Η Dainese απέκτησε την TCX

Επέκταση γκάμας και όχι μόνο
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

1/10/2020

Η είδηση πως το Group της Dainese, το οποίο έχει και την ιταλική εταιρεία κρανών AGV, απέκτησε την εξίσου ιταλική εταιρεία TCX είναι ιδιαίτερα σημαντική. Τουλάχιστον επιχειρηματικά απ' όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Κι αυτό, διότι η TCX δεν είναι απλώς ένα brand name που ασχολείται με τις μπότες μοτοσυκλετών. Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε στο εργοστάσιό της στην Montebelluna της Ιταλίας πριν αρκετά χρόνια, όπου σε ένα διήμερο tour μας έδειξαν όλες τις δραστηριότητες της εταιρείας.

Ανάμεσά τους είναι η κατασκευή υποδημάτων για κάθε είδους ειδικές δυνάμεις (πυροσβέστες, αστυνομικούς, στρατιώτες κ.τ.λ.) αλλά και υποδημάτων ασφαλείας για εργάτες εργοστασίων και εργοταξίων. Ταυτόχρονα έχει μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας για την κατασκευή carbon και συνθετικών εξαρτημάτων και στο εργοστάσιό της είδαμε να κατασκευάζει carbon τμήματα για τα hi-end ποδοσφαιρικά παπούτσια της Nike, φανάρια για την Mercedes-Benz και carbon καθίσματα για την Ferrari 599! Κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, είναι πως αυτό το εργοστάσιο πριν αρχίσει να βγάζει την δική του μάρκα, έφτιαχνε εξαρτήματα και για την Dainese! Μαζί και κάποιοα παπούτσια ειδικού σκοπού, για σώματα ασφαλείας...

Προς το παρόν δεν υπάρχουν λεπτομέρειες της συμφωνίας που να μας δίνει καθαρή εικόνα αν ο όμιλος τις Dainese αγόρασε τα πάντα ή απλώς τον μοτοσυκλετιστικό κλάδο της TCX. Διότι η TCX ως εταιρεία έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία, λόγω του εργοστασίου της και του τμήματος R&D. Η πλειοψηφία των υπόλοιπων εταιρειών ρουχισμού για μοτοσυκλέτες δεν έχει καν εργοστάσιο! Είναι γραφεία με σχεδιαστές και τμήματα μάρκετινγκ/πωλήσεων και την κατασκευή των προϊόντων τους αναλαμβάνουν εργοστάσια στην Ασία- σε κάποιες περιπτώσεις εργοστάσια που ανήκουν σε άλλους επιχειρηματίες. Οι ιταλοί δημοσιογράφοι λένε πως η TCX θα συνεχίσει να πουλά τα προϊόντα της με το δικό της λογότυπο και δεν θα απορροφηθεί από την Dainese. Από την μεριά του ο CEO της Dainese κύριος Cristiano Silei αρκέστηκε να πει πως οι δύο εταιρείες μοιράζονται το ίδιο πάθος για καινοτομία και ασφάλεια και πως ανυπομονεί να δουλέψει με τους ανθρώπους της TCX. Αυτό δεν λέει βέβαια τίποτα ως προς το είδος της συμφωνίας εξαγοράς.  Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζουμε να βλέπουμε μεγάλους γάμους Ιταλικών εταιρειών, όπως εκείνος μεταξύ Pirelli και Brembo, κάτι που είναι μεν απαραίτητο για την επιβίωσή τους, αλλά την ίδια στιγμή περιορίζει όλο και περισσότερο τις επιλογές του κοινού και την εμπορική ανεξαρτησία του κάθε κλάδου.

Για την ιστορία, η TCX πωλείται για δεύτερη φορά μέσα σε μία δεκαετία. Οι αρχικοί εταίροι αποχώρησαν με ρήτρα να μην κατασκευάζουν μπότες ή παπούτσια για ένα μεγάλο διάστημα, το οποίο έληξε και πλέον συνεχίζουν εκείνη την παλιά τους τέχνη με το όνομα Eleveit. Η TCX είχε αρχικά ξεκινήσει ως Oxtar, αλλά έμπλεξε σε ένα δικαστικό αγώνα με την Alpinestars για την χρήση του σήματος και του ονομάτος την οποία και έχασαν. Έτσι ξεκίνησαν την TCX που προχώρησε πολύ γρήγορα -και στην χώρα μας- μέχρι που η καθίζηση σε όλο τον κλάδο και η παγκόσμια ύφεση τους οδήγησε σε πώληση. Η εξαγορά από χρηματοπιστωτικό όμιλο έφερε την απαραίτητη εξυγίανση και τώρα πωλείται -με το απαραίτητο κέρδος- στον επόμενο, τον παλιό πελάτη τους, την Dainese!

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: