Οδοιπορικό στον Εύξεινο Πόντο: Στον προορισμό των Αργοναυτών

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

11/7/2016

Τα παρευξείνια παράλια της Τουρκίας, από την πόλη Σαμψούντα ως την Τραπεζούντα, ήταν η επόμενη διαδρομή του ταξιδιού μου με το Honda Supra-Χ. Στην Σαμψούντα, την αρχαία Αμισός, δεν υπήρχαν εναπομείνασες μαρτυρίες από την μακραίωνη παρουσία του ελληνικού-ποντιακού στοιχείου. Όλα είχαν χαθεί στην λήθη του χρόνου και κάτω από το τσιμέντο των άχαρων πολυκατοικιών. Και να σκεφτεί κανείς πως κάποτε στην Σαμψούντα υπήρχε μια αρκετά δραστήρια ελληνική κοινότητα που μετρούσε πάνω από 6.000 άτομα.


Καθοδόν για την Τραπεζούντα (320 χλμ. ανατολικά), όσα παραθαλάσσια αστικά κέντρα προσπέρασα, είχαν όλες καταγωγή από τις αποικίες που ίδρυσαν εδώ στον Πόντο οι αρχαίοι Έλληνες. Πρόκειται για πόλεις όπως η Giresun/Κερασούντα, η Ordu/ Κοτύωρα, η Tirebolu/Τρίπολη, αλλά και η Trabzon/Τραπεζούντα.


Αντίθετα απ’ ότι στην Σαμψούντα, στην Τραπεζούντα το ακούραστο Supra είχε πολλούς προορισμούς να επισκεφθεί. Την αυτοκρατορική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, την έπαυλη του Καραγιάννη (νυν βίλα Ατατούρκ), πολλά νεοκλασικά κτίρια εύπορων Ελλήνων αστών της πόλης (της εποχής των αρχών του 20ου αιώνα) και φυσικά το διάσημο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά (48 χιλιόμετρα νότια της πόλης), που βρίσκεται κτισμένο από τον 4ο μ. Χ αιώνα σε μια καταπληκτική ορεινή δασώδη περιοχή. Δυστυχώς, η μονή ήταν κλειστή για συντήρηση των εγκαταστάσεών της κι έτσι έμεινα να θαυμάζω απ’ έξω το μοναστικό συγκρότημα του Πόντου.


Από τις πιο όμορφες και αξέχαστες στιγμές που είχα στην Τραπεζούντα ήταν η συνάντησή μου στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας μ’ ένα γκρουπ Ελλήνων επισκεπτών-προσκυνητών. Με ποντιακή καταγωγή οι περισσότεροι, ήταν εμφανώς συγκινημένοι και ενθουσιασμένοι που μπόρεσαν να έρθουν στην ένδοξη γη των προγόνων τους, εκπληρώνοντας έτσι ένα από τα πιο τολμηρά όνειρά τους. Το ίδιο βράδυ περάσαμε υπέροχα σε ένα παραδοσιακό εστιατόριο της παλαιάς πόλης, ανταλλάσσοντας εμπειρίες και εικόνες από την εμπειρίας μας στην γη του Πόντου.


Μόλις 180 χιλιόμετρα ανατολικά της Τραπεζούντας ορθώνονταν τα σύνορα της Γεωργίας. Πλέον στο κοντέρ του μικρού Honda ήταν καταγεγραμμένα τα πρώτα 1.920 χλμ. του οδοιπορικού. Συνοπτικές συνοριακές διαδικασίας και μετά από μόλις 16 χιλιόμετρα το παπί έφτασε στην πόλη Batumi, που αποτέλεσε και προορισμός των Αργοναυτών (τότε λεγόταν Βαθύς Λιμήν). Τι είχα να κάνω εδώ; Διήμερη ξεκούραση και ξενάγηση στα αξιοθέατα της πόλης, που είναι το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο κέντρο της χώρας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: