Το μεγαλύτερο Test Ride Event της Ελλάδας – Ένα απίστευτο μοτοσυκλετιστικό διήμερο!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/6/2016

---UPDATE 2017---

Φέτος το Test Ride Event προγραμματίζεται λίγο μετά την Έκθεση Μοτοσυκλέτας στις 6 και 7 Μαίου 2017! Μέχρι να οριστικοποιηθεί η ημερομηνία και η τοποθεσία, διαβάστε όλα όσα κάναμε πέρσι, στην δεύτερη διοργάνωση ενός Test Ride Event που έγινε θεσμός και αποτελεί το μεγαλύτερο του είδος του!

 

Test Ride Event 2016:

Στις 28 και 29 Μαΐου, πολυάριθμοι φίλοι του περιοδικού MOTO, συγκεντρώθηκαν στα Μέγαρα για το μεγαλύτερο Test Ride που διοργανώνεται στην Ελλάδα, και σύμφωνα με όσα έχουμε δει ίσως και το μεγαλύτερο ολόκληρης της Ευρώπης. Πότε άλλωστε έχουν συγκεντρωθεί τόσες πολλές εταιρίες σ’ ένα test ride και μάλιστα σε πίστα, με τον κόσμο να οδηγεί δωρεάν τις μοτοσυκλέτες;

 

Το MOTO έχει οργανώσει πολλά test ride για τους αναγνώστες του, αλλά όταν πέρσι - για πρώτη φορά - αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε τόσες πολλές μοτοσυκλέτες στην πίστα, ήταν δικαιολογημένη μία μικρή δόση δυσπιστίας για την τελική εκδοχή. Και εμείς άλλωστε είχαμε αμφιβολίες. Θα έρθει μέχρι τα Μέγαρα τόσος κόσμος που να δικαιολογούνται όλα αυτά τα μεγάλα έξοδα; Αν πάλι έχουμε πάρα πολλές συμμετοχές, θα καταφέρουμε να τους υποδεχτούμε όλους; Κι όμως πέρσι ξεπεράσαμε τα 7.400 test ride που σημαίνει ότι όχι μόνο ήρθαν πολλοί από τους αναγνώστες μας, αλλά οδήγησαν και πολλές μοτοσυκλέτες! Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα το πρώτο Test Ride Event και το κερδίσαμε, αφού ο κόσμος αλλά και οι εταιρίες που συμμετείχαν την πρώτη χρονιά, μας ζητούσαν να το οργανώσουμε ξανά. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που περισσότερο με ισχυρή απαίτηση και λιγότερο ως παράκληση, ζητούσαν να γίνει και αλλού, ώστε να μην χρειάζεται να ταξιδέψουν! Κι αυτό παρόλο που είχαν έρθει παρέες από νησιά, από βόρειο Ελλάδα, υπήρχαν άνθρωποι που ταξίδεψαν και αυθημερόν ενώ γυρνούσαν όλη την ημέρα στην πίστα.

Δείτε ένα trailer από το ρεπορτάζ του φετινού Test Ride Event:

 

Πέρσι λοιπόν η επιτυχία ήταν τέτοια και το ενδιαφέρον του κόσμου τόσο, που είχαμε την υποχρέωση να επαναλάβουμε το Test Ride Event, κι έτσι ακριβώς έγινε! Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, στο τέλος Μαΐου - υποδεχτήκαμε 1.500 φίλους της μοτοσυκλέτας που οδήγησαν 81 διαφορετικά μοντέλα σε δύο ξεχωριστές πίστες, απολαμβάνοντας την φιλοξενία και την οργάνωση του MOTO! Μεγάλο άγχος και τεράστιο αίσθημα ευθύνης για να προλάβουν όλοι να οδηγήσουν και μάλιστα πολλά διαφορετικά μοντέλα. Ωστόσο φέτος ο κόσμος ερχόταν πιο ενημερωμένος, τόσο για την διαδικασία, όσο και για το πνεύμα της εκδήλωσης. Το αποτέλεσμα είναι να ακούμε συνέχεια το ευχαριστώ, ακόμα κι όταν αναγκαζόμασταν να κόψουμε από κάποιον συμμετέχοντα το ειδικό βραχιολάκι, γιατί είχε παραβεί τους κανόνες στην πίστα! Πέρσι είχαμε εκατοντάδες σχόλια σε όλα τα κοινωνικά μέσα, στο motomag, σε email, ακόμα και σε τηλέφωνα στο γραφείο του περιοδικού, με την ευχή να ξανά γίνει και με ευχαριστήρια που όλη μέρα στον καυτό ήλιο, υποδεχόμασταν τον κόσμο έχοντας την αγωνία να περάσει μερικές όμορφες ώρες στην πίστα. Στον αντίστοιχο απολογισμό του πρώτου Test Ride Event, σκεφτήκαμε να ξεδιαλύνουμε τα αρνητικά σχόλια και να τα δημοσιεύσουμε! Γιατί τα αρνητικά που ακούγαμε είχαν να κάνουν αποκλειστικά με την διαδικασία, που πρώτη φορά εφαρμοζόταν και ήταν από μόνα τους επεξηγηματικά, ορίστε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από πέρσι: «…και δεν με άφηναν να διαλέξω μοτοσυκλέτα -  κατάφερα και πήρα τα MT09, RC390, Gsr 750, Super duke 1290, Street triple, Z1000, Hayabusa, Duke 690 και kymco xciting» Δηλαδή εκείνος που παραπονιόταν για την διαδικασία τελικά οδήγησε 9 μοτοσυκλέτες σε πίστα –δωρεάν- είδε φίλους και πέρασε όμορφα!

 

 

 

Φέτος όμως είχαμε μονάχα όμορφα σχόλια και βασικός λόγος είναι ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι το Test Ride Event του MOTO είναι μία γιορτή της μοτοσυκλέτας, ούτε track day, ούτε ευκαιρία σύγκρισης. Φυσικά και συνυπάρχουν όλα μαζί, όπως η ευκαιρία να δοκιμάσεις μία μοτοσυκλέτα που ενδιαφέρεσαι να αγοράσεις, ωστόσο η πιο σωστή αντιμετώπιση είναι να το δει κανείς σαν μία ζωντανή έκθεση, μία έκθεση που οδηγείς τα εκθέματα. Έρχεσαι να δεις τις μοτοσυκλέτες που είναι συγκεντρωμένες σε ένα σημείο και να τις οδηγήσεις δωρεάν, χωρίς είσοδο, χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες. Εμείς αυτό που θέλουμε σαν περιοδικό μοτοσυκλέτας είναι να βλέπουμε ευχαριστημένο κόσμο να οδηγεί συνέχεια στην πίστα και είναι ο μόνος λόγος που μπαίνουμε σε όλο αυτό τον κόπο. Και αξίζει κάθε λεπτό! Από τα email και τις ευχές που εισπράττουμε, μέχρι τα χαμόγελα που βλέπουμε, η ανταμοιβή είναι τεράστια!

 

Φέτος βελτιώσαμε ακόμα περισσότερο την ροή των γκρουπ των μοτοσυκλετών, διατηρώντας τον αυστηρό κανόνα που έχουμε θέσει για συγκεκριμένο αριθμό μοτοσυκλετών που γυρνούν ταυτόχρονα στην πίστα. Με χορογραφημένες διαδικασίες όμως, καταφέραμε να έχουμε ένα τρίτο γκρουπ να μπαίνει στην πίστα, την στιγμή που το πρώτο έβγαινε έξω και ένα τέταρτο προετοιμαζόταν στις μοτοσυκλέτες. Το αποτέλεσμα είναι να αναχωρούν 11 ή 12 μοτοσυκλέτες κάθε τρία λεπτά!

 

Ταυτόχρονα ενημερώσαμε τον κόσμο για την συλλογική σκέψη που είχε την πρώτη χρονιά, ώστε να μην έρθουν μαζεμένοι την ίδια ώρα. Πέρσι στις 8:30 το πρωί του Σαββάτου είχαμε 400 άτομα να περιμένουν να οδηγήσουν. Είχαν όλοι τους σκεφτεί το ίδιο ακριβώς πράγμα: Θα πάμε νωρίς που δεν θα είναι κανείς! Φέτος, και αφού το επαναλάβαμε πολλές φορές, αυτή την σκέψη την διατήρησαν περίπου οι μισοί, ενώ μέχρι και αργά το απόγευμα ερχόταν συνέχεια κόσμος. Έτσι η ροή των επισκεπτών ήταν απόλυτα φυσιολογική για μία τέτοια εκδήλωση, με τον μέσο χρόνο αναμονής κάτω από τις τέντες όταν υπήρχαν πολλά άτομα, να μην ξεπερνά τα δέκα λεπτά!

 

 

Είδαμε πολύ λιγότερο κόσμο να έχει έρθει να οδηγήσει με αθλητικά παπούτσια ή χωρίς γάντια συγκριτικά με πέρσι και αυτό μας κάνει ακόμα πιο χαρούμενους, καθώς είναι μία ακόμα μικρή συμβολή του MOTO, προς την βελτίωση του μοτοσυκλετιστικού πνεύματος.

 

Είδαμε συμμετέχοντες, αγνώστους μεταξύ τους, να δανείζουν γάντια σε κάποιον που είχε έρθει χωρίς αυτά, για να μπορέσει να μπει στην πίστα. Ακόμα και παπούτσια είδαμε να ανταλλάσσουν!

 

Είδαμε ανθρώπους να έχουν βρεθεί σε μοντέλο που δεν σκεφτόντουσαν για αγορά και να επιστρέφουν με τελείως διαφορετική εντύπωση, κι άλλους να «ανακαλύπτουν» μοτοσυκλέτες που είχαν ξεχάσει να εντάξουν στην πεντάδα ή δεκάδα που είχαν στοχεύσει για να οδηγήσουν.

 

Κι έπειτα σε κάθε γκρουπ ακούγαμε νέες –απίστευτες- ατάκες! Ευχαριστούμε λοιπόν όλους εσάς που ήρθατε, για την πρόσχαρη διάθεση που μεταφέρατε και τον ενθουσιασμό σας. Ευχαριστούμε τους χορηγούς μας, που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαμε να σηκώσουμε μόνοι μας το μεγάλο κόστος, καθώς και όλες τις εταιρίες που συμμετείχαν! Για άλλη μία χρονιά οι εταιρίες έδωσαν δυναμικό παρόν στο κάλεσμα του MOTO αποδεικνύοντας την διάθεση τους να βρίσκονται κοντά στον κόσμο της μοτοσυκλέτας! Δεσμευόμαστε λοιπόν ότι πλέον το Test Ride Event θα αποτελεί θεσμό και στοχεύουμε να το εξελίξουμε ακόμα περισσότερο!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ετικέτες

Custom special: DMOL Airforce!

Φόρος τιμής στον Giovanni Ravelli
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

19/1/2018

Η ιστορία αυτού του Moto Guzzi LeMans Mk II του 1982, είναι μία σκέτη περιπέτεια. Αφού στούκαρε με φορτηγό, έμεινε να σαπίζει στον ήλιο και την βροχή της ιταλικής εξοχής, για σχεδόν δύο δεκαετίες. Ξεθάφτηκε, κυριολεκτικά, φορτώθηκε για να ταξιδέψει μέχρι το Λονδίνο και γλιτώνοντας άλλο ένα στουκάρισμα, έφτασε στο γκαράζ όπου λύθηκε πλήρως, πέρασε από λεπτομερές καθάρισμα με ατμό κι αποκάλυψε ότι πέρα από κάθε προσδοκία ο κινητήρας του ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, αντέχοντας μία ζωή έκθεσης στις καιρικές συνθήκες.

Οι DMOL (Death Machines of London) αποφάσισαν ότι αυτό το Moto Guzzi έπρεπε να γίνει μία custom μοτοσυκλέτα που να αποτελεί φόρο τιμής στον Giovanni Ravelli, συνιδρυτή της φίρμας. Ο Ravelli ήταν μία χαρισματική προσωπικότητα, που ενέπνευσε το σήμα της ιστορικής μάρκας η οποία προϋπήρχε του Β’ΠΠ, σε αντίθεση με αρκετές από μάρκες που ξεπήδησαν αμέσως μετά, εξαιτίας της ανέχειας που ακολούθησε την λήξη του. Πρόκειται λοιπόν για μία ιταλική μάρκα που βασίστηκε στο πάθος αντί για την ανάγκη κι ο Ravelli είχε παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτό.

