Απαγόρευση Enduro στην λαυρεωτική μετά τον θάνατο αναβάτη

Θα παραμείνουν όμως ανοικτά και κρυμμένα τα πηγάδια…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

30/3/2018

Έναν μήνα μετά τον τραγικό θάνατο αναβάτη Enduro από πτώση σε ακάλυπτο και κρυμμένο από την βλάστηση μεταλλευτικό πηγάδι, το Δασαρχείο ανακοινώνει πως τα πηγάδια θα παραμείνουν ανοικτά και αχαρτογράφητα, κι απλά θα απαγορευτούν οι μοτοσυκλέτες. Με τους πεζοπόρους και τους ποδηλάτες να συνεχίσουν να κινδυνεύουν…

Λίγο μπερδεμένος είναι ο δασάρχης Λαυρίου με όλα όσα χρειάζονται να γίνουν, για να μην υπάρχει κι άλλο τραγικό θύμα μετά τον χαμό του άτυχου αστυνομικού Σωτήρη Πράπα. Ο δασάρχης καλεί τις αρχές να αστυνομεύσουν καλύτερα την περιοχή και τις λέσχες να ενημερώσουν τα μέλη τους, ώστε να μην διοργανώνουν αγώνες στα δασικά μονοπάτια και να ενημερώσουν κατάλληλα τα μέλη τους. Σύμφωνα με τους νόμους και τον χαρακτηρισμό της περιοχής, ο δασάρχης ΚΑΛΑ πράττει, όμως η απαγόρευση των μοτοσυκλετών σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται πως ποτέ κανείς δεν θα πέσει σε αφύλακτο πηγάδι. Κι αυτό γιατί όπως ο ίδιος αναφέρει στην απόφαση που εξέδωσε, εντός αλλά και εκτός εθνικού δρυμού, κινούνται αρκετοί επισκέπτες και περιπατητές, συλλέκτες μανιταριών, πεζοπόροι και αθλητές. Όλοι αυτοί θα συνεχίσουν να κινδυνεύουν από πηγάδια που παραμένουν κρυμμένα κάτω από χαμηλή βλάστηση, τρύπες στο έδαφος που δεν φαίνονται, και που συχνά είναι δίπλα ακριβώς στο μονοπάτι, με ένα στραβοπάτημα ή μία απλή δόση περιέργειας να είναι το μόνο που μπορεί να χρειαστεί για να οδηγηθούμε σε ακόμα ένα τραγικό περιστατικό. Το γεγονός πως ο Σωτήρης έχασε την ζωή του πέφτοντας με μοτοσυκλέτα, δεν πρέπει να δίνει στο Δασαρχείο το άλλοθι πως τα αναρίθμητα πηγάδια μπορούν να παραμείνουν ανοικτά και κρυμμένα, γιατί θα απαγορευτούν οι μοτοσυκλέτες.

Με τους πεζοπόρους και τους ποδηλάτες τι θα γίνει;

Θα σκεφτούμε μία άλλη απαγόρευση αν πάθει κανείς κάτι; Ή θα κάνουμε αυτό που πρέπει από τώρα, να τοποθετηθεί για αρχή τουλάχιστον μία σήμανση στα ανοικτά πηγάδια, να χαρτογραφηθούν κάτι που το Δασαρχείο θα έπρεπε να είχε κάνει, και όταν βρεθούν οι πόροι ας σφραγιστούν τότε, μιας και ο Δασάρχης δηλώνει αδυναμία.

Στις δεκαετίες που έχουν περάσει όμως, και που χρόνο με το χρόνο θα μπορούσε να προχωρά η χαρτογράφηση της περιοχής, το δασαρχείο Λαυρίου δεν έχει να επιδείξει αυτό το έργο, αντιθέτως οι παλαιότερες διοικήσεις έχουν απασχολήσει την δικαιοσύνη εξαιτίας επώνυμων καταγγελιών για σειρά αδικημάτων.

