MotoGP IRTA TEST Sepang

Τα πρώτα συμπεράσματα
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

3/2/2017

Οι πρώτες επίσημες δοκιμές των MotoGP για το 2017 στην πίστα της Sepang αποτελούν πλέον παρελθόν και ήδη τα πρώτα –σχετικά- ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν. Φέτος, η χρονιά έχει πολλές αλλαγές και νέα δεδομένα σε όλα τα επίπεδα, από τις μεταγραφές των αναβατών (με αυτή του Jorge Lorenzo στην Ducati από τη Yamaha να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον), ως τους νέους κανονισμούς (απαγόρευση των αεροδυναμικών φτερών) την είσοδο της ΚΤΜ και την μεγαλύτερη επένδυση από πλευράς Aprilia.

Οι συνθήκες κατά τη διάρκεια του τριημέρου στην Μαλαισία σίγουρα δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ιδανικές, καθώς η μεσημεριανή βροχή που διέκοπτε τις δοκιμές ήταν κάτι σαν δεδομένο, και από την άλλη οι υψηλές θερμοκρασίες ήταν εξαντλητικές για τις ομάδες, αλλά ακόμη κι έτσι οι κατάφεραν να συγκεντρώσουν αρκετά δεδομένα και οι αναβάτες να εξοικειωθούν με τις μοτοσυκλέτες τους, προσφέροντας σε μας τη δυνατότητα να σχηματίσουμε μια άποψη για το πού βρίσκονται και τι θα πρέπει να περιμένουμε στο άμεσο μέλλον (στις δεύτερες επίσημες δοκιμές δηλαδή που θα γίνουν σε λιγότερο από δύο εβδομάδες στην πίστα του Phillip island).

 

 

Movistar Yamaha: Με το καλημέρα κορυφή

Ο Maverick Vinales πάνω στη σέλα του εργοστασιακού Μ1 είναι το σημαντικότερο νέο δεδομένο για την ομάδα της Movistar Yamaha. Ο Ισπανός είχε ήδη δείξει δείγματα γραφής πάνω στο θεωρητικά υποδεέστερο Suzuki GSX-RR, ενώ από την πρώτη του επαφή με την μοτοσυκλέτα της Yamaha στην Valencia τον περασμένο Νοέμβριο, έκανε τους αντιπάλους του να ιδρώσουν, πετυχαίνοντας τον καλύτερο χρόνο. Το ίδιο έκανε και στη Μαλαισία, καθώς την τρίτη και τελευταία μέρα έγραψε τον πρώτο χρόνο συνολικά των δοκιμών, ενώ ο team mate του, Valentino Rossi, ήταν έκτος στην κατάταξη, με διαφορά όμως μικρότερη των τριών δεκάτων του δευτερολέπτου. Το ότι ο Vinales θα χρειαζόταν σχεδόν μηδενικό χρόνο προσαρμογής πάνω στο Μ1 ήταν εν μέρει αναμενόμενο, αλλά η αμεσότητα με την  οποία έφερε αποτελέσματα, ήταν υπεράνω των προσδοκιών.

Ήδη πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για τον επόμενο παγκόσμιο πρωταθλητή και ενδεχομένως να μην έχουν άδικο… Ένα σημαντικό στοιχείο είναι και η σχέση του με τον Rossi, καθώς οι δυο τους δείχνουν μέχρι στιγμής να ταυτίζονται απόλυτα σε επίπεδο συνεργασίας, κάτι που ίσως δείχνει ότι ο γιατρός έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι έρχεται η διάδοχη κατάσταση και πλέον θέλει να παίξει τον ρόλο του μέντορα. Εξ ου άλλωστε και οι δηλώσεις για κοινή εξέλιξη της μοτοσυκλέτας και για το άψογο, φιλικό κλίμα μεταξύ τους, αλλά από την άλλη μιλάμε για τον Rossi, τον "δολοφόνο" με το αγγελικό χαμόγελο που σε ό,τι έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό είναι αμείλικτος, ενώ κατά δήλωση του ιδίου φέτος θα κάνει ό,τι μπορεί για να κατακτήσει το δέκατο παγκόσμιο τίτλο του. Η στάση του είναι ένας γρίφος που θα διαλευκανθεί μετά τον τερματισμό του πρώτου αγώνα στο Qatar στις 26 Μαρτίου.
Από εκεί και πέρα, τα δεδομένα για την μοτοσυκλέτα είναι ένα καινούργιο πλαίσιο που φαίνεται ότι κερδίζει στις προτιμήσεις των δύο αναβατών, ενώ θετικές είναι και οι εντυπώσεις από τα καινούργια ελαστικά της Michelin.

 

 

Ducati Team: Με βοήθεια από το παρελθόν

Σαφώς οι κόκκινες μοτοσυκλέτες τράβηξαν τα περισσότερα βλέμματα λόγω της παρουσίας του Lorenzo στην ομάδα της Ducati, αλλά δεν ήταν αυτή η μοναδική αιτία. Η παρουσία του Stoner, ή μάλλον η απόδοσή του, ήταν ένας εξίσου εντυπωσιακός παράγοντας που έφερε την Ducati στο προσκήνιο. Ο Αυστραλός οδήγησε τις δύο από τις τρεις μέρες (την πρώτη και την τρίτη) καταφέρνοντας μάλιστα την πρώτη μέρα να γράψει τον ταχύτερο χρόνο από τους 27 αναβάτες που συμμετείχαν!
Από την άλλη, ο Lorenzo δεν έκανε το ίδιο καλό ξεκίνημα με τις δοκιμές της Valencia, κάνοντας λόγο για κατανόηση της μοτοσυκλέτας και όχι για προσαρμογή του οδηγικού του στιλ. Μάλιστα, κατά δήλωσή του, ήταν έκπληκτος με το αρνητικό αποτέλεσμα, αφού περίμενε κάτι καλύτερο. Μέχρι το πέρας των δοκιμών, ο Ισπανός κατάφερε να σημειώσει σημαντική βελτίωση και να μπει στην δεκάδα των ταχύτερων αναβατών, αλλά η συνέχεια προβλέπεται δύσκολη.

Ο Lorenzo είναι ένας αναβάτης που έχει συνηθίσει να οδηγεί με ροή, ενώ το Desmosedici απαιτεί ιδιαίτερο χειρισμό, ειδικά στις εισόδους των στροφών και στα φρένα, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το μάθει. Το ερώτημα είναι πόσο χρόνο θα πάρει αυτή η διαδικασία, αν και σύμφωνα με τον Rossi, ο Lorenzo θα είναι έτοιμος στον πρώτο αγώνα του Qatar να παλέψει για τη νίκη. Πάντως, αυτό που φάνηκε είναι ότι οι μοτοσυκλέτες της Ducati ήταν αυτές που επηρεάστηκαν περισσότερο απ' όλες από την κατάργηση των αεροδυναμικών φτερών, ενώ περιμένουμε να δούμε πώς θα είναι τελικά η μορφή της μοτοσυκλέτας στον πρώτο αγώνα της σεζόν, αφού όπως δήλωσε ο Dall'Igna τότε θα έχει πάρει το Desmosedici την οριστική του μορφή.

 

 

Repsol Honda: Προς αναζήτηση ρυθμίσεων

Αυτοί που έφυγαν από την Μαλαισία με τον σαφώς περισσότερο προβληματισμό, είναι οι άνθρωποι από την ομάδα της Repsol Honda. Ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής Marc Marquez και ο Dani Pedrosa δυσκολεύτηκαν αρκετά τις πρώτες μέρες να βρουν το ιδανικό στήσιμο για τα RC213V, ενώ ο δυσκολότερος παράγοντας σ' αυτή τη φάση της εξέλιξης ήταν η συνεργασία των ηλεκτρονικών με την απόδοση του κινητήρα. Την τελευταία μέρα, οι δύο αναβάτες της Honda κατάφεραν να βρουν μια καλή βάση, κάτι που αποτυπώθηκε και στους χρόνους τους με τον Marquez να τερματίζει στην δεύτερη θέση και τον Pedrosa στην τέταρτη, αλλά η διαφορά που μας είχε συνηθίσει ο Marquez δεν συνέβη ποτέ.

Η ομάδα επικεντρώθηκε αυτές τις τρεις μέρες στην τελευταία έκδοση του big bang κινητήρα, στις αλλαγές του πλαισίου και στα ελαστικά της Michelin και το κύριο μέλημα ήταν η διατήρηση ενός υψηλού, συνεχόμενου ρυθμού κι όχι απλώς ένας γρήγορος γύρος, όπως αυτός που έφερε τον Ισπανό στην δεύτερη θέση. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο Marquez δεν επιβεβαίωσε ούτε τις προσδοκίες των αντιπάλων του, όπως αυτές του Rossi ο οποίος δήλωσε πως "δεν θα ήταν παράξενο αν ο Marquez έβαζε ένα καινούργιο ζευγάρι ελαστικά κι έριχνε στον καθένα από μισό δευτερόλεπτο και πάνω", καθώς ακόμη και με τα καινούργια λάστιχα ο παγκόσμιος πρωταθλητής έμεινε πίσω από τον νεοφώτιστο στην Yamaha Vinales.

 

 

Suzuki Ecstar: Με φόρα!

Η ομάδα της Suzuki, με την πολύ σημαντική προσθήκη του Andrea Iannone, επικεντρώθηκε κυρίως στην διατήρηση υψηλού ρυθμού, με τον Iannone μάλιστα να πετυχαίνει τον δεύτερο καλύτερο χρόνο συνολικά, ενώ και ο Rins κατάφερε να βελτιώσει την επίδοσή του, αν και ήταν τελικά εκτός της πρώτης δεκάδας. Η μοτοσυκλέτα με την οποία θα συμμετέχουν στο φετινό πρωτάθλημα οι δύο αναβάτες δεν είναι ολοκληρωτικά ανανεωμένη, αλλά βελτιωμένη στα σημεία που εντόπισαν οι μηχανικοί της ομάδας ότι χρειάζεται βελτίωση από την περσινή σεζόν.

