Ρεπορτάζ Yamaha Motor Europe: Κέντρο επιρροής για ολόκληρο τον κόσμο!

Στην Ευρώπη χτυπά η καρδιά της Yamaha!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

1/3/2021

Από τους τέσσερις Ιάπωνες κατασκευαστές μοτοσυκλετών, κανείς δεν έχει ακολουθήσει την ίδια πορεία διαβάθμισης και λειτουργίας στα χρόνια που πέρασαν από την αλματώδη εξέλιξή τους. Μολονότι η ιεράρχηση εντός Ιαπωνίας έχει πολλά κοινά στοιχεία, η δομή εκτός αυτής είναι τελείως διαφορετική. Με τεράστια διαφορά έναντι του τρόπου λειτουργίας των άλλων, η Yamaha έχει μεταφέρει στην Ευρώπη το κέντρο σημαντικών αποφάσεων. Ξεκινά από το marketing για ολόκληρο τον κόσμο και όχι μόνο για την Ευρώπη και επεκτείνεται ακόμη και στην επιρροή των επόμενων μοντέλων, στην σχεδίαση νέων, έως και την τελική κατασκευή!

Πάντα η Yamaha είχε στην Ευρώπη ισχυρότατη παρουσία σε επίπεδο αποφάσεων με χαρακτηριστικό τους αγώνες στην έρημο και την δημιουργία του Paris-Dakar που στήριξε έμπρακτα με την ισχυρή αγωνιστικά Yamaha στην Γαλλία και όλες αυτές τις ιστορίες που αποτελούν το βιβλίο της κληρονομιάς του μεγάλου αυτού Ιάπωνα κατασκευαστή. Χρόνο με τον χρόνο, περίοδο με την περίοδο, αυτά τα πράγματα αλλάζουν. Ας δούμε τι ισχύει σήμερα λοιπόν με τον κ.Antoni Orpinell, Division Manager – Marketing Division, να μας εξηγεί με ποιο τρόπο η ομάδα του κατευθύνει την εικόνα της Yamaha για όλο τον κόσμο, κι έπειτα εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο, να δούμε τι άλλο κάνουν εδώ στην γειτονιά μας, για την Yamaha στην Ιαπωνία. Τον συναντήσαμε κατά την παρουσίαση του νέου Yamaha MT-09 2021 και παρότι ιδιαίτερα απασχολημένος, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει αποκλειστικά:

Antoni καλησπέρα κι ευχαριστώ που βρήκες τον χρόνο να μας μιλήσεις για τον τρόπο που λειτουργεί η Yamaha Europe. Ήθελα να έχουμε την πλήρη εικόνα και για την Yamaha καθώς οι Ιάπωνες κατασκευαστές λειτουργούν τελείως διαφορετικά στην Ευρώπη, παρόλο που παρακολουθούν πολύ στενά τι κάνει ο ένας και ο άλλος στην Ιαπωνία

Σωστά τα λες, το πλαίσιο εργασίας μας είναι διαφορετικό στην Yamaha Europe. Πριν από αυτή την θέση (Marketing Manager) βρισκόμουν σε αντίστοιχη θέση στην Ισπανία και ξέρω ακριβώς τις διαφορές στις οποίες αναφέρεσαι.

Με την ευκαιρία να σου δώσω και το τελευταίο τεύχος του περιοδικού μας, είναι στα Ελληνικά φυσικά, αλλά ήθελα να έχεις ένα πρόσφατο αντίτυπο. Πιάνοντάς το στα χέρια σου θα δεις που στηριζόμαστε όταν λέμε πως είναι ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης.

Σε ευχαριστώ, φαίνεται φανταστικό! Ξέρεις έχω μία συνάδελφο Ελληνίδα την κ. Ευφροσύνη Μ., που είναι μαζί με εμένα στο τμήμα μου…

Αααα ναι, γνωρίζω ποια κυρία εννοείς. Έχει πολύ μεγάλη εμπειρία στις μοτοσυκλέτες και ξέρει και το ΜΟΤΟ και την ελληνική αγορά πολύ καλά. Χαίρομαι ιδιαίτερα που δουλεύετε μαζί! Ωστόσο το τεύχος αυτό είναι για εσένα, ώστε να μπορείς να το πιάσεις στα χέρια σου. Είναι πάντα διαφορετικό να μιλάς για το ΜΟΤΟ από την στιγμή που έχεις γυρίσει τις σελίδες του και μετά. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν για την Yamaha Europe, θέλω να μάθω το πλαίσιο συνεργασίας με τους Ιάπωνες, πόσο κοντά είστε. Ένα τηλέφωνο κοντά, τόσο άμεσα; Έχετε ελευθερία κινήσεων στις αποφάσεις που παίρνετε;

