James Bond stunts: Coca-Cola για κράτημα!

Μια εξωφρενική πατέντα για πρόσφυση
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

19/10/2020

Ήδη έχουμε γράψει για την τελευταία ταινία του James Bond, "No Time to Die", στην οποία πέρα από τον γνωστό ηθοποιό Daniel Craig, πρωταγωνιστούν και ένα Triumph Scrambler 1200 κι ένα Tiger 900 με μερικά πραγματικά εντυπωσιακά και ριψοκίνδυνα stunts.

Την ώρα όμως που κινηματογραφούσαν τις επικίνδυνες σκηνές στην Matera, στα νότια της Ιταλίας, η ομάδα του συνεργείου αντιμετώπισε τον χειρότερο φόβο των κασκαντέρ για τα πλάνα με τις μοτοσυκλέτες: γλιστερά, πλακόστρωτα, στενά δρομάκια.

Προκειμένου να ξεπεράσουν τα συγκεκριμένα προβλήματα, ο Daniel Craig πρότεινε την ιδέα να καταβρέξουν τους δρόμους όπου θα γινόντουσαν τα γυρίσματα με Coca Cola, προκειμένου να γίνει η επιφάνειά τους λιγότερο γλιστερή.

Η παραγωγή το έκανε και δεν άνοιξε μάλιστα απλώς μερικά κουτάκια του διάσημου αναψυκτικού, αλλά ξόδεψαν σχεδόν 55.000 λίρες (60.000 ευρώ!) για να χύσουν περίπου 41.000 λίτρα στους δρόμους όλης της πόλης. Μόλις στέγνωσε το υγρό από τον δυνατό ιταλικό ήλιο, αυτό που έμεινε ήταν ένα κολλώδες υπόλειμμα πάνω από τους –πρώην- γλιστερούς δρόμους. Ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε ο stunt rider της παραγωγής, Paul Edwards για να ολοκληρώσει τις πιο παράτολμες σκηνές της ταινίας. Όπως φαίνεται κι από τις φωτογραφίες από τα γυρίσματα, ο Edwards και η τύπου Triumph Scrambler 1200 (που στην ουσία είναι ένα μεταμφιεσμένο Honda CRF400) κάνει ένα απίστευτο άλμα πάνω από έναν ψηλό τοίχο της πόλης.

Για να πραγματοποιηθεί το άλμα, ο Edwards έπρεπε να φτάσει στη ράμπα με ταχύτητα 100km/h, ώστε να προσγειωθεί με ασφάλεια από την άλλη μεριά του τοίχου. To Total Film, ένα περιοδικό που ασχολείται με τις κινηματογραφικές παραγωγές, ανέφερε επίσης ότι ένα από τα παράπλευρα οφέλη του χυμένου αναψυκτικού, ήταν ότι έκανε τους δρόμους να δείχνουν πεντακάθαροι μόλις το ξέπλυναν από πάνω τους, όπως δήλωσε και ο επικεφαλής των stunt riders, Lee Morison.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”