Όπως ήδη γνωρίζετε, η Suzuki δεν μπήκε στον κόπο να προσαρμόσει τον κινητήρα της Hayabusa στις προδιαγραφές Euro 4 και ως εκ τούτου εδώ και δύο χρόνια στις Ευρωπαϊκές χώρες πωλούνται μόνο όσες μοτοσυκλέτες ήταν σε stock. Βέβαια η παράγωγή της Hayabusa συνεχίζεται κανονικά για τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου και μάλιστα η Suzuki έχει ξεκινήσει από πέρσι τη συναρμολόγησή της στην Ινδία για να καλύψει τη ζήτηση της τοπικής αγοράς. Όλο αυτό το διάστημα οργίαζαν οι φήμες πως το 2020 η ιαπωνική εταιρεία θα έχει έτοιμη την νέα Hayabusa, που είτε θα ήταν turbo, είτε θα είχε 1600 κυβικά, είτε θα είχε αυτόματο κιβώτιο, είτε… Η αγωνία των φίλων της Hayabusa που φέτος έκλεισε 20 ολόκληρα χρόνια στην παραγωγή μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Το 2020 η Suzuki συμπληρώνει 100 ιστορίας και πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως τότε θα δούμε την νέα Hayabusa. Τελικά η αγωνία αυτή έφτασε στο τέλος της, καθώς η Suzuki παρουσίασε επίσημα την Hayabusa του 2020 για την αγορά των ΗΠΑ και των υπόλοιπων χωρών - πλην όσων έχουν τους περιορισμούς των προδιαγραφών Euro 4, δηλαδή της Ε.Ε. αλλά και της ίδιας της Ιαπωνίας!
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η νέα Hayabusa για τον εορτασμό των 100 χρόνων της Suzuki και των 20 χρόνων της διαρκούς παραγωγής της… New bold Colors!!!!!
Νέο entry-level μοντέλο με δικύλινδρο σε σειρά, βασισμένο στην Aprilia RS457
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/8/2025
Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική
Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.
Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.
Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.
Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.
Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.
Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.
