BMW: Η αποκάλυψη του boxer των 1.802cc!

Με 15kgm ροπής απ' τις 2.000 στροφές!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

3/12/2019

Εδώ και αρκετό καιρό, η BMW προετοίμαζε το έδαφος για την έλευση της μοτοσυκλέτας με τον μεγαλύτερο boxer κινητήρα που έχει φτιάξει ποτέ. Σε αντίθεση με τον αυτόν της πλατφόρμας των R1250, που αποτελεί ένα τεχνολογικό διαμάντι του εργοστασίου σμιλευμένο απ’ την τεχνογνωσία του, ο νέος κινητήρας αποτελεί ένα φόρο τιμής στα R5 και R51/2 της βαυαρικής εταιρείας, λόγω της αρχιτεκτονικής του.

Τον κινητήρα τον είχαμε δει αρχικά πάνω σε διάφορες δημιουργίες γνωστών custom builder ανά την υφήλιο όπως το “The Departed” των ΖΟΝ αλλά και το “Birdcage”από τους Revival Cycles. Και οι δύο custom μοτοσυκλέτες αναδείκνυαν τη γοητεία -αν θέλετε- του κινητήρα, που χαρακτηρίζεται απ’ τις λείες επιφάνειες και το μινιμαλιστικό σχέδιο. Επάνω στον θηριώδη boxer των 1.802 κυβικών η BMW είχε δημιουργήσει και τα δικά της πρωτότυπα, τα R18 και R18/2, ενώ πλέον το μοντέλο περνά στην παραγωγή με το όνομα R18.

To R18/2 concept

 

Η νέα μοτοσυκλέτα της BMW αποτελεί έναν φόρο τιμής στην ιστορία της και θα είναι η ναυαρχίδα της σειράς Heritage, η οποία αυτή τη στιγμή αποτελείται από τις διάφορες εκδόσεις του R9T. Όπως και τα μικρότερα –πλέον- σε κυβισμό μοντέλα της σειράς, έτσι και αυτό δεν απευθύνεται μονάχα σε όσους προτιμούν μια νεορετρό μοτοσυκλέτα, αλλά και σε όσους θέλουν να αποκτήσουν μια ξεχωριστή βάση για να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη custom– ασχέτως αν είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν τη δυνατότητα όχι μόνο να διαθέσουν το αρκετά “γενναίο” αντίτιμο που θα ζητήσει η BMW για την R18, αλλά και τη δυνατότητα να επενδύσουν αρκετά χρήματα για να εκφραστούν μέσα απ’ την τροποποίηση της εμφάνισής της.

Οι Βαυαροί μηχανολόγοι δεν ήθελαν να δημιουργήσουν τον “Big Boxer” –όπως τον αποκαλούν- μονάχα κατ’ εικόνα των παραδοσιακών κινητήρων της BMW, οι οποίοι ήταν συνώνυμο της εταιρείας από το 1923 και για περίπου 70 χρόνια, αλλά και κατ’ ομοίωση από τεχνικής άποψης. Σε αντίθεση όμως με τους παραδοσιακούς διβάλβιδους boxer, το νέο “κτήνος” της BMW με τις υπέρογκες διαστάσεις και το τεράστιο βάρος –φτάνει τα 110,8 κιλά συμπεριλαμβανομένου του κιβωτίου και του συστήματος ψεκασμού- διαθέτει τέσσερις βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο, ενώ παραμένει αεροελαιόψυκτο. Ο χώρος καύσης φτάνει τα 901cc για κάθε κύλινδρο λόγω της διαμέτρου των 107,1mm και της διαδρομής που αγγίζει τα 100mm, με τον κινητήρα να είναι ελάχιστα υπερτετράγωνος, ενώ για την ομοιογενή καύση του μείγματος ο κάθε κύλινδρος διαθέτει δύο μπουζί. Η επιφάνεια των κυλίνδρων έχει επίστρωση NiCaSil, ενώ διαθέτουν τρία ελατήρια εκ των οποίων τα δύο είναι για τη συμπίεση και το άλλο για τα λάδια.

Όπως ήταν αναμενόμενο η BMW δεν εστίασε στην ιπποδύναμη του κινητήρα, η οποία περιορίζεται μόλις στα 95 άλογα στις 4.750 στροφές. Εστίασε στην ροπή που αγγίζει τα 16,1 κιλά στις 3.000 στροφές, ενώ απ’ τις μόλις 2.000 στροφές είναι στο χέρι σου τα 15 από αυτά σε περίπτωση που θες υπογράψεις στην άσφαλτο… Ο ήχος που θα παράγουν τα τελικά τα εξάτμισης θα είναι σίγουρα μπάσος και παράλληλα ράθυμος, αφού το ρελαντί δεν ξεπερνά τις 1.000 στροφές και περιορίζεται στις 950. Η μέγιστη τελική ταχύτητα επιτυγχάνεται στις 5.750 στροφές.

Ο ατσάλινος στρόφαλος είναι σφυρήλατος και έχει υποστεί θερμική επεξεργασία ώστε να διαθέτει την απαραίτητη αντοχή για να μην στραβώνει από το “σφυροκόπημα” των δυνάμεων που παράγουν τα τεράστια έμβολα. Επίσης, είναι ενισχυμένος με την προσθήκη ενός επιπλέον ρουλεμάν στο μέσον του άξονα, σε αντίθεση με τους στροφάλους των παλαιότερων κινητήρων που εδράζονταν σε δύο.

Οι εκκεντροφόροι είναι τοποθετημένοι εκατέρωθεν και πάνω απ’ τον στρόφαλο, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση του βάρους των κινούμενων μερών αφού χάρη στη μικρότερη απόσταση που τους χωρίζει απ’ τις βαλβίδες χρησιμοποιούνται μικρότερες ράβδοι ωστήριων. Διαθέτει δύο ωστήρια σε κάθε κύλινδρο, που το ένα είναι υπεύθυνο για την κίνηση των ατσάλινων βαλβίδων εισαγωγής (διαμέτρου 41,2mm) και το άλλο για της εξαγωγής (διαμέτρου 35mm) μέσω κοκορακιών.

Άλλο ένα κοινό στοιχείο του κινητήρα με τους προγόνους του, είναι και ότι βαλβίδες δεν ρυθμίζονται υδραυλικά αλλά παραδοσιακά -είναι με κόντρα παξιμάδι- με το επιτρεπτό όριο διάκενων να είναι από 0,2mm έως 0,3mm.

Ο συμπλέκτης μπορεί να είναι ο κλασικός ξηρού τύπου με έναν δίσκο, όμως η καινοτομία του έγγειται στο ότι πρόκειται για τον μοναδικό του είδους που είναι και μονόδρομος για την εξάλειψη του μπλοκαρίσματος του τροχού στα συνεχόμενα κατεβάσματα.

Το κιβώτιο έξι σχέσεων διαθέτει δύο άξονες με γρανάζια ελικοειδούς τύπου, καθώς υιοθετεί την αρχιτεκτονική αυτών με τους τέσσερις άξονες. Παράλληλα η BMW αναφέρει πως στον πρόσθετο εξοπλισμό θα υπάρχει η δυνατότητα ύπαρξης όπισθεν, που θα λειτουργεί μέσω ενός ηλεκτρικού κινητήρα και η επιλογή της θα γίνεται χειροκίνητα. Στο παρελθόν είχαμε δει την BMW να καταθέτει και πατέντες για το κλείδωμα του άξονα μετάδοσης και περιμένουμε να δούμε αν τελικά θα υπάρχει και στο R18.

Το μοντέλο μπορεί να μην διαθέσιμο ακόμη στην αγορά, αλλά με την αποκάλυψη των τεχνικών χαρακτηριστικών του κινητήρα εντείνει την προσμονή για όσους θέλουν να αποκτήσουν την R18.

Ετικέτες

Και όμως - Μια Moto Guzzi χωρίς V2 κινητήρα!

Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
New Model Inline Moto Guzzi
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

New Model Inline Moto Guzzi

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

New Model Inline Moto Guzzi

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.

New Model Inline Moto Guzzi