Η ετήσια συνάντηση του MRCG (Motorcycle Restoring & Customizing Greece) - μίας υπερδραστήριας διαδικτυακής ομάδας με επίκεντρο αυτό ακριβώς που λέει το όνομά της, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στις 8 Ιουνίου στην Λούτσα και εξελίχθηκε ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι μία συνάντηση μοτοσυκλετιστών: Διαφορετικά μοντέλα και διαφορετικοί άνθρωποι, συνυπάρχουν και αλληλοεπιδρούν με βάση το κοινό τους στοιχείο, τον μοτοσυκλετισμό, δίχως να έχουν τίποτα άλλο να χωρίσουν! Δίχως βραβεύσεις, έπαθλα και βάθρα, χωρίς καμία επιθυμία να εντυπωσιάσει ο ένας τον άλλο, με αποτέλεσμα να λείπουν τα burnout, οι σούζες, και τα κασκαντεριλίκια, οι πόζες και οι μαγκιές, το πνεύμα αυτής της συνάντησης είναι να βρεθείς με φίλους που είχες καιρό να δεις. Όχι με αγνώστους που θέλεις να εντυπωσιάσεις ή να δειχτείς και να φανείς, είτε ο ίδιος, είτε η μοτοσυκλέτα σου… Κάτι τέτοιο είναι κατόρθωμα για ανοικτού τύπου προσκλήσεις σε μία ομάδα με σχεδόν 55.000 κόσμο και σε μία συγκέντρωση με μεγάλο αριθμό διαφορετικών μοτοσυκλετιστών, και σίγουρα ξεφεύγει από το συνηθισμένο για τα ελληνικά δεδομένα. Στην Ελλάδα έχουμε υπερ-πληθώρα από club και ομάδες, που φτάνουν να διαχωρίζονται ακόμη και με το μοντέλο. Όλες είναι μοναδικές, όμως κάποιες από αυτές τις ομάδες ξεχωρίζουν πραγματικά και είναι εκπληκτικό να είσαι μέλος της μαγείας τους, και το MRCG είναι μία τέτοια περίπτωση. Σφυρηλατήθηκε αυτή η παρέα μέσα από πολλές κοινές δράσεις, από έντονο φιλανθρωπικό έργο που μένει πάντα στους κόλπους της, δεν διαφημίζεται, δεν γίνεται σημαία τους, απλά γίνεται. Μεγάλωσε βοηθώντας τα μέλη της το ένα το άλλο, και πλέον είναι μία ζωντανή κοινότητα, μία τεράστια παρέα ανθρώπων που σκέφτονται ανάλογα…

Φωτογραφίες: MRCG – Elias Tzirakis

Η ετήσια λοιπόν συνάντηση του MRCG, η 7^η κατά σειρά φετινή, δεν γινόταν να μην ολοκληρωθεί σε ένα εξίσου γιορτινό κλίμα, μία πραγματική γιορτή της μοτοσυκλέτας! Μικρότερη σε απόλυτα νούμερα από πέρσι, που είχε πραγματοποιηθεί χρονικά νωρίτερα, στις 12 Μαΐου, και ήταν για πολλούς η πρώτη τους ευκαιρία μετά από έντονες βροχοπτώσεις για μία μοτοσυκλετιστική εξόρμηση… η φετινή «μάζωξη» ολοκληρώθηκε σε καλύτερο κλίμα από ποτέ! Τα νούμερα άλλωστε δεν απασχόλησαν ποτέ το MRCG ως ομάδα, δεν ήταν ποτέ αντικείμενο ή επιδίωξη τους.

Για άλλη μία φορά η ομάδα προσέφερε έντονο φιλανθρωπικό έργο με πράξεις και όχι μόνο με χρήματα, που θα το αφήσουμε έτσι όπως το κάνουν και οι ίδιοι, δίχως να το διαφημίσουμε, και με επίκεντρο τις μοτοσυκλέτες, την φοβερή ζωντανή μουσική και φυσικά τα πρόσωπα, η 7^η συνάντηση του MRCG ήταν απλά ένα παράδειγμα προς μίμηση!

