Η μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή MV Agusta στο σφυρί!

Πάνω από 100 μοντέλα δημοπρατήθηκαν
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

11/2/2019

Απ' ότι φαίνεται ένας συλλέκτης αποφάσισε να μειώσει εμφανώς την έκταση της συλλογής του και να αυξήσει τον όγκο του πορτοφολιού του ή καλύτερα τα ψηφία στον τραπεζικό του λογαριασμό, βγάζοντας στο σφυρί πάνω από 100 μοτοσυκλέτες της MV Agusta στο Retromobile 2019 του Παρισιού, που έγινε το περασμένο σαββατοκύριακο.

Αυτό τράβηξε και την προσοχή της ίδιας εταιρείας αλλά και του CEO Timur Sardarov που ανέφερε λέγοντας: “Αν και η εταιρεία δεν είχε άμεση εμπλοκή με τον πλειστηριασμό, ενθουσιαστήκαμε που το όνομα της εταιρείας και η ιστορία της αναφέρθηκαν σε μια τόσο σημαντική εκδήλωση. Ευχαριστούμε πολύ για την πρωτοβουλία που πήρε η Artcurial να οργανώσει και να διεξάγει την έκθεση και πλειστηριασμό.”

Το προηγούμενο σαββατοκύριακο λοιπόν, το Παρίσι έγινε λίγο πιο όμορφο με την παρουσία περισσότερων από 100 καλλονών της MV Agusta, θυμίζοντας σε πολλούς την συμβολή της στην ιστορία της μοτοσυκλέτας. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως ανάμεσα στα εκθέματα βρισκόταν και 2 πρωτότυπες 750S που είχαν σχεδιαστεί απ’ τον θρυλικό Arturo Magni -πλήρως ανακατασκευασμένες πλέον-, με την τιμή τους να εκτιμάται στις 100.000€ με 150.000€. Αρχικός ιδιοκτήτης των μοτοσυκλετών, ήταν ο Arturo Merzario που το 1972 έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 και ήταν ένας απ’ τους τέσσερις οδηγούς που βοήθησαν τον Niki Lauda τραβώντας τον έξω απ’ τη φλεγόμενη φόρμουλα, σώζοντας τη ζωή του τον Αύγουστο του 1976. Οι άλλοι τρείς ήταν ο Harald Ertl, Guy Edwards και Brett Lunger.

Βέβαια απ’ τη συλλογή δεν απουσίαζαν και πιο σύγχρονα μοντέλα της εταιρείας όπως η F4 Tamburini. Μια περιορισμένης παραγωγής έκδοση –όπως εξάλλου η MV Agusta συνηθίζει να κάνει- αφιερωμένη στον σχεδιαστή της εταιρείας Massimo Tamburini, που η τιμή της κυμαίνεται απ’ τις 33.000€ με 55.000€.

Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα είναι η πρώτη απ’ τα 300 κομμάτια που παράχθηκαν, ενώ για όσους δεν είχαν τη δυνατότητα να την αγοράσουν, υπήρχε και η Mini Bike έκδοση της F4 που διατηρεί τα τέσσερα χαρακτηριστικά τελικά της εξάτμισης κάτω απ’ την ουρά της -παρά τις διαστάσεις της- και η αξία της είναι ανάμεσα στις 5.000€ με 10.000€. 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin