Kawasaki KLR 650 – Το ιστορικό on-off ζει και βασιλεύει σχεδόν 40 χρόνια μετά – εννοείται στις Η.Π.Α!

Στα 37 του χρόνια παρουσίας στους δρόμους, μετρά τρεις γενιές, με πιο σημαντικές αλλαγές, πέραν της εμφάνισης, την είσοδο του ψεκασμού και του ABS, στον εξοπλισμό του
motomagKawasaki KLR 650 – Το ιστορικό on-off ζει και βασιλεύει σχεδόν 40 χρόνια μετά – εννοείται στις Η.Π.Α!
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

12/3/2024

Το KLR 650 συνεχίζει να ζει και να γράφει ιστορία, μένοντας στις γραμμές παραγωγής της Kawasaki, 37 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, με την αγορά της Αμερικής να απολαμβάνει τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις του θρυλικού “πράσινου” on-off, μετρώντας μέχρι σήμερα τρεις γενιές, που αλλάζουν κατά κύριο λόγο στην εμφάνιση, με πιο πρόσφατες προσθήκες τον ψεκασμό και το ABS.

Όπως φαίνεται, οι αυστηροί περιορισμοί ρύπων που καλά κρατούν στην Ευρώπη, αφήνουν ανεπηρέαστους τους κατασκευαστές, οι οποίοι συνεχίζουν να περιλαμβάνουν στις γραμμές παραγωγής τους μοτοσυκλέτες που πλέον έχουν χαθεί από την Γηραιά Ήπειρο, χάρη των ολοένα αυστηρότερων περιβαλλοντικών, και όχι μόνο, περιορισμών. Μετά τις Suzuki και Honda, έρχεται και το τρίτο πλήγμα εξ Ιαπωνίας, με την Kawasaki να συνεχίζει να πουλάει το KLR 650 στις Η.Π.Α., ένα μοντέλο που θα ταίριαζε γάντι και στις δικές μας συνθήκες.

Kawasaki KLR 650 – Το ιστορικό on-off ζει και βασιλεύει σχεδόν 40 χρόνια μετά – εννοείται στις Η.Π.Α!

Ήταν το σωτήριο έτος 1987, όταν είδαμε για πρώτη φορά το KLR 650 από την Kawasaki, που ήρθε ως αντικαταστάτης του KLR 600. Ο τετράχρονος, υγρόψυκτος μονοκύλινδρος κινητήρας των 652 κυβικών έφτανε τους 48 ίππους στις 6.500 στροφές και τα 5,6 χιλιογραμμόμετρα ροπής στις 5.500 στροφές, με το κιβώτιο να είναι πέντε σχέσεων. Την τροφοδοσία του είχε αναλάβει ένα καρμπυρατερ Keihin CVK 40 χιλιοστών, το οποίο θα συνέχιζε να υπάρχει μέχρι και το 2021, όταν ο ηλεκτρονικός ψεκασμός ήρθε να αντικαταστήσει την μηχανική λειτουργία πλήρωσης του θαλάμου καύσης.

Μέχρι και το 2007, δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές, με το KLR 650 να διατηρεί τον dual-sport χαρακτήρα του, χωρίς πολλά πλαστικά και μεγάλες ζελατίνες να προστατεύουν τον αναβάτη από τα στοιχεία της φύσης. Οι αλλαγές είχαν κυρίως περιοριστεί στα γραφικά και τα χρώματα, με μικρές πινελιές βελτίωσης, όπως ο νέος επιλογέας ταχυτήτων. Το 2001 η διαδικασία της τελικής συναρμολόγησης, έφυγε από την Ιαπωνία και εγκαταστάθηκε στην Ταϊλάνδη, με στόχο το χαμηλότερο κόστος παραγωγής και κατ’ επέκταση τελικής τιμής.

Kawasaki KLR 650 – Το ιστορικό on-off ζει και βασιλεύει σχεδόν 40 χρόνια μετά – εννοείται στις Η.Π.Α!

Το 2008, το KLR 650 άλλαξε, μεγάλωσε και ωρίμασε. Το νέο φαίρινγκ και η ψηλή ζελατίνα, έδειχναν ότι το ιστορικό μοντέλο της Kawasaki στρεφόταν περισσότερο προς την τουριστική χρήση, ενώ πλέον είχε διπλό προβολέα μπροστά. Ο πίνακας οργάνων απέκτησε ένδειξη για την στάθμη του ρεζερβουάρ, που απουσίαζε πριν. Οι διακόπτες ανασχεδιάστηκαν, ενώ τα φρένα βελτιώθηκαν με δαγκάνα δύο εμβόλων πίσω, από μονού εμβόλου πριν, μαζί με μεγαλύτερο δίσκο 240 χιλιοστών, από τα 230 προηγουμένως. Αύξηση είδε και η διάμετρος του μπροστινού τροχού, ανεβαίνοντας από τα 260 στα 280 χιλιοστά. Το πιρούνι μεγάλωσε σε διάμετρο, από τα 38 στα 41 χιλιοστά, με τον αέρα της αλλαγής να περνά και από το ψαλίδι. Η χωρητικότητα του ψυγείου αυξήθηκε, με την σχάρα να μεγαλώνει σε διαστάσεις, βοηθώντας στο φόρτωμα. Όλες οι αλλαγές, είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του βάρους κατά 7 κιλά, από τα 189 στα 196 γεμάτα ονομαστικά κιλά. Το 2018 είχε έρθει η ώρα για το τελευταίο KLR 650 να αφήσει την γραμμή παραγωγής, με την Kawasaki να τερματίζει προσωρινά την παραγωγή του.

