Indian: Ταξιδεύει στη Ρωσία για να τρέξει στο πάγο!

Nitro, φωτιές και γκάζια στο Baikal Mile Ice Speed Festival!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

19/2/2020

Η πρώτη φορά που αντικρύσαμε από κοντά την μοτοσυκλέτα της Indian, την Appaloosa v2.0, ήταν όταν είχαμε πάει μαζί με την DNA Filters και τη DCR-018 στο Sultans of Sprint, που πραγματοποιείται στην οβάλ πίστα της Imola. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί παγκοσμίου φήμης custom builders με την DNA Filters να είναι επίσημη προσκεκλημένη ώστε να συμμετέχει με την DCR-018. Στο Sultans of Sprint μπορούσες να δεις πάρα πολλές custom μοτοσυκλέτες, από ερασιτεχνικές κατασκευές, φτιαγμένες μέσα σε ένα γκαράζ με μπόλικο μεράκι μέχρι και Factory Custom κατασκευές, μοτοσυκλέτες δηλαδή που έχουν τροποποιηθεί απ’ την ίδια την εταιρεία που τις παράγει.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει και η Appaloosa v2.0, που δεν θυμίζει σε τίποτα την Bobber Scout στην οποία βασίστηκε. Η Indian είχε προετοιμάσει μια άκρως “πολεμική” μοτοσυκλέτα για το Sultans of Sprint. Υπεύθυνος για τη δημιουργία της Appaloosa (σ.σ. το όνομα της μοτοσυκλέτας προέρχεται από μια αμερικάνικη ράτσα αλόγων) ήταν ο Brice Hennebert, ο οποίος την ξανατροποποίησε, όταν η εταιρεία αποφάσισε να πάρει μέρος στο Baikal Mile Ice Speed Festival.

Πρόκειται για ένα φεστιβάλ ταχύτητας που πραγματοποιείται στα βάθη της Ρωσίας, στη λίμνη Baikal από τις 25 Φεβρουαρίου έως τη 1 Μαρτίου με τις θερμοκρασίες να κυμαίνονται απ’ τους -20 βαθμούς Κελσίου τη μέρα μέχρι και τους -40 τη νύχτα! Πέρα απ’ το μακρύ ταξίδι που πρέπει να κάνει η Indian για να βρεθεί σε μία από τις μεγαλύτερες λίμνες του κόσμου, χρειάζεται να είναι και “ετοιμοπόλεμη” για να φέρει εις πέρας την αποστολή της. Η Indian θα προσπαθήσει να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας τόσο στην αγώνα Dragster των 200 μέτρων, όσο και του ενός μιλίου!

Το σύστημα ψεκασμού NOS που είχε τοποθετηθεί στην Appaloosa για να λάβει μέρος στο Sultans of Sprint αντικαταστάθηκε με το νέο σύστημα της Nitrous Express ώστε να βελτιωθεί η αξιοπιστία του και οι επιδόσεις που προσφέρει. Για να μπορεί η μοτοσυκλέτα να διαχειριστεί την αυξημένη ιπποδύναμη του κινητήρα, πέρα απ’ το ενισχυμένο ψαλίδι με τα δύο αμορτισέρ της Ohlins, εξοπλίστηκε και με τα SportSmart Mk3 ελαστικά της Dunlop, στα οποία προστέθηκαν αμέτρητα καρφιά ώστε να βρίσκει πρόσφυση στον πάγο. Χρειάστηκαν τέσσερις ολόκληρες μέρες δουλειάς μέχρι να τοποθετηθούν όλα τα καρφιά σωστά, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να φύγουν απ’ τα ελαστικά την ώρα του αγώνα.

Τα φαίρινγκ έχουν δεχτεί και αυτά αλλαγές, με τον τεράστιο αυλό εισαγωγής μπροστά και τους δύο  μικρότερους που υπάρχουν εκατέρωθεν, να μικραίνουν περισσότερο σε διαστάσεις για την καλύτερη λειτουργία του κινητήρα σε αυτές τις θερμοκρασίες. Επίσης, πέρα απ’ το πιρούνι της Ohlins έχει τοποθετηθεί και stabilizer της ίδιας εταιρείας για τη βελτίωση της σταθερότητάς της στις υψηλές ταχύτητες.

Αυτή τη φορά ο “ινδιάνος” που επέλεξε η αρχαιότερη (εν λειτουργία) αμερικάνικη εταιρεία μοτοσυκλετών για να οδηγήσει το “άτι” της πάνω στον πάγο, δεν είναι ο Randy Mamola, που είχαμε συναντήσει στο Sultans of Sprint αλλά ο Sebastien Lorentz –ο διοργανωτής του Sultans of Sprint! “Τι να πω; Είμαι κατενθουσιασμένος που θα αγωνιστώ για πρώτη στο πάγο και είναι μεγάλη μου τιμή που θα οδηγήσω την Appaloosa. Ανυπομονώ να δω τι μπορούμε να καταφέρουμε με αυτό το τέρας σε τόσο αντίξοες συνθήκες,” είπε ο Lorentz.

Αν η Indian καταφέρει να ολοκληρώσει το στόχο της, δεν θα μετρά μόνο δύο ρεκόρ ταχύτητας στον πάγο, αλλά θα μπορεί να περηφανεύεται και για την αξιοπιστία των μοτοσυκλετών της σε τόσο αντίξοες συνθήκες.

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: