Χρήστος Σταϊκούρας - Τουλάχιστον 26 πρατήρια υδρογόνου στη χώρα μας έως το 2030

"Tο υδρογόνο μπορεί να καλύψει το 20% – 50% της ενεργειακής ζήτησης στις μεταφορές έως το 2050”
Υδρογόνο ανακοινώσεις Σταικούρα
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

28/11/2023

O Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σταϊκούρας στο Hydrogen Conference δήλωσε πως το 2050, ο ετήσιος κύκλος εργασιών της εφοδιαστικής αλυσίδας υδρογόνου εκτιμάται ότι θα ανέρχεται, στην Ελλάδα στα 10 δισ. ευρώ, ενώ έως το 2030 θα έχουν δημιουργηθεί 26 πρατήρια υδρογόνου στη χώρα μας.

Στο συνέδριο "Hydrogen Conference - Η Οικονομία του Υδρογόνου- Προοπτικές, Δυνατότητες και Ευκαιρίες για την Ελλάδα", ο κ. Σταϊκούρας ανέφερε επίσης: “Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην Ευρώπη, και ειδικά στην Ελλάδα, για τη χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Η Πράσινη Συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπει μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030 στο 55% σε σύγκριση με το 1990, και μηδενικές εκπομπές ρύπων έως το 2050. Σ’ αυτή την προσπάθεια θα συμβάλλει η χρήση του υδρογόνου, την φυσική επέκταση της ηλεκτροκίνησης, αρχικά ως καύσιμου μεταφορών και στη συνέχεια για κάθε βιομηχανική χρήση. Το υδρογόνο, προς το παρόν, έχει εξαιρετικά μικρή διείσδυση στον ενεργειακό τομέα, αντιπροσωπεύοντας μόλις το 2% του ενεργειακού μείγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα μας διαθέτει τις ιδανικές συνθήκες για την παραγωγή υδρογόνου, δηλαδή αιολικά και ηλιακά πεδία, οι οποίες μπορούν να της παρέχουν το ενεργειακό προβάδισμα στην Ευρώπη (Κρήτη – δημιουργία Κοιλάδων υδρογόνου – Hydrogen Valleys). Σύμφωνα με έρευνες, το υδρογόνο μπορεί να καλύψει το 20% – 50% της ενεργειακής ζήτησης στις μεταφορές, και το 5% –  20% στη ευρωπαϊκή βιομηχανία έως το 2050, ενώ μελέτη του Εθνικού Σχεδίου Στρατηγικής αναφέρει πως ο ετήσιος κύκλος εργασιών της εφοδιαστικής αλυσίδας υδρογόνου εκτιμάται ότι θα ανέρχεται, στην Ελλάδα, στα 10 δισ. ευρώ το 2050, οδηγώντας στην ανάπτυξη της «Οικονομίας του Υδρογόνου»”.

Χρήστος Σταϊκούρας: “Tο υδρογόνο μπορεί να καλύψει το 20% –50% της ενεργειακής ζήτησης στις μεταφορές, και το 5% – 20% στη ευρωπαϊκή βιομηχανία έως το 2050”

Επιπρόσθετα ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών δήλωσε: “Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτή η βαρύτητα που έχει αυτό το «ελαφρύ» καύσιμο στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα, η ανάπτυξη του πράσινου υδρογόνου αναμένεται να κατευθυνθεί, κατά προτεραιότητα, στους τομείς των βαρέων οδικών μεταφορών και της αεροπλοΐας. Σύμφωνα με το αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, η συνολική κατανάλωση πράσινου υδρογόνου εκτιμάται στα 63,6 TWh/έτος μέχρι το 2050, με περίπου 70% αυτού να αξιοποιείται για την παραγωγή σύνθετων καυσίμων, με στόχο τη χρήση στις μεταφορές. Το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, σε συνεργασία με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, έχουν εκδώσει Κοινή Υπουργική Απόφαση, η οποία περιγράφει τις διαδικασίες αδειοδότησης και λειτουργίας πρατηρίων υδρογόνου, γιατί, όπως είναι νομίζω αντιληπτό, δεν γίνεται να μιλάμε για υδρογονοκίνηση χωρίς σταθμούς εφοδιασμού. Έχουν ήδη καθοριστεί οι τεχνικές προδιαγραφές που αφορούν στη χωροθέτηση και τους όρους ασφαλείας που πρέπει να πληρούν οι εγκαταστάσεις των πρατηρίων υδρογόνου, τα  οποία θα υποστηρίξουν την κυκλοφορία ελαφρών και βαρέων οχημάτων υδρογόνου. Η δευτερογενής νομοθεσία θα συμπληρωθεί με δύο ακόμη πράξεις. Μάλιστα, ο ευρωπαϊκός κανονισμός προβλέπει υποχρεωτική υποβολή εκθέσεων προόδου, σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, ενώ παράλληλα συστάθηκε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Υδρογόνου, για τη χρηματοδότηση όλων των αναγκαίων δράσεων. Τέλος αυτή προβλέπει ηλεκτρική ενέργεια παραγόμενη μόνο από Α.Π.Ε. και υποχρέωση για δημιουργία τουλάχιστον 26 πρατηρίων υδρογόνου στην χώρα μας έως το 2030. Αυτός είναι και ο στόχος μας. Πρόκειται για μια προσπάθεια στην οποία θα υπάρξει συναρμοδιότητα πολλών Υπουργείων, όπως το Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, το Εσωτερικών, το Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το Ναυτιλίας και το Υποδομών και Μεταφορών, αλλά και φορέων, όπως είναι η ΑΑΔΕ. Αυτό αποδεικνύει το πόσο σύνθετο, αλλά συγχρόνως και το πόσο σημαντικό, είναι το εγχείρημα για τη θεσμοθέτηση του υδρογόνου ως καυσίμου μεταφορών”.

Όπως έχουμε γράψει πολλάκις στο ΜΟΤΟ, το υδρογόνο είναι ένα από τα σημαντικότερα νέα βήματα στις μετακινήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της μοτοσυκλέτας, αν και έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο να διανύσουμε μέχρι την χρήση του ως καύσιμο σε μαζική κλίμακα στις μεταφορές. Κάθε βήμα όμως, όσο μικρό κι αν είναι, μας φέρνει λίγο πιο κοντά στην εποχή που η ηλεκτροκίνηση δεν θα προμοτάρεται ως μονόδρομος σε δίτροχα και τετράτροχα οχήματα.

Ετικέτες

Kawasaki: Καταθέτει αγωγή για τους αμερικανικούς δασμούς

Είναι πλέον μεγάλη η λίστα με τις εταιρείες που ακολουθούν τη νομική οδό
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

19/12/2025

Η Kawasaki Motors Manufacturing Corp USA συγκαταλέγεται σε έναν μακρύ κατάλογο εταιρειών που έχουν προσφύγει στο Αμερικανικό Δικαστήριο Διεθνούς Εμπορίου και ζητούν αποζημίωση από το κράτος για τους φόρους που επέβαλε η κυβέρνηση Trump.

Πρόκειται για μια απροσδόκητη νομική μάχη, η οποία όμως λέει πολλά για την τρέχουσα κατάσταση της παγκόσμιας βιομηχανίας. Η Kawasaki Heavy Industries αποφάσισε να συμμετάσχει στη νομική διαδικασία που ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά των δασμών που επιβλήθηκαν από τον Ντόναλντ Τραμπ, ένα μέτρο του οποίου οι επιπτώσεις έχουν τεράστιο αντίκτυπο σε πολλές εταιρίες.

Kawasaki

Οι τελωνειακοί δασμοί επιβλήθηκαν με στόχο να προστατεύσουν την αμερικανική βιομηχανία από τις ξένες εισαγωγές. Στην πραγματικότητα, διαταράσσαν τις βαθιά παγκοσμιοποιημένες αλυσίδες παραγωγής, όπου η ίδια η έννοια του εγχώριου προϊόντος έγινε ασαφής.

Η Kawasaki είναι ένα τέλειο παράδειγμα. Ο ιαπωνικός κατασκευαστής συναρμολογεί ορισμένες από τις μοτοσυκλέτες του εκτός Ιαπωνίας, κυρίως στην Ταϊλάνδη, πριν τις εξάγει στην αμερικανική αγορά. Ως αποτέλεσμα, τα μοντέλα αυτά επιβαρύνονται με επιπλέον κόστη που μπορούν να φτάσουν το 25%, αυξάνοντας δραστικά την τελική τους τιμή.

Η Kawasaki μπορεί είτε να απορροφήσει αυτά τα κόστη σε βάρος της κερδοφορίας, είτε να τα μετακυλήσει στους Αμερικανούς πελάτες, με τον κίνδυνο να χάσει την ανταγωνιστικότητά της έναντι των τοπικών ανταγωνιστών ή των εμπορικών σημάτων που βρίσκονται σε καλύτερη θέση από φορολογική άποψη, όμως καμία από αυτές τις επιλογές δεν είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα. Έτσι, η εταιρεία προσέφυγε στα δικαστήρια κατά των μέτρων αυτών, τα οποία θεωρήθηκαν δυσανάλογα και οικονομικά αντιπαραγωγικά.

Βέβαια, η υπόθεση αυτή όπως είναι κατανοητό δεν αφορά μόνο την Kawasaki, αλλά πολλές εταιρείες από πολλούς διαφορετικούς τομείς. Η Kawasaki συμμαχεί έτσι με άλλες εταιρείες και κλάδους που πιστεύουν ότι αυτοί οι δασμοί είναι επιζήμιοι για την αμερικανική οικονομία και τους καταναλωτές.