Καγκουρό και καμήλες στο Πήλιο: Διότι οι νόμοι είναι για τα κορόιδα

Στα πούπουλα έχουν οι εισαγγελείς τους Δημοτικούς υπαλλήλους του Πηλίου
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

11/11/2019

Η επιλεκτική εφαρμογή των νόμων και μεταβίβαση των ευθυνών στον πιο αδύναμο νομικά κρίκο (δηλαδή στους οδηγούς) είναι η πάγια τακτική των εισαγγελέων και των δικαστών σε αυτή τη χώρα, ώστε να απαλλάξουν από τις ευθύνες τους κάθε δημόσιο υπάλληλο και κάθε δημόσια υπηρεσία και οργανισμό. Η καταστροφή και η παραποίηση των σημάτων είναι ένα μόνο από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα όπου οι έλληνες εισαγγελείς κάνουν “τα στραβά μάτια”, έστω κι αν ο νόμος προβλέπει έως και δύο χρόνια φυλάκιση. Είναι τόσο προκλητική η αδιαφορία των εισαγγελέων, που όχι μόνο οι μισές πινακίδες της Αττικής και της Θεσσαλονίκης είναι κακοποιημένες με αυτοκόλλητα των συνδέσμων των ποδοσφαιρικών ομάδων (πώς να βρουν άλλωστε ποιος έβαλε σε πινακίδα STOP αυτοκόλλητο “Θύρα 7” ή “Θύρα 13” ή “θύρα 21” ή “Θύρα 4” κ.τ.λ. μόνο τα 9.000.000 των υπόλοιπων ελλήνων ξέρουν που είναι οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών – οι εισαγγελείς όχι) αλλά πλέον φτάσαμε στο σημείο στους δρόμους του Πηλίου να υπάρχουν πινακίδες που προειδοποιούν για διελεύσεις καγκουρό και καμηλών!

Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ του τοπικού ειδησεογραφικού site, ο δήμος που έχει την ευθύνη (και παίρνει χρήματα από τους φορολογούμενους για να έχει αυτή την ευθύνη…) δεν ασχολήθηκε ποτέ με το θέμα. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Έτσι κι αλλιώς, όποτε γίνεται ατύχημα και τραυματιστεί κάποιος, ο εισαγγελέας θα ασκήσει ποινική δίωξη για αμέλεια στον οδηγό, ασχέτως αν η άσφαλτος είναι εκτός προδιαγραφών, αν τα σήματα του K.O.K. έχουν “κακοποιηθεί” με αυτοκόλλητα, ζωγραφιές ή σκάγια καραμπίνας (!!!!), αν έχουν σβήσει οι διαγραμμίσεις, αν τέλος πάντων οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν κάνει την δουλειά για την οποία πληρώνονται από τους φορολογούμενους να κάνουν.

Μπορεί κανείς να το δει πιο ήπια, να πει δηλαδή πως "σιγά - μωρέ" πώς κάνετε έτσι για ένα αυτοκόλλητο, όμως ακριβώς σε αυτή την συμπεριφορά έχει πατήσει όλη η χώρα, στην νοοτροπία του "ναι αλλά υπάρχουν και χειρότερα". Το χειρότερο τελικά είναι να βλέπεις το λάθος και να μην λες κάτι για αυτό.

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: