2 Generations’ Ride–Cape 2 Cape: Αποστολή εξετελέσθη!

Χτίζοντας δεσμούς
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

13/5/2019

Ένα ιδιαίτερο ταξίδι με ένα πολύ όμορφο μήνυμα έφτασε στο τέλος του. Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μαζί με τον γιο του Γιώργο, όχι μόνο ένωσαν δύο από τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά ακρωτήρια πάνω σε ένα Honda Africa Twin 1000, αλλά ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο το δέσιμο μεταξύ πατέρα και γιου με μια μοναδική συλλογή κοινών εμπειριών:

"Βάζοντας ρόδα στο Nordkapp, πατέρας και γιος είχαμε ολοκληρώσει με επιτυχία την ζεύξη των δυο ευρωπαϊκών χερσαίων ακρωτηρίων (“Cape 2 Cape”), ενώνοντας –με όχημα την μοτοσυκλέτα μας– τον ελληνικό νότο με το νορβηγικό βορρά. Το λόγο είχε τώρα η επιστροφή ή αλλιώς η μεγάλη κατηφόρα, όπως χαριτολογώντας "βαπτίσαμε" το ταξίδι πίσω στα πάτρια εδάφη.


Το δρομολόγιο της επιστροφής ήταν σαφώς διαφοροποιημένο, μόνο όμως στο κομμάτι της Σκανδιναβίας. Η Σουηδία θα φιλοξενούσε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής (Nordkapp – Alta – Hapamanda – Stockholm – Malmo), ενώ η διαδρομή Travemunde – Venice θα παρέμενε σχεδόν η ίδια.
Ξεκινήσαμε ευδιάθετοι να κατηφορίζουμε, αλλά με πολύ κρύο και χιόνι. Από το Nordkapp ως την Stockholm (1.800 χλμ.) τα "είδαμε όλα"! Ένα κύμα κακοκαιρίας με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (από 3 C έως –6 C ) συνταξίδευε μαζί μας για τέσσερεις μέρες. Λευκά τοπία, παγωμένες ανάσες, κρύες αναμνήσεις


Για δεύτερη φορά στο ταξίδι μας πατήσαμε τον Αρκτικό κύκλο – αυτήν την φορά στην κωμόπολη Juokseng της Σουηδίας. Φτάνοντας στην Στοκχόλμη, ο Γιώργος με αποχαιρέτησε και επέστρεψε αεροπορικώς στην Αθήνα. Όχι λόγω ψύχους, αλλά τα σχολεία άνοιγαν την επόμενη μέρα και θα έπρεπε να επιστρέψει στα θρανία μετά τις πασχαλινές διακοπές. Εγώ, αντίθετα, με συνεπιβάτη πλέον την μοναξιά, συνέχισα το ανιαρό μεροκάματο του δρόμου, οδηγώντας την Honda Africa Twin 1000 ADV πίσω στην Ελλάδα.
Νυχτερινό ατμοπλοϊκό ταξίδι Malmo – Travemunde και αυθημερόν πορεία κατόπιν για Μόναχο (830 χλμ.). Στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας πήρα μια διήμερη ανάσα ξεκούρασης, με ημερήσια ξενάγηση στα ιστορικά-πολιτιστικά μνημεία της πόλης και νυχτερινή κραιπάλη στις θορυβώδεις μπυραρίες της…


Αποχαιρετώντας αξημέρωτα το Μόναχο, κατευθύνθηκα τάχιστα στο κοντινό Salzburg, την γενέτειρα του Μότσαρτ. Ολιγόωρη παραμονή για cafe viennua και χαλαρό σουλάτσο στα πλακόστρωτα σοκάκια της μελωδικότερης αυστριακής πόλης. Και το τελείωμα της ημέρας με βρήκε να απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα στα υδάτινα μονοπάτια της Βενετίας των Δόγηδων. Ήταν ομολογουμένως μια ωραία τρέλα: το πρωί Γερμανία, το μεσημέρι Αυστρία, το απόγευμα Ιταλία!!


