Max Biaggi με ηλεκτρικό Voxan για ρεκόρ ταχύτητας!

Πρώτη απόπειρα το καλοκαίρι του 2020
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

28/6/2019

Μπορεί η εποχή που ο Max Biaggi είχε ενεργή δράση σε κάποιο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα να έχει παρέλθει, όμως η άσβεστη φλόγα μέσα του για τις μοτοσυκλέτες και τους αγώνες δεν έχει χαθεί. Κανονικά φέτος, θα είχε ήδη τρέξει στο νέο κύπελλο της MotoE με τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, αν δεν είχαν πάρει φωτιά κατά τη διάρκεια των πρώτων δοκιμών τους. Βέβαια, με την Energica να δουλεύει με φρενήρη ρυθμό για την αποκατάσταση των μοτοσυκλετών και του εξοπλισμού, το κύπελλο σώθηκε και ο Max Biaggi θα επιστρέψει δυναμικά στην πίστα την ερχόμενη εβδομάδα, που θα ξεκινήσει ο πρώτος αγώνας του κυπέλλου στο Sachsenring.

Παράλληλα ο Max Biaggi ξεκίνησε να συνεργάζεται και με μια άλλη εταιρεία, που κατασκευάζει και αυτή ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, τη Venturi-Voxan. Ο σκοπός της συνεργασίας τους όμως δεν είναι να συμμετάσχουν σε αγώνες αλλά να κατακτήσουν το ρεκόρ της υψηλότερης ταχύτητας με ηλεκτρική μοτοσυκλέτα. Αυτή τη στιγμή το ρεκόρ κατέχει ο Jim Hoogerhyde –απ’ το 2013- με την Lightning SB220 στα 327km/h. Η Venturi-voxan με τον Max Biaggi στοχεύουν τα 330km/h και το πεδίο της δοκιμής τους θα είναι η Uyuni Salts Flats στη Βολιβία και όχι η αποξηραμένη λίμνη Boneville που επιλέγεται συνήθως για τέτοια εγχειρήματα, καθώς το μήκος της ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα.

Η εξέλιξη της Voxan Wattman, της ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έχει ξεκινήσει με την επίσκεψη του Max Biaggi στις εγκαταστάσεις της εταιρείας για τη δημιουργία αρχικά της θέσης οδήγησης. Μάλιστα, η ομάδα πέραν του ότι χρησιμοποίησε ειδικά scanner ώστε να μεταφέρει σε ψηφιακή μορφή τη θέση του σώματος του Biaggi την ώρα που ήταν πάνω στον προσομοιωτή, εστίασε και στην επίτευξη της όσο το δυνατόν καλύτερης αεροδυναμικής σχεδίασης. Η τεράστια εμπειρία του έξι φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Max Biaggi έχει ανεκτίμητη αξία και προσφέρει σημαντικές πληροφορίες στην ομάδα. Συγκεκριμένα ο Louis-Marie Blondel, υπεύθυνος της έρευνας και ανάπτυξης της Wattman, είπε: “Προβήκαμε στη ρύθμιση της εργονομίας μεταβάλλοντας τη θέση του τιμονιού, της σέλας και των μαρσπιέ, ώστε να κατασκευάσουμε ουσιαστικά μια μοτοσυκλέτα ειδικά για τον Biaggi. Η επόμενη φάση είναι να δουλέψουμε στο σχεδιασμό της μοτοσυκλέτας, να διεξάγουμε ψηφιακές προσομοιώσεις για την αεροδυναμική της κι έπειτα να περάσουμε στη μηχανολογική κατασκευή του πλαισίου και της μοτοσυκλέτας συνολικά. Το ρεκόρ ταχύτητας με ηλεκτρική μοτοσυκλέτα είναι μια πραγματικά τεχνολογικά δύσκολη πρόκληση. Θέλουμε η Voxan Wattman να σπάσει το ρεκόρ και μια μέρα να φτάσει στο σημείο να έχει καλύτερες επιδόσεις απ’ τις μοτοσυκλέτες με κινητήρες εσωτερικής καύσης.”

Απ’ τη μεριά του ο Max Biaggi έμεινε πολύ ευχαριστημένος απ’ την δουλειά που έκανε με την ομάδα και είπε πως οι πληροφορίες που απέκτησαν ήταν πολύ σημαντικές, καθώς η θέση οδήγησης διαφέρει τελείως από μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα. Συγκεκριμένα είπε: “Πρέπει να γίνω κυριολεκτικά ένα με τη μοτοσυκλέτα, ξαπλώνοντας πάνω της, κάτι που με φέρνει πολύ χαμηλά στο έδαφος. Έπρεπε να τη μάθω και να τη συνηθίσω καθώς και να δουλέψω με βάση τα χωροταξικά όρια που μας περιορίζουν.”

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”