ένα καλό αποτέλεσμα, με χρόνο ταχύτερου γύρου 2'11.655 (βελτίωση 7.2'') και διαφορά 3.7'' από τον ταχύτερο γύρο του νικητή Manuel Gonzalez που οδηγούσε Kawasaki. Ο Έλληνας οδηγός ήταν με διαφορά ο μικρότερος σε ηλικία συμμετέχων, με την πλειοψηφία να είναι μεταξύ 16 και 20 χρόνων, ενώ συμμετείχαν και κάποιοι 24χρονοι! Μάλιστα ανάμεσα στους 15 οδηγούς που συμμετείχαν με Yamaha R3 πήρε την 7η θέση! 

Πέρα από τα νούμερα που λένε τη μισή αλήθεια, το οδηγικό του στυλ και το πείσμα του, εντυπωσίασε τους Ιταλούς οργανωτές και ήδη μια Ιταλική ομάδα τον προσκάλεσε σε δοκιμές ενόψει του επόμενου αγώνα του CIV που θα γίνει στο Misano! Θετική λοιπόν η πρώτη εμπειρία του Γιάννη Περιστερά στο δύσκολο Ιταλικό Πρωτάθλημα και η ελληνική ομάδα, με μηχανικό τον Λάμπρο Τσώκο, κόουτς τον Σάκη Συνιώρη και Διευθυντή τον Νίκο Περιστερά γύρισε με πολύτιμες εμπειρίες στις βαλίτσες της.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ #John41 ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΣ - Οδηγός

“Η συμμετοχή στο CIV ήταν κάτι που περίμενα από το ξεκίνημα της χρονιάς. Η πτώση και τα μηχανικά προβλήματα δεν μου έδωσαν το χρόνο που θα ήθελα για να μάθω την πίστα, αλλά την Κυριακή ένιωσα καλά πάνω στην Yamaha R3 και οδήγησα χωρίς άγχος. Έμαθα πολλά και είμαι στο ίδιο δευτερόλεπτο με τους οδηγούς που δίνουν τη μάχη της δεκάδας. Στο Μιζάνο σίγουρα θα είναι καλύτερα, αφού θα κάνω δοκιμές πριν τον Αγώνα. Ευχαριστώ την ομάδα και όλους τους χορηγούς μας για την υποστήριξη.”


 

Η ομάδα θέλει να ευχαριστήσει τους χορηγούς που στηρίζουν την προσπάθεια: 

ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ, Motodirect, ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ, Aplinestars, TZORTZOPOULOS – SHOEI, ANEK – SUPERFAST, Zen1one Racing, RACE TECH Exhaust System, Yamaha TSOKOS Racing, Georgopoulos – ERMAX, EXTRA Products TASSOULIS, Extreme Track Days, RISE, mouratis gp spare parts, TECNO MOTO performance, clever media, P+P Papageorgiou Peristeras, PIRELLI Intramoto, PAPASTAVROU Shops, AM ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, MGP motograndprix.gr, S1 Sinioris Racing, BIZZARE STICKERS, SUPERBMOTO, ΒΑΦΕΣ ΜΑΝΟΣ, ANDELI MOTOTOURING, TENG TOOLS, FABRI, RiderGraphics, DUNLOP, PERISTERAS TYRES.

 

 

Peristeras Moto Tyres

OFFICIAL SUPPLIER  GREECE:

Dunlop Moto Racing Tyres

Dunlop Kart Racing Tyres

Chicken Hawk moto & kart Warmers 

Gerbing Heated Clothes

Gruppo Pritelli official Racing Apparel

 

Κεντρικό Μιχαλακοπούλου 125 Αθήνα,

Υπ/μα :  Κωνσταντινουπόλεως 44, Περιστέρι

Office: 210 777 5380 & 2105770877

Fax:    210 7798116  & 2105770876

Mob:   6978483747

Mail: [email protected], [email protected]

www.peristeras-tyres.gr

https://www.facebook.com/profile.php?id=100009036700180

https://www.instagram.com/peristeras/?hl=el

Σέρρες 4ος γύρος Π.Π.Ταχύτητας

Ρεπορτάζ και παραλειπόμενα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/9/2017

Ο καιρός συνεχίζει να παίζει παράξενα παιχνίδια φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ταχύτητας, αφού το καλοκαίρι οι καταιγίδες ακυρώνουν αγώνες και το φθινόπωρο στις Σέρρες έσκαγε ο τζίτζικας από τη ζέστη. Αυτό όμως μάλλον λειτούργησε θετικά για τον τέταρτο γύρο του πρωταθλήματος, καθώς υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για όλες τις κατηγορίες, όπου βαθμολογικά τα πάντα ήταν ανοιχτά για όλους, σε όλες τις κατηγορίες.

Επιπρόσθετα, ο καλός καιρός έφερε την Κυριακή αρκετό κόσμο στην πίστα, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε δει. Προφανώς η προβολή των αγώνων από περισσότερα ΜΜΕ και την τηλεόραση, έχει βοηθήσει στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος.

Έτσι η πίστα των Σερρών απέκτησε την Κυριακή ζωή και θύμιζε λίγο τις παλιές εποχές… Λίγο όμως, διότι η απόφαση να… τρίψουν τα μάρμαρα (!!!!) στις δύο σκάλες των pit box την ημέρα του αγώνα και να απαγορεύει ( ένας θυμωμένος εργάτης και όχι κάποιος της οργάνωσης… ) στον κόσμο να δει από ψηλά τον αγώνα, ξεπερνά την λογική μας. Τη λογική μας συνεχίζουν να ξεπερνούν και οι συνεχιζόμενοι διαπληκτισμοί μεταξύ ΑΜΟΤΟΕ και των ανθρώπων που έχουν αναλάβει την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων ταχύτητας. Έχουμε φτάσει στον τέταρτο αγώνα της χρονιάς κι ακόμα διαφωνούν (έντονα… ) για το πότε πρέπει να γίνονται οι απονομές. Στην Ελλάδα οι απονομές γίνονται πάντα στο τέλος της ημέρας γιατί… έτσι έκανε η ΕΛΠΑ! Η ΕΛΠΑ έφυγε αλλά η νοοτροπία της παρέμεινε ως είχε σε αυτό το θέμα. Και στους αγώνες καρτ το ίδιο κάνει η ΟΜΑΕ. Τυχαίο; Μπαααα… από την ΕΛΠΑ το πήραν κι αυτοί και το φυλάνε σαν το Άγιο Δισκοπότηρο!  Που είναι το πρόβλημα;

Το πρόβλημα με τις απονομές στο τέλος της ημέρας έχει να κάνει με τους θεατές που βρίσκονται στην πίστα ή παρακολουθούν ζωντανά τους αγώνες.

 

Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι θεατές έρχονται για να δουν τα Superbike, άντε και τα SS600 αν δεν ξενύχτισαν το προηγούμενο Σάββατο. Μόλις πέσει η καρό σημαία στα SBK… αδειάζει ο τόπος!  Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχει μείνει άνθρωπος να χειροκροτήσει τους νικητές, πέρα των μηχανικών και των συγγενών τους… Επιπλέον οι αναβάτες θα πρέπει να ξαναφορέσουν τις φόρμες τους για να πάνε στην απονομή (γράφτηκε ειδικός κανονισμός που το επιβάλει, επειδή πολλοί αγωνιζόμενοι πήγαιναν με σορτς, φανελάκια και σαγιονάρες…), κάτι που φυσικά κάνουν με βαριά καρδιά. Άρα, τόσο για τους θεατές, όσο και για τους αναβάτες, είναι καλύτερα  να γίνονται οι απονομές αμέσως μετά το τέλος κάθε αγώνα. Το ίδιο θέλει και η τηλεόραση, διότι την βολεύει σε χρόνο, αλλά και επειδή θέλει να δείχνει τις ιδρωμένες φάτσες των αναβατών και την φρέσκια ένταση που είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους. Η τηλεόραση είναι πάνω απ΄όλα θέαμα.

