Νέο R&D από την Royal Enfield

Στοχεύοντας στην παγκόσμια αγορά
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

8/11/2018

Η Royal Enfield είχε δυναμική παρουσία στην φετινή EICMA, παρουσιάζοντας όχι μόνο τα δύο νέα μοντέλα της αλλά και μια concept μοτοσυκλέτα, καθώς παράλληλα ανακοίνωσε και τα εγκαίνια του R&D τμήματός της στην Αγγλία. Οι εγκαταστάσεις βρίσκονται στο Bruntingthorpe του Ηνωμένου Βασιλείου και διαθέτουν ιδιωτική πίστα, προσφέροντας την δυνατότητα να δοκιμαστούν τα νέα μοντέλα σε ένα κλειστό και ασφαλές περιβάλλον, όπως έγινε με τα GT 650 και Interceptor 650. Ο λόγος που επέλεξε η ινδική εταιρεία την Αγγλία για τη δημιουργία του νέου της τμήματος, ήταν αφενός μεν για να τιμήσει την ιστορία της φίρμας αλλά αφετέρου γιατί ανάμεσα στο προσωπικό των  120+ ανθρώπων που στεγάζει ο 3.000τ.μ. χώρος του διόροφου τμήματος, βρίσκονται ορισμένες πολύ σημαντικές προσωπικότητες από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας.

Αναφερόμαστε στον Simon Warburton που είναι επικεφαλής του τμήματος της Royal Enfield, ο οποίος στο παρελθόν είχε εργαστεί για την Triumph, και στον πρώην ιδιοκτήτη της Xenophya Design, Mark Wells, που είχε συνεργαστεί με την Triumph σχεδιάζοντας διάφορα μοντέλα της παλιότερα. Με την Royal Enfield να τους έχει υπό την δούλεψή της, εκμεταλλευόμενη την προϋπηρεσία τους και την εμπειρία τους, καθίσταται αρκετά ανταγωνιστική απέναντι στην Triumph και στις υπόλοιπες εταιρείες στην μάχη της neoretro κατηγορίας. Να τονίσουμε εδώ, πως λέγοντας ανταγωνιστική αναφερόμαστε στην ποιότητα κατασκευής τους και όχι στις επιδόσεις τους, καθώς βάζοντας στην συνάρτηση τον σύγχρονο εξοπλισμό του τμήματος έρευνας και εξέλιξης και την ιδιωτική πίστα που διαθέτει, τα νέα μοντέλα πριν βγουν στην παραγωγή περνάνε από πολλές εξαντλητικές δοκιμές. Το UKTC (UK Technology Centre) όπως ονομάζεται διαθέτει ειδικά τμήματα σχεδιασμού, εξέλιξης κινητήρα, κατασκευής πλαισίων, ηλεκτρικών, καθώς και έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο 470τ.μ. δοκιμής των κινητήρων με τελευταίας τεχνολογίας δυναμόμετρα.

Μέχρι τις αρχές του 2000 η ετήσια παραγωγή των μοτοσυκλετών της Royal Enfield περιοριζόταν στις μόλις 25.000 μονάδες, τις οποίες απορροφούσε η εγχώρια αγορά. Μέσα σε λιγότερο από το δύο δεκαετίες κατάφερε να αυξήσει το δυναμικό της, ενώ σκοπεύει μέχρι το τέλος του έτους να φτάσει τις 900.000 μονάδες, με το 96% να απορροφάται από την εγχώρια αγορά. Εκμεταλλευόμενη την ραγδαία εξέλιξή της και τα κέρδη που έχει, σκοπεύει να ξαναμπεί στην παγκόσμια αγορά με το λανσάρισμα των νέων δικύλινδρων μοντέλων, ενώ η δημιουργία του R&D τμήματος της προδίδει κύρος με αποτέλεσμα να τάσσεται περήφανα απέναντι στα μεγάλα ονόματα της μοτοσυκλετικής βιομηχανίας. Η πορεία της μέχρι στιγμής είχε πολύ ενδιαφέρον, ενώ η προσπάθειά της να εδραιωθεί στην παγκόσμια αγορά και τα μοντέλα που πρόκειται να παράξει πρόκειται, να έχουν ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον.

Ετικέτες

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…