Πέντε μοντέλα που ΔΕΝ θα δούμε το 2020

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

11/7/2019

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο σχετικά με το ποια μοντέλα που περιμένουμε και έχουν δημιουργήσει μεγάλη προσμονή, δεν θα δούμε του χρόνου. Ας ξεκινήσουμε με μια από τις πιο πολυσυζητημένες μοτοσυκλέτες που είναι σίγουρο ότι δεν θα μπει στην παραγωγή το 2020.

No1: Suzuki GSX-1300R Hayabusa

Το Hypersport μοντέλο της Suzuki μετρά 20 χρόνια απ' τη δημιουργία του, το 1999, και ήταν η πρώτη μοτοσυκλέτα παραγωγής με τελική μεγαλύτερη από 300km/h. Έκτοτε δέχτηκε αρκετές ανανεώσεις, ενώ το 2008 παρουσιάστηκε και η τελευταία πλέον γενιά της για την ευρωπαϊκή αγορά. Να τονίσουμε πως η Hayabusa συνεχίζει να παράγεται κανονικά αλλά πλέον δεν πληροί της προδιαγραφές Euro4 της Ε.Ε., με αποτέλεσμα να είναι διαθέσιμη μόνο σε συγκεκριμένες αγορές παγκοσμίως. Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν η Suzuki δουλεύει πάνω στη δημιουργία της τρίτης γενιάς της θρυλικής Hypersport μοτοσυκλέτας και καταθέτει ανά τακτά χρονικά διαστήματα πατέντες γι' αυτή. Τα πράγματα όμως έχουν ξεφύγει, διότι οι περισσότεροι με το που δουν τις πατέντες τις συνδέουν με τον άμεσο ερχομό του μοντέλου, όμως στην πραγματικότητα δεν θα γίνει το 2020 αλλά το 2021. Όποτε οι επεξεργασμένες φωτογραφίες και τα διάφορα video που υπάρχουν στο διαδίκτυο με το νέο Hayabusa εξοπλισμένο με turbo κινητήρα και πιο αιχμηρή εμφάνιση, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

No2: Suzuki Recursion

Το φουτουριστικό, αλλά με κλασική συνάμα σχεδίαση, concept της Suzuki κοντεύει να κλείσει δεκαετία, από τότε που εμφανίστηκε πρώτη φορά. Ήταν εξοπλισμένο με έναν δικύλινδρο κινητήρα turbo 600cc, με έναν επικεφαλής εκκεντροφόρο και τράβηξε την προσοχή του κοινού, όμως δεν το είδαμε ποτέ να παίρνει “σάρκα και οστά”. Το εργοστάσιο απ’ το Hamamatsu συνεχίζει όλα αυτά τα χρόνια την εξέλιξη τόσο του κινητήρα, που μεγάλωσε σε κυβισμό και απέκτησε δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους, όσο και του πλαισίου με ενεργό ρόλο στο σύστημα εισαγωγής του αέρα στον κινητήρα, που είδαμε στις πιο πρόσφατες πατέντες της. Παρ' όλα αυτά παραμένει σχεδόν απίθανο να το δούμε στο άμεσο μέλλον. Γενικότερα η Suzuki έχει βάλει μπροστά -από πέρσι κιόλας- ένα πενταετές πλάνο για τη δημιουργία ενός νέου εργοστασίου 40 στρεμμάτων που θα ενισχύσει τις δυνατότητές της στην παραγωγή νέων μοντέλων και στην εξέλιξή τους. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν παρουσιάζει τόσα πολλά νέα μοντέλα συγκριτικά με το πιο ένδοξο παρελθόν της. Άλλος ένα είναι ότι έχει στρέψει την προσοχή της στις ασιατικές αγορές, στις οποίες επενδύει περισσότερο (με πιο πρόσφατη τη δημιουργία του Gixxer250) με αποτέλεσμα αυτό να έχει αντίκτυπο στα μοντέλα που προορίζονται για την παγκόσμια αγορά και κατ’ επέκταση την συρρίκνωση της γκάμας της.

