Εμφανίστηκαν οι μοτοσυκλέτες-φάντασμα της Petronas

Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/12/2018

Άλλη μια τρελή είδηση ήρθε στην δημοσιότητα και αφορά την δημοπρασία 60 ολοκαίνουριων μοτοσυκλετών Petronas FP1 που είχαν κατασκευαστεί στο Essex της μ. Βρετανίας το 2003. Η ιστορία ξεκινά από τις αρχές του 2000, όταν η Petronas αποφάσισε πως θέλει να γίνει κατασκευαστής πολυτελών μοτοσυκλετών για την τεράστια αγορά της Ασίας. Το σχέδιο του πετρελαϊκού κολοσσού της Μαλαισίας ήταν να δημιουργήσει την φήμη της νέας εταιρείας μέσω των αγώνων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος SBK, να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τις πρώτες μοτοσυκλέτες παραγωγής στην Ευρώπη και μετά να μεταφέρει την παραγωγή στην Μαλαισία. Στη συνέχεια θα σχεδίαζε και θα κατασκεύαζε μικρότερες και φτηνότερες μοτοσυκλέτες για την ασιατική αγορά. Το φιλόδοξο αυτό πλάνο, ξεκίνησε με τον σχεδιασμό ενός αγωνιστικού τρικύλινδρου κινητήρα 900 κυβικών από την Suter, με απόδοση 185 ίππων. Για την αγωνιστική εμπλοκή της μοτοσυκλέτας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα επιστρατεύτηκε ο Carl Fogarty ως team manager, ο οποίος κατάφερε να πείσει τον Troy Corser να γίνει αναβάτης της ομάδας… προφανώς με το ανάλογο αντίτιμο σε Petroδόλαρα…

Βάσει των κανονισμός της FIM, έπρεπε να κατασκευάσουν τουλάχιστον 150 μοτοσυκλέτες προδιαγραφών για τον δρόμο, ώστε να πάρουν την έγκριση για συμμετοχή στο WSBK. Η εταιρεία MSX που εδρεύει στο Essex ανέλαβε την κατασκευή των πρώτων 75 μοτοσυκλετών δρόμου, οι οποίες θα έπρεπε να σταλούν στην Μαλαισία, όπου η Petronas θα συνέχιζε την παραγωγή των υπόλοιπων 75 που απαιτούσε η FIM μέσω της εταιρείας Momoto.

Όμως μετά από την πλήρη αποτυχία της μοτοσυκλέτας στο WSBK και την σπατάλη 32 εκατομμυρίων δολαρίων από την Petronas, οι Μαλαισιανοί τράβηξαν την πρίζα και ακολούθησε μια σειρά από δικαστικές διαμάχες ανάμεσα στην Petronas και την Momoto. Από τότε κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά τι ακριβώς απέγιναν εκείνες οι 75 FP1 που είχαν κατασκευαστεί στο Essex. Δύο από αυτές είχαν πάει στη Μαλαισία το 2003 και πουλήθηκαν το 2007. Μια τρίτη μοτοσυκλέτα δρόμου είχε εμφανιστεί σε διαδικτυακή πλατφόρμα δημοπρασιών στις ΗΠΑ.

Όμως τώρα, η βρετανική εταιρεία Lanzante Motorsports που εξειδικεύεται στις ανακατασκευές αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, εμφάνισε 60 FP1 και ζητάει περίπου 28.000 ευρώ για κάθε μία από αυτές.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου…

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)…

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: