GET ON THE GAS και READY TO RACE επιτυχίες για το Enduro Team MIMIKOS MOTORCORE

Ο Αλέξης Ζώρας αναδείχθηκε Πανελλήνιος Πρωταθλητής Enduro 2024, κυρίαρχος τόσο στην ENDURO GP όσο και στην Ε2
GASGAS
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

16/12/2024

Για πρώτη φορά, η GASGAS ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στους αγώνες μοτοσυκλέτας στη χώρα μας, καθώς ο Αλέξης Ζώρας αναδείχθηκε Πανελλήνιος Πρωταθλητής Enduro και κυρίαρχος τόσο στην ENDURO GP όσο και στην Ε2, οδηγώντας την GASGAS EC 350F απέναντι σε δυνατά ονόματα και άξιο ανταγωνισμό.
 
Στην Ε1, με έντονη την πορτοκαλί παρουσία, οι Γιάννης Ντεβετζής και Σπύρος Φλώρος οδήγησαν με KTM 250 EXC φτάνοντας να κατακτήσουν 2η και 4η θέση αντίστοιχα, με τεχνική, εστίαση και συνέπεια στην οδήγησή τους.
 
Καθώς ο δρόμος για την κορυφή μοιάζει ατομική αλλά αποτελεί ομαδική προσπάθεια, το Τμήμα Μοτοσυκλετών της Πέτρος Πετρόπουλος ΑΕΒΕ θα ήθελε να ευχαριστήσει για τη συνεισφορά τους στις ανάγκες της αγωνιστικής χρονιάς τον Μιχάλη Μιμίκο - MIMIKOS MOTORCORE για την τεχνική υποστήριξη των αγωνιζόμενων και τον χορηγό στην προσπάθεια της ομάδας, λιπαντικά AMSOIL, που προσέφερε σημαντική βοήθεια στο να ανταπεξέλθουν οι μοτοσυκλέτες της Enduro Team MIMIKOS MOTORCORE στις απαιτητικές συνθήκες οδήγησης προπονήσεων και αγώνων Πανελληνίου Πρωταθλήματος Enduro.

Το 2025 θα βρει την ομάδα ανανεωμένη, πιο δυνατή και έτοιμη για κάθε πρόκληση!

Φωτογραφίες από enduro24 και Χ.Καραγιωργάκη

Ετικέτες

KTM-Pedro Acosta: Τελειώνει η υπομονή του Ισπανού - "Δεν αποδέχομαι και δεν είμαι υπομονετικός"

Πιστεύει στο εγχείρημα των Αυστριακών – Απαιτεί όμως άμεσες λύσεις από την ομάδα
Pedro Acosta Red Bull KTM Factory Racing 2025
Από το

motomag

26/5/2025

Ο αναβάτης της Red Bull KTM Factory Racing, Pedro Acosta, δήλωσε πως η υπομονή του εξαντλείται με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Αυστριακοί στο MotoGP και πως δεν πρόκειται να περιμένει μια ζωή για να γίνει πρωταθλητής.

Το Grand Prix της Βρετανίας αποδείχθηκε δύσκολο για την KTM, καθώς κανένας από τους αναβάτες της δεν κατάφερε να προκριθεί από το Q1 στις κατατακτήριες, αν και ο Acosta κατάφερε να τερματίσει έκτος σε έναν χαοτικό αγώνα.

Το Σάββατο, ο Acosta σε δηλώσεις του, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του στην KTM ότι μπορεί να φτιάξει μια καλή μοτοσυκλέτα, καλώντας ωστόσο την εταιρεία να προσφέρει λύσεις πιο άμεσα.

Μετά τον αγώνα της Κυριακής, τον οποίο χαρακτήρισε αγώνα απελπισίας, ο Acosta δήλωσε ότι η έλλειψη πρόσφυσης στο πίσω μέρος του έφερε πολλά προβλήματα.

"Λοιπόν, δεν ήταν παράξενος αγώνας. Ήταν ένας αγώνας απελπισίας", είπε.

"Είναι λυπηρό να βλέπεις ότι προσπαθείς να είσαι τέλειος στην επιτάχυνση και στην έξοδο των στροφών, προσπαθείς να μείνεις κοντά στους άλλους και μετά χάνεις τα πάντα στην επιτάχυνση, για κάτι ξεκάθαρο – δεν έχουμε την πρόσφυση που έχουν οι άλλες μοτοσυκλέτες. Αλλά έτσι είναι τα πράγματα και πρέπει να συνεχίσουμε."

Στην ερώτηση αν πρέπει να αποδεχτεί την κατάσταση και να μάθει να είναι υπομονετικός, ο Acosta απάντησε κοφτά: "Δεν αποδέχομαι και δεν είμαι υπομονετικός….Η ευκαιρία περνάει μία φορά στη ζωή. Δεν θα περάσω όλη μου τη ζωή για να γίνω πρωταθλητής σε αυτό το πρωτάθλημα. Χρειάζομαι βοήθεια από το εργοστάσιο. Είσαι νέος μέχρι να μην είσαι πια. Πολλοί αστέρες στο πρωτάθλημα αναδείχθηκαν γρήγορα και εξαφανίστηκαν το ίδιο γρήγορα. Freddie Spencer, τον θυμάσαι; Κέρδισε δύο τίτλους, μετά είχε κάτι με το χέρι του και δεν επέστρεψε ποτέ ο ίδιος."

"Στο τέλος, δεν είναι μόνο εγώ. Βλέπεις και τις τέσσερις KTM να μην περνάνε στο Q2 αυτό το Σαββατοκύριακο και να δυσκολεύονται πολύ. Χρειαζόμαστε βοήθεια από το εργοστάσιο. Τώρα μιλάω για τους τέσσερις αναβάτες – όχι μόνο για μένα."

Ο Acosta εξακολουθεί να συζητιέται για θέσεις άλλων ομάδων καθώς και την ενδεχόμενη αποχώρηση του από την KTM στο τέλος της σεζόν, αν και ο ίδιος επέμεινε για άλλη μια φορά πως έχει ακόμη έναν χρόνο συμβόλαιο και πιστεύει πραγματικά στο εγχείρημα της ομάδας. 

“Αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο μίλησα πολύ σοβαρά και είπα ότι χρειάζομαι βοήθεια. Δεν θέλω να έρχομαι εδώ με την KTM μόνο για να καίω καύσιμα. Θέλω να αγωνίζομαι. Και σήμερα μπόρεσα να αγωνιστώ, περίπου, μέχρι ένα σημείο όπου ήμουν στο γκρουπ με τους Marc, Franco, Jack και Alex αλλά δεν μπορούσα να παλέψω. Και αυτό είναι που με καίει, να είσαι τόσο κοντά και να μην μπορείς να το πιάσεις, να μην μπορείς να το καταφέρεις, χωρίς να έχει σημασία τι κάνεις γιατί δεν φτάνει ποτέ.”