Τourist Trophy Ψυχικού - Η Αναβίωση!

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

27/9/2016

"Οι μοτοσυκλεττισταί συναγωνίζοντο πεισματωδέστατα!"

Αναβίωση του Τourist Trophy Ψυχικού

 

 

Τ.Τ. Ψυχικού, 27 Μαΐου 1929:

Απόγευμα Κυριακής. Τα πεζοδρόμια των οδών Διαμαντίδου και 25ης Μαρτίου έχουν κατακλυσθεί από κόσμο. Πάνω από 5.000 θεατές έχουν ήδη πάρει θέση για να παρακολουθήσουν τον αγώνα "σιρκουί" στο Ψυχικό. Χωροφύλακες και στρατιώτες προσπαθούν να βάλουν μια τάξη, ενώ στρατιωτική μπάντα ψυχαγωγεί τα πλήθη. Έχει δοθεί διαταγή "...και τα σκυλιά δεμένα", κυριολεκτικά, για να μην κινδυνεύσουν οι αγωνιζόμενοι.

 

Η διαδρομή είχε μήκος 2.980 μέτρα, επικεντρωμένη γύρω από τις πλατείες "Παβιγιόν Ρουζ" και "επαύλεως Αργύρη", ενώ χρησιμοποιούσε και κομμάτι της λεωφόρου Κηφισίας, ανεβαίνοντας μετά ψηλά, κάτω από το λατομείο Κέκροπος. Οκτώ μοτοσυκλέτες, όλες Εγγλέζικες, πέντε BSA, δύο Norton και μία AJS, ήταν στημένες στην εκκίνηση. Aναβάτες τους οι Κίρζης, Παπαδόπουλος, Ραϊτσίδης, Αηδονόπουλος, Χέλμης, Καπλάνογλου, Ζωγράφος (που δεν πήρε εκκίνηση γιατί είχε πτώση στα... δοκιμαστικά). Στα ρεπορτάζ της εποχής, όλοι οι αγωνιζόμενοι αναφέρονταν ως κύριοι, ο κ. Καπλάνογλου, ο κ. Αηδονόπουλος, ενδεικτικό του status των αναβατών, από την αφρόκρεμα της τότε Αθηναϊκής κοινωνίας. Η μεγάλη διαφορά με τους τότε αγώνες αυτοκινήτου ήταν πως πρωταγωνιστούσε ο αναβάτης, κάτι που ακούγεται αυτονόητο σήμερα, αλλά τότε ήταν νεωτερισμός, καθώς στους αγώνες αυτοκινήτων στην αναγγελία του νικητή αναφερόταν πρώτα η μάρκα, μετά ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου και στο τέλος ο... σωφέρ που οδηγούσε. "Νικήτρια η Πακάρ του κ. Χλιδόπουλου με σωφέρ τον Μουτζούρη", ή κάπως έτσι. Οι μοτοσυκλέτες λοιπόν έδωσαν δόξα στον αναβάτη, ενώ στα αυτοκίνητα νικούσε το... αυτοκίνητο του τάδε, που τύχαινε να το χειρίζεται ένας σωφέρ...

Ο Ιορδάνης Καπλάνογλου, νικητής του Τ.Τ. Ψυχικού του 1929

 

Αντιγράφω από ρεπορτάζ εφημερίδας της εποχής, την περιγραφή του αγώνα ΤΤ του 1929: "Αγαπητοί μου αναγνώσται, θα εξομολογηθώ ότι ένας μοτοσυκλεττικός (sic) αγών είναι συναρπαστικώτερος και αυτού του μποξ, που θεωρείται το πιο συναρπαστικό σπορ. [...] Το Ψυχικό βούιζε από τον βόμβο των μηχανών. [...] Μοτοσυκλεττισταί έτρεχαν να πάρουν θέση για να παρακολουθήσουν τους αγώνας. Κι ανάμεσά των άλλοι – οι αγωνισταί αυτοί – με μηχανές ξαλαφρωμένες από κάθε περιττό εξάρτημα, έτρεχαν να τις θέσουν υπό την εξέτασιν των μελών της ειδικής επιτροπής. [...]

