Max Biaggi με ηλεκτρικό Voxan για ρεκόρ ταχύτητας!

Πρώτη απόπειρα το καλοκαίρι του 2020
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

28/6/2019

Μπορεί η εποχή που ο Max Biaggi είχε ενεργή δράση σε κάποιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα να έχει παρέλθει, όμως η άσβεστη φλόγα μέσα του για τις μοτοσυκλέτες και τους αγώνες δεν έχει χαθεί. Κανονικά φέτος, θα είχε ήδη τρέξει στο νέο κύπελλο της MotoE με τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, αν δεν είχαν πάρει φωτιά κατά τη διάρκεια των πρώτων δοκιμών τους. Βέβαια, με την Energica να δουλεύει με φρενήρη ρυθμό για την αποκατάσταση των μοτοσυκλετών και του εξοπλισμού, το κύπελλο σώθηκε και ο Max Biaggi θα επιστρέψει δυναμικά στην πίστα την ερχόμενη εβδομάδα, που θα ξεκινήσει ο πρώτος αγώνας του κυπέλλου στο Sachsenring.

Παράλληλα ο Max Biaggi ξεκίνησε να συνεργάζεται και με μια άλλη εταιρεία, που κατασκευάζει και αυτή ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, τη Venturi-Voxan. Ο σκοπός της συνεργασίας τους όμως δεν είναι να συμμετάσχουν σε αγώνες αλλά να κατακτήσουν το ρεκόρ της υψηλότερης ταχύτητας με ηλεκτρική μοτοσυκλέτα. Αυτή τη στιγμή το ρεκόρ κατέχει ο Jim Hoogerhyde –απ’ το 2013- με την Lightning SB220 στα 327km/h. Η Venturi-voxan με τον Max Biaggi στοχεύουν τα 330km/h και το πεδίο της δοκιμής τους θα είναι η Uyuni Salts Flats στη Βολιβία και όχι η αποξηραμένη λίμνη Boneville που επιλέγεται συνήθως για τέτοια εγχειρήματα, καθώς το μήκος της ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα.

Η εξέλιξη της Voxan Wattman, της ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έχει ξεκινήσει με την επίσκεψη του Max Biaggi στις εγκαταστάσεις της εταιρείας για τη δημιουργία αρχικά της θέσης οδήγησης. Μάλιστα, η ομάδα πέραν του ότι χρησιμοποίησε ειδικά scanner ώστε να μεταφέρει σε ψηφιακή μορφή τη θέση του σώματος του Biaggi την ώρα που ήταν πάνω στον προσομοιωτή, εστίασε και στην επίτευξη της όσο το δυνατόν καλύτερης αεροδυναμικής σχεδίασης. Η τεράστια εμπειρία του έξι φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Max Biaggi έχει ανεκτίμητη αξία και προσφέρει σημαντικές πληροφορίες στην ομάδα. Συγκεκριμένα ο Louis-Marie Blondel, υπεύθυνος της έρευνας και ανάπτυξης της Wattman, είπε: “Προβήκαμε στη ρύθμιση της εργονομίας μεταβάλλοντας τη θέση του τιμονιού, της σέλας και των μαρσπιέ, ώστε να κατασκευάσουμε ουσιαστικά μια μοτοσυκλέτα ειδικά για τον Biaggi. Η επόμενη φάση είναι να δουλέψουμε στο σχεδιασμό της μοτοσυκλέτας, να διεξάγουμε ψηφιακές προσομοιώσεις για την αεροδυναμική της κι έπειτα να περάσουμε στη μηχανολογική κατασκευή του πλαισίου και της μοτοσυκλέτας συνολικά. Το ρεκόρ ταχύτητας με ηλεκτρική μοτοσυκλέτα είναι μια πραγματικά τεχνολογικά δύσκολη πρόκληση. Θέλουμε η Voxan Wattman να σπάσει το ρεκόρ και μια μέρα να φτάσει στο σημείο να έχει καλύτερες επιδόσεις απ’ τις μοτοσυκλέτες με κινητήρες εσωτερικής καύσης.”

Απ’ τη μεριά του ο Max Biaggi έμεινε πολύ ευχαριστημένος απ’ την δουλειά που έκανε με την ομάδα και είπε πως οι πληροφορίες που απέκτησαν ήταν πολύ σημαντικές, καθώς η θέση οδήγησης διαφέρει τελείως από μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα. Συγκεκριμένα είπε: “Πρέπει να γίνω κυριολεκτικά ένα με τη μοτοσυκλέτα, ξαπλώνοντας πάνω της, κάτι που με φέρνει πολύ χαμηλά στο έδαφος. Έπρεπε να τη μάθω και να τη συνηθίσω καθώς και να δουλέψω με βάση τα χωροταξικά όρια που μας περιορίζουν.”

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: