MotoGP: Αναβιώνουν μάχες του παρελθόντος μέσω MotoE! Το ηλεκτρικό μέλλον

"Μεγάλα" ονόματα στην μάχη των... volt!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

14/11/2018

Στην EICMA, πέρα από τα μοντέλα και τις τάσεις για το 2019, ήταν διάχυτη η επιρροή και ο προσανατολισμός σχεδόν όλων των κατασκευαστών προς το μέλλον των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών. Είδαμε προτάσεις που ήταν αναμενόμενες από εργοστάσια που παραδοσιακά επενδύουν στο ηλεκτρικό μέλλον, αλλά είδαμε και εκπλήξεις και απροσδόκητες εμφανίσεις –όπως για παράδειγμα το ηλεκτρικό superbike της Kymco- που τονίζουν ακόμη πιο εμφατικά το πόσο άμεσο και κοντά μας είναι αυτό το ηλεκτροκίνητο αύριο.
Ένα όμως από τα σημαντικότερα ηλεκτρικά εκθέματα, όχι τόσο γιατί ήταν κάτι καινούργιο (μιας και δεν ήταν, αφού ήταν κάτι για το οποίο έχουν γραφτεί κι έχουν συμβεί πάρα πολλά πράγματα), αλλά γιατί είμαστε μια ανάσα πριν οι αγώνες μοτοσυκλετών σε κορυφαίο επίπεδο αποκτήσουν τη δική τους ηλεκτρική έκφανση, ήταν η αγωνιστική MotoE.
Ο λόγος για την Energica Ego Corsa , την μοτοσυκλέτα με την οποία θα συμμετέχουν οι ομάδες που θα απαρτίζουν το παγκόσμιο κύπελλο MotoE, το οποίο θα διοργανώνεται στα πλαίσια κάποιων αγώνων GP. Στον αγώνα της Jerez το 2019 θα σηκωθεί η αυλαία της καινούργια κατηγορίας, ενώ ήδη έχουν γίνει δοκιμές και γύροι επίδειξης με σημαντικούς αναβάτες στη σέλα της, όπως ο Loris Capirossi, ο Max Biaggi, ο Colin Edwards, ο Sebastian Porto και ο Mick Doohan. Η μοτοσυκλέτα που εκτέθηκε στην EICMA και αποτελεί την τελική αγωνιστική έκδοση που θα διατεθεί στις ομάδες με την μορφή "ενιαίου", διαφέρει σε ορισμένα σημεία από την μοτοσυκλέτα που δοκίμασαν οι παραπάνω αναβάτες, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την σχεδίαση του φαίρινγκ και την πιο αποτελεσματική αεροδυναμική που προσφέρει το μπροστινό τμήμα, ενώ πίσω έχει γίνει πιο λεπτή η ουρά.
Η ισχύς που παράγει ο ηλεκτρικός κινητήρας ανέρχεται στα 120Kw (161 ίπποι), ενώ η ροπή του φτάνει το εκπληκτικό νούμερο των 20,4 χιλιογραμμόμετρων. Το βάρος του ανακοινώνεται στα 260 κιλά, αλλά είναι πολύ πιθανό στις πρώτες δοκιμές πριν τους αγώνες, να χρησιμοποιηθεί μια ελαφρύτερη μπαταρία ιόντων λιθίου που θα κατεβάζει το συνολικό βάρος με απόδοση 20Kwh. Οι επιδόσεις της Energica Ego Corsa κάνουν λόγο για 0-100km/h σε λιγότερα από τρία δευτερόλεπτα, με μέγιστη ταχύτητα τα 270km/h. Τα φρένα προέρχονται από την Brembo, οι τροχοί από την Marchesini και οι αναρτήσεις από την ohlins, με μοναδική ελευθερία στις ομάδες να επιλέγουν διαφορετικά ελατήρια, ανάλογα με το βάρος του αναβάτη. Όλα τα υπόλοιπα μέρη θα είναι κοινά στις μοτοσυκλέτες με εξαίρεση ελάχιστα μέρη και οι μοτοσυκλέτες θα φυλάσσονται όλες μαζί σε ειδικά σχεδιασμένο E-paddock όπου η κάθε ομάδα θα έχει το δικό της box. Μέσα εκεί θα βρίσκεται η ημι-κινητή μονάδα φόρτισης που προσφέρει η Enel X (επίσημος χορηγός της MotoE), ενώ η κινητή μονάδα θα βρίσκεται στη σχάρα της εκκίνησης για να φορτιστούν πλήρως οι μοτοσυκλέτες όσο περιμένουν στην διαδικασία εκκίνησης, αλλά και για να έχουν ρεύμα οι ηλεκτρικές κουβέρτες των ελαστικών. Μάλιστα υπάρχει πρόβλεψη για την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών πάνελ, τα οποία θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για να τροφοδοτήσουν τις ανάγκες της κατηγορίας MotoE.
Σε ό,τι αφορά τους αγώνες, αυτοί θα έχουν διάρκεια περίπου 10 γύρων (εξαρτάται από το μήκος της εκάστοτε πίστας) και οι πρώτες επίσημες δοκιμές θα γίνουν στις 28-29 Νοεμβρίου στη Jerez με τη συμμετοχή των ομάδων και των αναβατών που θα πάρουν μέρος στο κύπελλο.

