Kράνος με αερόσακο της AIROH: Συνέντευξη με την εφευρέτρια Roberta Descrovi

Πρωτοποριακή ιδέα που θα μπορούσε να απογειώσει την ασφάλεια που προσφέρουν τα κράνη
Roberta Descrovi, σχεδιάστρια κράνους με αερόσακο για AIROH και AUTOLIV
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

23/12/2022

Πρόσφατα σας είχαμε παρουσιάσει το νέο concept κράνος με αερόσακο της AIROH σε συνεργασία με τον Autoliv, που είδαμε για πρώτη φορά στην EICMA 2022. Η πρωτοπορακή αυτή ιδέα μας κίνησε το ενδιαφέρον, και επικοινωνήσαμε με τη συντονίστρια του project  Roberta Descrovi, για να μάθουμε περισσότερες πληροφορίες.

Σύμφωνα με δεδομένα τα οποία δίνει ο κατασκευαστής αερόσακων Autoliv για το συγκεκριμένο κράνος, η πιθανότητα σοβαρού τραυματισμού από κάποιο κάταγμα στο κρανίο μειώνεται από το 60% στο 30%, αν και στα δεδομένα αυτά δεν περιλαμβάνεται για την ώρα κάποιο στοιχείο για την ταχύτητα της συγκεκριμένης κρούσης. Πέρα από τους κλασικούς αερόσακους για αυτοκίνητα, ο Autoliv έχει σχεδιδάσει και γιλέκα με αερόσακο για αναβάτες δικύκλων, αλλά και αερόσακο για scooter.

Όπως θα περίμενε κανείς, η AIROH εξετάζει συνεχώς τρόπους να βελτιώσει τεχνολογικά τα κράνη της ώστε να παρέχουν κορυφαία ασφάλεια. Ανάμεσα στις τεχνολογίες που έχει εξελίξει, ξεχωρίζουν οι εξής:

  • AMS2 - Ένα σύστημα που κάνει το εσωτερικό του κράνους ασφαλέστερο, χρησιμοποιώντας δυο ημισφαίρια πολυστυρένιου με διαφορετική πυκνότητα, με ένθετα σιλικόνης μεταξύ τους που επιτρέπουν στο κέλυφος να κινείται σε πλάγιες κρούσεις, μειώνοντας την ενέργεια που περά σε κεφάλι και αυχένα.
  • AMS2 PLUS - με ένα νέο υλικό που μπορεί να διαχέει την ενέργεια μιας κρούσης σε όλο το κράνος και με δυο αλληλοκαλυπτόμενα κελύφη με διαφορετικές πυκνότητες.
  • ASN - Ένα ύφασμα που έχει σχεδιαστεί να μειώνει τις δυνάμεις που φτάνουν στο κεφάλι κατά την πρόσκρουση σε κάποιο εμπόδιο.

Τώρα, η εταιρεία ερευνά τη δυνατότητα τοποθέτησης αερόσακου στο κράνος, μια πρωτοποριακή για τη βιομηχανία ιδέα, που ενδέχεται να ανεβάσει κατά πολύ την ασφάλεια των κρανών σε τροχαία ατυχήματα.

AIROH - AUTOLIV

Ακολουθεί η συζήτηση με την Roberta Descrovi - τρίτη από δεξιά στην άνω φωτογραφία, με το λευκό πουκάμισο, ανάμεσα στους ανθρώπους των AIROH & AUTOLIV.

ΜΟΤΟ: Roberta δώσε μας για αρχή το πώς έφτασες στο σημείο αυτό, πώς επέλεξες να σχεδιάσεις ένα κράνος με αερόσακο για τη διπλωματική σου και που έγιναν αυτές οι σπουδές που έδωσαν αυτή την όμορφη ευκαιρία. Επίσης, πώς ξεκίνησες τη συνεργασία σου με την Airoh.

Roberta Descrovi: Όταν ήμουν 18, μετακόμισα στην Αγγλία για να φοιτήσω στο Πανεπιστήμιο Sheffield Hallam, στο Sheffield, για δίπλωμα ng (Bachelor of Engineering) με θέμα το Product Design Engineering (Μηχανικός Σχεδίασης Προϊόντων). Είχα πάντα ενδιαφέρον να σπουδάσω κάτι αντίστοιχο, και έτσι το πτυχίο του Πανεπιστημίου του Sheffield Hallam μου έδωσε τη δυνατότητα να εξελίξω τις ικανότητες μου στη μηχανική και στη χειρονακτική δουλειά.

