Harley Davidson: The Battle Of The kings 2019

Μάχες μέχρι εσχάτων
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

23/1/2019

Κάθε χρόνο η Harley Davidson διοργανώνει το “The Battle Of The Kings”, έναν διαγωνισμό με custom μοτοσυκλέτες που σκοπό έχει να αναδείξει την πιο ξεχωριστή Harley. Ο διαγωνισμός αφορά όλους τους αντιπροσώπους παγκοσμίως και ο αριθμός των συμμετοχών είναι τεράστιος, καθώς φέτος έχουν ξεπεράσει τις 200, προερχόμενες από περισσότερες από 30 χώρες. Η διαδικασία είναι απλή: να δημιουργήσει ο καθένας τη δική του custom που θα μαγνητίζει τα βλέμματα, με μοναδικό περιορισμό το κόστος της μετατροπής να μην ξεπερνά την μισή αξία του αρχικού μοντέλου που επιλέχθηκε ως βάση.


Η ανάδειξη του τελικού νικητή θα γίνει μέσα από διάφορα στάδια, ξεκινώντας πρώτα από εθνικούς αγώνες ούτως ώστε η κάθε χώρα να έχει έναν “βασιλιά” που θα την αντιπροσωπεύσει. Έπειτα θα περάσει σε παγκόσμιες διαστάσεις και ο τελικός αγώνας θα πραγματοποιηθεί στην ερχόμενη EICMA, όπου θα στεφθεί ο απόλυτος “βασιλιάς”. Καθ’ όλη τη διάρκεια του The Battle Of The Kings, κριτές δεν είναι άλλοι παρά όλοι εμείς που μέσω της ιστοσελίδας της H-D (που μπορείτε να βρείτε εδώ) έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε την καλύτερη με βάση τα κριτήριά μας.

Το 2016 είχαμε και τη συμμετοχή της ελληνικής αντιπροσωπείας της Harley που κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα σε όλους τους διαγωνιζόμενους και να στεφθεί “βασιλιάς” εκείνη τη χρονιάς, χρησιμοποιώντας ως βάση ένα Sportster 883 που μεταμορφώθηκε σε café racer, εμπνευσμένο απ’ τα χαρακτηριστικά της αρχαίας θεότητας Νύχτας.
Οι πρώτες custom βρίσκονται ήδη στην ιστοσελίδα της εταιρείας κι απ’ ότι φαίνεται το επίπεδο του ανταγωνισμού βρίσκεται αρκετά ψηλά.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”