Motul WSBK 2020 - Δοκιμές Aragon 1η μέρα: Μεγάλος ανταγωνισμός

Με μικτές συνθήκες οι δοκιμές
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

13/11/2019

Η σεζόν 2019 των Superbikes δεν έχει κλείσει μήνα από τότε που τελείωσε και οι αναβάτες μετά από ένα μικρό διάλειμμα και μια μικρή “περατζάδα” στην EICMA, ξαναβρέθηκαν στο “φυσικό” τους περιβάλλον για τις επίσημες δοκιμές στην Aragon της ερχόμενης σεζόν. Το κύμα κακοκαιρίας πάντως που έπληξε την Ισπανία με βροχοπτώσεις και θερμοκρασίες που δεν ξεπέρασαν τους 10ο C, δυσκόλεψαν αρκετά αναβάτες και μηχανικούς. Έτσι, παρότι οι δοκιμές ξεκίνησαν στις 10:00π.μ. τοπική ώρα κανένας αναβάτης δεν μπήκε στην πίστα μέχρι της 11:06 π.μ., όταν η Ana Carrasco (Kawasaki Provec WorldSSP300) σήμανε την εκκίνηση με το Ninja 400. Όμως, τόσο η ίδια όσο και ο Manuel Gonzalez (Kawasaki ParkinGO Team), έχασαν την ευκαιρία που είχαν να δοκιμάσουν για λίγο την ZX-10RR λόγω της κακοκαιρίας.

Ο πρώτος αναβάτης των Superbikes που μπήκε στην πίστα δεν ήταν άλλος απ’ τον εκκεντρικό Scott Redding (Arubat.it Racing – Ducati), που φέτος κάνει το ντεμπούτο του, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο του BSB, με την Ducati και έκλεισε τη πεντάδα το πρωί. Άλλος ένας αναβάτης που κάνει το ντεμπούτο του φέτος με την V4R είναι ο Leon Camier (BARNI Racing Team) και μάλιστα ήταν και ο ταχύτερος στην πίστα, έως την ώρα που ο Michael van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team) βρέθηκε και παρέμεινε στην κορυφή των χρονομετρήσεων, αφήνοντάς τον δεύτερο. Ωστόσο, οι χρόνοι όλων των αναβατών το πρωί δεν ήταν ιδιαίτερα χαμηλοί, αφενός μεν λόγω της κακοκαιρίας και αφετέρου επειδή εστίασαν περισσότερο στο να προσαρμόσουν τις μοτοσυκλέτες στα μέτρα τους.

Ο Toprak Razgatlioglu (Pata Yamaha WorldSBK Team) ήταν ο δεύτερος κατά σειρά αναβάτης που μπήκε στην πίστα και ήρθε τέταρτος, οδηγώντας μάλιστα την περσινή R1 αφού η Yamaha θα έχει την ανανεωμένη έκδοσή της στις επόμενες δοκιμές στην Jerez σε δύο εβδομάδες από τώρα. Έμεινε ευχαριστημένος από τη συμπεριφορά της R1 στο βρεγμένο, με τον πίσω τροχό να έχει φοβερή πρόσφυση. Αντίστοιχα ο Garrett Gerloff (GRT Yamaha WorldSBK Junior Team) –πρωτοεμφανιζόμενος και προερχόμενος από το MotoAmerica πρωτάθλημα- ανέβηκε στη σέλα της φετινής R1 και βρέθηκε μάλιστα στην τρίτη θέση του πίνακα των χρονομετρήσεων, ενώ και αυτός αντιμετώπισε δυσκολίες με τα ελαστικά. Από την άλλη η R1 ήταν ήδη στα μέτρα του, με τα κλιπ-ονς και τα μαρσπιέ να βρίσκονται ακριβώς εκεί που θέλει και η μόνη αλλαγή που έκανε ήταν στο να προσαρμόσει το quickshifter στις απαιτήσεις του.

Παρότι οι πρωινές δοκιμές είχαν μειωμένη δράση μέσα στη πίστα, όλες οι ομάδες δούλεψαν πυρετωδώς ώστε να προετοιμαστούν όσο το δυνατόν καλύτερα για το πρώτο αγώνα της ερχόμενης σεζόν. Μηχανικοί και αναβάτες εστίασαν στο να βρουν τη κατάλληλη εργονομία στις μοτοσυκλέτες τους –μην ξεχνάμε πως φέτος υπήρξαν πολλές μεταγραφές και οι περισσότεροι οδηγούν για πρώτη φορά τη νέα τους μοτοσυκλέτα- αλλά και το στήσιμο των αναρτήσεων.

Οι πέντε ταχύτεροι του πρωινού session

  1. Michael van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team) 2’04.321
  2. Leon Camier (BARNI Racing Team) 2’04.690
  3. Garrett Gerloff (GRT Yamaha WorldSBK Junior Team) 2'04.818
  4. Toprak Razgatlioglu (Pata Yamaha WorldSBK Team) 2’06.268
  5. Scott Redding (Aruba.it Racing Team WorldSBK) 2’06.315

Όσο η μέρα κυλούσε, οι καιρικές συνθήκες καλυτέρευαν με την πίστα να στεγνώνει σιγά-σιγά και τους χρόνους να πέφτουν κάτω απ’ τα δύο λεπτά. O Redding θέλοντας να κάνει αισθητή την παρουσία του, μιας και ήδη ξέρει την V4R την σαν τη παλάμη του απ’ το BSB, ανέβασε το ρυθμό του και βρέθηκε να ηγείται τον χρονομετρήσεων, ενώ έκλεισε τη πρώτη μέρα ολοκληρώνοντας 51 γύρους και τελικά ήρθε δεύτερος στον πίνακα των χρόνων. Στις 14:00 ο πεντάστερος Rea μπήκε στην πίστα και έθεσε τον ταχύτερο χρόνο για την πρώτη μέρα των δοκιμών, ενώ εστίασε μαζί με τον αρχηγό της ομάδας Pere Riba στη ρύθμιση της γεωμετρίας ώστε η ZX-10RR να στρίβει πιο εύκολα αλλά να μην χάνει τη σταθερότητά της. Ο φετινός πρωταθλητής είχε μια πτώση, όμως δεν τραυματίστηκε.

Για τον Chaz Davies (Aruba.it Racing Ducati) ήταν η πρώτη φορά που θα οδηγούσε την V4R στην Aragon σε επίσημες δοκιμές στο 100% της φυσικής του κατάστασης, αφού πέρσι τέτοια εποχή ήταν σε αναμονή για να χειρουργήσει την κλείδα του. Εστίασε κυρίως στη ρύθμιση του πλαισίου και στα ηλεκτρονικά της μοτοσυκλέτας του, ενώ ολοκλήρωσε τη πρώτη μέρα στην τέταρτη θέση. Ο Alex Lowes (Kawasaki Racing Team WorldSBK) βρέθηκε για πρώτη φορά στη σέλα της ZX-10RR και με μια νέα ομάδα. Ολοκλήρωσε τις δοκιμές με 37 γύρους, έχοντας περίπου 1” διαφορά απ’ τον Rea και ήρθε έκτος.

Μεγάλος ανταγωνισμός υπήρχε και στην Pata Yamaha με τον Michael van der Mark να είναι ο ταχύτερος με R1, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση, ενώ ο Razgatliolgu έκλεισε την πεντάδα δουλεύοντας κυρίως στο τρίγωνο της εργονομίας. Επίσης είπε, πως στο στεγνό η R1 του φάνηκε πραγματικά εκπληκτική και πως δεν περίμενε να πέσει στο 1:51, όμως χρειάζεται περισσότερο χρόνο εξοικείωσης. Σχετικά με το νέο περιβάλλον που βρίσκεται, αισθάνεται μια μικρή πίεση απ’ τον ομόσταβλό του van der Mark, αλλά του αρέσει πολύ η ομάδα και η συνεργασία τους.

Στην GRT Yamaha WorldSBK Junior Team, ο Gerloff έκλεισε την μέρα του με 52 γύρους και ήρθε έβδομος με τον χρόνο του να βελτιώνεται αισθητά στο στεγνό. Προσπάθησε να μπει στο ρυθμό της πίστας, διότι είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται στην Aragon, ενώ με τα ελαστικά να είναι διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιούν στο MotoAmerica ήθελε περισσότερο χρόνο εξοικείωσης. Η αίσθηση που του έδινε η R1, ήταν πολύ θετική και ο στόχος τους για φέτος είναι να είναι αρκετά ανταγωνιστικός απέναντι στον ομόσταβλό του Caricasulo, που ήρθε ένατος στον πίνακα των χρονομετρήσεων, αλλά και απέναντι στους αναβάτες της Pata Yamaha.

Ανάμεσα στους αναβάτες της GRT βρέθηκε ο Leon Camier που εστίασε αποκλειστικά στο να εξοικειωθεί πρώτα με την V4R και να την μάθει καλύτερα, πριν προχωρήσει σε πιο ουσιαστικές ρυθμίσεις.

Τέλος, "ηχηρή" ήταν η...απουσία της Honda και των Bautista και Haslam που θα έχει φέτος για αναβάτες, αυξάνοντας έτσι το ενδιαφέρον για τις δυνατότητες της CBR1000RR-R απέναντι στον ανταγωνισμό, αλλά και της BMW με τους Sykes και Laverty.

Οι χρόνοι της πρώτης μέρας:

  1. Jonathan Rea (Kawasaki Racing Team WorldSBK) 1’50.416 – 27 γύροι
  2. Scott Redding (Aruba.it Racing – Ducati) 1’50.868 – 51 γύροι
  3. Michael van der Mark (Pata Yamaha WorldSBK Team) 1’50.941 – 39 γύροι
  4. Chaz Davies (Aruba.it Racing – Ducati) 1’51.176 – 37 γύροι
  5. Toprak Razgatlioglu (Pata Yamaha WorldSBK Team) 1’51.313 – 47 γύροι
  6. Alex Lowes (Kawasaki Racing Team WorldSBK) 1’51.567 – 37 γύροι
  7. Garrett Gerloff (GRT Yamaha WorldSBK Junior Team) 1’51.867 – 52 γύροι
  8. Leon Camier (BARNI Racing Team) 1’52.902 – 37 γύροι
  9. Federico Caricasulo (GRT Yamaha WorldSBK Junior Team) 1’53.514 – 57 γύροι
Ετικέτες

Bimota - Επιστρέφει στα Motul WSBK το 2025!

Με κινητήρα από το ZX-10RR, αλλά με διαφορετικό πλαίσιο - Ένα βήμα παραπάνω από την πρακτική του Pierer Group στο MotoGP
motomagBimota – Η επιστροφή του θρύλου στα Motul WSBK το 2025
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

24/4/2024

Η Bimota, μετά από πολλά χρόνια απουσίας από το Παγκόσμιο αγωνιστικό στερέωμα, επιστρέφει μέσω της συνεργασίας της με την Kawasaki στα Motul WSBK το 2025, με το πλαίσιο να είναι ιταλικής κατασκευής, ενώ ο κινητήρας -και τα περισσότερα μέλη της ομάδας- θα προέρχονται από το Akashi.

Οι παλαιότεροι θα γνωρίζουν ότι η Bimota δεν είναι άσχετη με τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετρώντας ήδη από το 1980, εφτά μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της, το πρώτο της Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα 350 κυβικά, με τον Jon Ekerold να οδηγεί στην κορυφή μία δίχρονη, δικύλινδρη Bimota YB3. Η επιτυχία συνεχίστηκε το 1987 με τον θρύλο Virginio Ferrari καβάλα στο YB4R να κατακτά το πρωτάθλημα στην κατηγορία TT Formula 1. Το 1988 ήταν η χρονιά που το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα SBK έκανε την εμφάνισή του, με τους Davide Tardozzi και Stephane Mertens να ανεβαίνουν 7 φορές συνολικά στο πρώτο σκαλί του βάθρου, στην παρθενική χρονιά του WSBK. Μετά από κάποια χρόνια αγωνιστικής ανομβρίας, ο ταλαντούχος εκλιπών Anthony Gobert με ένα SB8R είδε πρώτος την καρό σημαία στο υγρό Philip Island, το 2000.

Bimota – Η επιστροφή του θρύλου στα Motul WSBK το 2025

Μετά από 25 χρόνια, η Bimota σε συνεργασία με την Kawasaki επανέρχεται στο Παγκόσμιο στερέωμα των αγώνων, ξεκινώντας από τη σεζόν του 2025. Το πλαίσιο της μοτοσυκλέτας, που ακόμα δεν έχει εμφανιστεί, θα είναι της Bimota, σχεδιασμένο εντός των εγκαταστάσεών της, με τον τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα να έρχεται από το Ninja ZX-10RR. Και όχι μόνο αυτός, καθώς πολλά μέλη από την εργοστασιακή ομάδα της Kawasaki KRT θα μεταπηδήσουν στο box της Bimota. Ένα ορόσημο για την Kawasaki Racing Team, η οποία μετρά σχεδόν σαράντα χρόνια αγωνιζόμενη με μοτοσυκλέτες που μπορείς να αγοράσεις στην πλησιέστερη αντιπροσωπεία.

Η ονομασία της νέας ομάδας θα είναι "Bimota by Kawasaki Racing Team", όχι μόνο εξαιτίας της πράσινης ιστορίας στον θεσμό των Motul WSBK, αλλά και χάρη στο μειοψηφικό πακέτο του 49,9%της Bimota, το οποίο ανήκει στο Akashi από το 2019. Όπως είναι λογικό, ένας βασικός στόχος για τη δημιουργία της νέας ομάδας είναι η διαφήμιση της Bimota, καθώς μέσα από τους αγώνες θα μπορέσει να προωθήσει καλύτερα τις μοτοσυκλέτες της (και πρώτα απ' όλα κάποια μελλοντική replica της αγωνιστικής της μοτοσυκλέτας), αγγίζοντας ένα ευρύτερο κοινό. Με τη σειρά του, η αύξηση της δημοφιλίας της ιταλικής εταιρείας που κατασκευάζει μοτοσυκλέτες-έργα τέχνης στο χέρι, με εξαιρετική προσοχή στην λεπτομέρεια, αναμένεται να φέρει γενικότερη αύξηση στις πωλήσεις μοτοσυκλετών Bimota και περισσότερα έσοδα στα ταμεία.

Bimota – Η επιστροφή του θρύλου στα Motul WSBK το 2025

Το επόμενο λογικό βήμα λοιπόν έγινε, από την στιγμή που η Kawasaki απέκτησε το πλειοψηφικό πακέτο της ιταλικής εταιρείας. Σε αντίθεση με το παρελθόν, αυτή την φορά η Bimota έχει ισχυρότερη οικονομική επιφάνεια, χάρη στην στήριξη του Akashi. Ταυτόχρονα, η τεχνογνωσία των πράσινων, οι οποίοι μετρούν ήδη 7 Παγκόσμιους τίτλους, θα αποτελέσει σημαντικό υποστηρικτικό παράγοντα, γλιτώνοντας χρόνο, κόπο και χρήμα από την δημιουργία ενός τμήματος R&D από το μηδέν.

Bimota – Η επιστροφή του θρύλου στα Motul WSBK το 2025

Αν και η αγωνιστική μοτοσυκλέτα της Bimota δεν έχει ακόμα παρουσιαστεί, δεν περιμένουμε να δούμε στις πίστες το ιδιόρρυθμο hub-steering μπροστινό του εργοστασίου από το Rimini. Αν και με πολλά πλεονεκτήματα, το βασικό μειονέκτημα της απουσίας σωστής πληροφόρησης τέτοιου είδους συστημάτων διεύθυνσης για το τι ακριβώς συμβαίνει κάτω από τον μπροστινό τροχό, έχει αφήσει το πιο απλό κατασκευαστικά τηλεσκοπικό πιρούνι να κυριαρχήσει στους αγώνες.

Ετικέτες