Με την επιβίβασή μου στο πλοίο «ΑSTERION ΙΙ» της ANEK LINES, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση του “2 Generations’ Ride–Cape 2 Cape ” . Στο ατμοπλοϊκό ταξίδι Βενετία – Πάτρα, οι άνθρωποι της ANEK LINES φρόντισαν –για ακόμα μια φορά– να μου προσφέρουν μια ποιοτική και ευχάριστη εμπειρία εν πλω, ενώ η διαδρομή Πάτρα – Αθήνα αποτέλεσε τον επίλογο ενός πολύ ιδιαίτερου όσο και συναισθηματικού ταξιδιού. Άντε Γιώργο, και του χρόνου…"

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο photo gallery!

“Δρόμος ειρήνης 2018”: Ρωσία

Στη χώρα του Μουντιάλ!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

3/7/2018


Αναμφισβήτητα, το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της χρονιάς είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου (Mundial 2018) που διοργανώνεται στην Ρωσία. Εκατοντάδες χιλιάδες ποδοσφαιρόφιλοι απ’ όλο τον κόσμο έχουν κατακλύσει αυτήν την περίοδο την Ρωσία, για να ζήσουν την μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που όλοι με ρωτούσαν αν ήρθα στην Ρωσία να δω από κοντά το Μουντιάλ. Η ίδια ερώτηση στα σύνορα, στα ξενοδοχεία, στα εστιατόρια, παντού…
Όχι αγαπητοί σύντροφοι… Στην απέραντη Ρωσία ήρθα με την μικρή μοτοσυκλέτα μου για να ζήσω μια μεγάλη περιπέτεια δρόμου ως το μακρινό Βλαδιβοστόκ και όχι για να προσκυνήσω την στρογγυλή θεά!

Με αφετηρία τα ουκρανο-ρωσικά σύνορα, η διαδρομή της μαύρης Honda CRF 250 Rally μέσα στα όρια της Ευρωπαϊκής Ρωσίας είχε μήκος 1.800 χλμ. Οι πόλεις Kursk, Saratov, Samara και Ufa θα φρόντιζαν να με κοιμίσουν στα αστικά τους όρια, ενώ απώτατος προορισμός μου στην ρώσικη επικράτεια οι πρόποδες των Ουραλίων. Η υπέρβαση του ορεινού όγκου των Ουραλίων θα με οδηγούσε κατόπιν σε άλλη γεωγραφική διάσταση, σ’ αυτήν της Σιβηρίας, και ταυτόχρονα θα άλλαζα ήπειρο, βάζοντας ρόδα στην Ασία.
Για πέντε μέρες "βασανιζόμουν" από την ανία των απέραντων ρωσικών πεδιάδων (που συντρόφευαν όλα τα χιλιόμετρα της διαδρομής), την απόκοσμη γαλήνη της τοπικής φύσης και την αυξημένη κίνηση των οχημάτων. Μοναδικό αντίδοτο καθοδόν αποτελούσαν οι πάμπολλοι μικροί αγροτικοί οικισμοί με τις ταπεινές ξύλινες κατοικίες που παρεμβάλλονταν στην διαδρομή και ξεχώριζαν για τον διάκοσμό τους από σκαλιστό ξύλο και ζωηρόχρωμα παραθυρόφυλλα. Ήταν μια εικόνα γοητευτική, που με υποχρέωνε συχνά να σταματώ και να την απαθανατίζω φωτογραφικά.


Όσον αφορά τους ντόπιους, αν και στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν μιλούσαν αγγλικά, δεν δίσταζαν να με προσεγγίσουν για να μάθουν σχετικά με την παρουσία μου. Πρόθυμοι και ευγενικοί, όποτε ζήτησα βοήθεια σε θέματα καθημερινότητας δεν αρνήθηκαν να με εξυπηρετήσουν. Μάλιστα, υπήρξαν περιπτώσεις που σε χωριά της διαδρομής μού άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και με ξενάγησαν στα ενδότερα. Και κάθε φορά που η Εθνική Ρωσία νικούσε, η βότκα έρρεε άφθονη και τα κεράσματα έδιναν και έπαιρναν…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

 

Ετικέτες