RIDE THE CLASSIC WAY, μέρος Α - Από τον Κωνσταντίνο Μητσάκη

Ταξίδι στην Κέντρική Ευρώπη με BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

7/10/2022

Η (ταξιδιωτική) ζωή μου έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Εκεί που ταξιδεύω με μια μοτοσυκλέτα 250cc, βρίσκομαι πάνω σε μια 1000αρα on-off και συνεχίζω κατόπιν μ’ ένα παπί 125cc! Από τα ψηλά στα χαμηλά και τούμπα ανάποδα!

Ποτέ όμως δεν είχα βρεθεί στην σέλα μιας υπερ–μοτοσυκλέτας (σε κυβικά), όπως την εμβληματική cruiser BMW R 18 CLASSIC FIRST EDITION. Με νοσταλγική σχεδίαση περασμένων εποχών, αυστηρή τήρηση της παράδοσης BMW, μοντέρνα τεχνολογία, κτηνώδη ροπή, μεγάλη ζελατίνα, όπισθεν, 16αρη μπροστινό τροχό, μαλακές βαλίτσες και με τον μεγαλύτερο boxer κινητήρα στον κόσμο (1.802 cc), η BMW R 18 CLASSIC με «προσκάλεσε» να βιώσουμε μαζί στην Κεντρική & Δυτική Ευρώπη (Ιταλία, Ελβετία, Λίχτενσταιν, Γερμανία, Γαλλία) την ιδιαίτερη περιπέτεια δρόμου “RIDE THE CLASSIC WAY”.

Πριν όμως ξεκινήσει η ταξιδιωτική συμβίωσή μου με την BMW R 18 CLASSIC, χρειάστηκε να την “στρώσω”, αφού η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μού παραχωρήθηκε από την BMW MOTORRAD HELLAS με μηδέν χιλιόμετρα. Όλα έγιναν γρήγορα: στρώσιμο 1000 χιλιομέτρων σε μόλις 2 ημέρες, πραγματοποίηση πρώτου service, αναχώρηση για Πάτρα και ακτοπλοϊκή μετάβαση στην Ιταλία (Ancona), με αρχικό προορισμό την διάσημη λίμνη Como.

Η συμβίωσή μου με την BMW R 18 Classic άρχισε με μια διήμερη περιπλάνηση στον ειδυλλιακό κόσμο της ιταλικής λίμνης. Η τρίτη μεγαλύτερη λίμνη της Ιταλίας βρίσκεται σε απόσταση μόλις 45 χλμ. από το κοσμοπολίτικο Μιλάνο και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς των εκπροσώπων του διεθνούς jet set.

Ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους, η λίμνη Κόμο ήταν ένα αγαπημένο καταφύγιο επωνύμων. Ο Λατίνος ποιητής Βιργίλιος την ανέφερε συχνά, ο Ρωμαίος στρατηγός Πλίνιος είχε δύο βίλες στις όχθες της, ενώ αργότερα, τον 7ο μ.Χ. αιώνα, η βασιλική οικογένεια των Λομβαρδών δραπέτευε εδώ, αναζητώντας την ηρεμία και τη γαλήνη. Σταδιακά, από τον 16^ο αιώνα κι έπειτα, όλοι οι αριστοκράτες και οι γαλαζοαίματοι της Ευρώπης άρχισαν να χτίζουν δίπλα στη λίμνη επιβλητικές επαύλεις, πολλές από τις οποίες καθρεπτίζονται μέχρι σήμερα στα γαλάζια νερά της.

Αφού ξεναγήθηκα στην πόλη Como, την άτυπη πρωτεύουσα της ομώνυμης λίμνης, ξεκίνησα κατόπιν τον περίπλου της γαλάζιας λίμνης – αρχικά περιηγήθηκα στη δυτική πλευρά και ύστερα στην αριστερή πλευρά της. Η οδήγηση περιμετρικά της λίμνης απαιτoύσε πάντως ιδιαίτερη προσοχή. Ο στενός οδικός άξονας με τις διαδοχικές στροφές, οι γρήγοροι Ιταλοί οδηγοί, αλλά και η εκπληκτική θέα (που μου αποσπούσε την προσοχή από τον δρόμο), αποτελούσαν τις κυριότερες «παγίδες» της παραλίμνιας μαγευτικής διαδρομής της Como, που λογίζεται ως μια από τις ωραιότερες παραλίμνιες διαδρομές στην Ευρώπη.

