Μείωση των ορίων ταχύτητας στα 30km/h ζητάει από τον υπουργό ο ΣΕΕΠΕ

Μαστουρωμένοι στους δρόμους για μην πληρώσουν πρόστιμα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/11/2019

Με ένα βαρύ πρόστιμο 100 εκατομμυρίων ευρώ να κρέμεται πάνω από το κεφάλι των μελών του Συνδέσμου Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδος, προτείνουν στον Υπουργό να επιβληθεί μείωση των ορίων ταχύτητας στα 30km/h εντός πόλεων και στα 110km/h στις εθνικές οδούς. Ο ΣΕΕΠΕ είναι υποχρεωμένος να συμμορφωθεί με τις οδηγίες της Ε.Ε.  για μείωση της κατανάλωσης καυσίμων στις χώρες-κράτη μέλη, σε διαφορετική περίπτωση θα πληρώσει βαριά ρυπο-πρόστιμα. Θυμίζουμε πως η παγκόσμια πολιτική-οικονομική ελίτ έχει στήσει ένα νέο χρηματιστήριο πώλησης και αγοράς “φρέσκου” αέρα, όπου οι χώρες που ρυπαίνουν περισσότερο από τα όρια, που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει, τους πληρώνουν πρόστιμα. Εναλλακτικά μπορούν να αγοράσουν φρέσκο αέρα από κάποια άλλη χώρα που έχει “περίσσευμα” καθαρού αέρα! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο “οικολογικού” παζαριού, ο ΣΕΕΠΕ ισχυρίζεται πως οι προτάσεις του για μείωση των ορίων ταχύτητας θα επιφέρει μείωση στην κατανάλωση πετρελαίου κίνησης κατά 12% και βενζίνης κατά 18%.

Η πρόταση αυτή είναι εξ ορισμού ανεφάρμοστη και παντελώς ηλίθια. Το μοναδικό αποτέλεσμα που θα έχει είναι να γεμίσουν τα ταμεία της τροχαίας από τα πρόστιμα και να γίνονται ουρές έξω από τα γραφεία των εισαγγελέων και των δικαστηρίων με όσους έχουν συλληφθεί με την αυτόφωρη διαδικασία, λόγω υπέρβασης του ορίου ταχύτητας άνω του 50%. Με 30km/h στην πόλη κινούνται οι… πεζοί και τα 110km/h μέγιστης ταχύτητας στις εθνικές οδούς σημαίνει πως το ταξίδι από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη θα ξαναγίνει 7 ώρες όπως ήταν την δεκαετία του 1980. Αν θέλεις να γελιοποιήσεις έναν νόμο, τον κάνεις παράλογο και πρακτικά ανεφάρμοστο. Κι αυτό θα γίνει με τα παράλογα χαμηλά όρια ταχύτητας, όπου δεν αντιστοιχούν στη λογική, θα τα παραβιάζουν ακόμα και οι ποδηλάτες και θα δημιουργήσει το αίσθημα στην κοινωνία ότι μας κυβερνάνε ψυχοπαθείς. Εννοείται πως τα κρατικά αυτοκίνητα που θα μεταφέρουν ημίθεους-πολιτικούς θα κινούνται με ταχύτητες υπερδιπλάσιες, ώστε να είναι απόλυτα σαφές πως εσύ είσαι ένας φορο-σκλάβος και η χώρα που ζεις ανήκει σε αυτούς και τους φίλους τους. Το έχουμε πει πολλές φορές πως ο παραλογισμός οδηγεί πάντα στην απαξίωση των νόμων, ακόμα κι αν το πνεύμα τους είναι σωστό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι υπερβολικές ποινές του Κ.Ο.Κ. όπως αυτή για την κίνηση στις ΛΕΑ. Ο νόμος είναι ΣΩΣΤΟΤΑΤΟΣ, αλλά η εξωπραγματική ποινή που προβλέπει, το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί συνθήκες παζαριού μεταξύ του αστυνομικού και του παραβάτη, διότι ο αστυνομικός ξέρει πως αν σε γράψει θα σε καταστρέψει οικονομικά για τα επόμενα 10 χρόνια. Αν όμως η ποινή ήταν μόνο διοικητική και σου έπρεπαν το δίπλωμα για μερικούς μήνες, κανένας αστυνομικός δεν θα δίσταζε να σε γράψει. Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος που η πρόταση αυτή του ΣΕΕΠΕ είναι χαζή, αναποτελεσματική και εκτός πραγματικότητας. Κι ο λόγος αυτός είναι πως ήδη οι δρόμοι των πόλεων είναι ένα τεράστιο πάρκινκ ακινητοποιημένων αυτοκινήτων  που κινούνται με μέση ταχύτητα πολύ κάτω από τα 10km/h. Το ίδιο συμβαίνει και στις εθνικές οδούς, όπου με την βενζίνη στο 1,6-1,7 ευρώ, σπάνια θα δεις αυτοκίνητο στην αριστερή λωρίδα του δρόμου. Όλοι στην μεσαία λωρίδα πάνε σαν μαστουρωμένοι με 90-100km/h και στέλνουν μηνύματα στο κινητό για να περάσει η ώρα!  Η πραγματική λύση για μείωση της κατανάλωσης βενζίνης και πετρελαίου είναι ο Υπουργός Μεταφορών  να φτιάξει ένα σοβαρό δίκτυο Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, που να είναι φιλικό στη χρήση από τους κατοίκους των πόλεων. Όχι δηλαδή σαν το Τραμ που εξυπηρετεί μόνο τους αργόσχολους και τους τουρίστες και ταυτόχρονα δημιουργεί κυκλοφοριακή ασφυξία στα νότια προάστια. Κανείς δεν θέλει να τρώει πέντε ώρες την ημέρα μέσα στο αυτοκίνητο, να ψάχνει για πάρκινγκ και να πληρώνει τις φθορές του οχήματός του και 1,6 ευρώ το λίτρο τη βενζίνη. Όταν όμως δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πας στη δουλειά σου, τι να κάνεις; Η λύση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι μόνο για τους πλούσιους που ζουν σε σπίτια με κλειστά πάρκινγκ. Τα δίκυκλα δεν τα αναφέρουμε ως λύση, διότι όποτε οι πολιτικοί έχουν ασχοληθεί με τα δίκυκλα τα έχουν κάνει ΕΝΤΕΛΩΣ σκατά. Καλύτερα να μην ξέρουν ότι υπάρχουμε…

Όπως κι αν έχει, η πρόταση του ΣΕΕΠΕ είναι άλλο ένα δείγμα για το πώς τα ιδιοτελή συμφέροντα ΜΙΑΣ συντεχνίας που έχει πρόσβαση στην πολιτική εξουσία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη ζωή σου.

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin