MV Agusta Superveloce: Βραβείο υπεροχής σχεδιασμού!

Άλλη μια διάκριση για το ιταλικό εργοστάσιο
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

17/12/2019

Η MV Agusta παρουσίασε το concept της Superveloce 800 Serie Oro στην EICMA του 2018 και παρότι η Brutale 1000 Serie Oro κέρδισε το βραβείο της ομορφότερης μοτοσυκλέτας εκείνη τη χρονιά, μακροπρόθεσμα το ενδιαφέρον του κοινού -και όχι μόνο- στράφηκε στην Superveloce. Για τη δημιουργία της, η MV Agusta βασίστηκε στην F3 800 χρησιμοποιώντας τον κινητήρα και το πλαίσιό της. Το Μάιο που μας πέρασε, η Superveloce κέρδισε το βραβείο της καλύτερης μοτοσυκλέτας Concept στο Concorso d’Eleganza Villa d’Este, ενώ λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε και το promo video, σηματοδοτώντας την έναρξη των προ-παραγγελιών της.

Η Superveloce έφερε στον “οίκο” της MV Agusta άλλη μια διάκριση, με τα εύσημα να πηγαίνουν ξεκάθαρα στο τμήμα σχεδιασμού της, το Centro Ricerche Castiglioni, υπό τη Διεύθυνση του Adrian Morton. Η ομάδα του τμήματος κατάφερε να αλλάξει τα δεδομένα της κατηγορίας των νεορετρό μοτοσυκλετών, μέσα απ’ την πρωτότυπη σχεδίαση και τις τεχνολογίες που διαθέτει η Superveloce –μόνο ο στρογγυλός προβολέας του δείχνει να έχει επηρεαστεί από το Interceptor της Honda. Βέβαια, η διαφορά μεταξύ των δύο μοτοσυκλετών είναι πως η μία –το Interceptor- παραμένει στο κόσμο των concepts, ενώ για την άλλη –την Superveloce- έχουν ξεκινήσει ήδη οι προπαραγγελίες. Επίσης, όπως όλες οι μοτοσυκλέτες της MV Agusta, έτσι και η Superveloce 800 Serie Oro δημιουργήθηκε έτσι ώστε η εμφάνισή της να είναι ανάλογη των δυνατοτήτων της, τόσο στην συμπεριφορά όσο και στον τομέα των επιδόσεων, με το σύνολο να “δείχνει” και να είναι η γρήγορο.

Η Ένωση Βιομηχανικού Σχεδιασμού (ADI Association for Industrial Design) μαζί με την τοπική κυβέρνηση της Λομβαρδίας, θα απονέμουν σήμερα στην MV Agusta με το βραβείο “Excellence Of Lombardy’s Design” για τη δημιουργία της Superveloce 800 Serie στο Palazzo Pirelli, στο Μιλάνο, ενώ παράλληλα η μοτοσυκλέτα θα είναι υποψήφια και για το βραβείο Compasso d’Oro 2020 της ADI, που στόχος της είναι η προστασία και η ανάδειξη της σχεδιαστικής κουλτούρας της χώρας.

Ο CEO της MV Agusta Motor S.p.A., Timur Sardarov, δήλωσε ιδιαίτερα περήφανος επειδή το βραβείο αναγνωρίζει την σκληρή δουλειά και το πάθος όλων των εργαζομένων στην MV Agusta, που συμβάλλουν στην δημιουργία πραγματικών έργων τέχνης. “Οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν καθημερινά θαύματα δημιουργώντας μοτοσυκλέτες που συνδυάζουν την απαράμιλλη ομορφιά με τις επιδόσεις”, δήλωσε. Από την άλλη, ο Adrian Morton, Διευθυντής σχεδιασμού του Centro Ricerche Castiglioni είπε: “Τόσο η βράβευση της Superveloce 800 Serie Oro στο Concorso di Eleganza το 2019 όσο το “Excellence of Lombardy’s Design”, μια διάκριση που προέρχεται έξω από τον κόσμο των μοτοσυκλετών, αποτελούν μια απίστευτη τιμή για την ενέργεια και το πάθος που αφιερώνουμε στη δημιουργία κάθε μοτοσυκλέτας μας.”

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”