Panamerican Crossing 2014: Αλάσκα – Βανκούβερ

5/9/2014

"Το τέλος…"

Με την Αλάσκα να αποτελεί άλλο ένα "τρόπαιο" στη μεγάλη ταξιδιωτική συλλογή μου, επέστρεψα και πάλι στην κωμόπολη Dawson Creek, την αφετηρία του Alaska HWY. Το "Panamerican Crossing 2014" είχε ουσιαστικά ολοκληρωθεί, αφού η μαύρη ΚΤΜ –μετά τον επαναπροσδιορισμό του ταξιδιού στο Μεξικό– είχε καταφέρει να με ταξιδέψει από την μια άκρη της αμερικανικής ηπείρου στην άλλη: από την Αργεντινή της Εβίτα Περόν και του Μαραντόνα, στην Αλάσκα των γηγενών Ινουίτ (Εσκιμώων) και Αλουίτ.
Υπολείπονταν άλλα 4.800 χιλιόμετρα για να φτάσω στην Νέα Υόρκη, εκεί όπου είχα αρχικά προγραμματίσει να πέσουν οι τίτλοι τέλους του "Panamerican Crossing 2014". Όμως, στα εκτεταμένα όρια της αμερικανικής ηπείρου, ο χρόνος ήταν πλέον απελπιστικά λιγοστός για να οδηγήσω με άνεση και ασφάλεια μέχρι την μακρινή μητρόπολη των Η.Π.Α. Η λύση; Επαναπροσδιορισμός διαδρομής Νο 2 και αλλαγή τελικού προορισμού. Τι προέκυψε; Το κοντινό Βανκούβερ στις ακτές του Ειρηνικού επιλέχθηκε για να κυματίσει την καρό σημαία του τερματισμού στο παναμερικανικό οδοιπορικό μου.
Έτσι, μετά από περίπου 3 μήνες και καταγεγραμμένα 24.150 χιλιόμετρα, η δίτροχη περιπλάνησή μου στον Νέο Κόσμο, έφτασε αισίως στο τέλος της. Διατρέχοντας από άκρη σ’ άκρη την αμερικανική ήπειρο, κυνήγησα με πάθος το όνειρο της περιπέτειας και της εξερεύνησης με μια μοτοσυκλέτα, γεύτηκα "αχόρταγα" την κάθε συγκίνηση και εμπειρία που ξεπήδησε μέσα απ’ αυτό το διηπειρωτικό ταξίδι και γνώρισα την πρωτόγνωρη δυναμική που έκρυβε τούτος ο ανεξάντλητος τόπος στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού…

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ
Χωρίς αυτούς, το "Panamerican Crossing 2014" θα ήταν απλώς μια άσκηση επί χάρτου:
1) Στην KTM S.E.E για την παραχώρηση της ΚΤΜ 1190 R Adventure, των αναγκαίων ανταλλακτικών και την τεχνική υποστήριξη.
2) Στο ταξιδιωτικό γραφείο "ΜΑΡΙΝΕ ΤOURS" για τα αεροπορικά εισιτήρια του αναβάτη.
3) Στο κατάστημα φωτογραφικών PHOTOAGORA GR. για την χορηγία του φωτογραφικού εξοπλισμού.
4) Στο ειδησεογραφικό site www.newsbeast.gr.
5) Στο μοτοσυκλετιστικό site www.bikeit.gr.
6) Στο ταξιδιωτικό portal www.xprgr.com (EXPERIENCE GREECE).
7) Στο μηνιαίο περιοδικό μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟ.
8) Στο κατάστημα ελαστικών RIDER’S SHOP.
9) Στην "MOTOR IMPORT", την επίσημη αντιπροσωπεία της Arai στην Ελλάδα, για την χορηγία ενός κράνους Arai Tour -X3.
10) Στην "LeKare – Designs", και προσωπικά στον κ. Λευτέρη Καρέτσο, για τις υπέροχες αερογραφίες που ζωγράφισε στο κράνος.

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Suzuka 8 Hours: Ο Johann Zarco μιλά για απίστευτα δύσκολες συνθήκες αγώνα

Η Honda HRC και ο Johann Zarco ήταν και πάλι στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου

Από τον

Παύλο Καρατζά

5/8/2025

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Johann Zarco και Takumi Takahashi ανέβηκαν στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου της Suzuka 8 Hours, κατακτώντας παράλληλα την 4η συνεχόμενη νίκη της Honda HRC στον εμβληματικό αγώνα.

Η Honda επέλεξε να συμμετέχει με μόλις δύο αναβάτες την φετινή χρονιά, τους Johann Zarco και Takumi Takahashi. Η συγκεκριμένη επιλογή μόνο εύκολη δεν ήταν, καθώς το δίδυμο χρειάστηκε να οδηγήσει για σχεδόν τέσσερις ώρες ο καθένας σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες που είχαν διαθέσιμους τρεις αναβάτες.

Η ομάδα της Honda κατάφερε να πάρει την καρό σημαία με διαφορά 34 δευτερολέπτων από την εργοστασιακή ομάδα Yamaha Racing Team.

Ο Johann Zarco δήλωσε: “Οι 8 ώρες Suzuka είναι ένας αγώνας που απολαμβάνω πολύ και το να βρίσκομαι στην καλύτερη μοτοσυκλέτα, μια μοτοσυκλέτα που είναι ευχάριστη να οδηγείς, είναι απολύτως σπουδαίο. Ταυτόχρονα, σήμερα ήταν τόσο, μα τόσο δύσκολο, σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Κατάφερα να διατηρήσω τον έλεγχο στην πίστα, όπως περίμενα, αλλά η ξεκούραση μεταξύ των sessions ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι πίστευα. Στη συνέχεια, την τελευταία ώρα, βγήκε ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και πρόσθεσε μερικούς επιπλέον γύρους στην τελευταία περίοδο που ήταν στην πίστα ο Takumi, γεγονός που μου έδωσε λίγο περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστώ. Όταν ήρθε η στιγμή να οδηγήσω, βγήκε άλλο ένα αυτοκίνητο ασφαλείας και με βοήθησε να επανέλθω σιγά σιγά στο ρυθμό μου, οπότε τελικά όλα πήγαν πολύ καλά.”

Στην συνέχεια είπε πως ο Takumi ήταν πολύ δυνατός, ανεξάρτητα από την ζέστη. Το πλάνο ήταν καλό και τα επτά pit stops έκαναν την διαφορά. Είπε επίσης πως πέρυσι ο Takahashi πήρε την καρό σημαία, όμως φέτος ήταν προσχεδιασμένο να τελειώσει τον αγώνα ο ίδιος, το οποίο ήταν πραγματικά πανέμορφο. Η μοτοσυκλέτα έγινε πιο διαχειρίσιμη μόλις έπεσε η θερμοκρασία και η διαφορά των τριάντα δευτερολέπτων έδωσε στην ομάδα τους μία ασφάλεια. Μάλιστα δήλωσε πως η πίστα σε μερικά σημεία ήταν αρκετά σκοτεινή και δεν μπορούσε να κατέβει το 2:09, έτσι απόλαυσε την οδήγηση έως τον τερματισμό.