Honda CBR1000RR 2020: Αποκλειστικές πληροφορίες

Σημαντικά βελτιωμένο, έτοιμο για WSBK!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/9/2019

Όπως έχετε διαπιστώσει, διαβάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις μέσα από το site μας, οι πληροφορίες μας σχετικά με τα νέα μοντέλα του 2020 προέρχονται από απόλυτα έγκυρες πηγές, και η περίπτωση του επερχόμενου Honda Fireblade δεν αποτελεί εξαίρεση. Είμαστε σε θέση να ξέρουμε με απόλυτη βεβαιότητα νέες πληροφορίες σχετικά με την ναυαρχίδα της Big-H στα superbikes, οι οποίες σιγά-σιγά συμπληρώνουν την εικόνα του παζλ που έχει αρχίσει να δημιουργείται εδώ και καιρό.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, είχαμε γράψει εδώ και καιρό σχετικά με την φημολογούμενη παρουσίαση ενός RVF1000, ενός V4 superbike δηλαδή, που δημιουργούσε πολλά ερωτηματικά για την συνέχιση του τετρακύλινδρου εν σειρά superbike της Honda. Με τις πληροφορίες που συλλέξαμε από τότε, είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όποια κι αν είναι η τύχη του project, δεν πρόκειται να επηρέαζε την ύπαρξη του Fireblade, για το οποίο η Big-H θα έπρεπε να φροντίσει την ουσιαστική του βελτίωση προκειμένου να μπορεί να αντιμετωπίσει στα ίσα τον ανταγωνισμό. Ένα το κρατούμενο…


Πριν λίγους μήνες, πιο συγκεκριμένα στα τέλη του Ιουλίου, ολοκληρώθηκε ο επεισοδιακός οκτάωρος αγώνας αντοχής στην Suzuka, όπου η ομάδα της Honda κατέλαβε τελικά την τρίτη θέση. Το ίδιο το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο σημαντικό, όσο το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ομάδα αποτελούσε μια πρόβα τζενεράλε για την πλήρη εμπλοκή του HRC με ένα μικρό και ευέλικτο σχήμα, που θα ήταν ο "μπούσουλας" για τις αντίστοιχες εργοστασιακές ομάδες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Endurance και φυσικά στο Motul WSBK, όπως μάθαμε από τις "πηγές" μας.
Προσθέστε τώρα σ' αυτό κι άλλο ένα κομμάτι του παζλ, με την ηχηρή μεταγραφή του Alvaro Bautista από την επιτυχημένη του παρθενική χρονιά στην Ducati, στην εργοστασιακή ομάδα της Honda για την επόμενη χρονιά. Μάλιστα, όπως δήλωσε και ο ίδιος, πήρε διαβεβαιώσεις από το εργοστάσιο ότι η μοτοσυκλέτα με την οποία θα συμμετέχει στο πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν, θα είναι μια πολύ πιο ισχυρή μοτοσυκλέτα, αντάξια του ανταγωνισμού.
Αυτό ακριβώς επιβεβαιώσαμε κι εμείς μέσω των αποκλειστικών πληροφοριών που εξασφαλίσαμε. Μάθαμε δηλαδή ότι η μοτοσυκλέτα θα αποτελέσει μια εξαιρετική βάση για τους αγώνες των παγκοσμίων και εθνικών πρωταθλημάτων, με πολλές επί μέρους αλλαγές που έχουν επιφέρει βελτιώσεις τόσο στην απόδοση, όσο και στην συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας (να θυμίσουμε εδώ τις πατέντες που έχει καταθέσει η Honda για σύστημα μεταβλητού χρονισμού, αλλά και άμεσου ψεκασμού). Σίγουρα ΔΕΝ θα είναι V4 (αν και οι πληροφορίες μας δεν έκαναν λόγο για το αν θα υπάρξει κάποια στιγμή και μια τέτοια, διαφορετική εναλλακτική από την Honda) επιβεβαιώνοντας και το δικό μας ρεπορτάζ για τις μοτοσυκλέτες που δεν θα δούμε φέτος), αλλά θα διατηρήσει το concept του τετρακύλινδρου εν σειρά.

Αμέσως μετά από αυτή την πληροφόριση, διέρρευσαν και οι πιο πρόσφατες πατέντες που κατέθεσε η Honda για ενεργά αεροδυναμικά βοηθήματα. Μάλιστα, από την πρώτη κιόλας ανάγνωση των πατεντών, διαπιστώνει κανείς ότι εξωτερικά ελάχιστα πράγματα μένουν ίδια σε σχέση με το απερχόμενο μοντέλο. Το φαίρινγκ είναι πλήρως επανασχεδιασμένο με πολύ ισχυρούς δεσμούς με το αντίστοιχο του RC213V από τα MotoGP. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία είναι η κεντρική εισαγωγή του αέρα, που είναι ακριβώς ίδια με του RC213V, όπου τροφοδοτεί με φρέσκο αέρα υπό πίεση το φιλτροκούτι ώστε να δημιουργηθεί το φαινόμενο του ram-air. Στις πατέντες όμως φαίνεται ότι μέσα σ' αυτή την εσοχή που δημιουργείται είναι τοποθετημένος ένας μικρός παραλληλόγραμμος προβολέας, πάνω στην ίδια λογική με τους RC213V-S, ο οποίος αποτελεί μέρος του εξοπλισμού δρόμου -και κατ' επέκταση της έγκρισης τύπου- δίχως να επηρεάζει σημαντικά το αγωνιστικό look της μοτοσυκλέτας. Οι καθρέφτες όμως και η βάση της πινακίδας δεν είναι τόσο εύκολο να καλυφθούν, όπως φαίνεται και από τα σχέδια.

