Σχέδια της BMW για την μέγιστη παθητική ασφάλεια

Πολλά στάδια μετά το C1
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

19/2/2021

Η BMW έχει εμπράκτως δείξει στο παρελθόν με το σκούτερ C1 πως υποστηρίζει την αναζήτηση για ένα δίκυκλο όχημα με αυξημένη παθητική ασφάλεια. Το C1 παρουσιάστηκε πριν 20 χρόνια και ήταν μία εξαιρετικά ακριβή μελέτη της BMW που τελειοποιήθηκε μετά από πολλά crash test και στηρίχθηκε επικοινωνιακά εκείνη την εποχή ως το σκούτερ που οδηγείς χωρίς να φοράς κράνος και δευτερεύων όφελος πως είσαι καλύτερα προστατευμένος από τον καιρό.

Σε κάθε περίπτωση ένα βασικό θέμα στο σχεδιασμό που σύμφωνα με τον εμπορικό κόσμο δεν βοήθησε στην εδραίωσή του στην αγορά, ήταν πως πρακτικά δεν είχε θέση συνεπιβάτη. Μπορούσες να βάλεις δεύτερο άτομο, αλλά με θυσίες και για τους δύο. Το νέο σχέδιο που κατέθεσε εδώ και καιρό η BMW, αλλά ήρθε τώρα στο φως μέσα από την WIPO, τον οργανισμό που προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα, μας δείχνει πως οι Γερμανοί πηγαίνουν τα πράγματα ένα βήμα παρακάτω και ακυρώνουν οριστικά τον συνεπιβάτη.

Στο νέο σχέδιο ο αναβάτης πηγαίνει τελείως πίσω, ελάχιστα μπροστά από τον άξονα του πίσω τροχού, που μάλλον έχει και κινητήρα hub καθώς το σχέδιο μαρτυρά ηλεκτρικό όχημα. Απομακρυσμένος από τον εμπρός τροχό, ο αναβάτης θα έχει αναγκαστικά και ένα τιμόνι που δεν είναι απευθείας συνδεδεμένο με το εμπρός τροχό. Έτσι ώστε επιπρόσθετα να έχει λιγότερες πιθανότητες τραυματισμού από το τιμόνι σε περίπτωση σύγκρουσης.

Το βασικό στοιχείο είναι το μεταλλικό κλουβί που περικλείει την θέση οδήγησης, ένα roll cage αντίστοιχο αγωνιστικού οχήματος που εγκλωβίζει τον αναβάτη στο εσωτερικό του και τον προστατεύει.

Η σκέψη αυτή είναι παλιά, είπαμε πως το C1 έχει κλείσει εικοσαετία που βγήκε στην αγορά, άρα το μελετούσαν ήδη από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90. Από τότε έχουν υπάρξει κι άλλες, εκτεταμένες μελέτες για τα ατυχήματα μοτοσυκλετών μέσα στον αστικό ιστό, που δείχνουν πως ο μοτοσυκλετιστής δεν έχει πολλές πιθανότητες να αποφύγει τον τραυματισμό ακόμη κι αν προλάβει να φύγει από την μοτοσυκλέτα. Το κλειδί εδώ είναι ο αστικός ιστός, το κέντρα των πόλεων με ατυχήματα που δεν γίνονται με πολλά χιλιόμετρα και εκεί που δεν υπάρχει χώρος για να συρθεί κάποιος μέχρι να σταματήσει, χωρίς να χτυπήσει κάπου άλλου.

Η BMW με αυτό το σχέδιο θέλει να μελετήσει ακόμη περισσότερο τις δυνατότητες της αυξημένης παθητικής ασφάλειας για ξεκάθαρα ατομική μετακίνηση. Το κλουβί ασφαλείας στοχεύει ακριβώς σε αυτό και φαίνεται ξεκάθαρα η επιρροή του C1 στον σχεδιασμό του, από την πρόσθετη ενίσχυση που υπάρχει στο ύψος του ώμου. Αυτό το πρόσθετο μπράτσο είναι το πρώτο που έρχεται σε επαφή με την άσφαλτο εξασφαλίζοντας μία απόσταση από το έδαφος ώστε να μην εγκλωβιστούν τα άκρα του αναβάτη κάτω από το σκούτερ όταν αυτό πέσει.

Από εκεί και πέρα το σχέδιο δεν δείχνει οροφή, όπως είχε το C1 αλλά και τα σχέδιά του που κυκλοφόρησαν πέρσι το καλοκαίρι για μία ηλεκτρική νέα έκδοση. Δεν είναι όμως σίγουρο πως η οροφή θα απουσιάζει ολότελα, αν σκεφτεί κανείς πως εδώ βλέπουμε μόνο τον σκελετό και μάλιστα ένα βασικότερο στοιχείο, αυτό της μπροστινής ανάρτησης δεν αποκαλύπτεται καθόλου.

Σίγουρα θα είναι κάποιο εναλλακτικό σύστημα, ιδιαίτερα από την στιγμή που το τιμόνι δεν συνδέεται απευθείας στο πιρούνι και η BMW είναι εταιρεία που έχει δουλέψει αρκετά στα εναλλακτικά συστήματα αναρτήσεων.

Τα πόδια του αναβάτη θα είναι μπροστά, σε μία cruiser θέση οδήγησης και θυμόμαστε παλαιότερες αναφορές της BMW από μελέτες σε crash test που δείχνουν πως υπό προϋποθέσεις και πάντα με δεδομένο πως μιλάμε για αστικές μετακινήσεις στα όρια ταχύτητας του ΚΟΚ, μία τέτοια στάση σώματος προστατεύει από πιο σοβαρούς τραυματισμούς.

Όλο το εμπρός μέρος είναι φτιαγμένο για να απορροφά την πρόσκρουση και μπορείτε να θυμηθείτε και εδώ, πως η BMW έχει μελετήσει κάθε πιθανή λύση για λιγότερες ζημιές κατά την μετωπική σύγκρουση.

Η προσπάθεια για να έρθει το κέντρο βάρους χαμηλά και μπροστά, τώρα που ο αναβάτης κάθεται τέρμα πίσω, εικάζουμε πως θα γίνεται με τις μπαταρίες αλλά και με τον τύπο της εμπρός ανάρτησης.

Το τελευταίο στοιχείο είναι πως η BMW κατέθεσε τα σχέδια αυτά στο ευρωπαϊκό γραφείο της WIPO τον Αύγουστο του 2018 αλλά επέλεξε να μείνουν κλειδωμένα μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2021, ενώ τον Αύγουστο του 2020 ξεκλείδωσαν και τα σχέδια ενός ηλεκτρικού C1, όπως βλέπετε εδώ. Αυτό σημαίνει πως όλα τα παραπάνω δεν είναι μία σχεδιαστική άσκηση αλλά προσεκτικά σχεδιασμένα βήματα στην εξέλιξη ενός νέου ηλεκτρικού σκούτερ με έμφαση στην παθητική ασφάλεια και στην αυστηρά ατομική μετακίνηση.

Ετικέτες

Ο Dean Harrison με κλασική Honda στο Goodwood Revival

Ο νικητής του Isle of Man TT θα οδηγήσει μια ρέπλικα της ιστορικής Hansen Honda CR450 του 1967
Honda CR450 Hansen
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/9/2025

Ο Dean Harrison, νικητής του Isle of Man TT και τακτικός στο BSB Supersport, θα δώσει το παρών στο Goodwood Revival (12–14 Σεπτεμβρίου) αγωνιζόμενος με μια ρέπλικα της θρυλικής Hansen Honda CR450 του 1967.

Ο Harrison θα συμμετάσχει στο Barry Sheene Memorial Trophy, μοιραζόμενος τα αγωνιστικά καθήκοντα με τον ιδιοκτήτη της μοτοσυκλέτας, Chris Barfe, έμπειρο αναβάτη κλασικών μοτοσυκλετών με πολλαπλές εμφανίσεις στο Revival και πρώην Sales Manager της Honda UK απέναντι σε ένα εντυπωσιακό line up αντιπάλων.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, η Honda είχε ήδη κατακτήσει τη φήμη της στα παγκόσμια GP με τις εντυπωσιακές τετρακύλινδρες και εξακύλινδρες μοτοσυκλέτες της, αλλά αυτές δεν μπορούσαν να τρέξουν στην Αμερική λόγω των κανονισμών της AMA. Η λύση ήρθε μέσα από μια πιο «προσγειωμένη» αλλά στρατηγική επιλογή: την CB450, τη μεγάλη δικύλινδρη street μοτοσυκλέτα της εποχής.

Μετά από πιέσεις του Bob Hansen, μάνατζερ της Honda στο Wisconsin, και με την υποστήριξη της American Honda, δημιουργήθηκαν ειδικά «αγωνιστικά μέρη» για την CB450 ώστε να μπορέσει να σταθεί στον ανταγωνισμό της κατηγορίας. Έτσι γεννήθηκαν οι Hansen Hondas – οι πρώτες «μεγάλες» Honda που έτρεξαν σοβαρά σε AMA διοργανώσεις.

Η πρώτη μεγάλη τους εμφάνιση έγινε στη Daytona το 1967, όπου οι μοτοσυκλέτες της Hansen Racing στάθηκαν αξιοπρεπέστατα απέναντι σε καταξιωμένους κατασκευαστές. Ο Swede Savage τερμάτισε 10ος, ενώ ο Larry Schaffer ακολούθησε λίγο πιο πίσω. Μια πολύ καλή επίδοση για την πρώτη συμμετοχή, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι οι μοτοσυκλέτες ήταν ουσιαστικά βασισμένες σε ένα μοντέλο κυκλοφορίας.

Η επιτυχία αυτή έδειξε ότι η Honda μπορούσε να παίξει ρόλο και στην αμερικανική σκηνή, πέρα από τα GP, και ενίσχυσε την εικόνα της CB450 ως μιας πραγματικά ισχυρής και σύγχρονης μοτοσυκλέτας για την εποχή της.

H Honda 450 Racer ήταν η πρώτη σοβαρή απόπειρα της ιαπωνικής εταιρείας να κερδίσει κύρος στο αμερικανικό αγωνιστικό στερέωμα, μια κίνηση που έβαλε τις βάσεις για τη μετέπειτα κυριαρχία της Honda σε κάθε είδους αγώνες.

Dean Harrison“Το Revival είναι πάντα ένας απίθανος αγώνας – μια μοναδική εμπειρία με φοβερή ατμόσφαιρα”, δήλωσε ο Harrison. “Υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία από κλασικές μοτοσυκλέτες που δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις· το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν κατεβαίνει η ζελατίνα, όλοι θα τα δώσουν όλα! Ανυπομονώ να ξαναβρεθώ στο Goodwood μετά από μερικά χρόνια και να συνεργαστώ με τον Chris πάνω σε αυτή τη μικρή, κλασική Honda”.

Από την πλευρά του, ο Barfe τόνισε: “Γνώρισα τον Dean σε μια εκδήλωση αντιπροσώπου νωρίτερα φέτος και του πρότεινα να συνεργαστούμε για το Revival. Εκτός από το απίστευτο ταλέντο του, έχει και μεγάλη μηχανική ευαισθησία, κάτι πολύ σημαντικό για αγώνες με κλασικές μοτοσυκλέτες. Αυτό που πέτυχε φέτος για τη Honda, ειδικά με τις δύο νίκες στο TT, είναι αξιοθαύμαστο. Είναι τιμή μου να αγωνιστώ μαζί του αυτό το Σαββατοκύριακο”.

Το Goodwood Revival υπόσχεται άλλη μία χρονιά γεμάτη πάθος, ήχο από κλασικά δίχρονα και τετράχρονα, και τη μαγεία της αγωνιστικής ιστορίας.