Το πρόγραμμα των αγώνων της MotoE

5 Μαΐου Jerez
19 Μαΐου Le Mans
7 Ιουλίου Sachsenring
11 Αυγούστου Red Bull Ring
15 Σεπτεμβρίου Misano

Η FIM και η Dorna έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν και να προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν τη νεοσύστατη MotoE

Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι οι ομάδες και οι αναβάτες που θα δούμε την επόμενη χρονιά να τρέχουν με την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της Enrgica. Το 2019, λοιπόν, θα συμμετέχουν δώδεκα ομάδες εκ των οποίων οι έξι που είναι ανεξάρτητες ιδιωτικές συμμετοχές θα είναι με δύο αναβάτες και οι άλλες μισές που προέρχονται από τις κατηγορίες Moto2 και Moto3 θα συμμετάσχουν με έναν αναβάτη. Μέχρι στιγμής, υπάρχουν αρκετά ηχηρά ονόματα από το χώρο των αγώνων, όπως ο Randy de Puniet, ο Niccolo Canepa, o Bradley Smith και οι προσφάτως ανακοινωθέντες, Alex de Angelis και Sete Gibernau. Ο τελευταίος μάλιστα, είχε κάνει την τελευταία του εμφάνιση στα MotoGP πριν από μια δεκαετία και αποφάσισε να επιστρέψει με την ομάδα του Sito Pons, όντας μάλιστα και ο μοναδικός αναβάτης του. Ο 45 ετών βετεράνος Ισπανός είχε υπάρξει ξανά αναβάτης της ομάδας του Pons, πίσω στο 1995, όταν έτρεχε στην κατηγορία των 250GP.

Ο Sete, που έχει τερματίσει δύο φορές δεύτερος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP (2003-2004), δήλωσε πως ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα επέστρεφε στους αγώνες μετά από μια δεκαετία αποχής, αλλά η ζωή πάντα σου επιφυλάσσει εκπλήξεις, ενώ κατέστησε σαφές ότι είναι πλέον ταγμένος στην αποστολή του και στο να βοηθήσει στην εξέλιξη του ηλεκτρικού μέλλοντος για τους αγώνες. Από την πλευρά του, ο Sito Pons είπε πως θεωρούσε αυτονόητη την παρουσία της ομάδας σ' αυτό το νέο project της MotoE, καθώς θεωρεί ότι οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες αποτελούν το μέλλον για τους αγώνες. Όπως είπε, ήθελαν να έχουν έναν έμπειρο αναβάτη και η επιλογή του Gibernau ήταν γι' αυτούς μονόδρομος.

Ομάδες και αναβάτες της MotoE

LCR E-Team:
Randy de Puniet
Niccolo Canepa

Angel Nieto Team:
Nico Terol
Maria Herrera

Avintia Esponsorama Racing:
Xavier Simeon
Eric Granado

Alma Pramac Racing:
Josh Hook
Alex de Angelis

Tech3 Racing:
Kenny Foray
Hector Garzo

Trentino Gresini MotoE:
Matteo Ferrari
Lorenzo Savadori

Pons Racing:
Sete Gibernau

One Energy Racing (Sepang):
Bradley Smith

Dynavolt Intact GP:
Jesko Raffin

Ajo Motorsport MotoE:
Niki Tuuli

SIC58 Squadra Corse:
Matteo Casadei

EG 0,0 Marc VDS:
Mike di Meglio

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται τώρα, είναι για το ποια θα είναι η τύχη αυτής της νέας κατηγορίας. Αν το δούμε καθαρά αγωνιστικά, οι αγώνες τύπου "ενιαίου", όπως είναι για παράδειγμα η Moto2, έχουν τις προϋποθέσεις για θέαμα και έντονο συναγωνισμό. Βέβαια, στην περίπτωση της MotoE δεν θα υπάρχει η ελευθερία στην επιλογή ή κατασκευή διαφορετικών πλαισίων όπως ισχύει στην Moto2 και θα εναπόκειται καθαρά στις οδηγικές ικανότητες των αναβατών.
Από αυτή την άποψη, οι επιλογές είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Από αναβάτες που μέχρι και την περσινή σεζόν αγωνίζονταν σε παγκόσμια πρωταθλήματα, χωρίς όμως να αποτελούν ονόματα "από το πάνω ράφι", μέχρι βετεράνους των MotoGP που έχουν αποσυρθεί καιρό από το πνεύμα του ανταγωνισμού και της πίεσης. Είναι λίγα τα ονόματα των αναβατών που μπαίνουν στην MotoE ως ανερχόμενα ταλέντα και κατά συνέπεια το κίνητρο, που υπάρχει για παράδειγμα στις Moto3 και Moto2 για μετάβαση στην κορυφαία κατηγορία των αγώνων, δεν είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό για να προϊδεάσει για έντονο συναγωνισμό. Δεν υπάρχει επίσης ο ανταγωνισμός μεταξύ των κατασκευαστών, μιας και μιλάμε για ένα κύπελλο "μονομάρκα" όπου η Energica θα είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής των μοτοσυκλετών.

Η ισχύς που παράγει ο ηλεκτρικός κινητήρας ανέρχεται στα 120kw (161 ίπποι)

Από την άλλη μεριά, η παγκόσμια τάση που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, για την στροφή και την εξέλιξη των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, είναι ένα πρόσφορο έδαφος για επένδυση σε χρήμα και προβολή από την πλευρά της διοργάνωσης, που ήδη βρίσκεται σε αναζήτηση για το μέλλον των αγώνων, το οποίο είναι και απόλυτα συνυφασμένο με το μέλλον της αγοράς. Ας μην ξεχνάμε ότι η Dorna, η οποία είναι πλέον υπεύθυνη και για την διοργάνωση του παγκόσμιου πρωταθλήματος WSBK, είχε πει πως ακόμη και για την κατηγορία των superbikes όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, καθώς θα μπορούσε να αποτελείται ακόμη και από γυμνά χιλιάρια, αρκεί να το ζητούσαν το εργοστάσια. Αν λοιπόν η παγκόσμια αγορά δείχνει προς την κατεύθυνση των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, η FIM και η Dorna έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν και να προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν τη νεοσύστατη MotoE. Η πλατφόρμα των 10 γύρων σε κάθε αγώνα και των πέντε αγώνων μέσα στη χρονιά, προδιαθέτει για σφιχτούς και γεμάτους ένταση αγώνες και η σύνδεσή τους ως παράλληλο event με αγώνες των MotoGP αποτελεί ένα συν στην φαρέτρα των προωθητικών ενεργειών.
Απομένει πλέον να δούμε στην πράξη και την αποδοχή που θα έχει η MotoE από το κοινό, και αν θα δημιουργηθούν οι μάχες και οι συγκινήσεις που απαιτούνται για να αντισταθμιστεί η έλλειψη των βρυχώμενων εξατμίσεων και του φρενήρη ρυθμού τον πιστονιών που ανεβοκατεβαίνουν μέσα στους κυλίνδρους…
 

Ετικέτες

MotoGP Ινδονησία: Νίκη Fermin Aldeguer - Τραυματισμός Marc Marquez από λάθος Bezzecchi

2ος ο Pedro Acostα και 3ος ο A.Marquez - Σύγκρουση και πτώση για M.Marquez και Bezzecchi
Fermin Aldeguer Gresini Racing Mandalika 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

5/10/2025

Ο 20χρονος Fermin Aldeguer (BK8 Gresini Racing) έγινε ο δεύτερος νεότερος αναβάτης στην ιστορία της κορυφαίας κατηγορίας που παίρνει νίκη, έπειτα από μία κυριαρχική εμφάνιση και με τους Marco Bezzecchi και M.Marquez να πέφτουν στον πρώτο γύρο.

Πολλή υγρασία την ηλιόλουστη ημέρα του αγώνα με θερμοκρασία περιβάλλοντος άνω των 30 βαθμών και πάνω από 60 στην πίστα της Mandalika.

Ο Bezzecchi ξεκίνησε πάλι όπως και χθες πηγαίνοντας προς τα πίσω για να στρίψει έκτος στην πρώτη στροφή με τον Acosta να προηγείται και λίγες στροφές μετά ήρθε η καταστροφή για τον Ιταλό, ο οποίος εμβόλισε τον Marquez από πίσω για να πέσουν και οι δύο και να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Το λάθος ήταν του Bezzecchi που χτύπησε τον Marquez, τον έριξε κάτω και μετά τον ακολούθησε στην αμμοπαγίδα, πάνω στη μοτοσυκλέτα για να πέσει και αυτός εκεί χτυπώντας ελαφρά τον Ισπανό και στο αριστερό πόδι, που ενδέχεται να έσπασε την δεξιά του κλείδα κατά την πτώση.

Ο Acosta παρέμεινε μπροστά με τον Luca Marini να τον ακολουθεί και τον Fermin πιο πίσω έχοντας τον Raul Fernandez 4ο και τον Alex Rins στην 5η θέση, ενώ ο Quartararo ακολουθούσε 6ος και ο A.Marquez είχε ανέβει 7ος. Οι πτώσεις συνέχισαν με τον Mir να πέφτει στον 2ο γύρο.

Οι τέσσερεις πρώτοι του αγώνα που δεν έχουν πάρει μέχρι στιγμής νίκη στην καριέρα τους στην μεγάλη κατηγορία χωρίζονταν από 4,5 δέκατα από τον πρώτο μέχρι των 4ο, ενώ ο Aldeguer ανέβηκε 2ος στον 4ο γύρο περνώντας μπροστά από τον Marini και την τετράδα να έχει αποκτήσει μικρή διαφορά από τους υπόλοιπους. Τελευταίος σε αυτό το σημείο του αγώνα και σήμερα ο Pecco Bagnaia.

Στον 7ο γύρο ο Aldeguer πέρασε μπροστά και άνοιξε για να ηγηθεί του αγώνα. Ο Acosta προσπάθησε να μείνει κοντά του στην αρχή και να πάρει ξανά τα ηνία. Σύντομα αποδείχθηκε όμως ότι δεν έχει την ταχύτητα για να πιάσει τον αναβάτη της Gresini που άρχισε να χτίζει γρήγορα διαφορά, με τον Bagnaia να πέφτει και να εγκαταλείπει τον αγώνα στον 9ο γύρο από την τελευταία θέση. Ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε ο Ιταλός που ήταν ανίκητος στον αμέσως προηγούμενο γύρο στην Ιαπωνία και τώρα μυστηριωδώς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απολύτως όλο το τριήμερο.

Δέκατος γύρος και η διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων έχει ανοίξει σε πάνω  ένα δευτερόλεπτο με τον Marini να παραμένει τρίτος και να δείχνει ικανός να περάσει τον Acosta, έχοντας πίσω του τον Raul Fernandez. Οι τρεις τους είχαν ξεφύγει από τους υπόλοιπους στον 11ο γύρο όμως δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να ακολουθήσουν τον Aldeguer που κινούνταν στον δικό του ρυθμό μπροστά έχοντας ανοίξει διαφορά τριών δευτερολέπτων.

Παρά την πτώση των M.Marquez και Marco Bezzecchi, οι Acosta και Marini κρατούσαν ψηλά το ενδιαφέρον έχοντας την δική τους κόντρα για το δεύτερο σκαλί του βάθρου με τον Fernandez να τους "παρακολουθεί" και τους Rins και A.Marquez λίγο πιο πίσω.