Τότε γιατί η ΑΜΟΤΟΕ συνεχίζει να αντιστέκεται στην αλλαγή του προγράμματος των απονομών και επιμένει να τις κάνει στο τέλος της ημέρας; Πολύ απλά, διότι η συζήτηση γίνεται εν βρασμό ψυχής σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ στελεχών και δεν γίνεται με ηρεμία σε ένα τραπέζι, σε θεσμικό επίπεδο. Οπότε χάνεται η ουσία του θέματος της συζήτησης και γίνεται κοκορομαχία. Το γεγονός ότι όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν μακροχρόνιες σχέσεις που τους επιτρέπουν να μιλάνε χωρίς να πρέπει πρώτα να κλείσουν ραντεβού οι γραμματείς τους, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι τα θέματα των αγώνων θα συζητιούνται και θα αποφασίζονται καυγαδίζοντας στους διαδρόμους. Η δική μας η θέση σε αυτό το ζήτημα είναι ότι οι απονομές πρέπει να γίνονται αμέσως μετά την καρό σημαία κάθε αγώνα γιατί αυτό είναι καλύτερο για τους αγωνιζόμενους και για τους θεατές που βρίσκονται εκεί, μαζί με τους λόγους που προαναφέραμε. Πραγματικά δεν βλέπουμε ποιο είναι το πλεονέκτημα για να γίνονται στο τέλος της ημέρας. Ίσως να υπάρχει, αλλά εμείς δεν το γνωρίζουμε, ούτε το αντιλαμβανόμαστε.

Ευτυχώς τα αγωνιστικά δρώμενα επισκίασαν όλα αυτά τα παρατράγουδα, αποδεικνύοντας ότι πρωταγωνιστές είναι πάντα οι οδηγοί και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε κομπάρσοι, όσο κι αν η προσωπική μεγαλομανία μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε σημαντικό ρόλο.

Η ημέρα ξεκίνησε υπέροχα, με τον Νότη Παπαπαύλου να τα δίνει όλα για να καταφέρει να πάρει τη νίκη από τον Χρήστο Παπανικολάου.

 

Τα δύο Yamaha R3 που οδηγούσαν ξέφυγαν από την στρατιά των KTM RC 390 που είχαν πίσω τους και έκαναν έναν δικό τους μοναχικό μεν, αλλά ταυτόχρονα υπέροχο αγώνα. Για τον 12χρονο Χρήστο ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόταν την πίστα των Σερρών, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει τον ταχύτερο γύρο της κατηγορίας, κατεβαίνοντας στο 1:28.4 Οι πιο παλιοί αναγνώστες μας θα θυμούνται ότι τέτοιους χρόνους έκανε ο Γιώργος Πολίτης με Aprilia RS 250 όταν κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα το 1999 και 2000.

Προφανώς έχουν βελτιωθεί πολύ τα ελαστικά από τότε και πολλοί είπαν ότι τα Pirelli έδωσαν ένα μικρό πλεονέκτημα στο Χρήστο, όμως και ο Νότης γύρισε στο 1:28.7, οπότε δεν νομίζουμε ότι υπήρχε κάποια διαφορά σε αυτόν τον τομέα. Εκεί που όντως υπήρχε διαφορά, ήταν στο σωματικό μέγεθος και βάρος των δύο αναβατών.

Ο Νότης είναι σαφώς ψιλότερος και βαρύτερος και σε αυτή την κατηγορία παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο Χρήστος έχει την τέλεια σωματοδομή αυτή τη στιγμή για την κατηγορία και την σωστή ηλικία. Έχει και τον Γιάννη Μπούστα για δάσκαλο, οπότε περιμένουμε πολλά από αυτόν στο μέλλον.

Νομίζουμε ότι του χρόνου ο Νότης πρέπει να κάνει το βήμα για τα SS600, διότι το σώμα του είναι ο βασικός αντίπαλός του αυτή τη στιγμή με το R3. Οδηγικά είναι πανέτοιμος και η κατηγορία των Supersport τον έχει ανάγκη. Ίσως να έπρεπε να το είχε κάνει από φέτος.

