Απαγόρευση Enduro στην λαυρεωτική μετά τον θάνατο αναβάτη

Θα παραμείνουν όμως ανοικτά και κρυμμένα τα πηγάδια…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

30/3/2018

Έναν μήνα μετά τον τραγικό θάνατο αναβάτη Enduro από πτώση σε ακάλυπτο και κρυμμένο από την βλάστηση μεταλλευτικό πηγάδι, το Δασαρχείο ανακοινώνει πως τα πηγάδια θα παραμείνουν ανοικτά και αχαρτογράφητα, κι απλά θα απαγορευτούν οι μοτοσυκλέτες. Με τους πεζοπόρους και τους ποδηλάτες να συνεχίσουν να κινδυνεύουν…

Λίγο μπερδεμένος είναι ο δασάρχης Λαυρίου με όλα όσα χρειάζονται να γίνουν, για να μην υπάρχει κι άλλο τραγικό θύμα μετά τον χαμό του άτυχου αστυνομικού Σωτήρη Πράπα. Ο δασάρχης καλεί τις αρχές να αστυνομεύσουν καλύτερα την περιοχή και τις λέσχες να ενημερώσουν τα μέλη τους, ώστε να μην διοργανώνουν αγώνες στα δασικά μονοπάτια και να ενημερώσουν κατάλληλα τα μέλη τους. Σύμφωνα με τους νόμους και τον χαρακτηρισμό της περιοχής, ο δασάρχης ΚΑΛΑ πράττει, όμως η απαγόρευση των μοτοσυκλετών σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται πως ποτέ κανείς δεν θα πέσει σε αφύλακτο πηγάδι. Κι αυτό γιατί όπως ο ίδιος αναφέρει στην απόφαση που εξέδωσε, εντός αλλά και εκτός εθνικού δρυμού, κινούνται αρκετοί επισκέπτες και περιπατητές, συλλέκτες μανιταριών, πεζοπόροι και αθλητές. Όλοι αυτοί θα συνεχίσουν να κινδυνεύουν από πηγάδια που παραμένουν κρυμμένα κάτω από χαμηλή βλάστηση, τρύπες στο έδαφος που δεν φαίνονται, και που συχνά είναι δίπλα ακριβώς στο μονοπάτι, με ένα στραβοπάτημα ή μία απλή δόση περιέργειας να είναι το μόνο που μπορεί να χρειαστεί για να οδηγηθούμε σε ακόμα ένα τραγικό περιστατικό. Το γεγονός πως ο Σωτήρης έχασε την ζωή του πέφτοντας με μοτοσυκλέτα, δεν πρέπει να δίνει στο Δασαρχείο το άλλοθι πως τα αναρίθμητα πηγάδια μπορούν να παραμείνουν ανοικτά και κρυμμένα, γιατί θα απαγορευτούν οι μοτοσυκλέτες.

Με τους πεζοπόρους και τους ποδηλάτες τι θα γίνει;

Θα σκεφτούμε μία άλλη απαγόρευση αν πάθει κανείς κάτι; Ή θα κάνουμε αυτό που πρέπει από τώρα, να τοποθετηθεί για αρχή τουλάχιστον μία σήμανση στα ανοικτά πηγάδια, να χαρτογραφηθούν κάτι που το Δασαρχείο θα έπρεπε να είχε κάνει, και όταν βρεθούν οι πόροι ας σφραγιστούν τότε, μιας και ο Δασάρχης δηλώνει αδυναμία.

Στις δεκαετίες που έχουν περάσει όμως, και που χρόνο με το χρόνο θα μπορούσε να προχωρά η χαρτογράφηση της περιοχής, το δασαρχείο Λαυρίου δεν έχει να επιδείξει αυτό το έργο, αντιθέτως οι παλαιότερες διοικήσεις έχουν απασχολήσει την δικαιοσύνη εξαιτίας επώνυμων καταγγελιών για σειρά αδικημάτων.

Ο τωρινός δασάρχης από την άλλη έχει να επιδείξει έργο στην περιοχή και μάλιστα καλεί τις λέσχες να συζητήσουν ώστε να καθιερωθεί μία έκταση όπου αφού καθαριστεί θα μπορούν να διοργανωθούν αγώνες. Αλλά δεν είναι οι αγώνες το ζητούμενο. Εδώ το Δασαρχείο κάνει το ίδιο λάθος με τα παραδοσιακά ΜΜΕ που μπερδεύουν το Enduro με το Motocross και την διαμορφωμένη πίστα με την βόλτα στα μονοπάτια. Σε κάθε περίπτωση όμως όσο τα πηγάδια αυτά μένουν ανοικτά, και ακόμα χειρότερα κρυμμένα, το επόμενο ατύχημα θα περιμένει να συμβεί.

Αν θέλει το Δασαρχείο να απαγορεύσει το Enduro, ας το κάνει. Όχι όμως για να αφήσει την υπόθεση αυτή στο αρχείο, χωρίς να χαρτογραφήσει τα πηγάδια και χωρίς να τα σφραγίσει!

Στην απόφαση του Δασαρχείου, μας στεναχωρούν επίσης λεπτομέρειες όπως το μηχανοκίνητος «αθλητισμός». Το σωστό είναι μηχανοκίνητος αθλητισμός, σκέτο χωρίς αποσιωπητικά ή άλλα σημεία στίξης, γιατί αυτό είναι στην πράξη το enduro, μία αθλητική δραστηριότητα, όχι μία κατά δήλωση αθλητική δραστηριότητα. Επισημαίνει επίσης το Δασαρχείο πως βλέπει αναβάτες με πλήρη εξοπλισμό, υπονοώντας πως αυτό σημαίνει παράνομοι αγώνες, μονάχα που αυτό –φυσικά- δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και το γεγονός ότι παρατηρεί αναβάτες με κράνος και στολές θα πρέπει να μας κάνει όλους ευτυχισμένους, καθώς είναι γνώρισμα σωστής παιδείας, σύνεσης και αγάπης για το βουνό και το Enduro.

Ο Σωτήρης που σκοτώθηκε πατώντας λίγο έξω από το μονοπάτι, δεν έκανε αγώνες. Λίγο πριν ήταν στην Ανάβυσσο και συνομιλούσε με άλλους εντουράδες, μαζί με τον δημοσιογράφο του MOTO, τον Κίμων Καράμπελα κάνοντας βόλτες στην γνωστή περιοχή της Αναβύσσου. Αναχώρησε από εκεί μαζί με άλλον έναν αναβάτη, φίλο του, για να συνεχίσουν την βόλτα τους. Αγαπούσε το βουνό και το Enduro, δεν έκανε αγώνες αλλά το χόμπι του και είναι τραγικό που σκοτώθηκε με αυτό τον τρόπο. Για αυτό και ο τραγικός θάνατός του, δεν πρέπει να σταματήσει σε μία απλή απόφαση.

Πρέπει να κλείσουν τα πηγάδια στην περιοχή και να γνωρίζει το Δασαρχείο που βρίσκονται. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ βασικό. Είναι αδιανόητο να παραμένει αχαρτογράφητη μία περιοχή, καθώς αυτό δημιουργεί και άλλα ζητήματα για την λειτουργία του δασαρχείου, που επιβάλλεται να την έχει καλύψει ολόκληρη και να την προστατεύει συνεχώς. Και κάτι τελευταίο προς το Δασαρχείο. Η απαγόρευση δεν πρόκειται να σταματήσει τις μοτοσυκλέτες να περνούν από το σημείο, καλώς ή κακώς. Είναι βέβαιο πως μία απλή απαγόρευση δεν αρκεί, ενώ η πάντα απούσα αστυνομία, είναι δύσκολο να κυνηγήσει αναβάτες στα μονοπάτια. Άλλωστε μία καταδίωξη σε αυτή την περιοχή, κι έτσι όπως περιγράφεται στην απόφαση του Δασαρχείου, με ανοικτές αρχαίες δεξαμενές μεγάλου ύψους και ακάλυπτες μεταλλευτικές στοές, μπορεί να έχει τις ίδιες τραγικές συνέπειες και για τους αστυνομικούς. Δεν είναι η πρώτη περιοχή που απαγορεύεται το Enduro, αλλά σίγουρα είναι από εκείνες που εγκυμονούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Κίνδυνος που παραμένει φυσικά για κάθε πεζοπόρο!

