Ο Max Biaggi ετοιμάζεται να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ

Ταξίδι στη Βολιβία για να μπει στα ρεκόρ Guinness
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/7/2020

Η ηλεκτρική μοτοσυκλέτα που ετοίμασε η Voxan με την υποστήριξη του ιδρύματος του πρίγκιπα του Μονακό, δεν είναι απλώς άλλη μια παρουσία στη νέα μόδα των ηλεκτρικών οχημάτων που προωθούν λυσσαλέα οι πολιτικοί  και οι κρατικοδίαιτες ΜΚΟ του στενού οικογενειακού και επιχειρηματικού κύκλου τους. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε για να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ υψηλότερης τελικής ταχύτητας στην κατηγορία των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών και αναβάτης της θα είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής των Grand Prix κύριος Max Biaggi.

Το ραντεβού έχει οριστεί για το καλοκαίρι του 2021 στην αποξηραμένη λίμνη της Βολιβίας, όμως μέχρι τότε θα πρέπει η μοτοσυκλέτα να είναι έτοιμη για την επίτευξη του στόχου, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να ξεπεράσει τα 330km/h. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται πολύ δύναμη και φυσικά πολύ ενέργεια. Να βρεις δυνατό ηλεκτροκινητήρα είναι εύκολο, όμως το θέμα των μπαταριών που θα τον τροφοδοτήσουν με την απαραίτητη ενέργεια παραμένει το βασικό πρόβλημα. Τη λύση έδωσε η Venturi, μια θυγατρική εταιρεία της Voxan και συγκεκριμένα το τμήμα R7D που διαθέτει στις ΗΠΑ, μαζί με μια ομάδα φοιτητών του πανεπιστημίου του Ohio.

Το αποτέλεσμα είναι μια μπαταρία βάρους 140 κιλών, με 1470 κυψέλες και ισχύ 317kw. Προφανώς μια τόσο μεγάλη ενέργεια, παράγει και αντίστοιχα μεγάλα ποσά θερμότητας. Χώρος για ένα συμβατικό σύστημα ψύξης του ηλεκτροκινητήρα, των μπαταριών και των υπόλοιπων συστημάτων δεν υπάρχει, καθώς η αεροδυναμική σχεδίαση του φαίρινγκ ήταν απόλυτη προτεραιότητα και δεν ήθελαν να την καταστρέψουν προσθέτοντας τρύπες και κανάλια εξαερισμού των ψυγείων που δημιουργούν στροβιλισμούς και αναγκαστικά αυξάνουν το πλάτος της μοτοσυκλέτας. Τελικά η λύση ήρθε από τον κόσμο των dragster, όπου χρησιμοποιούν ξηρό πάγο για να κρατούν τη θερμοκρασία των συστημάτων υπερτοφοδότησης σε λογικά επίπεδα. Άλλωστε δεν υπάρχει ανάγκη για πολύωρη ψύξη, οπότε το λιώσιμο του πάγου μετά από μερικά λεπτά είναι αδιάφορο. Το άλλο πρόβλημα που είχαν μπροστά τους ήταν η αντοχή των ελαστικών, καθώς για να ισχύσει το ρεκόρ σε αυτή την κατηγορία, η FIM απαιτεί τα ελαστικά να είναι με χάραξη και να έχουν έγκριση τύπου. Η Michelin ήταν πρόθυμη να δώσει ένα ζευγάρι Pilot RS+ που έχουν δείκτη ταχύτητας έως τα 350km/h.

Παρ’ όλα αυτά, η Michelin και η Voxan δοκίμασαν τα ελαστικά στα ειδικά εργαστήρια που έχει η γαλλική εταιρεία στο τμήμα αεροσκαφών. Τα αποτελέσματα των δοκιμών έδειξαν πως μπορούν να αντέξουν έως και τα 450km/h χωρίς να υπάρχει κίνδυνος αποκόλλησης του πέλματος από τον σκελετό. Οι οδηγηκές  ικανότητες του Max Biaggi θα χρειαστούν όταν έρθει η στιγμή να φρενάρει από τα 350km/h πάνω στο σαθρό έδαφος της αποξηραμένης λίμνης. Εμπρός φρένα δεν υπάρχουν, καθώς σε αυτού του τύπου τις επιφάνειες μπορεί να προκαλέσει αστάθεια. Επίσης δεν θα έχει ούτε τη βοήθεια κάποιου αλεξίπτωτου, όπως εκείνων που χρησιμοποιούν στα dragster. Καθώς η επιβράδυνση θα πρέπει να γίνει προοδευτικά και υπάρχει αρκετός χώρος για να έχει μεγάλη χρονική διάρκεια, η μοτοσυκλέτα της Voxan διαθέτει μόνο ένα πίσω δισκόφρενο, αλλά μπορεί να χρησιμοποιήσει και το φρένο του ηλεκτροκινητήρα, το οποίο μάλιστα είναι εύκολο να ρυθμιστεί με ηλεκτρονικό τρόπο μέσω λογισμικού.     

Triumph Tracker 400/Thruxton 400 2026 – Παρουσιάστηκαν με τιμές για Ελλάδα!

Με διαφορές σε πλαίσιο/ανάρτησες - Και ισχυρότερο κινητήρα κατά δύο ίππους
Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/12/2025

Η Triumph διευρύνει ακόμη περισσότερο την γκάμα των μονοκύλινδρων 400ριών της με Tracker 400 και Thruxton 400 με αισθητική εμπνευσμένη από τους flat track αγώνες και τα cafe racers αντίστοιχα.

Περιμέναμε ένα αλλά τελικά η Triumph παρουσίασε δύο μονοκύλινδρα 400άρια φτάνοντας έτσι την οικογένεια στα πέντε συνολικά μοντέλα, μαζί με τα Speed 400, Scrambler 400 X και Scrambler 400 XC.

Οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν αισθητικές κυρίως διαφορές με τις άλλες εκδόσεις και μεταξύ τους φυσικά με το φαίρινγκ του 400ριού Thruxton να μας είναι γνωστό εδώ και καιρό από τις κατασκοπικές φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου πολύ καιρό πριν από την παρουσίασή του. 

Οι δύο μοτοσυκλέτες φέρουν επίσης και μία ισχυρότερη έκδοση του μονοκύλινδρου μοτέρ με τη μέγιστη ισχύ να ανεβαίνει κατά 5% περίπου και να φτάνει τους 41,42 ίππους από 39,42 που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αλλαγή στη ροπή δεν υπάρχει και έτσι η μέγιστη τιμή παραμένει στα 3,82 kg.m αλλά να κάνει την εμφάνισή της 1.000 στροφές ψηλότερα, στις 7.500 σ.α.λ., με το 80% αυτής να είναι διαθέσιμο από τις 3.000 σ.α.λ. Η αύξηση στην ισχύ προήρθε από νέο εκκεντροφόρο αλλά και την εκ νέου χαρτογράφηση του ψεκασμού.

Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026

Σε σχέση με τη μοτοσυκλέτα βάσης που είναι το Spped 400, το Tracker 400 έχει φαρδύτερο τιμόνι κατά 23 χλστ., το οποίο είναι και χαμηλότερο κατά 134 ολόκληρα χλστ. Παράλληλα τα μαρσπιέ έχουν τοποθετηθεί 86 χλστ. πιο πίσω και 27 χλστ. ψηλότερα, με το νέο τρίγωνο της εργονομίας να δίνει μια πιο σπορ και επιθετική θέση οδήγησης. Διαφορετική είναι και η σέλα, όπως και το κάλυμμα-κοκοβιός της σέλας στο κομμάτι του συνεπιβάτη, οι ζάντες και το ρεζερβουάρ, με τo Tracker 400 να ξεχωρίζει από το μικρό του μασκάκι, αλλά και τα μεγάλα numver plates εκατέρωθεν της σέλας, όπως και από τους αποκλειστικούς χρωματισμούς.

