Η ιστορία σχετικά με την μελλοντική πορεία του Αυστραλού αναβάτη Jack Miller μας έχει απασχολήσει αρκετά, καθώς φέτος λήγει η συνεργασία του με την Pramac και για την νέα σεζόν όλα τα σενάρια ήταν ανοικτά, ιδιαίτερα από την στιγμή που καθυστερούσε η ανανέωση του συμβολαίου του. Μάλιστα, στη συνέντευξη τύπου πριν τον αγώνα στο Red Bull Ring ο Miller ήταν αρκετά προβληματισμένος - και πλέον πεπεισμένος πως η ανανέωση του συμβολαίου που του είχε υποσχεθεί η Pramac δεν έχει κολλήσει στα διαδικαστικά αλλά κάτι άλλο κρύβεται πίσω απ’ την καθυστέρηση. Συγκεκριμένα, είχαν ακουστεί φήμες για την επιστροφή του Jorge Lorenzo στη Ducati, που οι επιδόσεις του πάνω στη RCV213 της Honda είναι απογοητευτικές, αν και δικαιολογούνται, καθώς η RCV213 είναι μια απ’ τις πιο δυσκολοδήγητες μοτοσυκλέτες του grid.
Τώρα όμως, ήρθαν τα χαρμόσυνα νέα για τον Miller, που υπέγραψε το πολυπόθητο συμβόλαιο με την Pramac και ανανέωσε τη συνεργασία του με την Ducati για έναν ακόμη χρόνο. Επίσης, όπως ο Bagnaia έτσι και ο Miller από του χρόνου θα χρησιμοποιεί την εργοστασιακή μοτοσυκλέτα της Ducati.“Είμαι πολύ χαρούμενος που τελικά πάρθηκε αυτή η απόφαση.” Είπε ο Miller συμπληρώνοντας: “Η Pramac είναι μια ομάδα που με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα εξ αρχής και η σχέση μου με την Ducati είναι πολύ στενή. Θα έχω πάλι την εργοστασιακή μοτοσυκλέτα στη διάθεσή μου και θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό ώστε να έχω καλά αποτελέσματα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Ducati και την ομάδα μου για την εξαιρετική δουλεία που έχουν κάνει μέχρι στιγμής.” Ο manager της ομάδας, Francesco Guidotti εστίασε στο γεγονός ότι ο βασικός ρόλος της ομάδας είναι να σφυρηλατήσει τους νέους αναβάτες και έπειτα να τους δώσει την ευκαιρία να οδηγήσουν μια εργοστασιακή μοτοσυκλέτα της Ducati στο μέλλον και πως ο Miller επιβεβαιώνει τον κανόνα. Απ’ την άλλη ο Paolo Ciabatti εστίασε στο πόσο σημαντικό είναι που η Ducati θα έχει από του χρόνου τέσσερις εργοστασιακές μοτοσυκλέτες στο πρωτάθλημα, καθώς ο όγκος των δεδομένων θα διπλασιαστεί και θα μπορέσουν να σημειώσουν μεγαλύτερη πρόοδο.
MotoGP: Joan Mir - Τώρα επέστρεψα στο φυσικό μου στυλ
H επιστροφή της Honda στα MotoGP έφερτε τον Joan Mir στο φυσικό του στυλ φρεναρίσματος
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
19/12/2025
Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής του μιλά για τη δύσκολη διαδρομή, το σημείο καμπής της σεζόν 2025 και γιατί νιώθει ξανά ο εαυτός του πάνω στη Honda RC213V.
Ο Joan Mir επέστρεψε φέτος στο βάθρο του MotoGP με τη Honda, σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του παρουσία με τη Suzuki. Μια επιστροφή που για καιρό έμοιαζε αβέβαιη, αν αναλογιστεί κανείς ότι στα δύο πρώτα του χρόνια με τη Honda είχε καταφέρει μόλις δύο τερματισμούς εντός δεκάδας.
Η σεζόν 2025 ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ο Mir τερμάτισε μόλις σε έναν από τους έξι πρώτους αγώνες, με την κακοτυχία, τα συμβάντα και το υπερβολικό ρίσκο να συνεχίζουν να τον ταλαιπωρούν.
"Στο πρώτο μέρος της χρονιάς, το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις με αυτή τη μοτοσυκλέτα ήταν μια έβδομη θέση", εξήγησε, "Αν κάποιος έκανε κάτι παραπάνω, ήταν λόγω συνθηκών ή περίεργων καταστάσεων. Αλλιώς, το πραγματικό δυναμικό ήταν να τα βάλεις όλα κάτω και να πάρεις μια έβδομη θέση.
"Στο Aragon ήμασταν έβδομοι. Αλλά εκτός αν έλειπε κάποιος, ήταν πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι καλύτερο".
Ακολούθησε μια έκτη θέση στην Αυστρία, ανάμεσα σε νέες εγκαταλείψεις, όμως το πραγματικό σημείο καμπής ήρθε μετά την εισαγωγή των τελευταίων αεροδυναμικών και μηχανολογικών αναβαθμίσεων της RC213V στη Βαρκελώνη.
"Μετά τη Βαρκελώνη βελτιώσαμε λίγο την αεροδυναμική και τον κινητήρα. Αυτό ήταν κάτι που με ενοχλούσε πάρα πολύ. Και εκεί έκανα το 'κλικ'", είπε ο Mir.
Δύο αγώνες αργότερα, όλα έδεσαν στην Ιαπωνία. Στο Motegi, ο Mir χάρισε στην εργοστασιακή Honda το πρώτο της βάθρο στο MotoGP μετά τον Marc Marquez στο ίδιο σιρκουί το 2023, προσθέτοντας τη δική του επιτυχία σε μια σεζόν που είχε ήδη δει νίκη και βάθρο από τον Johann Zarco με την δορυφορική LCR Honda.
Ο Ισπανός επανέλαβε το κατόρθωμα και στη Sepang, σε έναν αγώνα που ο ίδιος θεωρεί τον καλύτερό του για το 2025.
"Για το ίδιο το δυναμικό της μοτοσυκλέτας", εξήγησε. "Η Sepang παραδοσιακά δεν είναι καλή πίστα για αυτή τη μοτοσυκλέτα. Και αυτό που κάναμε εκεί ήταν κάτι πολύ σημαντικό.
"Κανονικά δυσκολευόμαστε με την πρόσφυση. Και η Sepang είναι μια πίστα με πολύ χαμηλό grip.
"Για να το αντισταθμίσουμε, έπρεπε απλώς να φρενάρουμε πάρα πολύ, ρισκάροντας περισσότερο από τους άλλους. Έπεσα στο sprint, οπότε δεν ήθελα να κάνω το ίδιο λάθος ξανά.
"Διαχειρίστηκα την κατάσταση πολύ καλά. Οπότε θα πω ότι η Sepang ήταν ο καλύτερός μου αγώνας".
Στη Μαλαισία, ο Mir ενθουσίασε τους φιλάθλους με τα θεαματικά, πολύ αργά φρεναρίσματά του, ένα φυσικό του χαρακτηριστικό που είχε αναγκαστεί να περιορίσει στα χρόνια της Suzuki.
"Με τη Suzuki αυτό δεν ήταν το στυλ", παραδέχτηκε. "Έπρεπε να προσαρμοστώ στη μοτοσυκλέτα, να κυλάω περισσότερο, να φρενάρω λίγο νωρίτερα και να αφήνω τα φρένα πιο νωρίς. Γιατί αυτή η μοτοσυκλέτα απαιτούσε τέτοιο στυλ.
"Τώρα με τη Honda επέστρεψα στο φυσικό μου στυλ. Όπως το είχα στη Moto3 και στη Moto2. Είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ, να φρενάρω πολύ δυνατά και να 'ρίχνω' πραγματικά τη μοτοσυκλέτα στο έδαφος, αλλά είναι πολύ δύσκολο, γιατί ρισκάρω περισσότερο από τους άλλους και πρέπει να βρεις το όριο και την αυτοπεποίθηση.
"Μπορεί να προκαλέσει κάποιες πτώσεις, αλλά αν μπορέσω να οδηγώ με λίγο περισσότερο περιθώριο, μπορούμε να το ελέγξουμε".
Παρά τα βάθρα, ο υψηλός αριθμός μηδενικών αποτελεσμάτων, 21 στους 44 αγώνες, άφησε τον Mir μόλις 15ο στο πρωτάθλημα, πίσω από τον Zarco και τον team-mate του στη Honda, Luca Marini.
Ωστόσο, η συνολική "στροφή" στην απόδοση, που αποτυπώθηκε και στην άνοδο της Honda από το rank D στο C στο σύστημα παραχωρήσεων, του δίνει αισιοδοξία για το 2026.
"Ήταν μια χρονιά-κλειδί", κατέληξε. "Μια χρονιά όπου μπορέσαμε να γυρίσουμε την κατάσταση, από το λιγότερο στο περισσότερο.
"Ίσως περίμενα λίγο περισσότερο απ’ όσο ήλπιζα. Είχαμε πολλή κακοτυχία και καμία συνέπεια. Αλλά σε ό,τι αφορά την απόδοση, το δυναμικό του αναβάτη και το δυναμικό της Honda να αντιστρέψει την κατάσταση, ήταν μια πολύ θετική σεζόν.
"Τώρα χρειαζόμαστε ακόμη ένα 'κλικ', για να βρούμε περισσότερη συνέπεια και λίγο περισσότερες δυνατότητες. Γιατί αν πρέπει να πηγαίνω πάντα έτσι, στο όριο, θα είναι δύσκολο.
"Αλλά ελπίζω του χρόνου να ξεκινήσουμε από εδώ και να ανέβουμε".