Στις δοκιμές που θα ακολουθήσουν, στο Phillip Island και στο Qatar, θα δοκιμάσουν περαιτέρω νέα πράγματα, αν και σε ό,τι αφορά τον κινητήρα οι Iannone και Rins δεν βρήκαν κάποιο ψεγάδι. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο συνδυασμός του GSX-RR και του Ιταλού θα επισκεφθεί αρκετές φορές το βάθρο την χρονιά που διανύουμε.

 

 

Red Bull ΚΤΜ: Ακατάπαυστη δουλειά

Οι πρώτες επίσημες δοκιμές για τους τρεις αναβάτες της καινούργιας ομάδας των MotoGP (των δύο εργοστασιακών Bradley Smith και Pol Espargaro και του αναβάτη εξέλιξης Mika Kallio) της Red Bull KTM, δεν ήταν αυτές που έκαναν το ποδαρικό για την καινούργια χρονιά, αφού η ομάδα ήταν στην Sepang ήδη εκεί για ιδιωτικές δοκιμές του RC16.
Η γενική αίσθηση με την οποία έφυγε η ομάδα από τη Μαλαισία ήταν ιδιαίτερα θετική, έχοντας πετύχει τους στόχους τους –κατά δήλωση των ανθρώπων της Red Bull KTM και του Bradley Smith, από τα 12 νέα πράγματα που δοκίμασαν τα 11 ήταν επιτυχημένα- παρά την πτώση από lowsiding που είχε ο Espargaro στην Κ2 την τελευταία μέρα. Η αλήθεια είναι ότι βάσει αποτελεσμάτων η ΚΤΜ ήταν αρκετά πίσω, όχι μόνο από τους εργοστασιακούς αναβάτες, αλλά και από πολλούς δορυφορικούς και αναβάτες εξέλιξης.

Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή έχει να κάνει με το ότι η ομάδα ξεκινά από μηδενική βάση και με ανύπαρκτα δεδομένα από το παρελθόν, έχοντας να καλύψει πολύ έδαφος στον συγκεκριμένο τομέα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους. Ακόμη κι έτσι όμως, σε μια πίστα που οι χρόνοι είναι στα δύο λεπτά ο γύρος, η απόσταση των 1,970 και 2,138 δευτερολέπτων για τους Smith και Espargaro αντίστοιχα, είναι μια θετική ένδειξη για αρχή. Μάλιστα, οι διαφορές αυτές είναι στα ίδια περίπου επίπεδα με τις διαφορές που είχε η Suzuki όταν επέστρεψε στα MotoGP το 2015, και αυτό έχει ιδιαίτερο βάρος αν αναλογιστούμε τα μεγάθη των δύο εργοστασίων, αλλά και την πρωτύτερη εμπειρία των Ιαπώνων, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι ο Bradley Smith προέρχεται από μια μακρά περίοδο ανάρρωσης λόγω τραυματισμού.

 

 

Factory Aprilia Gresini: Στόχος επετεύχθη

Στην Μαλαισία, η Aprilia παρουσίασε για πρώτη φορά το RS-GP του 2017 με αναβάτη τον Aleix Espargaro, ενώ ο έτερος αναβάτης της ομάδας, ο Sam Lowes έκανε τις δοκιμές με την περσινή έκδοση της μοτοσυκλέτας. Τα πρώτα αυτά δείγματα ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά, με το Ισπανό πετυχαίνει χρόνο μόλις εφτά δέκατα πιο αργό από τον χρόνο του Vinales την τελευταία μέρα, ενώ είναι εντυπωσιακός και ο αριθμός των γύρων που συμπλήρωσαν οι δύο αναβάτες με 125 και 140 αντίστοιχα.


Η καινούργια έκδοση της μοτοσυκλέτας της Aprilia άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στον Epsargaro, ο οποίος είχε ένα πλήρες πακέτο δοκιμών σχεδιασμένο, που περιελάμβανε από ελαστικά μέχρι στρατηγικές εκκίνησης. Ο Lowes, όντας ένας από τους rookies της φετινής χρονιάς, δούλεψε πολύ στον τομέα της εξοικείωσης με την παλιότερη έκδοση, η οποία όμως έχει αρκετές μηχανολογικές διαφορές σε σχέση με την μοτοσυκλέτα που έτρεχε την περσινή σεζόν ο Stefan Bradl. Με δεδομένο ότι η βελτίωσή του σε χρόνο ήταν πάνω από δύο δευτερόλεπτα κατά τη διάρκεια των τριών ημερών, ο Lowes δείχνει να διαθέτει αρκετές προοπτικές για να κατακτήσει τον τίτλο του rookie της χρονιάς.

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.