Διότι μπορεί στα SS600 να γίνεται φέτος σφαγή για το πρωτάθλημα, αλλά δεν θα μας χάλαγε καθόλου να ήταν μέσα σε αυτή και ο Νότης.

Η κατηγορία αυτή έχει χωριστεί σε τρεις υποκατηγορίες. Ο Κουτσουμπός και ο Παπαγεωργίου είναι οι δύο αναβάτες που ξέρουν να παίρνουν πρωταθλήματα. Φέτος ο Παπαγεωργίου έμεινε πίσω βαθμολογικά λόγω ατυχιών με τη μοτοσυκλέτα του, όμως ο Κουτσουμπός εξακολουθεί να είναι το σημείο αναφοράς. Πάντα θα βρει τον τρόπο να ανέβει στο βάθρο, ακόμα κι αν όλα του πάνε στραβά.

Απέναντί τους έχουν τον Καρακώστα και τον Μίχα. Πιο νέοι, πιο ενθουσιώδεις, πιο διψασμένοι για την νίκη, ο Δημήτρης και ο Φάνης έχουν την ταχύτητα που χρειάζονται, αλλά και επαρκείς παραστάσεις για να μαζέψουν βαθμούς και όχι μόνο τη δόξα της στιγμής. Σε αυτό τον αγώνα ο Καρακώστας έκανε ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για το πρώτο του πρωτάθλημα. Ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος στα ελεύθερα δοκιμαστικά, όμως η επιλογή της πολύ μαλακιάς γόμμας πίσω ελαστικού για τα χρονομετρημένα αποδείχτηκε λάθος για την καυτή μεσημεριανή άσφαλτο. Ξεκίνησε τρίτος και παρά το δύσκολο έργο να περάσει τον Παπαγεωργίου (έκανε… πυραυλοκίνητη εκκίνηση ο Άλεξ από τις πίσω σειρές), πραγματοποίησε έναν πολύ ψύχραιμο αγώνα που του χάρισε τη νίκη.

Αντίστοιχη αγωνιστική ωριμότητα έδειξε και ο Μίχας που είδε τρίτος την καρό σημαία.

Με τόσο υπέροχα ορεκτικά, ήταν φυσικό ο κόσμος να περιμένει με ενθουσιασμό το κυρίως πιάτο της ημέρας, τα Superbike!

Μέχρι το τέλος των χρονομετρημένων δοκιμαστικών, ο Χάρης Παρασκευόπουλος ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος όλων, κατεβαίνοντας στο 1:18.5 ακόμα κι όταν η μεσημεριανή ζέστη ανέβασε τους χρόνους. Στην βαθμολογία ο Σάκης Συνιώρης είχε μια σημαντική διαφορά από τον Χάρη και τον Λευτέρη Πίππο, οπότε αυτός ο αγώνας ήταν πολύ σημαντικός για τους δύο αναβάτες της Yamaha, ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι του τίτλου.

Ο Λευτέρης είχε μέτρια επίδοση στα πρώτα χρονομετρημένα και η άνοδος της θερμοκρασίας στα δεύτερα δεν του επέτρεψε να πετύχει χρόνο που θα τον τοποθετούσε στην πρώτη σειρά της εκκίνησης. Εκεί βρέθηκαν ο Παρασκευόπουλος με την Yamaha R1 του Σπιλιώτη, ο Ιταλός Farinelli Roberto με την R1 της Wolf-Motul και ο Σάκης Συνιώρης με την προσωπική του Aprilia RSV4.

Όμως από την Κ1 ο Χάρης δεν πέρασε ποτέ. Την εκκίνηση πήρε ο Σάκης και ο Χάρης υπερέβαλε εαυτόν για να καλύψει το έδαφος αμέσως, με αποτέλεσμα πτώση και εγκατάλειψη. Ο Πίππος έφτασε στην Κ5 πίσω από άλλες τέσσερεις μοτοσυκλέτες τις οποίες οδηγούσε ο Σάκης Συνιώρης έχοντας μερικά μέτρα πίσω του την κόκκινη R1 του Robert Farinelli.