Λίγο μετά τα μέσα του αγώνα ο Aldeguer ήταν πέντε δευτερόλεπτα μπροστά από τον Marini με τον Fernandez να μπαίνει στη μάχη για το βάθρο κάνοντας την επίθεσή του στον Marini με επαφή μεταξύ των δύο και αυτή τη μάχη την εκμεταλλεύτηκε ο Fernandez για να τους περάσει, αλλά ακόμη περισσότερο κερδισμένος βγήκε ο Rins που πέρασε τρίτος πίσω από τον Acosta! 

Ο αναβάτης της KΤΜ είχε τον έλεγχο, όμως δεν μπορούσε να αποσπαστεί από τους υπόλοιπους. Ανέβασε ρυθμό στον 18ο γύρο, όμως τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι με τον Rins να κάνει την επίθεσή του και να περνά μπροστά στο 19ο γύρο και τον A.Marquez να βρίσκεται πίσω από τον Acosta.

Μπροστά ο... ξεχασμένος Aldeguer είχε ανοίξει διαφορά σχεδόν εννέα (9) δευτερολέπτων από τους "διώκτες" του στον 22ο κάνοντας παράλληλα εξαιρετική διαχείριση των ελαστικών του, την καλύτερη από όλους στο grid, σύμφωνα και με τον M.Marquez. Σε αυτόν τον γύρο ο A.Marquez πέρασε τον Acosta και έπειτα επιτέθηκε και στον Rins, το οποίο και κατάφερε να περάσει με συνοπτικές διαδικασίες για τη δεύτερη θέση και την Gresini να βλέπει και τους δύο αναβάτες της στο βάθρο.

Τέσσερις γύρους πριν το τέλος ο A.Marquez είχε ανοίξει μια μικρή διαφορά από τους υπόλοιπους με τον Acosta τρίτο, τον Binder να έχει ανέβει 4ος και τον Fernadez να βρίσκεται 5ος. Ο Rins έχανε διαρκώς θέσεις για να πέσει στην 6η και έπειτα στην 7η, με τον Luca Marini να τον προσπερνά και τον Jack Miler να πέφτει τρεις γύρους πριν το τέλος.

Ο Acosta δεν εγκατέλειψε τη μάχη για το δεύτερο σκαλί του βάθρου και πέρασε τον A.Marquez δύο γύρους πριν το τέλος, με τον Binder να ακολουθεί τέταρτος και τον Fernandez 5ο. 

Έτσι έμεινε η κατάταξη και στο πέσιμο της καρό σημαίας με τον Fermin Aldeguer να διαχειρίζεται εξαιρετικά τον αγώνα επιδεικνύοντας απίστευτη ωριμότητα για να πάρει την πρώτη νίκη ως rookie, κάτι που τελευταία φορά είχε γίνει από τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Jorge Martin το 2021! Ο Aldeguer είναι πίσω μόνο από τον M.Marquez 

Στην 4η θέση τερμάτισε τελικά ο Brad Binder με τον Luca Marini να υπερισχύει του Raul Fernandez για να κλείσει την πρώτη πεντάδα.

Θέση

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος

Διαφορά (δλ.)

1

Fermin ALDEGUER

BK8 Gresini Racing MotoGP

41'07.651

 

2

Pedro ACOSTA

Red Bull KTM Factory Racing

41'14.638

6.987

3

Alex MARQUEZ

BK8 Gresini Racing MotoGP

41'15.547

7.896

4

Brad BINDER

Red Bull KTM Factory Racing

41'16.552

8.901

5

Luca MARINI

Honda HRC Castrol

41'16.780

9.129

6

Raul FERNANDEZ

Trackhouse MotoGP Team

41'17.360

9.709

7

Fabio QUARTARARO

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

41'17.545

9.894

8

Franco MORBIDELLI

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

41'17.738

10.087

9

Fabio DI GIANNANTONIO

Pertamina Enduro VR46 Racing Team

41'18.001

10.350

10

Alex RINS

Monster Energy Yamaha MotoGP Team

41'20.874

13.223

11

Miguel OLIVEIRA

Prima Pramac Yamaha MotoGP

41'27.420

19.769

12

Johann ZARCO

CASTROL Honda LCR

41'35.248

27.597

13

Somkiat CHANTRA

IDEMITSU Honda LCR

41'55.686

48.035

14

Jack MILLER

Prima Pramac Yamaha MotoGP

42'03.191

55.540