Βαλίτσα ρομπότ από την Piaggio!

Η ιταλική εταιρεία διευρύνει τους ορίζοντές της
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

6/2/2017

H Piaggio Fast Forward (PFF) είναι μια εταιρεία που ιδρύθηκε πρόσφατα από την Piaggio, με έδρα το Cambridge στην Μασαχουσέτη, η οποία έχει ως στόχο την εξέλιξη νεών ιδεών για έξυπνη μετακίνηση "σε ένα περιβάλλον που η πλοήγηση μέσα στις πόλεις και η μετακίνηση σε μικρές αποστάσεις, το μεταβάλλουν διαρκώς", σύμφωνα με τα λεγόμενα των ανθρώπων της εταιρείας. Αποτελεί ουσιαστικά ένα ερευνητικό κέντρο στο οποίο συμμετέχουν επιστήμονες, φορείς και μηχανολόγοι, με όραμα τις καινοτόμες ιδέες.

Μια τέτοια ιδέα που παρουσιάστηκε πρόσφατα και αποτελεί τον πρώτο καρπό της PFF, είναι τα GITA και KILO, οι… ρομποτικές βαλίτσες που ακολουθούν τον ιδιοκτήτη τους! Το KILO είναι ο μεγάλος αδερφός του GITA, το οποίο μπορεί να μεταφέρει βάρος μέχρι 100 κιλά χάρη στα 120 λίτρα χωρητικότητας που διαθέτει, όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω βίντεο:

Ο Michele Colannino, γιος του προέδρου του Piaggio Group Roberto Colannino και πρόεδρος της PFF, δήλωσε σχετικά με το project: "Η ανάγκη να καταλάβουμε τους ανθρώπους προκειμένου να συνδυαστούν οι συνήθειες με τις ανάγκες τους, μας οδήγησαν στην υλοποίηση του GITA. Καταφέραμε να δημιουργήσουμε προϊόντα που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ανθρώπων του αύριο. Η επιτυχία οφείλεται στους ανθρώπους της PFF, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από τα νιάτα, τον ενθουσιασμό τους, το θάρρος απέναντι στις προκλήσεις, ενώ αποτελούν και ένα πολυπολιτισμικό μείγμα επαγγελματιών που κατάφεραν να συνδυάσουν τέλεια την ρομποτική, την μηχανολογία και τον σχεδιασμό." Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τον ίδιο τον Calannino να παρουσιάζει την εξέλιξη του project:

Η επαναστατική φύση των GITA και KILO έχει να κάνει με την ικανότητα να υποστηρίζουν τους ιδιοκτήτες τους σε διάφορες καθημερινές δραστηριότητες, επεκτείνοντας τη εμβέλειά τους χάρη και στις δυνατότητες μεταφοράς ατόμου που διαθέτουν. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πλατφόρμα προσωπικής μετακίνησης που μπορεί να μεταβληθεί ανάλογα με τις απαιτήσεις διαφορετικών συνθηκών.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”