No3 & No4: Kawasaki SC-01 Spirit Charger και SC-02 Soul Charger

Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει απ’ το Tokyo Motor Show και την έκθεση στο Μιλάνο, τότε που η Kawasaki παρουσίασε ένα σκίτσο και έναν κινητήρα από μελλοντικά concept της, τα οποία δεν έχουν ξαναεμφανιστεί. Με αφορμή τη δημιουργία των H2 και H2R παρουσίασε τον κινητήρα του SC-01 Spirit Charger, έναν τετρακύλινδρο κινητήρα, υπερτροφοδοτούμενο και μικρότερο από 1.000cc. Στο Μιλάνο αργότερα, παρουσίασε μόνο ένα σκίτσο απ’ το SC-02 Soul Charger, χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες. Έκτοτε, το ιαπωνικό περιοδικό Young Machine έχει ασχοληθεί αρκετά με τα concept της Kawasaki και έχει δημιουργήσει ψηφιακά επεξεργασμένες εικόνες, που εικάζουν πώς θα ήταν η μοτοσυκλέτα αν έμπαινε στην παραγωγή. Μάλιστα, το έχει μετονομάσει σε Mach και έχει επεξεργαστεί τον κινητήρα του ZX-6R, βάζοντάς του ένα αντίστοιχο σύστημα υπερτροφοδότησης σαν αυτό του H2. Ως προς την εμφάνιση παραπέμπει σε αυτήν των ομώνυμων μοντέλων απ’ τα 80ies, ενώ οι τροχοί είναι ακτινωτοί και δείχνουν μεγαλύτεροι από 17 ίντσες. Η αλήθεια είναι πως η Kawasaki Heavy Industries έχει όλη την τεχνογνωσία και τις εγκαταστάσεις να δημιουργήσει μια μοτοσυκλέτα σαν αυτή, όμως μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει νέα σημάδια πως ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο.

No5: Honda RVF1000R

Το σενάριο της δημιουργία της RVF1000R δεν είναι αποτελεί κάποιο τρανταχτό νέο. Συζητήθηκε αρχικά μετά την δημιουργία της απλησίαστης σε τιμή RCV213-S, ενώ έκτοτε έχει απασχολήσει πολλές φορές την επικαιρότητα. Το 2017 μάλιστα, η Honda είχε καταθέσει πατέντες σχετικά με την εξέλιξη μιας μοτοσυκλέτας με V4 κινητήρα και τότε για ακόμη μια φορά το Young Machine έσπευσε να δημιουργήσει άλλη μια ψηφιακή απεικόνιση για το πως θα ήταν η έκδοση παραγωγής. Το πρώτο εξάμηνο του 2019 έχει ήδη περάσει και αρκετές ιστοσελίδες του ξένου τύπου έχουν αναφερθεί στην παρουσίαση του μοντέλου φέτος, όμως η Honda δεν έχει δείξει κάποιο νέο σχέδιό της. Βέβαια, το γεγονός ότι μιλάμε για τη Honda, που είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση επειδή είναι πάρα πολύ προσεκτική ώστε να μην διαρρέουν τα μυστικά της, κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Σίγουρα, η έλευση των προδιαγραφών Euro5 και το γεγονός ότι φέτος το CBR1000RR Fireblade SP2 πάει άπατο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motul WSBK, καθώς είναι απ’ τις πιο απαρχαιωμένες τεχνολογικά μοτοσυκλέτες στο θεσμό, αποτελούν δύο απ’ τους πιο σημαντικούς λόγους να δούμε την RVF1000R στην παραγωγή το 2020. Απ’ την άλλη η σιωπή της Honda αφήνει αρκετά ερωτηματικά και γι' αυτό το λόγο και την αφήσαμε τελευταία στη λίστα μας, κρατώντας πάντα μικρό καλάθι.

Τα νέα μοντέλα που θα δούμε σχεδόν σίγουρα στην αγορά το 2020 είναι το KTM 390 Adventure, ενώ πολύ πιθανό είναι να συνοδευτεί απ’ τον ερχομό του SMC 790. Απ’ τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου περιμένουμε τον ερχομό του νέου Suzuki V-Strom 1000, που ο κατασκοπευτικός φακός το έχει ήδη φωτογραφίσει σε προχωρημένο στάδιο της εξέλιξής του. Ακόμη, η πράσινη ιαπωνική εταιρεία ετοιμάζει την επαναφορά των θρυλικών τετρακύλινδρων μοτοσυκλετών των 250cc και τα πράγματα πλέον είναι αρκετά προχωρημένα σχετικά με το Ninja 250. Όμως το μικρό τετρακύλινδρο superbike είναι πολύ πιθανό να μην έρθει στην ευρωπαϊκή αγορά αλλά να περιοριστεί μόνο στις ασιατικές αγορές, εκεί που το δικύλινδρο Honda CBR250RR έχει κάνει πάταγο. Ακόμη, αναμένουμε την έλευση των νέων μοντέλων της Harley Davidson, όπως το Bareknuckle, καθώς και τα υπόλοιπα νέα της μοντέλα.

https://bit.ly/MOTO_658

Από τον

Κώστα Γκαζή

19/9/2024

Για το 2025 η Yamaha αναβαθμίζει συντηρητικά τις δυο εκδόσεις R1 της, με το βασικό μοντέλο να μετονομάζεται σε R1 RACE (και αυτό αποκλειστικά για χρήση πίστας πλέον στην Ευρώπη, καθώς δεν θα πληροί τις Euro 5+ προδιαγραφές) και να δέχεται νέες αναρτήσεις, Brembo φρένα και αεροδυναμικά φτεράκια. Αντίστοιχα κι η κορυφαία έκδοση RY GYTR που φέρει κορυφαία εξαρτήματα της Yamaha για αγωνιστική χρήση λαμβάνει τις βελτιώσεις της R1 RACE, στην οποία βασίζεται. Σημειώστε πως στις Η.Π.Α. για το 2025 τα R1 & R1M θα κυκλοφορήσουν κανονικά με δυνατότητα έκδοσης αριθμού κυκλοφορίας, ελλείψει προδιαγραφών ρύπων και θορύβου που κάνουν δυνατή ακόμα και την κυκλοφορία μοτοσυκλετών του παρελθόντος με καρμπιρατέρ κ.α.

Το γεγονός πως η Yamaha στο δελτίο τύπου της ξεκινά με τα αεροδυναμικά βοηθήματα, μπορεί να υποδηλώνει και την αγωνία της να δείξει πως πήρε το μάθημά της μαζί με τη Honda από το MotoGP, εκεί που αμφότερα τα ιαπωνικά εργοστάσια παλεύουν να φτάσουν ξανά το επίπεδο των Ευρωπαίων που έχουν ξεφύγει, και είναι πρωτοπώροι σε “φτερά”, “φτυάρια”, και λοιπούς νεωτερισμούς στην αεροδυναμική.

Εμείς όμως θα ξεκινήσουμε από τα φρένα, τον τομέα που το R1 έπασχε περισσότερο σε σχέση με τον ανταγωνισμό, όπου τα παράπονα είχαν να κάνουν τόσο με τη δύναμή τους όσο κυρίως με το fade σε σκληρή χρήση.

Το ολοκαίνουργιο πακέτο φρένων του R1 RACE είναι της ιταλικής Brembo (αντί Ιάπωνα προμηθευτή) και αποτελείται από ακτινική τρόμπα και Stylema monobloc δαγκάνες. Εξαιρετική επιλογή αν και θα μπορούσαμε να πούμε πως στην επιλογή αυτή της Yamaha ταιριάζει γάντι η φράση “too little, too late”, καθώς οι Stylema είναι μεν εξαιρετικές δαγκάνες, έκαναν όμως το ντεμπούτο τους το μακρινό… 2017 (στο Ducati Panigale V4), ενώ φέτος η Brembo έχει παρουσιάσει τον αντικαταστάτη τους, τις Hypure, τις οποίες φέρει -φυσικά- το νέο Panigale!

Περνάμε στο πλήρως ρυθμιζόμενο ανεστραμμένο πιρούνι νέας γενιάς 43 mm της KYB, το οποίο έχει ανασχεδιαστεί και φέρει ανεξάρτητους ρυθμιστές για συμπίεση επαναφοράς και συμπίεσης σε αριστερό και δεξί καλάμι, με ρύθμιση για διαφορετική συμπεριφορά σε χαμηλές και ψηλές ταχύτητες. Κάθε καλάμι πλέον διαθέτει μια βαλβίδα στη βάση του, σχεδιασμένη να βελτιστοποιεί την πίεση στον κύλινδρο, μειώνοντας ή αποτρέποντας εντελώς τη ροή του λαδιού στο κάτω μέρος του πιρουνιού. Η Yamaha αναφέρει πως με το νέο πιρούνι, η απόσβεση γίνεται καλύτερη, ο τροχός κρατά καλύτερα την επαφή του με την άσφαλτο, και έχουμε βελτίωση και γενικότερα στη σταθερότητα. Νέα τέλη είναι η επίστρωση Kashima που δίνει ένα σκούρο χρυσό χρώμα στο πάνω μέρος του πιρουνιού.

Περιέργως, η Yamaha δεν αλλάζει και το πίσω αμορτισέρ, κάτι που τονίζει λίγο ακόμα τον συντηρητικό χαρακτήρα της αναβάθμισης του 2025.