Οι μοτοσυκλέτες είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται από νωρίς το απόγευμα, συναντώντας τους πρώτους των πρώτων που ήταν εκεί από το μεσημέρι, συνδυάζοντας και το μπάνιο στην θάλασσα. Μέσα σε λίγη ώρα είχαν γεμίσει το χώρο που είχε προβλεφθεί και είχαν ήδη ξεκινήσεις τις παράπλευρες «δραστηριότητες» που είχε το πρόγραμμα. Η βασική από αυτές τις δραστηριότητες, ήταν να τριγυρνούν ανάμεσα στις μοτοσυκλέτες με τα σουβλάκια στο χέρι, δείχνοντας με την μύτη του καλαμιού τις λεπτομέρειες που τους έκαναν εντύπωση. Την ενέργεια που είχαν ήδη κερδίσει, την κατανάλωναν είτε στην αναζήτηση της επόμενης «καλομοδεικτούμενης» μοτοσυκλέτας, είτε με προπόνηση σε φλίπερ του 1994 και του 1985, προσφορά από το πρόσφατα εγκαινιασμένο «Ελληνικό Μουσείο Φλίπερ», σε arcade παιχνίδια αντίστοιχης χρονολογίας, που κάποιος απίστευτος τύπος είχε επενδύσει πολύ χρόνο στην λειτουργική αποκατάστασή τους, και φυσικά στην διαρκή εναλλαγή της παρέας με νέα πρόσωπα, με ανθρώπους που είχαν καιρό να δουν ο ένας τον άλλο από κοντά και την απόλαυση της ζωντανής μουσικής.

Είναι χαρακτηριστικό που διερχόμενος από την Ελλάδα, Καναδός δίτροχος ταξιδιώτης, που βρέθηκε προσκεκλημένος από μέλος της παρέας του MRCG πριν την αναχώρησή του για το ανατολικότερο σύνορο της Σιβηρίας, δεν παρέλειψε να τονίσει τον ενθουσιασμό του. Η ποικιλία διαφορετικών μοτοσυκλετών και ανθρώπων, και η απόλυτα αρμονική τους συμβίωση, αυτό τον είχε κερδίσει… Πράγματι, ακόμη και στην από εκεί πλευρά του Ατλαντικού, εκεί που η πολυπολιτισμικότητα -για παράδειγμα- είναι έννοιες πάνω στις οποίες διάλεξαν να οικοδομήσουν, μία τέτοια πληθώρα τελείως διαφορετικών μοτοσυκλετών δεν είναι κάτι που το βλέπεις συχνά σε συγκεντρώσεις. Ακόμη κι αν μιλάμε για διάσημα καφέ Κυριακή μεσημέρι, πάνω στον δρόμο που αποτελεί τοπικό μοτοσυκλετιστικό παράδεισο… Όλα συνυπάρχουν στο MRCG, εκτός από τα σκούτερ βέβαια, να βάλουμε και κάποιο όριο… Η ολική τους αποστροφή για τον κλάδο αυτό των δίτροχων συνολικά, προϋπήρχε του γεγονότος πως πέρσι στα «Άγκαθα» το ετήσιο ταξίδι – περιπέτεια του MRCG στα βουνά της Κρήτης, ορισμένες βέσπες ήταν για κάποιες στιγμές τα πιο γρήγορα οχήματα για μία μεγάλη ακτίνα μέχρι το Λιβυκό πέλαγος… Παρόλο αυτά, κανείς δεν πείραξε τα δύο – τρία σκούτερ, που απροκάλυπτα έκοβαν βόλτες παρκάροντας μέσα στην μέση! Είναι γιατί στις μαζώξεις του MRCG αποκρούεται όποιος ξεκινάει την φασαρία…

Φέτος το πλέον αισιόδοξο κομμάτι της 7^ης συνάντησης, ήταν πως έβλεπες νέο κόσμο. Όχι γιατί δεν υπάρχει χώρος για τους παλιούς, αλίμονο το ακριβώς αντίθετο, αλλά γιατί κυρίως αυτοί, οι παλιοί, θέλουν να βλέπουν πως υπάρχει συνέχεια, πως οι νέοι ακολουθούν. Κι αυτό με τις μοτοσυκλέτες είναι μεγάλο αγκάθι… Βλέποντας κανείς νεαρό κόσμο που με λαχτάρα περιφερόταν ανάμεσα στις μοτοσυκλέτες, το μέλλον προδιαγράφεται λιγάκι καλύτερο…

Πασαρέλα από custom μοτοσυκλέτες, περίεργα μηνύματα σε πολλές από αυτές που παραπέμπουν σε συζητήσεις της ομάδας, μπύρες -μιας και οι μοτοσυκλέτες μένουν παρκαρισμένες- σουβλάκια, φλίπερ στην άμμο, coin-up και ζωντανή μουσική… δεν θέλεις τίποτα περισσότερο! Η καλή παρέα είναι δεδομένη…