Εργοστασιακές Ducati στο “σφυρί”

Από το

Μαύρο Σκύλο

30/3/2012

Η Ducati Corse αποφάσισε να δημοπρατήσει δυο μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιήθηκαν στα Moto GP με τους κινητήρες των 800 κυβικών. Πρόκειται για την Desmosedici που χρησιμοποίησε ο Stoner το 2010 με το πρωτότυπο “πλαίσιο” από ανθρακονήματα και αυτή που αγωνίστηκε ο Rossi στους πρώτους αγώνες του 2011, πριν εγκαταλειφθεί αυτό το project.
Ο Filippo Preziosi τόνισε πως η απόκτηση της μοτοσυκλέτας θα συνοδεύεται από συμβόλαιο εχεμύθειας με τον αγοραστή. “Η πώληση δύο τόσο ιδιαίτερων μοτοσυκλετών είναι πολύ σπάνια περίπτωση για εμάς, και ο τυχερός αγοραστής όχι μόνο θα υπογράψει συμβόλαιο εχεμύθειας, αλλά θα γίνει και στενό μέλος της οικογένειας Ducati. Οι Desmosedici GP10 και GP11 ήταν δυο πολύ ενδιαφέρουσες μοτοσυκλέτες στα GP και γι’ αυτό είναι μοναδική ευκαιρία για τους σοβαρούς αγοραστές”, είπε ο Preziosi.
H Desmosedici GP10 “CS1” κατασκευάστηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 2009 στο εργοστάσιο της Ducati και είναι αυτή με την οποία κέρδισε ο Casey Stoner στο Phillip Island τον Οκτώβριο του 2010. Έχει διανύσει 4.232 χιλιόμετρα συνολικά. Η δεύτερη εργοστασιακή, η Desmosedici GP11 “VR2” φτιάχτηκε από τις 6 έως τις 10 Δεκεμβρίου του 2010 και ο Rossi την οδήγησε πρώτη φορά στα επίσημα test στην Sepang τον Φεβρουάριο του 2011. Αυτή η μοτοσυκλέτα έχει διανύσει 2.342 χιλιόμετρα.
Η δημοπρασία θα γίνει στις 10 και 11 Μαϊου στο πριγκιπάτο του Μονακό και οι λεπτομέρειες θα αναρτηθούν στη ιστοσελίδα του οίκου RM που θα τις δημοπρατήσει www.rmauctions.com. Παράλληλα θα δημοπρατηθεί και η ιδιωτική συλλογή Saltarelli που αποτελείται από ιστορικά μοντέλα της Ducati.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”