Adv 2 Dubai 2016: Τουρίστας στο Ομάν

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

9/5/2016

Ενώ όλη η Ελλάδα αντάλλαζε το γιορτινό φιλί της Ανάστασης στο προαύλιο κάποιας εκκλησίας, εγώ κοιμόμουν βαθιά πάνω στο πλοίο που με μετάφερε από το Ιράν στα Η.Α.Ε. Ούτε χαρμόσυνες καμπάνες, βεγγαλικά, κόκκινα αυγά ή λαμπάδες… Αυτό ήταν δυστυχώς το τίμημα του ταξιδιού για το Dubai. Αποζημιώθηκα όμως την επομένη (ανήμερα το Πάσχα), όταν βρέθηκα με τον φίλο- μοτοσυκλετιστή, Μάριο Χριστόπουλο και την γυναίκα του, να γιορτάζουμε –παρέα με άλλους Έλληνες– την ανάσταση του Κυρίου, έχοντας για θέα τον πύργο Burj Khalifa, το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο (828 μ.).

Χάρη στον Μάριο, οι δυο πρώτες μου μέρες στο Dubai πέρασαν γρήγορα και ευχάριστα. Τα βασικά αξιοθέατα της πόλης έγιναν ψηφιακές αναμνήσεις, ενώ ακολουθώντας με την ΚΤΜ 1050 Adventure το αυτοκίνητο του Μάριου, δεν δυσκολεύθηκα διόλου στην περιπλάνησή μου μέσα στα αστικά όρια του φουτουριστικού Dubai.
Βάση του προγράμματός μου, εκτός από τα Η.Α.Ε., είχα να "ξοδέψω" και έξι μέρες στο γειτονικό Σουλτανάτο του Ομάν, μια χώρα που πάντοτε μου εξιτάριζε την φαντασία. Και τελικά, με απώτερο προορισμό την πρωτεύουσα Muscat, ξεκίνησα ένα οδοιπορικό που θα άγγιζε περίπου τα 800 χιλιόμετρα. Κι όσον αφορά τους δρόμους, τις υποδομές και τις εξυπηρετήσεις καθοδόν, όλα ήταν άψογα στο Ομάν.
Ο Φίλιππος Γκαβός, ένας πολύ καλός φίλος από το Χαϊδάρι, ανέλαβε στην Muscat να με φιλοξενήσει και να μου γνωρίσει την πόλη όπου δούλευε το τελευταίο διάστημα, στα έργα κατασκευής του νέου αεροδρομίου της πρωτεύουσας. Οι τρεις μέρες που πέρασα με τον Φίλιππο στην λευκή Muscat, αναμφισβήτητα μου χάρισαν τις καλύτερες αναμνήσεις από την χώρα του Σουλτάνου Qaboos…


Στην επιστροφή μου για Dubai επέλεξα να περάσω από τις βόρειο-κεντρικές περιοχές της χώρας, εκεί όπου οι δυο πόλεις-οάσεις Nizwa και Bahla, έκρυβαν τρία ανεκτίμητα κειμήλια της τοπικής Ιστορίας. Δεν μπορούσα να μην επισκεφθώ τα τρία πιο φημισμένα κάστρα (Nizwa Fort, Bahla Fort, Jabreen Fort) της ευρύτερης περιοχής του βορείου Ομάν, τα οποία, κτισμένα με τον παραδοσιακό αρχιτεκτονικό ρυθμό, με ταξίδεψαν κατευθείαν στα μεσαιωνικά χρόνια της Αραβίας.

Κ. Μητσάκης

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”