Φυσικά τα κεντρικά μας γραφεία βρίσκονται στην Ιαπωνία. Κι αν κάτι κάνουν καλά οι Ιάπωνες, είναι να κατασκευάζουν. Από εκεί και πέρα κάτι μοναδικό που έχουμε στην Yamaha, είναι πως αναγνώρισαν την δυναμική της ομάδας της Ευρώπης στην παρουσίαση των νέων μοτοσυκλετών στο κοινό και στην στρατηγική marketing που ακολουθούμε. Στην Yamaha Europe δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο για τα video και τις φωτογραφίες των νέων μοντέλων που παρουσιάζονται στην Ευρώπη, αλλά γενικά σε όλο τον κόσμο!

Που σημαίνει πως αυτό περιλαμβάνει και την ίδια την Ιαπωνία, γιατί δεν είδα να βάζεις εξαιρέσεις.

Σωστά, ακόμη και για την Ιαπωνία εμείς είμαστε ο σύνδεσμος με το κοινό! Από τις ΗΠΑ έως την Αυστραλία είμαστε υπεύθυνοι για όλες τις διοικητές περιοχές, όπως έχουμε χωρίσει τον κόσμο μέσα στην Yamaha. Οπότε η συνεργασία μας με την Yamaha είναι εξαιρετικά στενή. Αν χρειαστεί μπορώ να σηκώσω το τηλέφωνο και να μιλήσω απευθείας με τον Ιάπωνα συνάδελφο που περιμένει στην άλλη γραμμή, όταν υπάρχει ανάγκη για περισσότερη αμεσότητα. Φυσικά υπάρχει το πρόβλημα της μεγάλης διαφοράς ώρας, οπότε πολλές φορές μιλάμε ξημερώματα ή μάλλον, αξημέρωτα τελείως. Οι Ιάπωνες αναθέτουν στην Yamaha Europe την παραγωγή video, φωτογραφιών, και όλου του υλικού που θα χρησιμοποιηθεί για την προβολή των μοτοσυκλετών σε ολόκληρο τον κόσμο. Αντιμετωπίζουν την Ευρώπη ως το Hollywood για αυτή την δουλειά, αλλά και ως έμπνευση ακόμη. Κι έτσι το υλικό που εμείς εδώ παράγουμε χρησιμοποιείται στην Ταΐβάν, στην Ινδία σε κάθε χώρα. Οπότε ναι, στο χαρτί, στην πινακίδα, βλέπεις Yamaha Europe, όμως στην πράξη ο τομέας ευθύνης μας είναι παγκόσμιος με τους Ιάπωνες συναδέλφους να αναγνωρίζουν την δυναμική μας εδώ και να στηρίζονται πάνω μας σε αυτό το κομμάτι.

Φαντάζομαι όμως πως για κάθε διαφορετικό τομέα ευθύνης, για κάθε γκρουπ αγορών, υπάρχει κι ένας υπεύθυνος…

Ναι αυτός ο υπεύθυνος είναι στην Ιαπωνία. Την κάθε αγορά για το κομμάτι των πωλήσεων την παρακολουθεί ένας συνάδελφος από εκεί και αντίστοιχα υπάρχει και κάποιος διευθυντής για ολόκληρη την Ευρώπη. Από εκεί και πέρα όμως σε ότι αφορά το marketing και σε όλα τα εργαλεία που θα έχει το marketing στην διάθεσή του για να αναπτυχθεί σε κάθε χώρα, είναι καθαρά δική μας δουλειά. Φυσικά δεν κάνουμε “freestyle” αλλά ακολουθούμε κάποιες γραμμές που έχουν τοποθετηθεί με τον καιρό βάση εμπειρίας και εταιρικής ταυτότητας. Από εκεί και πέρα συμβουλευόμαστε πέντε επιτροπές που αντιπροσωπεύουν γκρουπ διοικητικών περιοχών, Αυστραλίας, ΗΠΑ, Καναδά, Ευρώπης και Ιαπωνίας ώστε το υλικό και η στρατηγική που θα ακολουθήσουμε να μπορεί να εφαρμοστεί καθολικά και δεν κάνουμε κάτι που είναι τελείως λάθος για κάποια από αυτές τις περιοχές.

Έχετε όμως διευθυντές υπεύθυνους για κάθε περιοχή, ή είσαστε μία ομάδα που σκέφτεται και αποφασίζει για το πώς θα επικοινωνήσει η Yamaha τα μοντέλα της σε όλο τον κόσμο και μετά μιλάτε με τους Ιάπωνες για την απόφαση που πήρατε;

Ναι είναι το δεύτερο. Μιλάμε για μία πολύ συγκεκριμένη περίπτωση εδώ στην Yamaha Europe γιατί είμαστε φυσικά και το κεντρικό γραφείο της διοικητικής περιοχής που ανήκουμε. Στα γραφεία μας στο Άμστερνταμ είμαστε υπεύθυνοι για 24 χώρες, ενώ τα άλλα κεντρικά γραφεία είναι υπεύθυνα για τις χώρες τους. Εμείς λοιπόν επιβλέπουμε όλες τις χώρες, όχι από πλευράς αγοράς, αλλά από την πλευρά του τελικού πελάτη, δεχόμαστε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις και βλέπουμε τις ανάγκες για όλες αυτές τις χώρες. Δεν έχουμε λοιπόν κάποιον άνθρωπο επιφορτισμένο για την Ινδία, ας πούμε, αλλά είμαστε μία ομάδα που αποφασίζουμε το κάθε έργο ξεχωριστά και μετά το πιστοποιούμε για χρήση σε κάθε χώρα, συζητώντας το με τις επιτροπές που λέγαμε πριν.

Υπάρχουν όμως κατευθυντήριες γραμμές όταν ξεκινάτε; Ή έχετε τόσο μεγάλο βαθμό αυτονομίας;

Το μόνο που έχουμε από την Ιαπωνία είναι «τι να μην κάνεις», έχουμε μία σειρά πραγμάτων που απαγορεύονται. Οι Ιάπωνες δεν μας λένε κάτι άλλο. Έχουμε ένα έγγραφο που περιλαμβάνει μία λίστα με όλα όσα δεν θα ήταν σωστό να εμφανίζονται, αντικανονική συμπεριφορά σε δημόσιο δρόμο ας πούμε, burnout ή σούζες, κι αυτή η λίστα ολοκληρώνει και τους μόνους κανόνες που ακολουθούμε. Ακολουθώντας αυτούς τους κανόνες εμείς αποφασίζουμε πώς θα δείξουμε το κάθε μοντέλο χωρίς άλλο περιορισμό. Μας δίνεται μόνο μία κατεύθυνση, στο που απευθύνεται το κάθε μοντέλο, ποιους αντιπροσωπεύει και μετά εμείς αποφασίζουμε πώς θα το δείξουμε και τι θα κάνουμε μαζί του.

Έχετε λοιπόν πλήρη δημιουργική ελευθερία, κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση. Ποιος αποφασίζει για το είδος του υλικού, για το ποιο μέσο θα απευθύνεται, περισσότερες φωτογραφίες ή περισσότερο video, πάλι εσείς; Διότι μιλάμε για όλο τον κόσμο τώρα που υπάρχουν τεράστιες διαφορές.

Ακριβώς. Για αυτό και κάθε χώρα από εκεί και πέρα και το τοπικό γραφείο marketing της Yamaha ή η κεντρική αντιπροσωπεία θα αποφασίσει για το υλικό που θα χρησιμοποιήσει και για το πώς θα το κάνει, ανεξάρτητα μιας και έχουν καλύτερη εικόνα, βασισμένοι πάντοτε βέβαια στις κατευθυντήριες γραμμές που εμείς έχουμε θέσει.

Αυτό επεκτείνεται και στις δημοσιογραφικές παρουσιάσεις; Είμαστε σήμερα εδώ δηλαδή για να δοκιμάσουμε το MT-09 από διαφορετικές χώρες που κάθε μία έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, τους δικούς της ανθρώπους που το κοινό ακολουθεί. Ποιος αποφασίζει πλέον για το ποιος θα την παρακολουθήσει;

Κοινοποιούμε στις χώρες την τοποθεσία και το πόσες θέσεις έχουμε διαθέσιμες με βάση την αγορά τους και από εκεί και πέρα το concept που έχουμε σκεφτεί χωρίς όμως να επιβάλλουμε κάτι. Για το MT-09 επειδή είναι εξειδικευμένη μοτοσυκλέτα ζητήσαμε εξειδικευμένο μέσο, για το N-Max για παράδειγμα που επίσης παρουσιάσαμε πρόσφατα ζητήσαμε “fashion media” γιατί θέλαμε να φτάσουμε και σε αυτό το κοινό. Στο παρελθόν έχουμε ζητήσει από τις χώρες να επενδύσουν στο online γιατί είναι κομμάτι που μεγαλώνει αλλά όχι εις βάρος εκείνων που συνεργαζόμαστε χρόνια μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση η κάθε χώρα αξιολογεί μόνη της. Κι εγώ έκανα αυτή την δουλειά, για ολόκληρη την Ισπανία. Κάποιες φορές έπαιρνα την γραμμή της Yamaha Europe κατά γράμμα, κάποιες άλλες μόνο αχνά σαν σκέψη, όταν η κατάσταση στην χώρα σου είναι συγκεκριμένη, τότε κι εσύ πρέπει να μεταφράσεις τις γραμμές αναλόγως.

Ας πούμε για αυτές τις εταιρικές γραμμές, για τότε που η Yamaha Europe τις προσπέρασε. Μιλούσα πριν από καιρό με τον Van Beveren, φανταστικός τύπος όπως είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσεις, όταν μου είπε πως οι Ιάπωνες δεν ξετρελάθηκαν με την αρχική εικόνα που είδαν για την παγκόσμια προώθηση του Yamaha Tenere 700 και την βρήκαν πιο κοντά στα πλαίσια άλλης εταιρείας, για να το πω κομψά, χωρίς να αναφέρω όνομα. Τι είχε συμβεί;

Ναι… αυτό που έγινε ήταν πως μία σειρά από video που φτιάξαμε για την εισαγωγή του Tenere στην αγορά, είχε πολλές… σούζες. Είμασταν στο Μαρόκο σε μία φοβερή τοποθεσία και είναι ζήτημα αν ο εμπρός τροχός είδε καθόλου έδαφος. Είμασταν τότε σε διαρκή μπρος-πίσω με τους Ιάπωνες για το αν πρέπει να μείνουμε εντός πλαισίων στο έγγραφο που λέγαμε ή να δεχτούμε πως είναι μία μοτοσυκλέτα σε κίνηση στο χώμα και η εικόνα που βλέπαμε ήταν κομμάτι αυτής της συνθήκης και όχι μίας σούζας μόνο για την σούζα. Τελικά μας άκουσαν, έκλεισαν το ένα μάτι και μας άφησαν να κάνουμε αυτό που πρέπει με το αποτέλεσμα να μας δικαιώνει και με το Tenere να έχει εξαιρετική απήχηση σε όλο τον κόσμο.

Είναι αυτή η δημιουργική ελευθερία που λέγαμε πριν και που υπάρχει στην Yamaha Europe σκεπάζοντας την εταιρική εικόνα για όλο τον κόσμο.

Ναι είναι πολύ καλό αυτό και πολύ “fun”.

Μεγάλη ελευθερία αλλά και μεγάλη ευθύνη ταυτόχρονα

Ναι για αυτό και λέω πως οι συνάδελφοι στην Ιαπωνία είναι πολύ έξυπνοι. Γνωρίζουν τις δυνατότητές τους και γνωρίζουν και τις αδυναμίες τους και πιστεύω πως αυτό το δεύτερο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μία εταιρεία. Να κατανοεί που πρέπει να μοχλεύσει το ταλέντο και τις γνώσεις. Όπως είπα λοιπόν είναι πολύ καλοί στην κατασκευή, είναι αξιόπιστοι και έχουν αξίες που μόνο σε μία ιαπωνική εταιρεία όπως η δική μας μπορείς να βρεις. Από εκεί και πέρα αντιλήφθηκαν πως το marketing και συνολικά η στρατηγική επικοινωνίας, δεν θα πω πως ήταν αδυναμία τους, αλλά πως μπορούσαν καλύτερα να εκμεταλλευτούν εμάς, αν το άφηναν επάνω μας. Είμαστε μία ομάδα τριάντα ανθρώπων και μπορεί να συμφωνείς ή να διαφωνείς για το αν είναι μικρή ή μεγάλη ομάδα, εγώ θα έλεγα πως είναι μία μεσαία ομάδα αλλά είμαστε όλοι ικανότατοι στο να σχεδιάσουμε τον τρόπο που ο κόσμος θα μάθει για τις μοτοσυκλέτες της Yamaha.

Πόσο βαθιά πάει αυτό; Σταματάμε στην επικοινωνία της τελικής μοτοσυκλέτας ή οι Ιάπωνες ζητούν την συμβολή σας από πριν, κατά την εξέλιξη ενός νέου μοντέλου; Ιδιαίτερα από την στιγμή που γνωρίζετε τι θέλει ο κόσμος. Υπάρχουν λοιπόν και στιγμές που γινόσαστε ο ενδιάμεσος ανάμεσα στους Ιάπωνες και τον τελικό αγοραστή;

Ναι. Η εξέλιξη ενός μοντέλου κρατά αρκετά χρόνια και εμείς δίνουμε το παρόν σε ορισμένα σημεία κλειδιά της διαδικασίας. Όταν συζητούν την ιδέα του μοντέλου είναι το πρώτο. Μετά όταν φτιάχνουν από πηλό το πρώτο ομοίωμα, την πρώτη χειροπιαστή δηλαδή εικόνα του σχεδίου που έχουμε συζητήσει. Βλέπουμε δηλαδή τις αλλαγές που γίνονται σε όλη την εξέλιξη του μοντέλου από την πολύ αρχή της δημιουργίας του. Και εκεί μπορούμε να δώσουμε την δική μας θέση με βάση αυτά που πιστεύουμε πως θέλει ο κόσμος, και όχι μόνο για την Ευρώπη, προφανώς, αλλά και γενικά για την υφήλιο ή για τις αγορές που το μοντέλο αυτό απευθύνεται. Παίζουμε ρόλο στην εξέλιξη του μοντέλου λοιπόν. Και στο τέλος έχουμε την ευκαιρία να το δοκιμάσουμε οδηγώντας, πριν γίνει τελικό και πριν φτάσει στην αγορά. Στο παρελθόν αυτή την δοκιμή της παρακολουθούσαν μέχρι και τοπικές αντιπροσωπείες που επίσης είχαν την ευκαιρία να κάνουν προτάσεις. Το 2010 που εργαζόμουν για την Yamaha Ισπανίας είχα ήδη λάβει πρόσκληση για ένα τέτοιο τεστ να φανταστείς.

Θεωρώ πως τώρα αρχίζουμε να εμβαθύνουμε σε πράγματα που ο κόσμος αντιλαμβάνεται λίγο περισσότερο την σοβαρότητά τους, γιατί καταλαβαίνεις πως όταν ακούν για marketing έχουν στο μυαλό τους «εκείνο το πράγμα που προσπαθεί να τους ξεγελάσει». Καλά νομίζουν ως ένα βαθμό για να σου πω την αλήθεια, απλά η συνολική εικόνα είναι μεγαλύτερη. Οπότε, σε αυτό το τεστ μιλάμε για μοντέλα προ-παραγωγής ή για πρωτότυπα;

Σωστά. Καλή διευκρίνιση. Μιλάμε για πρωτότυπα, όχι για προ-παραγωγή. Οπότε υπάρχει πολύς χρόνος ακόμη για αλλαγές, τίποτα δεν έχει παγιοποιηθεί. Υπάρχει πολύς χρόνος για να γίνουν αλλαγές που θα προκύψουν βάση αυτής της δοκιμής. Πηγαίνουμε σε μία μυστική τελείως πίστα, μας παίρνουν τηλέφωνα, κάμερες κτλ και δοκιμάζουμε τις μοτοσυκλέτες μπροστά στους Ιάπωνες μηχανικούς που δουλεύουν στην σχεδίασή τους. Καταλαβαίνεις. Εκείνους με την λευκή ρόμπα, κυριολεκτικά ντυμένοι σαν γιατρούς, κρατώντας το μπλοκάκι τους. Υπάρχει τεράστια πίεση για να μην πέσει κανείς αλλά και να οδηγήσει ταυτόχρονα. Μας το λένε, αν πέσεις δεν υπάρχει άλλη. Αυτή είναι. Αν πέσεις θα καθυστερήσεις εσύ προσωπικά, την εξέλιξη του μοντέλου για έξι μήνες! Αλλά παρόλο αυτά είναι μία πολύ σημαντική στιγμή που δοκιμάζεις τις μοτοσυκλέτες και μπορείς να δώσεις μία κατεύθυνση. Στην Yamaha η εξέλιξη των μοντέλων γίνεται με βάση την αγορά και όσα εκείνη μας έχει μεταφέρει.

Πόσοι άνθρωποι εργάζονται συνολικά στην Yamaha Motor Europe;

Στα γραφεία στο Άμστερνταμ είμαστε περίπου 240 άτομα, αλλάζει από χρόνο σε χρόνο αυτό και όπως είπαμε μόνο στην δική μου ομάδα είμαστε τριάντα.

Που περιλαμβάνει αυτός ο αριθμός και πολλούς που ασχολούνται με το logistic γιατί εκεί βρίσκεται και το κέντρο διανομής έτσι δεν είναι.

Ναι, πολύς κόσμος στο logistic και στο IT τμήμα, στις πωλήσεις επίσης για όλο το μηχανοκίνητο κομμάτι της Yamaha, μοτοσυκλέτες, σκούτερ, μηχανές θαλάσσης, snowmobile, ATV όλα αυτά τα οχήματα δηλαδή…

Τα πάντα εκτός από πιάνα και λοιπά μουσικά όργανα, να το κάνουμε ακόμη πιο εύκολο γιατί αρκετός κόσμος ακόμη και τώρα θεωρεί πως είσαστε ένα.

Σωστά, τα μουσικά όργανα είναι άλλη τελείως εταιρεία, η σχέση μας είναι σαν δύο αδέλφια που ο καθένας έχει την δική του δουλειά, και τα γραφεία τους είναι στην Γερμανία, όχι στην Ολλανδία όπως εμείς.

Το εργοστάσιο συναρμολόγησης που έχει η Yamaha στην Γαλλία, εμπίπτει στην δική σας δικαιοδοσία, καθαρά ως επίβλεψη διαδικασίας ή όχι;

Λοιπόν ναι, το εργοστάσιο αυτό είναι κομμάτι των εργοστασίων που η Yamaha χρησιμοποιεί για την Ευρώπη και άλλες αγορές και πράγματι έχουμε μία ομάδα μέσα στην Yamaha Motor Europe επιφορτισμένη τόσο με το εργοστάσιο της Γαλλίας αλλά και σε απευθείας σύνδεση με μία άλλη οντότητα που διατηρούμε στην Ιταλία. Είναι τμήμα R&D που όλοι μαζί, με την ομάδα πίσω στην Yamaha Motor Europe σχεδιάζουν μοντέλα και προϊόντα που θα κατασκευαστούν στο εργοστάσιό μας στην Γαλλία. Σκούτερ όπως η οικογένεια των X-Max έχουν εξελιχθεί μέσα από αυτή την ομάδα και παράγονται στην Γαλλία, όπως και άλλα προϊόντα. Φυσικά πρέπει να τονίσουμε, πως η ανάπτυξη αυτών δεν είναι ανεξάρτητη αλλά γίνεται με την καθοδήγηση, γνωμοδότηση, επίβλεψη και την συνεχή παρέμβαση των Ιαπώνων. Οπότε ναι, συμβαίνει για κάποια μοντέλα η Yamaha Motor Europe να κάνει τον προγραμματισμό τους, το R&D παράρτημα στην Ιταλία να αναλαμβάνει την μηχανολογική τους σχεδίαση και συνολική εξέλιξη και το εργοστάσιο της Γαλλίας τελικά να παράγει.

Οπότε συμβαίνουν πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα στην Yamaha Motor Europe. Η επιλογή της θέσης στην Ολλανδία πως έγινε; Φταίει το λιμάνι και οι ευκολίες εισαγωγής ή κάτι άλλο μεγαλύτερο από αυτό;

Θεωρώ πως οι Κάτω Χώρες έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που τις καθιστούν πολύ ελκυστικές για μεγάλες εταιρείες στο παγκόσμιο πλατό, όπως εμείς. Μιλάμε για την Yamaha, αλλά απέναντί μας γείτονες είναι η Nike, η Adidas, η Phillips πολλά κεντρικά γραφεία για την Ευρώπη είναι στην Ολλανδία, μία τόσο μικρή χώρα. Γεωγραφικά ναι, υπάρχει κέρδος γιατί είμαστε στην καρδιά της Ευρώπης με ανοικτά σύνορα αλλά ταυτόχρονα το κράτος εκεί έχει κάνει τα πράγματα πολύ εύκολα και ξεκάθαρα από πλευράς φορολογίας, έχει μειώσει την γραφειοκρατία και, ακόμη καλύτερα, έχει εισάγει πολλές διευκολύνσεις για ξένο ειδικευμένο προσωπικό να εργαστεί. Όπως στην περίπτωσή μου που είμαι από την Ισπανία. Υπάρχει ένα ελκυστικό περιβάλλον για το ταλέντο, για τις εταιρείες για να εργαστείς χωρίς άλλες σκοτούρες.

Καλά όλα αυτά αλλά υπάρχουν πολλές ασιατικές χώρες που πωλούν εκατομμύρια δίκυκλα. Η Ευρώπη είναι συνολικά μία μεγάλη αγορά, αλλά ήδη η Κίνα την πλησιάζει στους κυβισμούς που είναι από 500 κυβικά και πάνω. Για μικρότερα δεν το συζητάμε, πουλάνε εκατομμύρια και δεν υπάρχει σύγκριση. Βλέπεις να έρχεται η στιγμή που το marketing και μαζί όλα όσα συζητάμε θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά κατεύθυνση και να δώσουν την θέση τους σε πλάνα για την Κίνα και τις άλλες παρεμφερείς αγορές;

Σε αυτό στο σημείο θα πρέπει να είμαι τελείως ωμός. Οι ασιατικές αγορές που ακόμη εξελίσσονται και δεν είναι όπως της Ευρώπης και της Αμερικής μας βλέπουν εδώ σαν όνειρο πραγματικά. Είμαστε αυτό που ονειρεύονται, ονειρεύονται τα μοντέλα που υπάρχουν εδώ, παρόλο που όπως πολύ σωστά είπες μεγαλώνουν πολύ γρήγορα και κάνουν απίστευτα νούμερα. Όσο αυτή η ισορροπία παραμένει εμείς από εδώ θα δίνουμε την κατεύθυνση και για τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης η ποσότητα δεν είναι το μόνο που βλέπουμε, μετρά φυσικά και το ποσοστό κέρδους. Στην δύσκολη αυτή χρονιά που πέρασε το 2020, η Ευρώπη κατάφερε να γυρίσει σε πράσινη ένδειξη για την Yamaha χωρίς να μπορούμε να πούμε το ίδιο για άλλες αγορές που πωλούν εκατομμύρια. Οπότε οι Ιάπωνες βλέπουν στην Ευρώπη μία αξιόπιστη συνεργασία που παράγει υλικό για όλες τις χώρες και με σωστές απολαβές.

Αυτή είναι η εικόνα αυτή την στιγμή, σωστά. Για το μέλλον θέλω να μου πεις. Το MT-09 για παράδειγμα είναι μία απόλυτα ευρωπαϊκή μοτοσυκλέτα που δεν μπορεί να έχει υψηλές πωλήσεις στις αναπτυσσόμενες ασιατικές αγορές. Όμως το μέλλον δείχνει πως σε λίγο καιρό τα κυβικά για αυτούς δεν θα είναι πρόβλημα. Τι γίνεται τότε; Όταν θα ζητήσουν μοντέλα που να τους ταιριάζουν περισσότερο; Θα δεχτεί η Yamaha να αλλάξει το κέντρο επιρροής;

Από πλευράς εξέλιξης των μοτοσυκλετών, έχουμε αναπτυχθεί σε εταιρεία που μπορεί πλέον να σχεδιάσει μοντέλα ακόμη και αποκλειστικά για μία αγορά. Αυτό που αξίζει να τονιστεί, είναι πως η Yamaha είναι αρκετά έξυπνη για να δεχτεί πως μία πολύ πιο ακριβή εξέλιξη για ένα μοντέλο που θα κάνει λίγα -συγκριτικά πάντα νούμερα- είναι πράγμα δεκτό για την Ευρώπη συγκεκριμένα, έναντι μίας φθηνότερης εξέλιξης ενός πιο απλού μοντέλου που θα πουλήσει πολλά κομμάτια σε μία άλλη αγορά. Επίσης μία τέτοια ακριβότερη πορεία αξίζει ακόμη περισσότερο ειδικά στην Ευρώπη καθώς αποτελεί το σημείο αναφοράς και για τους υπόλοιπους.

Η απάντηση που μου έδωσες είναι απόλυτα συνυφασμένη με αυτό που μου έχουν πει μεγάλα στελέχη από την Honda στην Ιαπωνία και ως ένα βαθμό αντίστοιχη ήταν και η απάντηση της Kawasaki. Βλέπουμε όμως, ανάμεσα σε εσάς τους τέσσερις μεγάλους, πως η Suzuki έχει ήδη αλλάξει γνώμη για την Ευρώπη. Όχι απόλυτα, αλλά είδαμε τι έγινε με το Hayabusa που σταμάτησε να εισάγεται και συνέχιζε στην Ινδία μέχρι να έρθει η ώρα για τους Euro5. Γενικά καθυστερούν την ανανέωση της γκάμας περισσότερο στην Ευρώπη, όταν βλέπουν πως με πολύ εύκολο τρόπο πουλάνε 1-2 εκατομμύρια μοτοσυκλέτες σε άλλες περιοχές. Οπότε να στο κάνω και εσένα πιο συγκεκριμένο, καθώς μιλάω για το μέλλον. Το γεγονός πως δεν έχουμε ακόμη ένα καινούριο Super Tenere είναι προάγγελος μίας τέτοιας σκέψης και μίας πολύ αργής στροφής;

Χμμ… καταρχήν να πω πως χτύπησες ευαίσθητη φλέβα, είναι μία μοτοσυκλέτα που μου αρέσει πολύ, έχω μία δική μου. Αλλά ναι, όπως είπες περιμένουμε καιρό τώρα να έρθει ένα νέο. Η απόφαση όμως της Yamaha δεν έρχεται από την μικρή ποσότητα που θα πουλήσει (μιλάμε συγκριτικά με τα εκατομμύρια δίκυκλα στις ασιατικές αγορές) πιστεύω πως έτσι κι αλλιώς βλέπουν τις ανάγκες της Ευρώπης και κάνουν τον κόπο ακόμη κι αν είναι να πουλήσουν μόνο εδώ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν άλλοι λόγοι από πλευράς κατασκευής και εξέλιξης που καθυστερούν τον έλευση ενός νέου Super Tenere. Χωρίς να ξέρω τον λόγο, ποντάρω πως δεν είναι για τα νούμερα πωλήσεων.

Φαντάζομαι πως ξέρεις όλα τα νέα μοντέλα που έρχονται. Δεν το λέω για να μου κάνεις κάποια αποκάλυψη, για παράδειγμα ξέρω ήδη πως εδώ και καιρό σχεδιάζετε το νέο Super Tenere, (γελά γνέφοντας καταφατικά) αλλού θέλω να πάω την κουβέντα, πιο συγκεκριμέα. Πόσα χρόνια καταρχήν μακριά έχεις δει ήδη; Ένα, δύο, περισσότερα.

Λοιπόν έχουμε ένα απόλυτα δομημένο πλάνο για τα επόμενα τρία χρόνια που δεν χωρά αλλαγές και ένα λίγο πιο γενικό για τα επόμενα έξι χρόνια.

Ο Πρόεδρος της Yamaha Europe ο κ. Eric μου είχε πει πολύ πρόσφατα πως σε δέκα χρόνια θα υπάρχουν όλων των ειδών οι κινητήρες στις μοτοσυκλέτες Yamaha και η ηλεκτροκίνηση δεν είναι ακόμη τόσο κοντά όσο νομίζει ο κόσμος. Το μέλλον, αρκετά πιο κάτω από εδώ που είμαστε τώρα, θα μυρίζει βενζίνη πάντα εξαιτίας της εξέλιξης, μακριά δηλαδή ο λόγος και πιο πάνω από σκοπιμότητες, πολιτικές κατευθύνσεις κτλ.

Ναι. Το επιβεβαιώνω απόλυτα με βάση αυτά που ξέρω και έχω δει!

 

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”