Το Thruxton 400 έχει επίσης διαφορετικό ρεζερβουάρ -και από το Tracker-, αν και η χωρητικότητα είναι ίδια στα 13 λίτρα, ενώ ζυγίζει και τρία κιλά περισσότερα λόγω του φέρινγκ, με το βάρος του να φτάνει τα 176 κιλά πλήρες υγρών. Του Tracker βρίσκεται στα 173 κιλά. Το φαίρινγκ είναι αυτό που κάνει και τη μεγαλύτερη διαφορά στην αισθητική της μοτοσυκλέτας, που έχει κλιπόν και διαφορετική θέση οδήγησης, ενώ οι Βρετανοί αναφέρουν και μικρές αλλαγές στο πλαίσιο αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη εκδοχή της μοτοσυκλέτας. Σε αυτήν την περίπτωση και έναντι του Speed 400 τα κλιπόν είναι 40 χλστ. πιο στενά και 246 χλστ. πιο χαμηλά τοποθετημένα με μπόλικο βάρος να φορτίζει πλέον τον εμπρός τροχό. Παράλληλα, τα μαρσπιέ βρίσκονται στην ίδια θέση με εκείνα του Tracker 400.

Μικρές διαφορές έχουμε και στη γεωμετρία του πλαισίου μεταξύ των δύο μοτοσυκλετών. Το Tracker 400 έχει μεταξόνιο στα 1.371 χλστ. με κάστερ και ίχνος στις 24,4 μοίρες και 107,6 χλστ. αντίστοιχα, ενώ το Thruxton 400 έχει μεταξόνιο στα 1.376 χλστ. με κάστερ στις 24,5 μοίρες και ίχνος στα 101,5 χλστ. 

Triumph Tracker 400 και Thruxton 400 2026

H Triumph αναφέρει ότι καθεμιά από τις δύο νέες μοτοσυκλέτες έχει το δικό της set up στις αναρτήσεις ώστε να ταιριάζει καλύτερα στη φιλοσοφία της έκδοσης και τη θέση οδήγησης, με το πιρούνι να είναι ανεστραμμένο στα 43 χλστ. Η διαδρομή του είναι 140 χλστ. στο Tracker και 135 χλστ. στο Thruxton ενώ και το μονό αμορτισέρ και στις δύο περιπτώσεις δίνει διαδρομή 130 χλστ.

Και οι δύο μοτοσυκλέτες έχουν 17ρες χυτές ζάντες αλουμινίου που είναι διαφορετικής σχεδίασης μεταξύ των δύο μοντέλων και ελαστικά 110/70 και 150/60 εμπρός και πίσω αντίστοιχα. Ως πρώτης τοποθέτησης ελαστικά για το Thruxton επιλέχθηκαν τα Pirelli Diablo Rosso IV, ενώ για το Tracker έχουμε τα Pirelli MT60 RS και τα δύο εξαιρετικές επιλογές για τόσο προσιτές μοτοσυκλέτες.

Τέλος, ίδιο είναι το σύστημα πέδησης και στις δύο περιπτώσεις με το κύριο έργο της επιβράδυνσης να αναλαμβάνει 300άρης εμπρός δίσκος και ακτινικά τοποθετημένη 4πίστονη δαγκάνα της ByBre. 

Το Tracker 400 θα είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα από τον ερχόμενο Μάρτιο με τιμή 6.390 ευρώ και το Thruxton 400 από τον Φεβρουάριο του 2026, με τιμή 6.690 ευρώ. Και τα δύο συνοδεύονται από εργοστασιακή εγγύηση δύο ετών χωρίς περιορισμό στα διανυθέντα χιλιόμετρα.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στις συλλογές που ακολουθούν.