MotoGP: Δοκιμές εξέλιξης στο Brno

Όλα όσα δοκίμασαν οι εργαστασιακές ομάδες και οι δηλώσεις των αναβατών
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

10/8/2018

Repsol Honda

Η εταιρία κατά τη διάρκεια των τεστ, παρείχε στον Marquez συνολικά τέσσερις μοτοσυκλέτες με σκοπό να δοκιμάσει και τα μοντέλα της έπομενης χρονιάς. Πράγμα που είχε κάνει και στο le mans νωρίτερα φέτος.

Ο Dani Pedrosa στις δηλώσεις του μετά τα δοκιμαστικά στο Brno, πιστεύει πως τα αποτέλεσμα των δοκιμών οφείλονται κυρίως στις καλύτερες συνθήκες της πίστας. Συγκεκριμένα ανέφερε: “Μια ολόκληρη μέρα δοκιμών, μετά τον αγώνα στο Brno μας έδωσε την ευκαιρία να δουλέψουμε στις ρυθμίσεις της μοτοσυκλέτας και να δοκιμάσουμε να λύσουμε διάφορα προβλήματα που είχαμε αντιμετωπίσει στους προηγούμενους αγώνες. Καταφέραμε να είμαστε σταθεροί και γρήγοροι και τώρα θα δούμε αν αυτό προέκυψε από τις καλύτερες συνθήκες της πίστας ή αν προέκυψε από τις αλλαγές στις ρυθμίσεις της μοτοσυκλέτας.” Επίσης ανέφερε ότι ο επόμενος αγώνας θα φανερώσει τα πραγματικά αποτελέσματα των δοκιμών. “Το Red Bull Ring είναι μια καλή πίστα για να ελέγξουμε τα αποτελέσματα των δοκιμών, καθώς είναι μια απαιτητική πίστα για εμάς, συνεπώς το να έχουμε μια καλή αίσθηση της μοτοσυκλέτας εκεί είναι πολύ σημαντικό. Επίσης θα έχουμε το νέο πίσω ελαστικό της Michelin και θα δούμε πως συνεργάζεται με τη μοτοσυκλέτα. Ο καιρός κατά τη διάρκεια του αγώνα θα είναι βασικός παράγοντας.”

Ο Marquez από τη πλευρά του εστίασε περισσότερο τις δηλώσεις του, στη κατανάλωση του μπροστινού ελαστικού από τη μοτοσυκλέτα, ένα πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουν τα Honda, ενώ δεν μπήκε σε λεπτομέρειες όσον αφορά τις μοτοσυκλέτες της επόμενης χρονιάς. Αρκέστηκε μόνο σε ειλικρινείς δηλώσεις όπως: “Δεν μπορώ να μιλήσω ανοικτά αλλά όπως είδατε στο γκαράζ κάποια στιγμή υπήρχαν τέσσερις μοτοσυκλέτες. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για μια ολοκαίνουργια μοτοσυκλέτα. Στα δοκιμαστικά του le mans είχα οδηγήσει μια μαύρη μοτοσυκλέτα που είχε τον ίδιο κινητήρα και χαρακτηριστικά.” Όσον αφορά το θέμα της φθοράς του μπροστινού ελαστικού και την επίλυση του προβλήματος ανέφερε ότι: “Υπήρχαν πολλά πράγματα που δοκιμάσαμε. Ένα από αυτά το δοκίμασα στη φετινή μοτοσυκλέτα, προσπαθώντας να κατανοήσουμε τη καλύτερη διαχείριση του μπροστινού ελαστικού. Επάνω σε αυτό το τομέα δουλεύουμε. Έπειτα το δοκιμάσαμε και σε άλλη μοτοσυκλέτα, με διαφορετικά χαρακτηριστικά στη γεωμετρία και πλαίσιο. Δουλέψαμε επίσης και για το μέλλον και ξεκινήσαμε να δοκιμάζουμε μερικά πράγματα για την υπόλοιπη σεζόν και για του χρόνου.” Η Honda έχει ξεκινήσει να δοκιμάζει τις μοτοσυκλέτες της επόμενης χρονιάς προσπαθώντας να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. “Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε για το μέλλον, καθώς χρειάζεται να κατανοήσουμε γιατί οι άλλοι κατασκευαστές μπορούν και χρησιμοποιούν πάντα μαλακότερο μπροστινό σε αντίθεση με εμάς που έχουμε πάντα σκληρό. Μερικές φορές όταν οι θερμοκρασίες είναι ψηλές δυσκολευόμαστε. Για αυτό το λόγο οδηγούσα στις 15:00 το μεσημέρι με 55 βαθμούς κελσίου στην άσφλατο της πίστας. Είναι κάτι το οποίο προσπαθούμε να κατανοήσουμε. Βασικά εστιάσαμε εκεί. Επίσης ασχοληθήκαμε με την απόκριση του γκαζιού, επειδή ακόμα υστερούμε εκεί και μπορούμε να βελτιωθούμε.” Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον επερχόμενο αγώνα στο Red Bull Ring λέγοντας: “Δεν γνωρίζω αν στην Αυστρία θα είναι θετικό το αποτέλεσμα, όμως βελτιωθήκαμε στην ταχύτητα εισόδου στη στροφή και την απόκριση του γκαζιού. Ήταν κάτι το οποίο έψαχνα, καθώς δεν οδηγούσα τελείως άνετα στο 100%, έτσι αυτή η βελτίωση ήταν θετική, όπως και η βελτίωση στα φρένα. Εδώ βελτιωθήκαμε αλλά η Αυστρία είναι μια διαφορετική πίστα και είναι πιο δύσκολο. Όμως βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.”

