Aprilia RS660: Οι πρώτες δοκιμές στην Imola [video]

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

6/5/2019

Το Aprilia RS 660 το είδαμε υπό τη μορφή concept στην περσινή EICMA, όπου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά. Το μεσαίου κυβισμού supersport ανήκει σε μια υποκατηγορία που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει σημαντικό έδαφος από την πίτα της αγοράς παγκοσμίως. Παρ’ όλα αυτά όμως, η παρουσία του RS 660 ήταν μια απ’ τις σημαντικότερες στην EICMA όχι μόνο για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας αλλά και την ίδια την Aprilia, καθώς η γκάμα των μοντέλων της είναι περιορισμένη συγκριτικά με τον ανταγωνισμό και δη τον ευρωπαϊκό. Απ’ το Νοέμβριο που παρουσιάστηκε το concept, σας είχαμε μεταφέρει πως θα περάσει σίγουρα στην παραγωγή, ενώ ο κινητήρας του θα χρησιμοποιηθεί και σε άλλα μελλοντικά μοντέλα εμπλουτίζοντας την γκάμα της Aprilia με περισσότερες επιλογές. Κάτι πραγματικά αναγκαίο για την ιταλική εταιρεία του ομίλου Piaggio, αν αναλογιστούμε πως αυτή τη στιγμή διαθέτει μόνο 15 μοντέλα στον κατάλογό της και κανένα δεν ανήκει στη μεσαία κατηγορία κυβικών, που έχει ιδιαίτερη απήχηση στην αγορά τα τελευταία χρόνια.

Η αναλυτική δοκιμή του RSV4 1100 Factory της Aprilia υπάρχει στο τεύχος που κυκλοφορεί μαζί με δώρο το σπρέι αλυσίδας της Ipone, ενώ μπορείτε να δείτε και το video εδώ

Ο κινητήρας του προέρχεται απ’ αυτόν του RSV4 και του Tuono 1100 έχοντας χάσει όμως τους δύο πίσω κυλίνδρους, ενώ η διαδρομή των εμβόλων του έχει αυξηθεί ώστε ο κυβισμός να ανέβει στα 660cc. Το πλαίσιο είναι αλουμινίου δύο δοκών και ακολουθεί αντίστοιχα τον σχεδιασμό του μεγαλύτερου superbike της Aprilia.

Μπορείτε να δείτε το video απ' τη δοκιμή του RS 660 στην Imola εδώ

Στο παραπάνω βίντεο βλέπουμε πως η μοτοσυκλέτα βρέθηκε στην Imola για να κάνει τις πρώτες δοκιμές του σε πίστα, καθώς από πέρσι κιόλας είχε ξεκινήσει να δοκιμάζεται στους δημόσιους δρόμους. Εκτός απ’ τη δυνατότητα να το ακούσουμε για πρώτη φορά –ασχέτως της κακής ποιότητας του ήχου- μπορούμε να διακρίνουμε πως τα πλαστικά του φαίρινγκ, της καρίνας και της ουράς είναι διαφορετικά, όπως και το χρώμα της επίστρωσης στο πιρούνι, αλά μιας και βρίσκεται στο στάδιο των δοκιμών, είναι λογικό να μην διαθέτει τα εξαρτήματα της τελικής παραγωγής.

Ο ερχομός του RS660 το 2020 -όπως άλλωστε είχαν δηλώσει και στο παρελθόν οι άνθρωποι της Aprilia- μετά τις δοκιμές στην Imola βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά, ενώ θα αποτελέσει και το αντίπαλο δέος για την Norton και την εξωτική Superlight, καθώς οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν αρκετά κοινά μεταξύ τους.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”