 

 

 

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Έρχεται στο ΜΟΤΟ ένα επικό ταξίδι
Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

28/7/2025

Στον μοτοσυκλετιστικό κόσμο είναι οι Έλληνες που έχουν τα πρωτεία στα ταξίδια με μοτοσυκλέτα κατά αναλογία πληθυσμού και όχι οι Άγγλοι, οι Γερμανοί και οι Ισπανοί. Εντός συνόρων η διαφορά αυτή φαίνεται, ιδιαίτερα σε εμάς που γνωρίζουμε πολύ κόσμο που ταξιδεύει, είτε ζητώντας συμβουλές και προτάσεις διαδρομών πριν, είτε όπως σε αυτή την περίπτωση, ερχόμαστε να θαυμάσουμε και εμείς ως θεατές την επική περιπέτεια τριών αναβατών που δεν έφτασαν απλά στην Μογγολία, αλλά πέρασαν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα στις Στέπες, εξερευνώντας την άγνωστη και αμόλυντη, ακόμη και τώρα, χώρα.

Εμείς οι Έλληνες ταξιδεύουμε, είτε αεροπορικώς, είτε οδικώς, το χαρακτηριστικό μας είναι πως ταξιδεύουμε και γνωρίζουμε άλλους λαούς. Και το κάνουμε κατά μεγαλύτερη αναλογία από εκείνο που κάνουν οι φίλοι μας μοτοσυκλετιστές σε άλλες χώρες. Για εμάς εδώ είναι πιο εύκολο να βρεις απευθείας εκείνον που θα σου δώσει οδηγίες για διαδρομές για οποιαδήποτε μακρινή χώρα, να φτάσεις δηλαδή στον άνθρωπο που έχει ήδη κάνει ένα ταξίδι αντίστοιχο με εκείνο που ονειρεύεσαι εσύ. Αυτό δεν είναι κακό, σε έναν κόσμο που τα πάντα έχουν εξερευνηθεί και δεν υπάρχει η έννοια «καρφώνω την σημαία μου», τα ταξίδια γίνονται πρώτα για ανακάλυψη των εσωτερικού κόσμου, κι έπειτα για όλους τους άλλους λόγους. Σε έναν τέτοιο κόσμο είναι δύσκολο να βρεις τον άγνωστο δρόμο, πόσο μάλλον να ανοίξεις τον δρόμο.

Κι όμως: Τρεις φίλοι, με αφετηρία την Αθήνα, πέρασαν από μέρη που έχουν «ταξιδευτεί» και άλλα λιγότερα ταξιδεμένα και δεν αντιμετώπισαν την Μογγολία σαν τον τερματικό σταθμό της αναστροφής. Η διαφορά τους είναι πως έμειναν εκεί, περνώντας χρόνο, δηλαδή γράφοντας χιλιόμετρα, που είναι και ο μόνος τρόπος να μιλήσεις με έναν δεύτερο κάτοικο και όχι μόνο με έναν!

Στην πιο αραιοκατοικημένη χώρα του κόσμου, θα μπορούσες να πεις πως είτε κάνεις εκατό, είτε χίλια χιλιόμετρα, έχεις δει το τοπίο. Η πραγματικότητα είναι πως το τοπίο το βλέπεις και από τον υπολογιστή σου, η περιήγηση και η εξερεύνηση σε εκείνα τα χώματα είναι που κάνει την διαφορά με τους υπόλοιπους ταξιδευτές!

Ο τρόπος που θα αντιμετωπίσεις ένα σπασμένο πόδι και βλάβες μοτοσυκλέτας όταν δεν μπορείς να αποκτήσεις πρόσβαση σε οποιαδήποτε βοήθεια, είναι που θα αλλάξουν και θα διαμορφώσουν χαρακτήρες, θα εμπλουτίσουν την ιστορία και τέλος θα παραδειγματίσουν και θα εμπνεύσουν τους υπόλοιπους!

Γνωρίσαμε στο MOTO την παρέα των τριών φίλων, όλοι τους ξεχωριστοί και όλοι τους με διαφορετικό υπόβαθρο, πριν την αναχώρησή τους. Είδαμε πως κανείς δεν είχε την πολυτέλεια χρόνου που απαιτεί ένα τέτοιο ταξίδι, η διάθεση ήταν να το χαρούν οι ίδιοι και να μάθουν τους τόπους μέσα από αυτό, ούτε να βγάλουν φωτογραφίες ή video, ούτε να βρουν χορηγούς. ‘Ολα αυτά από μόνα τους, κάνουν το ταξίδι αυτό λίγο διαφορετικό από όλα όσα έχουμε δει τελευταία. Διαποτίζεται από μία αγνότητα άλλης εποχής και φέρνει τον αναγνώστη πιο κοντά στο να ταυτιστεί μαζί τους και να εμπνευστεί για το δικό του ταξίδι!

