SYM MIDDLE EAST: Στους δρόμους της Μέσης Ανατολής, με SYM Joyride 300 - Μέρος 1

Ισραήλ-Ιορδανία

SYM Middle East ταξιδιωτικό με τον Κ. Μητσάκη

Από τον

Κώστα Γκαζή

23/1/2023

Το 2021 ήταν η πρώτη φορά που ταξίδεψα με scooter (SYM HD 300) -προορισμός μου ήταν τότε το μακρινό Nordkapp της Νορβηγίας. Δυο χρόνια αργότερα, το ξεκίνημα του 2023 με βρήκε να φορτώνω αποσκευές και όνειρα πάλι σ’ ένα scooter (SYM JOYRIDE 300) και να χαράζω μια πορεία 4000 χλμ. μέσα στα γεωγραφικά όρια της πολυτάραχης Μέσης Ανατολής.

Τέσσερεις χώρες (Ισραήλ, Ιορδανία, Ιράκ, Τουρκία) θα αποτελούσαν το πεδίο ταξιδιωτικής δράσης του μαύρου SYM JOYRIDE 300, ενώ η χρονική διάρκεια του ταξιδιού “SYM MIDDLE EAST” θα άγγιζε τις 20 ημέρες. Ως αφετηρία του ταξιδιού τέθηκε η πόλη-λιμάνι Haifa (Ισραήλ), εκεί όπου κατέπλευσε ακτοπλοϊκώς από την Ελλάδα το SYM JOYRIDE 300 – αντίθετα, η δική μου μετάβαση στην Haifa έγινε αεροπορικώς.

Μετά τις χρονοβόρες και πολυδάπανες γραφειοκρατικές διαδικασίες στο λιμάνι της Haifa, ανέβηκα στην σέλα του SYM JOYRIDE 300 έτοιμος να περιηγηθώ στα μνημεία των πανάρχαιων πολιτισμών της Μεσοποταμίας, να ακολουθήσω το υδάτινο αποτύπωμα του Τίγρη και του Ευφράτη, να πορευτώ μέσα στην αφιλόξενη έρημο της Ιορδανίας και να οδηγήσω στους δρόμους της μισοκατεστραμένης –από τους τζιχαντιστές του ISIS– Μοσούλης.

Και μετά από την διήμερη παραμονή μου στην παραθαλάσσια πόλη του ισραηλινού Βορρά, το ταξίδι μου στους δρόμους την Μέσης Ανατολής ξεκίνησε! Γυρνώντας την πλάτη στην Μεσόγειο εγκατέλειψα την Haifa και μετά από μόλις 77 χλμ. αποχαιρέτησα οριστικά το Ισραήλ. Σύντομη η οδική αποστολή μου στο Ισραήλ, με την Ιορδανία να γίνεται η δεύτερη οικοδέσποινα-χώρα μου.

Οι κυριότερες στάσεις γνωριμίας που πραγματοποίησα στην Ιορδανία αφορούσαν την συνοριακή πόλη Irbid, τον αρχαιολογικό χώρο της Jerash (Γέρασα ή Αντιόχεια επί Χρυσορρόη) και την πρωτεύουσα Αμμάν. Η ελληνιστική πολιτεία Γέρασα ανοικοδομήθηκε από τον βασιλιά Αντίοχο Γ' το πρώτο μισό του 2^ου π. Χ. αιώνα και ήταν μια από τις 30 Αντιόχειες που κτίστηκαν στην επικράτεια του βασιλείου των Σελευκιδών. Το Αμμάν αντίθετα, με κυρίαρχη την αραβική κουλτούρα, διατηρούσε την όψη και την ατμόσφαιρα μιας ανατολίτικης πόλης, ενώ εντυπωσιακές ήταν οι σύγχρονες αρχιτεκτονικές κατασκευές που αντίκρισα στις δυτικές συνοικίες της πόλης.

Μόλις 870 χλμ. χώριζαν το Αμμάν Amman από την Βαγδάτη, την πολύπαθη πρωτεύουσα του Ιράκ, με τις ιρακινές συνοριακές εγκαταστάσεις (Al Karama) να με καρτερούν περίπου 330 χλμ. ανατολικά του Αμμάν. Η συγκεκριμένη διαδρομή διέσχιζε όλη την ιορδανική έρημο και είχε ελάχιστα αστικά κέντρα καθ οδόν, αναμφίβολα σημεία ανεφοδιασμού και «ταλαιπωρημένη» άσφαλτο.

Καθ οδόν για τα ιρακινά σύνορα, κλήθηκα να αντιμετωπίσω επίσης τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα (3–4 βαθμούς Κελσίου), την απεραντοσύνη της ιορδανικής ερήμου και την μοναξιά του κράνους. Ευτυχώς, η χαμηλή κατανάλωση του SYM JOYRIDE 300 μού πρόσφερε μια ικανοποιητική αυτονομία στο μοναχικό ταξίδι της ερήμου, ενώ μετά από 5 ώρες πορείας (αφότου αποχαιρέτησα το Αμμάν) αντίκρισα με ανάμεικτα συναισθήματα τους πάνοπλους Ιρακινούς στρατιώτες

Ετικέτες

sym

μητσάκης

ταξίδι

ταξιδιωτικό

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.