Η Michelin κατασκεύαζει το πρώτο δικό της εργοστάσιο ανακύκλωσης υλικών

Θα είναι το πλέον εξελιγμένο στον τομέα του
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/2/2021

Με τους καλύτερους του κόσμου στον τομέα της ανακύκλωσης, τους Σουηδούς της εταιρείας Enviro, συνεργάζεται η Michelin κατασκευάζοντας ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο ανακύκλωσης ελαστικών στην Χιλή. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που αν αποδειχτεί στην πράξη τόσο αποδοτικό όσο είναι στα χαρτιά, τότε θα μιλάμε για νέο επίπεδο στην ανακύκλωση των ελαστικών.

Διότι η ανακύκλωση των ελαστικών δεν είναι κάτι καινούριο και γίνεται με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Από την επαναχρησιμοποίηση των ελαστικών, μέχρι την χρήση τους στον εμπλουτισμό της ασφάλτου σε ορισμένες χώρες. Το εργοστάσιο που έχει σχεδιάσει η Enviro και θα πληρώσει με τριάντα εκατομμύρια δολάρια η Michelin διαφέρει γιατί ανακτά το 100% των υλικών του ελαστικού, χρησιμοποιώντας τα ως πρώτες ύλες σε νέα ελαστικά. Πιο συγκεκριμένα το 10% θα γίνεται ενέργεια για την τροφοδοσία του εργοστασίου αλλά το 90% που περισσεύει θα καταλήγει ολόκληρο στην γραμμή παραγωγής. Κι αυτό θα είναι εφικτό καθώς η επιτυχία του νέου εργοστασίου έρχεται με την διάσπαση της γόμας για την εξαγωγή της αιθάλης, του τεχνητού άνθρακα που αποτελεί βασικό συστατικό για πολλά ελαστικά αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών.

Υπολογίζεται πως στην Χιλή και στην Λ. Αμερική γενικότερα, το 60% των ελαστικών που πωλούνται περιέχουν τα βασικά συστατικά που μπορεί να επεξεργαστεί το νέο εργοστάσιο. Το ατσάλινο νήμα του σκελετού, παράγωγα πετρελαίου με την διαδικασία της πυρόλυσης και αρκετά ακόμη προϊόντα θα εξάγονται από τα χρησιμοποιημένα ελαστικά.

Το πρόβλημα βέβαια, το μεγάλο αγκάθι της ανακύκλωσης υλικών και ο λόγος που μέχρι τώρα δεν υπάρχει διαδικασία που να είναι πράγματι κερδοφόρα και να μην απαιτεί την συνεχή χρηματοδότηση, είναι η μεταφορά της πρώτης ύλης στο εργοστάσιο. Κι αυτό γιατί ο προμηθευτής είναι τα βουλκανιζατέρ, τα συνεργεία αλλά και ιδιώτες όλης της χώρας. Μαζική μεταφορά δεν μπορεί να γίνει, πρέπει να υπάρχει πρώτα συλλογή. Το εργοστάσιο αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2023 και θα έχει δυναμική 30.000 μετρικών τόνων, μέχρι τότε το πλάνο είναι να υπάρχει ένας εθνικός συντονισμός για την συλλογή των παλαιών ελαστικών. Τα ανακυκλωμένα υλικά δεν θα καταλήγουν μόνο στην γραμμή παραγωγής νέων ελαστικών, στην πράξη αυτός ο τομέας θα απορροφήσει τις λιγότερες ποσότητες.

Το νέο εργοστάσιο ανακύκλωσης θα τροφοδοτεί γενικά μεγαλύτερο κομμάτι της βιομηχανίας, όπως για παράδειγμα τον τομέα των μονωτικών υλικών για οικοδομές, ιμάντες μεταφοράς κτλ ενώ αποτελεί τμήμα μίας μεγαλύτερης δέσμευσης του γκρουπ Michelin για επενδύσεις στην περιοχή. Κι αυτό είναι το κλειδί της υπόθεσης, καθώς η ανακύκλωση σπάνια είναι βιώσιμη επιχειρηματικά παρά μόνο αν γίνεται με τον σωστό τρόπο. Η Σουηδία είναι ίσως η μόνη που μπορεί να ισχυριστεί πως έχει τον τρόπο να κάνει τα παραπάνω και το γεγονός πως η Michelin επενδύει στην εξέλιξη της υπάρχουσας τεχνολογίας και δεν φτιάχνει ένα εργοστάσιο απλά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, είναι τα δείγματα πως βλέπουμε ένα παράδειγμα προς την σωστή κατεύθυνση. Η ανακύκλωση, κυρίως του πλαστικού που ο κόσμος είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένος, είχε πρόσφατα ένα μεγάλο πισωγύρισμα με την στροφή που έκανε η Κίνα και έδειξε πως χρειάζεται να αλλάξει ολότελα το μοντέλο διαχείρισης για να είναι μία βιώσιμη λύση. Το νέο εργοστάσιο της Michelin στοχεύει από την πρώτη στιγμή προς αυτή την κατεύθυνση.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”