Kawasaki KLR 650 – Το ιστορικό on-off ζει και βασιλεύει σχεδόν 40 χρόνια μετά – εννοείται στις Η.Π.Α!

Μετά την σύντομη διακοπή, το 2022 το KLR 650 εκσυγχρονίστηκε, με τον μονοκύλινδρο κινητήρα των 652 κυβικών με 2ΕΕΚ και 4 βαλβίδες στον κύλινδρο, να αποκτά ψεκασμό. Η σχέση συμπίεσης αυξήθηκε ελαφρώς από τα 9,5:1 στα 9,8:1. Η μέγιστη ροπή, έχει μειωθεί ελαφρώς στα 5,4 κιλά, τα οποία ωστόσο έρχονται 1.000 στροφές πιο κάτω, στις 4.400. Η ονομαστική ιπποδύναμη, δεν ανακοινώνεται από την Kawasaki.Το ABS ήρθε ως προαιρετική επιλογή (οι κανονισμοί εκεί δεν καθιστούν υποχρεωτική την ύπαρξή του), με τον μπροστινό δίσκο να ανεβαίνει σε διάμετρο, στα 300 χιλιοστά. Οι ακτινωτοί τροχοί των 21 ιντσών, με διαστάσεις ελαστικών 90/90-21 και 130/80-17 παρέμειναν, τονίζοντας τον χαρακτήρα του μοντέλου. Η εμφάνιση δέχτηκε μικρές αλλαγές, με το χαρακτηριστικό ψηλό φτερό να βρίσκεται στην θέση του, ενώ νέο σχήμα έχουμε για το μεταλλικό ρεζερβουάρ, νέα θέση στα μασπιέ και φαρδύτερο τιμόνι. Ο εξοπλισμός ήρθε και αυτός πιο κοντά στο σήμερα, με ψηφιακά όργανα, LED φώτα και ρυθμιζόμενη σε δύο θέσεις ζελατίνα. Το ονομαστικό βάρος ανέβηκε στα 208,9 γεμάτα κιλά για την έκδοση με ABS, με την απουσία του συστήματος να ρίχνει το βάρος κατά 2 κιλά, στα 206,9.

Kawasaki KLR 650 – Το ιστορικό on-off ζει και βασιλεύει σχεδόν 40 χρόνια μετά – εννοείται στις Η.Π.Α!

Στην Αμερική, το KLR 650 έρχεται σε τέσσερις εκδόσεις, που διαφέρουν στον εξοπλισμό. Η βασική ξεκινά από τα 6.899 δολάρια (6309,83€) χωρίς τους εκάστοτε φόρους της κάθε πολιτείας. Αν επιλέξεις την έκδοση με ABS τότε ανεβαίνεις στα 7.199 δολάρια (6.584,21€). Στην συνέχεια, υπάρχει η έκδοση S, με χαμηλότερη σέλα, ενώ στον κατάλογο έχουμε και την KLR 650 Traveler ABS όπου συναντάμε κεντρική βαλίτσα και θύρα φόρτισης DC. Τέλος η έκδοση Adventure ABS, είναι η ακριβότερη - και πιο πλούσια εξοπλισμένη - στα 8.199 δολάρια (7.498,81€), όπου μεταξύ άλλων βρίσκουμε προβολάκια ομίχλης και πλαϊνές βαλίτσες.

Kawasaki KLR 650 – Το ιστορικό on-off ζει και βασιλεύει σχεδόν 40 χρόνια μετά – εννοείται στις Η.Π.Α!

Το KLR 650 έχει εμπνεύσει χιλιάδες αναβάτες, ιδιαίτερα στην χώρα της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού, βρίσκοντας σε αυτό ένα απλό, λιτό και βασικό πακέτο για να ξεκινήσουν την ταξιδιωτική τους πορεία. Οι αλλαγές που έγιναν στο πέρασμα των χρόνων, βοήθησαν ακόμη περισσότερο σε αυτή την κατεύθυνση, με πολλούς αναβάτες να επιλέγουν την πρόταση της Kawasaki, η οποία μπορεί να υστερεί κάπως από τον ανταγωνισμό της κατηγορίας, ως αντιστάθμισμα όμως έχει αντέξει στο χρόνο, μετρώντας 37 ολόκληρα χρόνια ιστορίας, χωρίς σημαντικές αλλαγές. Δυστυχώς, αν και το KLR 650 ταιριάζει απίστευτα με τις συνθήκες που επικρατούν στις χώρες της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, δεν αναμένεται να το δούμε προς τα μέρη μας.

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”