Το Top10 των πιο περίεργων μοτοσυκλετών

Σχεδιασμένες "έξω από το κουτί"
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

13/6/2019

Λίγο ως πολύ, είμαστε όλοι εξοικειωμένοι με τον σχεδιασμό μιας μοτοσυκλέτας. Όσο περίεργο κι αν είναι το design, υπάρχουν κάποια σταθερά σημεία που μας είναι οικεία, είτε αυτό είναι η σέλα, είτε το τιμόνι, είτε οτιδήποτε άλλο που έχουμε συνηθίσει πάνω σε μια μοτοσυκλέτα. Μέσα' σ' αυτό το υπέροχο σύμπαν όμως, υπάρχουν και ορισμένες αντισυμβατικές νόρμες, κάποια περίεργα σχέδια που διαθέτουν το στοιχείο του απρόσμενου και που οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχουν. Από την άλλη, υπάρχουν μοτοσυκλέτες που ενώ διαθέτουν την συμβατική εμφάνιση, έχουν στοιχεία που δεν συμβάδιζαν με την εποχή τους. Σας παραθέτουμε λοιπόν 10 από αυτές τις εντυπωσιακές (με τον δικό τους, ξεχωριστό τρόπο) μοτοσυκλέτες που έχουν κατασκευαστεί από την απαρχή της Μοτοσυκλέτας (και που δεν αποτελούν one 0ff περιπτώσεις ή concept bikes, αλλά έχουν πουλήσει κάποια κομμάτια), οι οποίες ξεχωρίζουν μέχρι και σήμερα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν ακόμη περισσότερες περιπτώσεις που έχουν την ικανότητα να αφήνουν σαγόνια να χάσκουν ανοιχτά…

 

Peraves Monotracer


Μπορεί να μην δείχνει και πολύ ως μοτοσυκλέτα, αλλά είναι μια ενδιαφέρουσα οπτική για το πώς μπορεί να είναι το μέλλον! Στην Αμερική και σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης έχει βγάλει έγκριση τύπου και είναι νόμιμο για κυκλοφορία στο δρόμο, με τον αναβάτη να είναι καλυμμένος μέσα σε μια πλαστική καμπίνα η οποία είναι κατασκευασμένη από Kevlar και ανθρακονήματα. Το κόστος ανέρχεται λίγο πάνω από τα 56.000 ευρώ και ο αεροδυναμικός συντελεστής οπισθέλκουσας που έχει, φτάνει στο εκπληκτικό 0.18! Ο κινητήρας προέρχεται από ένα BMW K1200S, ενώ διαθέτει και πέδιλα ισορροπίας, όταν το όχημα είναι σταματημένο, τα οποία σηκώνονται αυτόματα.

 

Boss Hoss Gangsta Trike


Μπορεί το συγκεκριμένο Trike να μοιάζει σαν ένα συνηθισμένο… Trike, αλλά η αλήθεια είναι πως έχει πάνω του πολλά ιδιαίτερα στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει. Πέρα από τον V8 κινητήρα των 6.200 κυβικών, με τα 445 άλογα στις 4.750 στροφές, το πίσω μέρος του Gangsta μπορεί να φτιαχτεί όπως το θέλει ο ιδιοκτήτης του, με όσο ευφάνταστο τρόπο κι αν επιθυμεί. Το Chevy Trike και το Sierra Trike είναι δύο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, του δημιουργήματος των 680 (!) κιλών της αμερικάνικης Boss Hoss, που παράγει –πάρτε ανάσα- 56 κιλά ροπής! Δύσκολα μπορεί να βρει κανείς κάτι αντίστοιχο που να αποτελεί μια τόσο ισχυρή "δήλωση" status για τον ιδιοκτήτη του.

 

ΒΟΧΧ


Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παράξενη… μοτοσυκλέτα, η οποία έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να είναι εύκολη η μεταφορά της. Το όνομά του προέρχεται από το σχήμα του που θυμίζει κουτί (box στα αγγλικά), ενώ ο κινητήρας του είναι ηλεκτρικός. Το πιο περίεργο απ' όλα, είναι ότι το συγκεκριμένο όχημα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει έγκριση τύπου για κυκλοφορία στο δρόμο, ενώ είναι πραγματικά εντυπωσιακό το μέγεθος του αποθηκευτικού χώρου που προσφέρει. Εντυπωσιακές όμως είναι και οι διαστάσεις του, καθώς ζυγίζει μόλις 54 κιλά και το συνολικό του μήκος είναι κάτι λιγότερο από ένα μέτρο (91cm)!

 

Ryno Micro-Cycle
Εδώ δεν μιλάμε ακριβώς για μοτοσυκλέτα, αλλά για… μονόκυκλο. Η αρχή λειτουργίας του με τα γυροσκόπια είναι πολύ κοντά σε αυτή των Segway, με την επιτάχυνση και το φρενάρισμα να καθορίζεται από την μετατόπιση του βάρους του αναβάτη, εμπρός-πίσω. Το Micro-Cycle μοιάζει να έχει βγει από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, ενώ είναι σχεδιασμένο με στόχο να απλοποιήσει και να κάνει διασκεδαστική την προσωπική μετακίνηση και μεταφορά.

Ο κινητήρας του είναι ηλεκτρικός και πετυχαίνει ταχύτητες μέχρι 15Km/h, ενώ η αυτονομία του μετά από κάθε φόρτιση είναι στα 20 χιλιόμετρα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η ιστορία πίσω από τη δημιουργία του, καθώς αποτελεί το εφηβικό όνειρο του δημιουργού του, του Chris Hoffman, ενός αυτοδίδακτου μηχανικού, που μετέτρεψε τα σκίτσα που έφτιαχνε στην ηλικία των 13 ετών σε πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας υλικά υψηλής τεχνολογίας με μικρό κόστος.

 

Ascot Pullin 500


Το Ascot Pullin 500 κατασκευάστηκε το 1928 από τους Cyril Pullin και Douglas Groom. Το ιδιαίτερο αυτής της μοτοσυκλέτας είναι ότι πρόκειται για την πρώτη μοτοσυκλέτα παγκοσμίως που διέθετε υδραυλικά φρένα και οριζόντια τοποθετημένο τον μονοκύλινδρο κινητήρα με τις επικεφαλής βαλβίδες –παρακαλώ! Ήταν ακόμη και μια από τις πρώτες περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκαν πρεσαριστά ατσάλινα κομμάτια για την κατασκευή της, μια μέθοδο που εξέλιξε πολύ αργότερα (την δεκαετία του '50) η Ariel και την δεκαετία του '60 οι Ιάπωνες κατασκευαστές. Η απόδοση του κινητήρα ήταν 17 ίπποι και η μέγιστη τελική τα 110km/h, αλλά όπως μαρτυρά η Ιστορία, δεν ήταν ικανά να συγκινήσουν το κοινό, καθώς μόλις 500 μοτοσυκλέτες κατάφεραν να πουληθούν.

 

Imme R100


Η Imme R100 είναι το πνευματικό τέκνο του Norbert Riedel, ενός Γερμανού μηχανολόγου που έφτιαχνε αεροπορικούς κινητήρες για τα μαχητικά αεροσκάφη της Lutwaffe, κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η κατασκευή της διήρκεσε από το 1948 ως το 1951 και η ιδιαιτερότητά της έγκειται στην απλότητα της κατασκευής της και στις καινοτομίες που διέθετε για την εποχή. Είναι χαρακτηριστικό, ότι αρχικά σχεδιάστηκε ως ένα φτηνό μέσο μεταφοράς, αλλά κατέληξε σε μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες του παρελθόντος κερδίζοντας μια θέση στην έκθεση "The Art of Motorcycle" στο μουσείο Guggenheim το 1998, ενώ είναι μόνιμο έκθεμα στο μουσείο Barber. Το χαμηλό κόστος βοήθησε στο να πουληθούν αρκετές μονάδες, αλλά τα πολλά προβλήματα αξιοπιστίας που αντιμετώπιζε, οδήγησαν τελικά την εταιρεία στην χρεοκοπία. Το Imme διέθετε μονόμπρατσο πιρούνι και μονόμπρατσο ψαλίδι (το οποίο έπαιζε και τον ρόλο της εξάτμισης), το κάρτερ και ο κύλινδρος ήταν σε ενιαίο μπλοκ, ενώ ο στρόφαλος εδραζόταν μόνο από την μία πλευρά. Το κιβώτιο είχε τρεις σχέσεις, χωρίς νεκρά, καθώς ένας μηχανισμός κρατούσε τον συμπλέκτη όταν η μοτοσυκλέτα ήταν σταματημένη με πρώτη ταχύτητα.

 

Ner-a-Car

Η συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τον σχεδιασμό μιας μοτοσυκλέτας που τοποθετεί τα πόδια του αναβάτη εκτεταμένα μπροστά και δημιουργήθηκε από τον Carl Neracher το 1918! Το πλαίσιο είναι ένα παράξενο σχέδιο που ουσιαστικά σχηματίζει ένα ατσάλινο τούνελ, ενώ διαθέτει και hub steering, την οδήγηση δηλαδή του μπροστινού τροχού μέσω ενός συστήματος με μοχλούς που δρα στο κέντρο του. Μάλιστα, η μεγάλη εμπορική επιτυχία (πούλησε σχεδόν 16.500 μονάδες) την καθιστά την πιο καλοπουλημένη μοτοσυκλέτα με hub steering όλων των εποχών, καθώς οι κατά πολύ μεταγενέστερες Yamaha GTS 1000 και Bimota Tesi πούλησαν δραματικά λιγότερα κομμάτια. Το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν εξαιρετική σταθερότητα που παρείχε, ενώ η μετάδοση ήταν αυτόματη με φυγοκεντρικό συμπλέκτη και πέντε σχέσεις.

 

Ατμοκίνητο Haleson


To 1903, o William Hale αποφάσισε να κατασκευάσει μια ατμοκίνητη μοτοσυκλέτα, το οποίο και κατάφερε με την βοήθεια ενός μηχανολόγου. Στην καρδιά της μοτοσυκλέτας βρισκόταν ένας… βραστήρας ο οποίος περιείχε παραφίνη που έβραζε και ο ατμός ήταν η κινητήριος δύναμη του πλαγιοβάλβιδου μονοκύλινδρου κινητήρα των 200cc. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα ήταν μια ειδική ατμοκίνητη έκδοση της συμβατικής Haleson, η οποία ήταν στην παραγωγή από το 1903. Σαφώς και στο παρελθόν υπήρξαν πολλές αντίστοιχες προσπάθειες, αλλά η Haleson είναι η μοναδική γνωστή ατμοκίνητη μοτοσυκλέτα στον κόσμο που δούλευε κανονικά και παραγόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Rocon Trail Breaker

Από το όνομα και μόνο, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι συνηθισμένο. Το αμερικάνικης κατασκευής Rokon είναι φτιαγμένο γι' αυτό ακριβώς που προδιαθέτει το όνομά του: να ισοπεδώνει τα μονοπάτια. Είναι ένα πραγματικό εργαλείο και μοιάζει σαν το νόθο παιδί του ζευγαρώματος ενός τζιπ με μοτοσυκλέτα. Η κατασκευή του ξεκίνησε την δεκαετία του '60 και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τον αμερικάνικο στρατό, αλλά και από ομάδες, όπως οι κυνηγοί, ψαράδες, αγρότες κ.α. που ήθελαν να έχουν πρόσβαση εκεί που κανένα άλλο όχημα δεν μπορούσε να τους πάει.

Το μπροστινό σύστημα της ανάρτησης είναι πατενταρισμένο από την Rocon και αποτελείται από δύο αμορτισέρ που εδράζονται σε μια βάση σχήματος "U" περιμετρικά του τροχού. Τα θηριώδη ελαστικά του προσφέρουν ευκολία κίνησης σε αμμώδη και λασπερά τερέν, ενώ η κίνηση που μεταδίδεται και στους δύο τροχούς του δίνει την δυνατότητα έλξης βάρους μέχρι και 900 κιλά! Μπορεί να σκαρφαλώσει σε κλίσεις έως και 60 μοίρες και η απόσταση από το έδαφος είναι 350mm. Το βάρος του ανέρχεται στα 99 κιλά, ενώ μπορεί να αποθηκεύσει μέχρι και 10 λίτρα εξτρά νερού ή καυσίμου.

 

Megola


Η Megola είναι μια γερμανικής κατασκευής μοτοσυκλέτα, που ήταν στην παραγωγή από το 1921 ως το 1925. Το όνομά της είναι ουσιαστικά ο συνδυασμός των αρχικών των δημιουργών της, Meihner, Cockerell και Landgraf. Το ιδιαίτερο της κατασκευής δεν είναι μόνο το σχήμα της, αλλά ο αστεροειδής, πεντακύλινδρος, πλαγιοβάλβιδος κινητήρας που ήταν τοποθετημένος μέσα στον μπροστινό τροχό, με συνολική χωρητικότητα 640cc. Οι πέντε κύλινδροι περιστρέφονταν με εξαπλάσια ταχύτητα από την περιστροφή του τροχού, το οποίο σημαίνει ότι όταν ο κινητήρας περιστρέφονταν με 3.600 στροφές ο τροχός περιστρέφονταν με 600, που με δεδομένη την περίμετρό του έδινε μια ταχύτητα της τάξης των 100km/h. Μια βαλβίδα που βρισκόταν μέσα στον στρόφαλο ρύθμισε το γκάζι και η απόδοσή του ήταν 14 ίπποι, οι οποίο μεταφέρονταν άμεσα στον τροχό. Γι' αυτό το λόγο δεν διέθετε συμπλέκτη και μετάδοση και κατά συνέπεια το βάρος του ήταν εξαιρετικά μικρό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και ο τρόπος που έπαιρνε μπροστά, καθώς είτε έπρεπε κάποιος να περιστρέψει με φόρα τον μπροστινό τροχό, ενώ η μοτοσυκλέτα ήταν στο διπλό σταντ, είτε με σπρώξιμο. Οι κύλινδροι μπορούσαν να αφαιρεθούν χωρίς να βγουν όλες οι ακτίνες του τροχού, ενώ σε ότι αφορά το πλαίσιο έπαιζε και τον ρόλο του ρεζερβουάρ που τροφοδοτούσε μέσω τις βαρύτητας ένα μικρότερο δοχείο το οποίο ήταν τοποθετημένο πάνω στον άξονα. Εκείνη την περίοδο είχαν κατασκευαστεί περίπου 2.000 μοτοσυκλέτες, εκ των οποίων σήμερα μόνο οι 10 βρίσκονται σε λειτουργική κατάσταση.

 

M.Marquez-Ducati: Δίκοπο μαχαίρι η ανανέωση του συμβολαίου - Το σενάριο για Honda 

Κυριαρχία σαν της Ferrari με Michael Schumacher ονειρεύεται ο CEO, Claudio Domenicali
Marc Marquez - MotoGP - Ducati 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

23/12/2025

Η Ducati θα έχει τις υπηρεσίες του Marc Marquez για μία ακόμη σεζόν με το συμβόλαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή να λήγει στο τέλος της ερχόμενης σεζόν. Όμως από εκεί και πέρα το μέλλον του εννέα φορές Παγκόσμιου Πρωταθλητή με τους Ιταλούς είναι προς το παρόν αμφίβολο και εξαρτάται από το σχέδιο της Ducati για την επόμενη πενταετία.

Δεν είναι κάτι που θα παραδεχτεί ποτέ ανοιχτά το Borgo Panigale αλλά τα αποτελέσματα της σεζόν που μόλις τελείωσε δείχνουν ότι η Desmosedici GP25 εξελίχθηκε για να ταιριάζει στο οδηγικό προφίλ του Marquez, έπειτα και από τα "μαγικά" που έκανε το 2024 στη σέλα της GP23.

Πρώτο και μεγαλύτερο "θύμα" αυτής της στρατηγικής κατεύθυνσης ήταν ο αγνώριστος φέτος Pecco Bagnaia, ο οποίος ξαφνικά όχι μόνο έπαψε να είναι ανταγωνιστικός στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος αλλά πολλές φορές έδειχνε "χαμένος" στους αγώνες με ψυχολογία στο ναδίρ αφού δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες της GP25. Έτσι υπήρχαν φορές που τερμάτιζε πίσω όχι μόνο από όλες τις Ducati αλλά και από αναβάτες με σαφώς υποδεέστερες μοτοσυκλέτες, κάτι που δεν έγινε μόνο μία φορά φέτος. Στον Bagnaia που έχει συγκεκριμένο στιλ οδήγησης, το οποίο δύσκολα προσαρμόζεται στη μοτοσυκλέτα και πρέπει να γίνει το αντίθετο, η επιλογή αυτή της Ducati ήταν και περισσότερο εμφανής.

Από την άλλη ο Marquez με το πολύ επιθετικό στιλ οδήγησης του αλλά και την μοναδική ικανότητα να προσαρμόζεται και να παίρνει το 100% από μία μοτοσυκλέτα, πετούσε όλη τη σεζόν πάνω στην εργοστασιακή πρωτότυπη του Borgo Panigale: έκανε ρεκόρ, πήρε το πρωτάθλημα και ήταν μακράν ο καλύτερος αναβάτης με Desmosedici. 

O μόνος που μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και κοντά στον Marc ήταν ο αδερφός του Alex παρόλο που οδηγούσε την GP24, η οποία και αυτή με τη σειρά της δέχτηκε αναβαθμίσεις προς τη γενική κατεύθυνση που πήρε η Ducati για την GP25, με τις δύο μοτοσυκλέτες να έχουν επί της ουσίας μικρές διαφορές μεταξύ τους. 

Ο κύριος λόγος που ο Alex Marquez ήταν τόσο ανταγωνιστικός φέτος εντοπίζεται στο γεγονός ότι όλη τη χρονιά προπονούνταν μαζί με τον αδερφό του, με τον Marc να τον εμπιστεύεται απόλυτα και να τον βοηθά να εξελιχθεί και σαν αναβάτης, ενώ οι δυο τους μοιράζονται και δεδομένα τηλεμετρίας για την εξέλιξη της Ducati. 

Έτσι ο μικρός και αδιαμφισβήτητα ταλαντούχος Marquez, με τη βοήθεια και του αδερφού του, έκανε ένα άλμα στην απόδοσή του το 2025 και ήταν αυτός που κατάλαβε καλύτερα από όλους τους αναβάτες Ducati πώς θα εκμεταλλευτεί τη μοτοσυκλέτα του -με εξαίρεση τον Marc φυσικά.

Στη γιορτή που έκανε η Ducati στο εργοστάσιό της στο Borgo Panigale ο Claudio Domenicali δήλωσε στο moto.it για το προσωπικό στοίχημα που έχει βάλει με τον εαυτό του, να έχει δηλαδή η Ducati μια αντίστοιχη πορεία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με εκείνη που είχε η Ferrari στη Formula 1, όταν πήγε στο Maranello ο Michael Schumacher. Ο τεράστιος Γερμανός πιλότος, αν και ξεκίνησε να είναι σχεδόν άμεσα ανταγωνιστικός, χρειάστηκε να στρώσει πρώτα την ομάδα που χτίστηκε γύρω του -πήρε τέσσερα χρόνια- και έπειτα, στις αρχές του αιώνα, να κυριαρχήσει για μια ολόκληρη πενταετία μην αφήνοντας κανένα περιθώριο αντίδρασης στους αντιπάλους του και με τη Ferrari να έχει το καλύτερο μονοθέσιο.

Για τον Marquez δεν χρειάστηκε να περάσει καθόλου χρόνος αφού η Desmosedici ήταν ήδη η καλύτερη μοτοσυκλέτα στο Πρωτάθλημα. Ο προσωπικός στόχος του Domenicali δεν είναι για την επόμενη πενταετία, αλλά για εκείνη που τελειώνει την ερχόμενη σεζόν, πριν αλλάξουν οι κανονισμοί το 2027 με τις νέες πρωτότυπες των 850 κ.εκ. Έτσι του μένει μόνο ένα πρωτάθλημα ακόμη  για να φτάσει στα πέντε Αναβατών με Ducati, έπειτα από τα δύο του Bagnaia, εκείνο του Martin το 2024 και το φετινό του Marquez. 

Μια ομάδα όπως η Ducati πρέπει να βλέπει και μπροστά, στην επόμενη 5ετία και αυτός είναι ο όχι τόσο ευχάριστος πονοκέφαλος που έχει να διαχειριστεί ο Domenicali που θέλει τουλάχιστον να συνεχίσει σε αυτή τη ρότα η Ducati έχοντας στις τάξεις της εργοστασιακής ομάδας τον 9 φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή, ο οποίος του χρόνου θα μπει στα 33 του χρόνια. 

Το 2027 θα ξεκινήσει από λευκό χαρτί για όλους και από τους πρώτους αγώνες θα φανεί ποια ομάδα -τεχνικό επιτελείο και αναβάτες- ήταν εκείνη που κατάλαβε και εκμεταλλεύτηκε καλύτερα του νέους κανονισμούς. Όπως έχει δείξει μάλιστα η ιστορία -και η πρόσφατη με την Ducati-, αν κάποια από αυτές τις ομάδες έχει καταφέρει να "βρει" κάτι που δεν το έχει βρει καμία άλλη, τότε η διαφορά θα είναι μεγάλη και θα πάρει πολύς χρόνος στους υπόλοιπους να κλείσουν το κενό. 

Αν η Ducati προχωρήσει στο μέλλον έχοντας μπροστάρη τον Marquez, που σημαίνει ότι θα ανανεώσει μακροχρόνια το συμβόλαιο μαζί του, τότε η GP27 θα προσαρμοστεί 100% στις απαιτήσεις του και αυτό δεν θα πάει πολύ καλά για όλους τους υπόλοιπους, με εξαίρεση ίσως τον αδερφό του. Να σημειωθεί ότι του χρόνου λήγει το συμβόλαιο και του Pecco Bagnaia, τον οποίο η Ducati θα ήθελε επίσης να κρατήσει στις τάξεις της. Όμως το μέλλον του δις Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Borgo Panigale δεν μοιάζει σίγουρο, ειδικά αν ξέρει ότι θα έχει ομόσταυλο τον Marc Marquez για 2-3 ακόμη χρόνια, ενώ και του Alex Marquez το συμβόλαιο λήγει του χρόνου με τη Gresini και το 2026 θα έχει και αυτός εργοστασιακή GP26. Σε αυτό υπολογίστε και ενδεχόμενο τραυματισμό του M.Marquez που θα αφήσει "εκτεθειμένη" την Ducati απέναντι στους άλλους κατασκευαστές στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Του χρόνου πολλά από τα πράγματα που έκαναν την Desmosedici να υπερτερεί έναντι των άλλων μοτοσυκλετών θα καταργηθούν βάσει των νέων κανονισμών με τις υπόλοιπες ομάδες να έχουν κλείσει λίγο την ψαλίδα. Πολύ περισσότερο η η Aprilia, η οποία, με τον "δεύτερο" αναβάτη της φέτος, Marco Bezzecchi (ουσιαστικά απών όλη τη χρονιά ο Jorge Martin), κυριάρχησε στους τελευταίους τέσσερεις αγώνες εκμεταλλευόμενος και την απουσία του Marc Marquez.

Ο Domenicali γνωρίζει πολύ καλά ότι τον M.Marquez θα προσεγγίσουν και άλλες ομάδες το 2026, με πιο ισχυρό δέλεαρ τη Honda που θα τον ήθελε ξανά κοντά της, ενώ και ο ίδιος δεν θα έλεγε όχι στους Ιάπωνες. Με τη Honda Marquez έχει ιδιαίτερη σχέση λόγω όλων αυτών που έχουν πετύχει μαζί αλλά και για τη στάση της Honda τα δύσκολα χρόνια των τραυματισμών του. Εφόσον η μοτοσυκλέτα είναι ανταγωνιστική, όχι απαραίτητα κορυφαία ο Marquez θα μπορούσε να επιστρέψει.

Κατά τη γιορτή στο Borgo Panigale, ο Domenicali ανέφερε ότι θα πρέπει να κάνουν μια εκτίμηση για το μέλλον του Marquez στην Ducati, ενώ τόνισε ότι και ο Pecco βρίσκεται μαζί τους μεγάλο διάστημα και έχει προσφέρει πολλά στην ομάδα, οπότε αυτό κάνει πιο δύσκολη την απόφασή τους, στην οποία θα φτάσουν πιο κοντά την ερχόμενη άνοιξη. 

Ο Marquez έκανε επίσης δηλώσεις για το μέλλον του στην Ducati, λέγοντας ότι από τη δική του πλευρά υπάρχει 80% πιθανότητα να ανανεώσει με τους Ιταλούς, ωστόσο, την απόφαση θα την πάρει τη νέα χρονιά, αφού βρει χρόνο να ξεκουραστεί. 

Δύσκολη η απόφαση για την Ducati αφού δύσκολα θα βρεθεί άλλος αναβάτης, εκτός από τον Alex, ως team mate του Marc, ενώ χωρίς τον M.Marquez στις τάξεις της τα δεδομένα αλλάζουν δραστικά για το "άγνωστο" 2027 τη χρονιά που θα ήταν καλό να έχεις το Μυρμήγκι πάνω στη μοτοσυκλέτα σου, ακόμη και στα 34 του.