Με μπλούζες πέτσινες οι περισσότεροι, σφιχτοδεμένοι, με τις κάσκες στα χέρια, τριγυρνούσαν ως την ώρα του αγώνος. [...] Τα σκυλιά έπρεπε να είναι δεμένα για να μην επιφέρουν σύγχισιν εις τους αγωνιστάς. Ευτυχώς ούτε ένας σκύλος δεν ήταν στους δρόμους, και οι αγώνες άρχισαν. [...] Ευθύς ως ξεκίνησαν οι μοτοσυκλεττισταί, ανέπτυσσαν ταχύτητα 80-100 χιλιομέτρων την οποίαν ανέκοπταν όταν διήρχοντο τας λίαν αποτόμους στροφάς της διαδρομής των. Ο κ. Αηδονόπουλος ετέθη εκτός αγώνα συνεπεία διαρραγής της μηχανής του. Εις την ενάτην διαδρομήν [εννοεί γύρο, καθώς ο αγώνας ήταν διάρκειας 34 γύρων ή 101 περίπου χιλιομέτρων]  ο κ. Χέλμης ετέθη και αυτός εκτός αγώνος συνεπεία σωματικής υπερκοπώσεως. Ο κ. Παπαδόπουλος έπεσε συνεπεία αδεξίου χειρισμού, χωρίς να τραυματισθή σοβαρώς. Κατ’ αυτόν τον χρόνον οι υπόλοιποι μοτοσυκλεττισταί συναγωνίζοντο πεισματωδέστατα. [...] Όταν ο νικητής κ. Καπλάνογλου σταμάτησε προ του τέρματος την μηχανήν του, πολλοί των θεατών έσπευσαν, τον παρέλαβον εις τας χείρας των και τον οδήγησαν μέχρι της επιτροπής, ο πρόεδρος της οποίας του απένειμε τρία βαρύτιμα κύπελλα. Ο κ. Καπλάνογλου αποδίδει την νίκην του εις τους επιδεξίους χειρισμούς και την ψυχραιμίαν του, εν αντιθέσει με τον αντίπαλον Κίρζην, όστις δεν διετήρησεν αύτη μέχρι τέλους."

 

Σιρκουί Τ.Τ. Ψυχικού, 23/6/1935

Τα πάντα υπήρχαν στο Τ.Τ. Ψυχικού, αντίστοιχα με τους σημερινούς αγώνες. Η διαδρομή, σε δημόσιους δρόμους, με "αποτόμους στροφάς" και "ιλιγγιώδη ταχύτητα στας στενάς ευθείας", τα δοκιμαστικά, ο τεχνικός έλεγχος, οι ελαφρωμένες μοτοσυκλέτες, ο συναγωνισμός και οι πτώσεις, το πλήθος των θεατών που αποθεώνει τον νικητή, η απονομή και η δόξα... Η μέγιστη ταχύτητα στην διαδρομή του αγώνα υπολογιζόταν στα ιλιγγιώδη 110 χιλιόμετρα... Τότε, το Ψυχικό ήταν μια πολύ αραιοκατοικημένη, ερημική και ήσυχη συνοικία με φαρδείς δρόμους – καμία σχέση με σήμερα.  Κι όμως, το Ελληνικό Μουσείο Μοτοσυκλέτας Motorcycle Republik, σε συνεργασία με τον Δήμο Φιλοθέης – Ψυχικού και συνδιοργανωτή την ΦΙΛΠΑ, αναβιώνει στις 16 Οκτωβρίου το T.T. Ψυχικού, ένα σιρκουί πόλης στην περιοχή που διοργανωνόταν αγώνες μέχρι και το 1968! Με κέντρο της εκδήλωσης την ιστορική πλατεία του Blue Bell, όπου μέχρι να μπουν τα καταραμένα σαμαράκια ήταν πεδίο δόξης λαμπρό για τους αυτοκινητάδες που την έκαναν γύρους με το πλάι κι όσο πάει... Όπως υπόσχονται οι διοργανωτές, η εκδήλωση θα είναι στο χρώμα και το κλίμα της εποχής, και θα περιλαμβάνει πολλές εκδηλώσεις. Και αχυρόμπαλες φυσικά!

 

Οι αγώνες στην περιοχή, όπως αποτυπώνονται στο βιβλίο "Ιστορία του Ελληνικού Μοτοσυκλετισμού" του Μ. Αρβανιτόπουλου, που πριν την έκδοσή του είχε δημοσιευθεί σε συνέχειες στο ΜΟΤΟ, συνεχίζονται και μεταπολεμικά, με πρώτο αγώνα το 1966, σε διαφορετική διαδρομή, στην περιοχή "οικόπεδα Καραμανλή" της Φιλοθέης. Χαρακτηριζόταν τότε "Αγών Εθνικός" από την διοργανώτρια ΕΛΠΑ. Ανάμεσα στους δεκατρείς εκκινήσαντες, ήταν ο Μανώλης Τριποδάκης με τη Norton Atlas του, που έχασε μεν τελικά τον αγώνα, αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις, καθώς προηγούνταν με διαφορά πάνω από δύο χιλιόμετρα από τον δεύτερο Μακαρώνα. Είχε βγάλει την μέση ωριαία ρεκόρ των 73,722 χιλιομέτρων, αλλά...

Αφετηρία του Τ.Τ. Ψυχικού, το 1932.
Ο Άγγελος Μπαχάουερ (7) έχει μόλις πάρει εκκίνηση, και
ο Ιορδάνης Καπλάνογλου (8) ετοιμάζεται

Έγραφε η εφημερίδα ΒΡΑΔΥΝΗ: "Το Σιρκουί της Φιλοθέης είναι από τα πλέον δύσκολα του είδους, γεμάτο από στροφές και γωνίες. Για τον Τριποδάκη όμως όλα φαίνονταν σαν να ήσαν ευθεία. Τίποτε δεν ανέκοπτε τον φρενήρη δρόμο του, και το κοντέρ του ακόμα και στις πλέον δύσκολες περιπτώσεις δεν κατέβαινε κάτω από τα 50 χιλιόμετρα, ενώ συχνά η βελόνα ξεπερνούσε τα 100 παρ’ όλον που οι ευθείες ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Αλλά το ζόρι αυτό της μηχανής είχε και δυσάρεστα αποτελέσματα, αφού οι κραδασμοί άρχισαν να χαλαρώνουν τις βίδες. Έτσι, πρώτα του έφυγε η εξάτμισις. Σταμάτησε και απηλλάγη τελείως από αυτήν. Φυσικά, τώρα η μηχανή του δεν λειτουργούσε τέλεια. Αυτό δεν θα εμπόδιζε τον Τριποδάκη από του να κερδίσει, εάν σιγά σιγά δεν ξεβιδώνονταν όλα, από το ντεμπραγιάζ μέχρι την τελευταία βίδα. Έτσι στον 8ο γύρο αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει. Οι χρόνοι του αποτελούν και τα ρεκόρ του σιρκουί, αφού κανείς δεν μπόρεσε να τα φτάσει. Θαυμασίαν εμφάνισιν πραγματοποίησε ο Μακαρώνας, ο γνωστός άσσος της μοτοσυκλέτας, οδηγός μεγάλων ικανοτήτων και τεχνικής καταρτίσεως. Είναι ο πρώτος αγών που διοργανούται μεταπολεμικά στην χώρα μας. Αποτελεί μια καλή αρχή για να μπει το άθλημα σε κάποιο δρόμο. Διότι την στιγμή αυτή, ούτε οδηγούς έχουμε, ούτε συνεργεία, ούτε μηχανές ούτε τίποτα."   

 

Οι θεατές της αναβίωσης του Τ.Τ. Ψυχικού ας μην περιμένουν να δουν "μοτοσυκλεττιστάς" που θα συναγωνίζονται "πεισματωδέστατα". Το πνεύμα όμως των διοργανώσεων του παρελθόντος θα είναι ζωντανό και η ατμόσφαιρα εορταστική! Οι δύο ξεχωριστές κατηγορίες, η πρώτη με μοτοσυκλέτες έως το 1945 και η δεύτερη από το 1946 έως το 1968, την τελευταία χρονιά που έγινε το Τ.Τ. Ψυχικού, θα διαγωνιστούν με το σύστημα Regularity, προσπαθώντας να κρατήσουν μια συγκεκριμένη μέση ωριαία. Κάθε κατηγορία θα κάνει δέκα γύρους των δύο περίπου χιλιομέτρων. Θα απουσιάζουν, για ευνόητους λόγους, οι προπολεμικοί κανονισμοί των αγώνων, που υποχρέωναν "τους αγωνιστάς" να παίρνουν "τας στροφάς" με όχι λιγότερα από 45-50 χιλιόμετρα, και στις ευθείες να αναπτύσσουν όσο μεγαλύτερη ταχύτητα μπορούν! Προφανώς οι κανονισμοί προσπαθούσαν να αποφύγουν περιπτώσεις "αγωνιστών" που απλά θα βολτάριζαν την διαδρομή, χωρίς να ρισκάρουν!    

 

Θα είχε ενδιαφέρον, σ’ αυτή την αναβίωση, να ήταν και οι θεατές ντυμένοι με ρούχα εποχής, έτσι για την ατμόσφαιρα! Ο ενθουσιασμός πάντως είναι από τώρα στα ύψη, κι όσοι θα παρακολουθήσουν το σύγχρονο Τourist Τrophy Ψυχικού, θα πάρουν μια καλή γεύση από ωραίες μοτοσυκλέτες και ενδιαφέροντες ανθρώπους, σε μια περιοχή με ιδιαίτερη ιστορία στους αγώνες μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα. Θα δείτε και το αυθεντικό κύπελλο που απονεμήθηκε το 1929 στον νικητή Ιορδάνη Καπλάνογλου, που θα σηκώσουν και οι νικητές των δύο κατηγοριών, 87 χρόνια μετά! Το ΜΟΤΟ θα είναι εκεί, σας περιμένουμε!

 

Κυριακή 16 Οκτωβρίου, από τις 9:30 το πρωί, στην πλατεία Blue Bell του Ψυχικού.

 

Για να δείτε τις μοτοσυκλέτες που θα συμμετάσχουν, όπως και τα νέα της εκδήλωσης, ακολουθήστε την στο Facebook: Αναβίωση ΤΤ Ψυχικού

 

Σιρκουί Φιλοθέης, 1966, το πρώτο μεταπολεμικό:

Ο Μανώλης Τριποδάκης με τον εμπρός τροχό της Norton στον αέρα. Θα εγκατέλειπε όμως...

Ducati 996 SPS: Έμεινε 26 χρόνια στην κούτα της - Τώρα βγαίνει προς πώληση!

Με μόλις δύο χιλιόμετρα στο κοντέρ η ειδική έκδοση της 996
996
Από τον

Παύλο Καρατζά

14/7/2025

Η μοτοσυκλέτα που κρυβόταν μέσα στο εργοστασιακό κιβώτιο της ιταλικής εταιρείας, είναι μία Ducati 996 SPS του 1999 που παρέμεινε εκεί για 26 ολόκληρα χρόνια. Η μοτοσυκλέτα έχει γράψει μόλις δύο χιλιόμετρα και συνοδεύεται από τα πρωτότυπα έγγραφα και αξεσουάρ, ενώ διατίθεται προς πώληση από το Tombolo της Ιταλίας

Η Ducati 996 που παρουσιάστηκε το 1999 ως εξέλιξη της 916 και ήταν σχεδιασμένη από τον μεγάλο Massimo Tamburini. Η 996 SPS (Sport Production Special) είναι η ειδική ομολογκαρισμένη έκδοση για τα WSBK που σε σχέση με την 996, απέδιδε 12 παραπάνω ίππους (124 έναντι 112), διέθετε μπιέλες τιτανίου, ελαφρύτερο στρόφαλο, μεγαλύτερες βαλβίδες, ανάρτηση Ohlins και τροχούς Marchesini.

Η συγκεκριμένη Ducati 996 SPS είχε αποκτηθεί από έναν Σουηδό συλλέκτη και παρέμεινε αχρησιμοποίητη στο εργοστασιακό της κιβώτιο, πριν αγοραστεί από έναν Ιταλό έμπορο που την έχει “βγάλει στο σφυρί”. Να σημειωθεί πως ο τυχερός που θα την αγοράσει θα πρέπει πρώτα να ελέγξει τους τοπικούς νόμους αν θέλει να την χρησιμοποιήσει σε δημόσιο δρόμο. Για οποίον επιθυμεί να αποκτήσει ή να ρίξει μία ματιά στην Ιταλίδα καλλονή, η προσφορά που έχει γίνει αυτή τη στιγμή είναι στα 20.996 ευρώ και σας παραθέτουμε το link της αγγελίας εδώ.

Ας δούμε όμως μερικά στοιχεία για την Ducati 996:

  • Σχεδιάστηκε από τον Massimo Tamburini
  • Η βασική έκδοση της 996 απέδιδε περίπου 112 ίππους και χρησιμοποιούσε αναρτήσεις Showa εμπρός και πίσω, φρένα Brembo και τον γνωστό ξηρό συμπλέκτη Ducati με το χαρακτηριστικό κροτάλισμα
  • Υπήρχαν εκδόσεις Biposto (διθέσια) και Monoposto (μονοθέσια), μαζί με την υψηλότερων προδιαγραφών 996S και την ομολογκαρισμένη αγωνιστική 996 SPS
  • Η 996 SPS κατασκευάστηκε σε περιορισμένο αριθμό κομματιών με αυξημένη ισχύ, μπιέλες τιτανίου, ελαφρύτερο στρόφαλο, μεγαλύτερες βαλβίδες ανάρτηση Ohlins, τροχούς Marchesini για μειωμένο βάρος, κομμάτια από ανθρακονήματα και ένα σύστημα εξάτμισης Termignoni
  • Το 2001, η Ducati κυκλοφόρησε την 996R με τον νέο κινητήρα 998cc Testastretta που απέδιδε πάνω από 135 ίππους
  • Η εποχή των Ducati 916-996 εδραίωσε περαιτέρω τη φήμη της Ducati ως κορυφαίου κατασκευαστή superbike που κέρδισε πολλά πρωταθλήματα. Η 916 κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike τέσσερις φορές (1994, 1995, 1996, 1998), η 996 SPS πέτυχε άλλη μια νίκη το 1999 και η 996R πρόσθεσε ένα ακόμη τρόπαιο πρωταθλήματος το 2001.