Φτάνουμε στα carbon αεροδυναμικά φτεράκια, τα οποία διαθέτει το R1 RACE στο πάνω μέρος του φαίρινγκ μπροστά, με τα συγκεκριμένα βοηθήματα να βελτιώνουν την αποτροπή της σούζας στα πολλά, και την αίσθηση στο μπροστινό σε φρένα και στροφές. Αν τώρα άλλοι κατασκευαστές γράφουν αναλυτικά για τα οφέλη των συγκεκριμένων βοηθημάτων, με στοιχεία όπως τον αριθμό των κιλών που προσθέτουν με το downforce σε συγκεκριμένο αριθμό χιλιομέτρων, η Yamaha δυστυχώς δεν κάνει τέτοια παράθεση στοιχείων, αφαιρώντας λίγο από το κύρος που προσθέτουν τα παραπάνω στοιχεία, τα οποία υπάρχουν για να αποδεικνύουν τη λειτουργικότητα των βοηθημάτων, πέρα από την “MotoGP” εμφάνισή τους. Να σημειώσουμε τέλος, πως πρώτο Superbike παραγωγής με "φτεράκια" ήταν το Aprilia RSV4 RF LE του 2018, με το Ducati Panigale V4 να εξοπλίζεται με αυτά από το 2019...

Αναβαθμισμένη είναι η σέλα του R1 RACE, με νέο υλικό για καλύτερη πρόσφυση, ώστε να παραμένει στη θέση του ο αναβάτης και να μη γλιστρά πάνω της σε αλλαγές κατεύθυνσης.

Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος των αναβαθμίσεων, που δυστυχώς δεν άγγιξαν βαθιά το R1, μην έχοντας τη δύναμη να το φέρουν κοντά στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό που έχει ξεφύγει τόσο στους αγώνες (MotoGP & WorldSBK) όσο και στα SBK μοντέλα παραγωγής.

Αλλαγές δεν έχουμε στο αλουμινένιο πλαίσιο dealtabox, ούτε και στο ψαλίδι, ούτε όμως και στον τετρακύλινδρο κινητήρα CP4, με επίσημη απόδοση μόλις 197,26 hp, όταν το Aprilia RSV4 Factory 1100 αποδίδει 217 hp, το BMW M 1000 RR 209 hp, το Ducati Panigale V4 του 25 216 hp και το Honda CBR1000RRR 214,5 hp.

Ίδια έμεινε και η σουίτα ηλεκτρονικών βοηθημάτων, με IMU 6 αξόνων και συστήματα Traction Control, Slide Control, Brake Control, Lift Control, Launch Control, και Engine Brake Control. Η μοτοσυκλέτα συνεχίζει να διαθέτει quickshifter και φυσικά Riding Modes που η Yamaha ονομάζει Power selection modes.

Αλλαγή δεν είχαμε ούτε στα όργανα, με την TFT οθόνη να παραμένει ιδιαίτερα μικρή και δυσδιάκριτη, στις 4,2 ίντσες.

Όσον αφορά στην έκδοση R1 GYTR, αυτή διαθέτει όλες τις αναβαθμίσεις του R1 RACE -πλην των φρένων-, ενώ παράλληλα φέρει και μια σειρά κορυφαίων εξαρτημάτων GYTR με στόχο την αγωνιστική χρήση, τις βελτιωμένες επιδόσεις και το μικρότερο βάρος.

Στα επιπλέον εξαρτήματα GYTR που φέρει η κορυφαία έκδοση R1 περιλαμβάνονται μαύρο φαίρινγκ από fiberglass (θα έπρεπε να ήταν carbon), ρυθμιζόμενα μαρσπιέ, κλιπ-ον, Racing ECU (SST Spec), αγωνιστική καλωδίωση, Akrapovic τελικό εξάτμισης (και όχι ολόσωμη εξάτμιση), μπουζί, αλυσίδα, ABS emulator, σωληνάκια φρένων, τάπα ρεζερβουάρ μισής στροφής, μανέτες, καλύμματα κινητήρα, ζελατίνα, τακάκια Brembo Z04, αγωνιστικό σταντ, κ.α.

Τα νέα R1 αναμένεται να γίνουν διαθέσιμα από τον Νοέμβριο του 2024, το μεν R1 RACE από το δίκτυο dealer της Yamaha και το δε R1 GYTR από τα GYTR PRO SHOPS.

Αν θέλουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα από την παραπάνω αναβάθμιση, είναι πως η Yamaha δεν έχει ακόμα εμπεδώσει τα μαθήματα από τα Πρωταθλήματα MotoGP & WorldSBK, και συνεχίζει και στα μοντέλα παραγωγής μια αργή εξέλιξη που συνεχίζει να τη φέρνει σε δυσμενή θέση απέναντι στον ανταγωνισμό.