Ducati Supermono SC: Με υπερσυμπιεστή και μόλις 125 κιλά

Ο πατέρας του Ducati Supermono επαναφέρει την ιδέα των μονοκύλινδρων superspot
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/11/2022

Η Ducati Supermono κατασκευάστηκε αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση, όμως χάρη στο ταλέντο του Pierre Terblanche έμεινε στην ιστορία ως μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες της ιταλικής εταιρείας.

Επίσης έμεινε στην ιστορία και χάρη στον “παράξενο” μονοκύλινδρο κινητήρα του, ο οποίος είχε ένα έμβολο αλλά δύο (!!!!) μπιέλες.

Αυτή η “τρελή” ιδέα δεν ήταν όσο τρελή φαίνεται εκ πρώτης όψεως, διότι επέτρεπε στον μονοκύλινδρο κινητήρα να έχει ελάχιστους κραδασμούς στις πολύ υψηλές στροφές χωρίς να πρέπει να βάλουν έναν υπεροβολικά βαρύ αντίβαρο ή κάποιον αντικραδασμικό άξονα που θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ταχύτητα ανόδου των στροφών του κινητήρα και στο συνολικό του βάρος. Μάλιστα μερικά χρόνια μετά, ακριβώς αυτή τη λύση χρησιμοποίησε η BMW με την Rotax στον δικύλινδρο εν σειρά των F650/750/800, αλλά και η SYM στον δικύλινδρο κινητήρα του mega scooter Maxsym TL.

Το αποτέλεσμα αυτής της πανέμορφής όσο και “παράξενης” μονοκύλινδρης supersport μοτοσυκλέτας της Ducati των 699 κυβικών ήταν να έχει ιπποδύναμη 75 ίππων στις 10.000 στροφές και βάρος 125,6 κιλά χωρίς υγρά και 136,5 κιλά γεμάτο βενζίνη.

Σήμερα ο Pierre Terblanche έχει το δικό του studio σχεδιασμού στο Birmingham της Alabama στις ΗΠΑ όπου μεταξύ άλλων πειραματίζεται με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών στο σχεδιασμών και την κατασκευή μοτοσυκλετών.

Ένα δείγμα αυτής της τεχνολογική αναζήτησης είναι η κατασκευή του Supermono 699 SC, όπου το SC σημαίνει Super Charger δηλαδή μηχανικός υπερσυμπιεστής όπως των Kawasaki H2 (όχι turbo).

Η μοτοσυκλέτα είναι κατασκευασμένη με κράματα αλουμινίου κατασκευασμένα με την διαδικασία 3D Printing και το συνολικό της βάρος δεν ξεπερνά τα 125, όσα δηλαδή και του πρώτου Supermono με το ατσάλινο πλαίσιο χωροδικτύωμα.

Η διαφορά όμως στην ιπποδύναμη είναι πολύ μεγάλη, καθώς εδώ έχουμε 160 ίππους που συνοδεύονται από την αντίστοιχη ροπή του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα.

Αν στα 125 κιλά προσθέσουμε τα 75 κιλά ενός μέσου αναβάτη αυτής της κατηγορίας μοτοσυκλετών έχουμε μια αναλογία κιλών ανά ίππο στο 1,25 κιλά. Μια superbike με 200 ίππους, βάρος 200 κιλά και έναν αναβάτη 75 κιλών έχει 1,37 κιλά ανά ίππο.

Όπως βλέπουμε δηλαδή οι επιδόσεις στην ευθεία είναι αντίστοιχες των ισχυρότερων superbike, αλλά με 125 κιλά αντί για 200, η συμπεριφορά στις στροφές και στο φρενάρισμα είναι πολύ ανώτερες.

Προς το παρόν το Supermono 699 SC είναι απλώς ένα concept, όμως ως προς την τεχνολογία και την φιλοσοφία του θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει μια ρεαλιστική αναγέννηση των μονοκύλινδρων supersport.

 

Και όμως - Μια Moto Guzzi χωρίς V2 κινητήρα!

Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
New Model Inline Moto Guzzi
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

New Model Inline Moto Guzzi

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

New Model Inline Moto Guzzi

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.

New Model Inline Moto Guzzi