Movistar Yamaha

Μετά τον τραυματισμό του Maverick Vinales στον αγώνα της Τσεχίας η εταιρεία έκανε δοκιμές με τον Valentino, καθώς ο Maverick ανάρρωνε για τον επερχόμενο αγώνα. Τα αποτελέσματα των δοκιμών άφησαν ευχαριστημένο το Rossi καθώς ο καιρός ήταν με το μέρος του και μπόρεσε να εστιάσει στους τομείς που ήθελε. Συγκεκριμένα δήλωσε: “Ήταν ένα καλό τεστ επειδή είχαμε πολύ ζεστό καιρό, παρόμοιο με τον αγώνα του σαββατοκύριακου. Δουλέψαμε κυρίως στα ηλεκτρονικά για καλύτερη επιτάχυνση, στην απόκριση του γκαζιού και στη προσπάθεια διατήρησης του ελαστικού σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Βελτιώσαμε λίγο την επιτάχυνση. Βρήκαμε κάτι πολύ θετικό, αλλά δυστυχώς, δεν θα είναι έτοιμο για τον αγώνα της Αυστρίας, καθώς δεν το έχουμε ολοκληρώσει”. Επίσης κατά τη διάρκεια των δοκιμών η Yamaha δοκίμασε ένα νέο αεροδυναμικό φαίρινγκ για τη μοτοσυκλέτα της. Ο σχεδιασμός του διαφοροποιείται αρκετά σε σύγκριση με το παλιό καθώς αλλάζει και το σχέδιο του μπροστινού φτερού, παρά την αισθητή διαφορά ο Rossi δήλωσε: “Επίσης δοκίμασα διαφορετικό φαίρινγκ, αλλά μου δίνει παρόμοια αίσθηση. Ακόμα δοκίμασα ένα διαφορετικό μπροστινό λάστιχο της Michelin, αλλά ειλικρινά δεν μου άρεσε πολύ”.

Ducati Team

Ο Lorenzo στα δοκιμαστικά της Τσεχίας δοκίμασε το νέο πλαίσιο της Ducati που του παρείχε από το Assen αλλά δεν το είχε χρησιμοποιήσει ως τα δοκιμαστικά. Δοκιμάζοντας το δήλωσε πως: “Επιτέλους σήμερα είχαμε τον χρόνο και τη δυνατότητα να δοκιμάσουμε με ήρεμο τρόπο το πλαίσιο που ο Dovi χρησιμοποιεί από το Assen. Γενικά μου αρέσει, αλλά πιστεύω ότι μια πίστα δεν είναι αρκετή για να βγει η απόφαση ποιο πλαίσιο θα χρησιμοποιήσουμε μέχρι το τέλος της σεζόν. Έτσι θα το ξαναεπιβεβαιώσουμε την άποψη μας τη Παρασκευή στην Αυστρία, βάζοντας στη μια μοτοσυκλέτα το παλιό και στην άλλη το καινούργιο. Εδώ προτιμώ το καινούργιο. Σε γενικές γραμμές τα θετικά υπερβαίνουν των αρνητικών”. Έπειτα ανέφερε ότι μεγαλύτερο ρόλο παίζει η οικειότητα που αποκτά με τη μοτοσυκλέτα. “Περισσότερο απ’ όλα μετράει η εμπειρία που έχω με αυτή τη μοτοσυκλέτα. Η μεγαλύτερη εμπειρία σε σύγκριση με πέρυσι με καθιστά ικανό να καταλαβαίνω περισσότερα πράγματα που πέρυσι δεν μπορούσα, στον τρόπος οδήγησης της μοτοσυκλέτας ώστε να φθείρω λιγότερο τα ελαστικά και να καταβάλω λιγότερη σωματική ενέργεια. Όπως έδειξα στο Brno ήμασταν προετοιμασμένοι να επιτεθούμε επίσης στο τέλος του αγώνα και να πολεμήσουμε για τη νίκη με διαφορετική στρατηγική”.

O Andrea Dovizioso μιλώντας για το πλαίσιο ανέφερε: “Όπως πάντα υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Όπως είδατε η μοτοσυκλέτα μου στους τελευταίους πέντε γύρους στο Brno, ήταν αρκετά ασταθής. Ενώ το παλιό πλαίσιο ήταν περισσότερο σταθερό και σήμερα το επιβεβαιώσαμε αυτό, πράγμα καλό για εμάς”. Δεν παρέλειψε να σχολιάσει τη σημαντικότητα της νίκης του και της Ducati στο Brno λέγοντας: “Ήταν ένας πραγματικά πολύ σημαντικός αγώνας. Μου άρεσε πάρα πολύ για πολλούς λόγους. Από την αρχή ως το τέλος πάλευα με τρείς αναβάτες και στο τέλος τους νίκησα. Αναφέρομαι στον Valentino, στο Marc και τον Jorge. Ήταν πολύ καλό και σημαντικό για εμάς που πήραμε τη νίκη στο Brno. Πιστεύω κάναμε ένα καλό βήμα σχετικά με τον τρόπο οδήγησης μου της μοτοσυκλέτας. Το ένα σημείο είναι αυτό, το άλλο είναι ότι καταλάβαμε κάτι που θα μας βοηθήσει να την ελέγχουμε σε κάθε πίστα”.

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”