Το πιο σημαντικό στοιχείο των πατεντών είναι το σύστημα ενεργών αεροδυναμικών βοηθημάτων με τα γνωστά σε όλους "φτερά", τα οποία όμως προχωρούν τον σχεδιασμό τους στο επόμενο επίπεδο. Όπως μπορεί να δει κανείς, υπάρχουν τέσσερα αεροδυναμικά φτερά, τοποθετημένα εκατέρωθεν του φαίρινγκ πίσω από ένα σταθερό κομμάτι του που έχει "κυμματοειδή" σχεδίαση. Η καινοτομία εδώ είναι αυτά τα φτερά έχουν την δυνατότητα να ανοίγουν και να κλείνουν, ανάλογα με τις απαιτήσεις τις μοτοσυκλέτα για την αύξηση ή τη μείωση των κάθετων δυνάμεων στο μπροστινό σύστημα. Είθναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να συνεισφέρουν μεγάλα ποσοστά της λεγόμενης "downforce" κατά τη διάρκεια της επιτάχυνσης ή των δυνατών φρένων και των στροφών, αλλά όταν η μοτοσυκλέτα είναι στην ευθεία και θέλει την μέγιστη ταχύτητα, αυτά βοηθήματα δυσκολεύουν το έργο της αυξάνοντας την αεροδυναμική αντίσταση. Για να μην συμβεί αυτό, τα σχέδια από τις πατέντες δείχνουν ότι μπορούν να κλείσουν και να κρυφτούν στο πλάι του φαίρνγκ. Είναι ένα εξαιρετικά απλό σύστημα σε ό,τι αφορά την λειτουργία του το οποίο χρησιμοποιεί ντίζες και δύο σερβομηχανισμούς. Για λόγους ασφάλειας, σε περίπτωση δηλαδή βλάβης του ηλεκτρικού κυκλώματος ή των μηχανισμών, τα "φτερά" είναι σχεδιασμένα να παραμένουν στην ανοιχτή θέση, προκειμένου να προσφέρουν το μέγιστο της κάθετης δύναμης.

Στους κανονισμούς των MotoGP αναφέρεται ρητά ότι ένα τέτοιο σύστημα απαγορεύεται, καθώς τα αεροδυναμικά φτερά πρέπει να είναι σταθερά τοποθετημένα και να αποτελούν μέρος του φαίρινγκ. Στο Motul WSBK όμως, που αποτελεί και τον ξεκάθαρο στόχο της Honda Με το Fireblade, δεν υπάρχει αντίστοιχος περιορισμός, παρά μόνο ότι τα αεροδυναμικά βοηθήματα θα θεβρούνται νόμιμα αν είναι τοποθετημένα από την αρχή στις μοτοσυκλέτες που έχουν έγκριση τύπου για την Ευρώπη, την Ιαπωνία και την Βόρεια Αμερική". Παρ' όλα αυτά όμως, υπάρχει περίπτωση η Honda να μην μπορεί να διεκδικήσει τα πρωτεία για την συγκεκριμένη τεχνολογία, καθώς και η Aprilia έχει ασχοληθεί με το θέμα των ενεργών αεριδυναμικών βοηθημάτων, όπως είχε ανακοινώσει και στα χαρακτηριστικά του πρωτότυπου RS660 που είχε δείξει πέρσι και το οποίο αναμένεται να μπει στην παραγωγή και να αποτελέσει μοντέλο του 2020, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε κάτι αντίστοιχο και στο superbike RSV4. Σ' αυτό το σημείο, να θυμίσουμε ότι παρόμοια τεχνολογία (όχι ακριβώς ίδια, αλλά στο σκεπτικό ότι αλλάζει η ροή του αέρα μέσα από τις αεροτομές με κλαπέτα) έχει εφαρμοστεί εδώ και πολλά χρόνια στα αυτοκίνητα, με πρώτο το Lamborghini Huracan Performante και το σύστημα "ala" του ιταλικού εργοστασίου.

Ελπίζουμε πολύ σύντομα να είμαστε σε θέση να αποκαλύψουμε περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες, για να μαθαίνετε πρώτοι –όπως πάντα- τις εξελίξεις.

Και όμως - Μια Moto Guzzi χωρίς V2 κινητήρα!

Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
New Model Inline Moto Guzzi
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

New Model Inline Moto Guzzi

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

New Model Inline Moto Guzzi

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.

New Model Inline Moto Guzzi