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Οι κεντρικοί μας ήρωες είναι ο Γιάννης 65 ετών, που μόλις έχει βγει στην σύνταξη, δηλαδή στην δεύτερη εφηβεία για εμάς τους μοτοσυκλετιστές που μας αρέσουν τα ταξίδια Κεντρικοί ήρωες, με τους άλλους δύο να είναι νεότεροι και να αφήνουν πίσω εταιρείες και οικογένειες.

Ο Δημήτρης, 55 ετών είναι ο μικρότερος της παρέας και εκείνος που θα τραβήξει και τα περισσότερα στο ταξίδι βέβαια.

Πρώτο βήμα πριν το ταξίδι ήταν να γνωριστούν οι τρεις τους με τον τρόπο που απαιτεί η περίσταση, δηλαδή οδηγώντας μαζί. Είχε προηγηθεί η αρχική γνωριμία στην Γραμμένη Οξυά στο σπίτι του Γιάννη. Όμως όλοι καλά τα λένε καθισμένοι στις καρέκλες, όταν καθίσεις στις σέλες πολλά αλλάζουν. Για αυτό τον λόγο οργάνωσαν ένα ταξίδι γνωριμίας στην Αλβανία που ταυτόχρονα ήταν και η τελική δοκιμή του εξοπλισμού και των μετατροπών στις μοτοσυκλέτες.

Ήταν επίσης και το σημείο που ο Νίκος, 58 ετών, κατάλαβε πως το αστείο για την αξιοπιστία του GS θα κρατήσει μέχρι την επιστροφή, δεν είναι για να σπάσει ο πάγος των πρώτων ημερών, ούτε θα σταματήσει φτάνοντας στην Μογγολία. Θα διαρκέσει μέχρι την επιστροφή!

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!

Οι άλλοι ήρωες της ιστορίας αυτής είναι λοιπόν δύο Triumph Tiger 900 Rally Pro με πλούσιο εξοπλισμό και ένα BMW R1250GS. Ο εξοπλισμός είναι απαραίτητος καθώς αν θες να διασχίσεις τις Στέπες της Μογγολίας θα χρειαστεί να κατασκηνώσεις στην μέση του πουθενά του χάρτη, κυριολεκτικά και εκτός από προμήθειες να έχεις και βενζίνη, μπόλικη γιατί δεν θα βρεις βενζινάδικο κανονικό σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων. Η ασφαλής μεταφορά μπόλικης βενζίνης ήταν μία σπαζοκεφαλιά που έπρεπε να λυθεί επί ελληνικού εδάφους και να δοκιμαστεί.

Οι τρεις ταξιδιώτες πέρασαν περίπου από τα μέρη του φετινού MEGA TEST ON-OFF, έφυγαν από Πειραιά που είναι ο ταχύτερος τρόπος για απέναντι, και από Γεωργία μπήκαν Ρωσία, Καζακστάν κάνοντας ήδη μέχρι την Μογγολία μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα.

Εξερεύνηση της Μογγολίας ξεκινώντας από Αθήνα: Τρεις μοτοσυκλέτες σε μία περιπέτεια ζωής!
Πολλές αλλαγές που χρειάζονται για την μεταφορά μπόλικης βενζίνης και εκστρατευτικού εξοπλισμού

Έχοντας πλέον επιστρέψει στην Ελλάδα, και περάσει πολλές ατυχίες ακόμη και τραυματισμούς, αλλά πετυχαίνοντας πλήρως τον στόχο, να εξερευνήσουν δηλαδή την χώρα, μας φέρνουν ένα ταξίδι ξεχωριστό και μοναδικό. Ένα ταξίδι που έχει ήδη γίνει, έχει ολοκληρωθεί, δεν ψάχνει για χορηγούς, κι έχει μόνο ένα στόχο: Να εμπνεύσει ακόμη περισσότερους για να συνεχίσει αυτή η χώρα, σιωπηλά, να κρατά τα σκήπτρα στην αναλογία των μοτοσυκλετών που ταξιδεύουν εκτός συνόρων.

Δύο Triumph και ένα BMW σε μία μεγάλη περιπέτεια, χιλιάδων χιλιομέτρων, πολλών συνόρων και αμέτρητων λίτρων βενζίνης!