Ο τωρινός δασάρχης από την άλλη έχει να επιδείξει έργο στην περιοχή και μάλιστα καλεί τις λέσχες να συζητήσουν ώστε να καθιερωθεί μία έκταση όπου αφού καθαριστεί θα μπορούν να διοργανωθούν αγώνες. Αλλά δεν είναι οι αγώνες το ζητούμενο. Εδώ το Δασαρχείο κάνει το ίδιο λάθος με τα παραδοσιακά ΜΜΕ που μπερδεύουν το Enduro με το Motocross και την διαμορφωμένη πίστα με την βόλτα στα μονοπάτια. Σε κάθε περίπτωση όμως όσο τα πηγάδια αυτά μένουν ανοικτά, και ακόμα χειρότερα κρυμμένα, το επόμενο ατύχημα θα περιμένει να συμβεί.

Αν θέλει το Δασαρχείο να απαγορεύσει το Enduro, ας το κάνει. Όχι όμως για να αφήσει την υπόθεση αυτή στο αρχείο, χωρίς να χαρτογραφήσει τα πηγάδια και χωρίς να τα σφραγίσει!

Στην απόφαση του Δασαρχείου, μας στεναχωρούν επίσης λεπτομέρειες όπως το μηχανοκίνητος «αθλητισμός». Το σωστό είναι μηχανοκίνητος αθλητισμός, σκέτο χωρίς αποσιωπητικά ή άλλα σημεία στίξης, γιατί αυτό είναι στην πράξη το enduro, μία αθλητική δραστηριότητα, όχι μία κατά δήλωση αθλητική δραστηριότητα. Επισημαίνει επίσης το Δασαρχείο πως βλέπει αναβάτες με πλήρη εξοπλισμό, υπονοώντας πως αυτό σημαίνει παράνομοι αγώνες, μονάχα που αυτό –φυσικά- δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και το γεγονός ότι παρατηρεί αναβάτες με κράνος και στολές θα πρέπει να μας κάνει όλους ευτυχισμένους, καθώς είναι γνώρισμα σωστής παιδείας, σύνεσης και αγάπης για το βουνό και το Enduro.

Ο Σωτήρης που σκοτώθηκε πατώντας λίγο έξω από το μονοπάτι, δεν έκανε αγώνες. Λίγο πριν ήταν στην Ανάβυσσο και συνομιλούσε με άλλους εντουράδες, μαζί με τον δημοσιογράφο του MOTO, τον Κίμων Καράμπελα κάνοντας βόλτες στην γνωστή περιοχή της Αναβύσσου. Αναχώρησε από εκεί μαζί με άλλον έναν αναβάτη, φίλο του, για να συνεχίσουν την βόλτα τους. Αγαπούσε το βουνό και το Enduro, δεν έκανε αγώνες αλλά το χόμπι του και είναι τραγικό που σκοτώθηκε με αυτό τον τρόπο. Για αυτό και ο τραγικός θάνατός του, δεν πρέπει να σταματήσει σε μία απλή απόφαση.

Πρέπει να κλείσουν τα πηγάδια στην περιοχή και να γνωρίζει το Δασαρχείο που βρίσκονται. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ βασικό. Είναι αδιανόητο να παραμένει αχαρτογράφητη μία περιοχή, καθώς αυτό δημιουργεί και άλλα ζητήματα για την λειτουργία του δασαρχείου, που επιβάλλεται να την έχει καλύψει ολόκληρη και να την προστατεύει συνεχώς. Και κάτι τελευταίο προς το Δασαρχείο. Η απαγόρευση δεν πρόκειται να σταματήσει τις μοτοσυκλέτες να περνούν από το σημείο, καλώς ή κακώς. Είναι βέβαιο πως μία απλή απαγόρευση δεν αρκεί, ενώ η πάντα απούσα αστυνομία, είναι δύσκολο να κυνηγήσει αναβάτες στα μονοπάτια. Άλλωστε μία καταδίωξη σε αυτή την περιοχή, κι έτσι όπως περιγράφεται στην απόφαση του Δασαρχείου, με ανοικτές αρχαίες δεξαμενές μεγάλου ύψους και ακάλυπτες μεταλλευτικές στοές, μπορεί να έχει τις ίδιες τραγικές συνέπειες και για τους αστυνομικούς. Δεν είναι η πρώτη περιοχή που απαγορεύεται το Enduro, αλλά σίγουρα είναι από εκείνες που εγκυμονούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Κίνδυνος που παραμένει φυσικά για κάθε πεζοπόρο!

 

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”