Οι κοσμοπολίτικες κωμοπόλεις Argegno, Tremezzo και Menaggio αποτελούσαν τα αστραφτερά «διαμάντια» της δυτικής πλευράς, ενώ στην ανατολική πλευρά της λίμνης Como πρωταγωνιστούσε η παραλίμνια Βellagio, που για πολλούς θεωρείται η ομορφότερη ευρωπαική πόλη. Με αριστοκρατική φινέτσα περασμένων εποχών, η Bellagio αιχμαλώτισε τις αισθήσεις μου με την εκλεπτυσμένη ομορφιά και την ρομαντική ατμόσφαιρά της. Και φυσικά, δεν παρέλειψα να πραγματοποιήσω ένα σύντομο ακτοπλοϊκό ταξίδι με την BMW R 18 Classic στα νερά της λίμνης Como, στη διαδρομή Βellagio– Menaggio.

Επόμενος προορισμός του “RIDE THE CLASSIC WAY” οι κοντινές Ελβετικές Άλπεις, και συγκεκριμένα το μικροσκοπικό πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν.

https://bit.ly/MOTO_673

Ταξιδιωτικά άρθρα

Trans – Asian 2017

Στη γη του Πακιστάν

7/7/2017

Δεκαπέντε μέρες αφότου είχα αποχαιρετήσει τα πάτρια εδάφη, και με καταγεγραμμένα 4.350 χιλιόμετρα στο κοντέρ της λευκής Honda, περνούσα –φανερά αγχωμένος– τα σύνορα του Πακιστάν. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα στα τελευταία τρία χρόνια που επισκεπτόμουν με μοτοσυκλέτα την "Χώρα των Αγνών". Η τελευταία φορά που πέρασα τα ίδια ιρανο-πακιστανικά σύνορα (Taftan) ήταν το 2014, όταν οδηγούσα ένα παπί Yamaha Crypton 135, με προορισμό την Ινδία.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, οι Πακιστανοί φρόντισαν να μου παραχωρήσουν ένοπλη στρατιωτική συνοδεία για όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην χώρα τους. Ήταν ένα μέτρο προστασίας των ξένων ταξιδιωτών από τυχόν επιθέσεις των Ταλιμπάν ή του ISIS, τ’ οποίο φυσικά αποδέχτηκα με ανακούφιση. Με τίποτα δεν ήθελα να βρεθώ αιχμάλωτος σε καμιά σπηλιά του Νοτίου Αφγανιστάν περιμένοντας πότε θα με ανταλλάξουν ή θα με αποκεφαλίσουν.

Το δρομολόγιο μέσα στο Πακιστάν άγγιζε τα 1.800 χλμ., με το πιο δύσκολο κομμάτι να είναι το πρώτο -από τα σύνορα ως την πόλη Quetta (640 χιλιόμετρα)- λόγω της καυτής παρουσίας της ερήμου Βελουχιστάν. Δυο πτώσεις (ευτυχώς ανώδυνες) σε χωμάτινα κομμάτια της διαδρομής, αμμοθύελλες, βενζίνη από βαρέλια, στρατιωτική συνοδεία και ένα σκασμένο λάστιχο αποτέλεσαν τα στοιχεία της οδικής περιπέτειας των δυο πρώτων ημερών μέχρι την πόλη Quetta, την πρωτεύουσα της επαρχίας Βελουχιστάν….

Στην Quetta, αφού κατέλυσα σ’ ένα κεντρικό ξενοδοχείο (ήταν επιλογή της αστυνομίας), βγήκα κατόπιν στην πόλη με την συνοδεία τριών στρατιωτών για να επισκευάσω το πίσω λάστιχο, που έσκασε μόλις έφτασα στο ξενοδοχείο –ήμουν τυχερός μέσα στην ατυχία. Έτσι, με καινούρια πίσω σαμπρέλα και ήρεμη πλέον διάθεση, μετά από δυο μέρες συνέχισα το ταξίδι μου για την πόλη Sukkur (410 χλμ. ανατολικά), στις όχθες του Ινδού ποταμού…

Στην διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής του “ Trans – Asian 2017” μέσα στο Πακιστάν (Sukkur-Multan-Lahore), οι τροχοί της Africa Twin ταξίδεψαν πάνω στην κορεσμένο εθνική οδό Ν5. Για τρεις μέρες, μέχρι τα σύνορα της Ινδίας, τα είδα όλα. Εκρηκτικό το "κοκτέιλ του δρόμου": επικίνδυνα φορτηγά, τρομερή σκόνη και καυσαέριο, οδήγηση κατά τα βρετανικά πρότυπα, σχιζοφρενείς οδηγοί, δυσβάστακτη υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που άγγιζε τους 42 βαθμούς Κελσίου. Ήταν, ωστόσο, μια μικρή πρόγευση για τα οδικά δεινά που με περίμεναν στους δρόμους της γειτονικής Ινδίας, της επόμενης χώρας του “ Trans – Asian 2017”.

Κωνσταντίνος Μητσάκης