Honda μοτοποδήλατο καίει μόνο μεθάνιο – Ολλανδικό DIY – [VIDEO]

Ολλανδός μηχανολόγος σε αναζήτηση ανεξαρτησίας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/8/2021

Ο Gijs Schalkx δημιουργήσε το “Sloot Motor” όπως το αποκαλεί ο ίδιος που σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσε να σημαίνει μοτοσυκλέτα για το χαντάκι ή μοτοσυκλέτα από το χαντάκι. Το τελευταίο δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα, από την στιγμή που το καύσιμο του “Sloot Motor” προέρχεται χαντάκι από την γειτονιά του Gijs, στα όρια μίας μικρής λίμνης.

Πάνω σε ένα Honda μοτοποδήλατο με τον δημοφιλή βενζινοκινητήρα GX160 που μπορεί να βρει κανείς να χρησιμοποιείται σε μεγάλο εύρος εφαρμογών από γεννήτριες και αντλίες μέχρι κάθε λογής μηχανήματα, ο Gijs προσάρμοσε ένα μπαλόνι και το συνέδεσε με το φιλτροκούτι από όπου διαχέεται στον θάλαμο καύσης. Το σχέδιο του είναι απόλυτα απλό και στηρίζεται στο γεγονός των μικρών και περιορισμένων αναγκών του. Με διαφορά πίεσης που δημιουργείται από τον κλειστό θάλαμο μέσα στο οποίο έχει τοποθετήσει το μπαλόνι, οδηγεί χωρίς πολύπλοκο κύκλωμα τροφοδοσίας το μεθάνιο στο προσαρμοσμένο για τον σκοπό φιλτροκούτι.

Το ακόμη πιο ωραίο όμως, είναι από πού προμηθεύεται ο Schalkx το μεθάνιο. Έχει φτιάξει ένα σταθμό ανεφοδιασμού που το ονομάζει “plompstation” μέσα στην λίμνη της γειτονιάς του, πράγμα εξαιρετικά συνηθισμένο στην Ολλανδία, να έχει κάθε γειτονιά πρόσβαση σε λίμνη ή γενικά σε νερό. Από εκεί οδηγεί το μεθάνιο με τρόμπα χειρός στο μπαλόνι και με αυξάνοντας την πίεση εξωτερικά του μπαλονιού, το στέλνει και στο φιλτροκούτι.

Πρόκειται για το πρώτο ακόμη στάδιο της διαδικασίας που έχει επινοήσει ο Gijs Schalkx και σε αυτό το στάδιο χρειάζεται αρκετές ώρες για να πάρει μεθάνιο αρκετό να γεμίσει το μπαλόνι που κι αυτό με την σειρά του δεν τον πάει μακριά, μόλις 12 χιλιόμετρα. Που σημαίνει πως αν δεν ήταν μοτοποδήλατο το όχημα που προσάρμοσε, ο Gijs περισσότερο θα περίμενε παρά θα οδηγούσε. Ακόμη κι έτσι βέβαια ένας ηλεκτροκινητήρας και μία απλή συστοιχία θα τον πήγαιναν μακρύτερα με πολύ λιγότερο κόπο, ωστόσο όλα αυτά ο Gijs τα κάνει όχι γιατί ψάχνει να βρει μία πακτική εναλλακτική λύση, αλλά γιατί θέλει να είναι τελείως ανεξάρτητος και αυτό περιλαμβάνει και την σύνδεση με το ρεύμα. Ιδιαίτερα όταν πρέπει να τροφοδοτήσει μπαταρίες με ακριβά υλικά που έχουν ταξιδέψει από πολύ μακριά κάνοντας πολύ κακό στο περιβάλλον μόνο για να παραχθούν, πόσο μάλλον για να γεμίσουν κιόλας. Και σε αυτό δεν έχει άδικο. Από εκεί και πέρα, κανείς δεν θα ήθελε να μπει στην ίδια διαδικασία με τον Gijs και σε κάθε περίπτωση είναι μία εφαρμογή που εκφράζει τον ίδιο και την δημιουργικότητά του σε συνδυασμό με τον χρόνο που ήθελε να επενδύσει σε αυτή. Όπως και το να φτιάξει το δικό του “micro-site” που φιλοξενεί το παρακάτω video και ξεκινά λέγοντας πως η Γη είναι ένα διαστημόπλοιο που δεν το διαχειριζόμαστε όπως θα έπρεπε, τα λόγια δηλαδή του αρχιτέκτονα, στοχαστή, σχεδιαστή και ερευνητή, Richard Buckminster Fuller.

Δείτε το VIDEO:

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”