Ως μέρος της διπλωματικής μου, στο τέλος των 3 ετών των σπουδών μου, χρειάστηκε να δημιουργήσω ένα απτό προϊόν, ώστε να εξασκήσω όλα όσα είχα μάθει. Η αποστολή μου αυτή, σε συνδυασμό με το οικογενειακό πάθος για τις μοτοσυκλέτες, μου έδωσε την ιδέα να δημιουργήσω ένα κράνος με βελτιωμένη απόδοση. Ο αερόσακος αυξάνει τη δυνατότητα της απορρόφησης της επιβράδυνσης που δημιουργείται κατά τη διάρκεια ενός ατυχήματος, προστατεύοντας έτσι καλύτερα τον αναβάτη.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου το καλοκαίρι του 2018, πιστεύοντας στην ιδέα μου για το συγκεκριμένο κράνος, έκανα την τολμηρή κίνηση και ήρθα σε επαφή με την Airoh για να τους παρουσιάσω την ιδέα μου. Ο λόγος που στόχευσα στην Airoh ήταν επειδή είμαι περήφανη για αυτή την εταιρεία -που είναι μία εκ των πρωταγωνιστών στην βιομηχανία κατασκευής κρανών- καθώς η έδρα της είναι στην πόλη που μεγάλωσα.,

Η παρουσίαση της ιδέας μου στον κ. Antonio Locatelli, τον CEO της Airoh, πήγε καλά, αλλά χρειάστηκε να περιμένω 2 χρόνια για να μου ζητήσει η εταιρεία να συνεργαστώ μαζί της, και μαζί και με τον Autoliv, πάνω σε μια προκαταρκτική μελέτη για το κράνος.

AIROH - AUTOLIV

ΜΟΤΟ: Είσαι ανεξάρτητη σύμβουλος, ή εργάζεσαι πλέον full-time στην Airoh;

Roberta Descrovi: Είμαι ανεξάρτητη σύμβουλος, και εργάζομαι στο συγκεκριμένο project με την Airoh και τον Autoliv, ως Τεχνικός Σύμβουλος, καθώς και ως Συντονιστής του Project.

ΜΟΤΟ: Οδηγείς μοτοσυκλέτα; Κι αν ναι τι οδηγείς;

Roberta Descrovi: Ναι, οδηγώ. Πιο συγκεκριμένα οδηγούσα στην πόλη όταν ήμουν έφηβη. Μου είχαν κάνει δώρο μια 50άρα Vespa LX όταν ήμουν 14, και την οδηγούσα καθημερινά για 5 χρόνια, σε αστική χρήση (για να πηγαίνω στο σχολείο, στο γυμναστήριο, βόλτες με φίλους, κ.α.). Οι περισσότεροι έφηβοι στην πόλη μου χρησιμοποιούν μοτοσυκλέτα, και οδηγούσα ανεξαρτήτως καιρού, οδηγούσα ακόμα και όταν χιόνιζε.

Στα 5 αυτά χρόνια που οδηγούσα, είχα και μερικά μικρά τροχαία ατυχήματα (τίποτα σοβαρό, που να χρειαστεί επίσκεψη σε νοσοκομείο), αλλά δυστυχώς είχα έναν φίλο που το 2017 δυστυχώς σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Αυτός ήταν ένας ακόμα λόγος που ήθελα να σχεδιάσω ένα ασφαλέστερο κράνος.

ΜΟΤΟ: Μπορείς να μας πεις περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες για το κράνος; Πόσο βαρύτερο θα είναι; Και θα είναι ασφαλές να έχεις μια κάψουλα με πεπιεσμένο αέριο στο κεφάλι σου;

Roberta Descrovi: Η άνεση του αναβάτη είναι σημαντική παράμετρος για την εμπειρία του χρήστη, και το βάρος του κράνους συνδέεται άμεσα με αυτήν. Στην εξέλιξη του concept μας, έχουμε σαφή στόχο όσον αφορά στο βάρος τόσο των εξαρτημάτων για τη λειτουργία του αερόσακου, όσο και για το πού θα τοποθετηθούν εκείνα στο κράνος. Κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής μελέτης λάβαμε τα παραπάνω σοβαρά υπόψη, και κάναμε πολλές δοκιμές ώστε να αξιολογήσουμε τη συμπεριφορά του μηχανισμού που θα φουσκώνει τον αερόσακο, προσέχοντας την ίδια στιγμή να διατηρήσουμε την ασφάλεια του χρήστη.

AIROH - AUTOLIV

ΜΟΤΟ: Για να είναι απόλυτα κατανοητό και για τους αναγνώστες, ο αερόσακος θα φουσκώνει ΠΡΙΝ το κεφάλι του αναβάτη προσκρούσει σε κάποιο εμπόδιο, οπότε πες μας τον μηχανισμό που η ECU αντιλαμβάνεται την σωστή στιγμή να φουσκώσει τον αερόσακο και τον χρόνο που απαιτεί η πλήρη ενεργοποίηση του.

Roberta Descrovi: Σωστά, ο αερόσακος θα φουσκώνει πριν το κράνος χτυπήσει το εμπόδιο. Για να γίνει αυτό, η ECU θα πρέπει να αξιολογήσει στοιχεία από τα γυροσκόπια, τα επιταχυνσιόμετρα και διάφορους άλλους αισθητήρες που της αποστέλλουν πληροφορίες, ώστε να σχηματίζεται η ακριβέστερη εικόνα της δυναμικής του ατυχήματος. Ο αερόσακος θα φουσκώνει εντελώς σε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου και θα παραμένει φουσκωμένος για μερικά δευτερόλεπτα. Οι ακριβείς χρόνοι και παράμετροι της ενεργοποίησης του θα εξεταστούν σε βάθος στις επόμενες δοκιμές και μελέτες που θα κάνουμε στο μέλλον.

ΜΟΤΟ: Υπάρχει πιθανότητα να ενεργοποιηθεί ο αερόσακος αν το κράνος πέσει από τα χέρια του αναβάτη όταν εκείνος του κουβαλά; Υπάρχει τρόπος για να διακρίνει το σύστημα μια τέτοια περίπτωση;

Roberta Descrovi: Οι αισθητήρες που στέλνουν σήμα στην ECU ελέγχουν τη θέση του αναβάτη και μπορούν να διακρίνουν την πτώση που συμβαίνει σε τροχαίο ατύχημα, όπου και φουσκώνει ο αερόσακος.

AIROH - AUTOLIV

ΜΟΤΟ: Όταν ο αερόσακος φουσκώνει, με το πάνω μέρος του κράνους να έχει αποσπαστεί και χαθεί… θα είναι δυνατόν ο αναβάτης να χρησιμοποιήσει ξανά το κράνος, αν φυσικά αυτό δεν έχει πάθει ζημιά; Κι αν αυτό γίνεται,θα πρέπει να το πάει σε κάποιον dealer της Airoh για τοποθέτηση νέου αερόσακου και πάνω μέρους; Τα συμβατικά κράνη δεν μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν, αλλά είναι μία ερώτηση που έχει εμφανιστεί και την μεταφέρουμε.

Roberta Descrovi: Η τεχνολογία θα μπορούσε να υποστηρίξει την επαναχρησιμοποίηση. Όμως, όπως είπατε και εσείς για τα συμβατικά κράνη, μετά από ένα ατύχημα η συμβουλή όλων των κατασκευαστών στον αναβάτη είναι η αντικατάσταση του κράνους. Η ενέργεια που παράγεται στη σύγκρουση πολλές φορές απορροφάται μέσω της θραύσης (μερικής ή και ολικής) του κελύφους, ενώ πολλές φορές η ζημιά αυτή δεν είναι ορατή με γυμνό μάτι. Οπότε για να εγγυηθούμε την ασφάλεια του αναβάτη, προτείνουμε την αντικατάσταση του κράνους μετά από κάθε ατύχημα.

ΜΟΤΟ: Δοκιμάζετε το κράνος σε διαφορετικού είδους κρούσεις και ατυχήματα; Σε ατυχήματα όπου ο αναβάτης δεν χτυπά ακίνητο εμπόδιο, σε άλλα που προσκρούει, σε χαμηλές και ψηλές ταχύτητες;

Roberta Descrovi: Το κράνος όπου θα ενσωματωθεί ο αερόσακος θα πληροί όλες τις απαραίτητες ισχύουσες προδιαγραφές ασφαλείας, και θα παρέχει τα αναμενόμενα επίπεδα ασφάλειας για συμβατικά κράνη, ακόμα και σε συνθήκες όπου ο αερόσακος δεν θα ενεργοποιείται. Το σύστημα του αερόσακου θα είναι συμπληρωματικό, ώστε να αυξάνει την απορρόφηση ενέργειας από το κράνος.

AIROH - AUTOLIV

ΜΟΤΟ: Τι θα συμβαίνει στα ατυχήματα όπου ο αναβάτης σύρθηκε στην άσφαλτο ή κατρακύλησε; Θα συνεχίζει ο αερόσακος να τον προστατεύει; Θα είναι μήπως ευκολότερο για το κράνος να σκαλώσει κάπου και να κάνει ζημιά στον αυχένα του αναβάτη;

Roberta Descrovi: Στις επόμενες δοκιμές και μελέτες μας θα συμπεριλάβουμε πληθώρα από σενάρια ατυχημάτων, από τα οποία θα έχουμε δεδομένα. Επίσης θα εξετάσουμε σενάρια όπου ο αερόσακος γλιστρά ή σκαλώνει σε εμπόδια. Θα προβούμε σε πολλές δοκιμές ώστε να κατανοήσουμε πλήρως τη συμπεριφορά του κράνους σε μια ευρεία γκάμα σεναρίων με ατυχήματα.

ΜΟΤΟ: Έχουμε αυτή την πρώιμη χρονική στιγμή μία τάξη μεγέθους για την τιμή πώλησης, υποθέτοντας πως έχετε κάνει κάποια μελέτη κόστους; Γνωρίζουμε το πότε θα βγει στην παραγωγή;

Roberta Descrovi: Είναι ακόμα νωρίς για να ανακοινώσουμε εκτιμώμενο κόστος ή χρόνο έλευσης στην αγορά. Ερευνούμε όμως τι ζητά το κοινό, και το κόστος που θα είναι πρόθυμος να πληρώσει για το συγκεκριμένο κράνος ένας αναβάτης

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”