Όσο οι θεατές παρακολουθούσαν τους δύο πρώτους να αλλάζουν για δύο τρεις φορές την πρώτη θέση στα φρένα της Κ1 και της Κ5, ο Πίππος εντελώς αθόρυβα βρέθηκε πίσω τους. Με τον Ιταλό να δείχνει ότι πέφτει σιγά-σιγά σε ρυθμό μην μπορώντας να κατεβάσει κάτω από το 1:21 μετά τον 11ο γύρο, ο Λευτέρης πέρασε και βρέθηκε μια ανάσα από την πίσω ρόδα του Σάκη.

Η απάντηση του Συνιώρη ήταν ένα σερί 7 γύρων στο 1:20. Ο Πίππος όμως έδειξε να ότι έχει τις δυνάμεις να μείνει κοντά του σε αυτό το κρίσιμο σημείο του αγώνα. Έτσι οι δυο τους ανέβασαν την αγωνία των θεατών στους τελευταίους πέντε γύρους, με πολλές εναλλαγές της πρώτης θέσης.

Η νίκη κρίθηκε στο 0,020! Μια ανάσα έκρινε τον πρώτο από τον δεύτερο και αυτή η ανάσα ήταν του Λευτέρη Πίππου που είχε την ευκαιρία να την πανηγυρίσει στην μνήμη του μηχανικού του Βασίλη Γούλα, που έφυγε από τη ζωή την ημέρα του προηγούμενου αγώνα στα Μέγαρα. Συγκινητικές οι στιγμές μετά το πέσιμο της καρό σημαίας στα Superbike, αλλά και πολύ ανθρώπινα τα συγχαρητήρια και τα λόγια του Σάκη Συνιώρη προς τον Λευτέρη Πίππο.

Η νίκη αυτή όμως δεν αλλάζει την κατάσταση του πρωταθλήματος, αφού ο Σάκης θα πρέπει να μην πάρει καθόλου βαθμούς στον επόμενο διπλό αγώνα των Μεγάρων για να χάσει το πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά, και ο επόμενος γύρος έχει πολύ ενδιαφέρον, οπότε ραντεβού εκεί.

Δείτε τα αποτελέσματα του αγώνα, όπως τα δημοσιεύσαμε αμέσως μετά την λήξη του

 

 

Να ευχαριστήσουμε θερμά την BMW Hellas για την παραχώρηση του ολοκαίνουριου MINI Countryman Cooper D για το ταξίδι μας έως την πίστα των Σερρών.

 

Ο εξοπλισμός (φωτογραφικές μηχανές, Laptop κ.τ.λ) επέβαλλαν το ταξίδι αυτό να γίνει με αυτοκίνητο. Προτιμάμε τις μοτοσυκλέτες, διότι τα διόδια κοστίζουν μια περιουσία με το αυτοκίνητο, όμως ευτυχώς ο κινητήρας πετρελαίου των 1500 κυβικών του Mini καίει αέρα και με 80 ευρώ πήγαμε και ήρθαμε!

Βάζεις το cruise control στα 130km/h και με τον κινητήρα στις 1.900 στροφές είσαι σε πεντέμιση ώρες Σέρρες και με δύο στάσεις για φαϊ και καφέ. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε πολλά έξτρα στον εξοπλισμό του. Εμείς λατρέψαμε το cruise control με το ραντάρ που προσαρμόζει την ταχύτητα ανάλογα με το όχημα μπροστά σου (αξίζει τα λεφτά του), τα πολύ αναπαυτικά καθίσματα και το τέλειο αυτόματο κιβώτιο που μας “έσωσε” όταν βρήκαμε 16 χιλιόμετρα ουρά ακινητοποιημένων οχημάτων στη Μαλακάσα.

Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για το νέο Mini Countryman Cooper D 4All των 1500 κυβικών και 136 ίππων και τα πολύ οικονομικά χρηματοδοτικά προγράμματα που το συνοδεύουν, επισπευτείτε το ειδικό site της MINI:

https://www.mini.com.gr/el_GR/home.html