Όταν ιδρύθηκε στις 15 Μαρτίου του 1921 η Moto Guzzi από τους κεφαλαιούχους Emanuele-Vittorio και Giorgio Parodi με τον Carlo Cuzzi, σύντροφοι στην Ιταλική στρατιωτική αεροπορία, ο κοινός τους φίλος Ravelli, μετρούσε ήδη δύο χρόνια νεκρός. Κι όμως, ένας από τους καλύτερους πιλότους του Α’ΠΠ με το παρατσούκλι “The Italian Devil” στους αγώνες που έπαιρνε μέρος, ταχύτατος σε ξηρά κι αέρα, ήταν ο άνθρωπος που ενέπνευσε το όραμα της δημιουργίας μίας νέας μάρκας στους δύο φίλους του. Όταν σκοτώθηκε σε ατύχημα δοκιμαστικής πτήσης, οι δυο τους συνέχισαν το όραμά του και το λογότυπο της Moto Guzzi δημιουργήθηκε στην μνήμη του κι ως ένδειξη τιμής προς την αεροπορία.

Με λίγα λόγια οι αιθέρες και η Moto Guzzi ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες εκείνη την εποχή, ενώ το πνεύμα του Giovanni Ravelli συνέχισε να ακολουθεί για πολλά χρόνια τα πρώτα βήματα της μάρκας, καθώς τα πλαίσια φτιάχνονταν με βάση την κληρονομιά που άφησε πίσω του.

Οι DMOL λοιπόν δεν θα μπορούσαν να δώσουν καλύτερο όνομα από το «AIRFORCE» στο εμπνευσμένο αυτό μοντέλο που κατασκεύασαν, κρατώντας και το πλαίσιο, επίσης σε μία ένδειξη τιμής προς τον Ravelli, με την ευρύτερη έννοια πως ήταν το μυαλό πίσω από τα πλαίσια στα πρώτα βήματα της φίρμας. Πρακτικά η στάση τους ήταν, πως από την στιγμή που το Mk II LeMans έστριβε, δεν χρειαζόταν να το πειράξουν και πολύ. Επίσης είχαν σκοπό να το παρουσιάσουν στην επέτειο των γενεθλίων του, στις 14 Ιανουαρίου δηλαδή, αν κι αρχικά δούλεψαν με περιθώριο ακριβώς 112 ημερών εργασίας, για να το προωθήσουν στην μεγάλη έκθεση custom της Αγγλίας.

Το φαίρινγκ και το ρεζερβουάρ είναι αλουμινένια, σφυρήλατα στο χέρι, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχει πολύ δουλειά αλλά όχι βέβαια στο επίπεδο που έχουν επιδείξει οι δικοί μας εδώ, στην DNA Filters -παρόλο που δεν είναι «καστομάδες»- ούτε φυσικά με τόσο εξιδεικευμένα εργαλεία κι αψεγάδιαστο αποτέλεσμα, ωστόσο κρύβει απίστευτη δουλειά και πρέπει να τους αναγνωριστεί.

Χρησιμοποίησαν την παλιά καλή τεχνική, όπου σε ένα ξύλινο ομοίωμα το μέταλλο χτυπιέται με το χέρι, αφήνοντας μία σειρά από ατέλειες που κανονικά στοκάρονται και βάφονται. Εδώ όμως τρίφτηκαν κι αφέθηκαν εκτεθειμένες στο μάτι, άλλο ένα σημείο που θυμίζει λίγο τα μαχητικά της εποχής του Giovanni…   

Αυτό που κλέβει την παράσταση σε αυτή την μοτοσυκλέτα, είναι πως οι DMOL μελέτησαν την ιστορία του Giovanni, τις μοτοσυκλέτες που έτρεχε και την κληρονομιά που άφησε με τον πρόωρο θάνατό του, ξεκινώντας κάθε εξάρτημα με το ερώτημα «τι θα έκανε εκείνος…»

Πρόκειται λοιπόν για μία Moto Guzzi που μοιάζει στο υποθετικό παρελθόν της, κατά το οποίο ο Giovanni ζούσε στην ίδρυσή της!

Οι DMOL έφτιαξαν την τροφοδοσία από την αρχή, επανασχεδιάζοντας μία πιο λιτή εισαγωγή αέρα, τοποθέτησαν καρπυρατέρ 36 χιλιοστών Dell’Orto που ξεκάθαρα φαίνεται που επενέβησαν... Από το πλαίσιο κόπηκαν σύνδεσμοι και βάσεις που πλέον δεν χρειάζονταν πουθενά και ο λαιμός άλλαξε με την κάστερ να αυξάνεται κατά 3 μοίρες, στις 30 ενώ ελαφρώς μάκρυνε και το ψαλίδι που προέρχεται από ένα Moto Guzzi California και το θυμίζει αμυδρά. Το California έχει δύο αμορτισέρ, οπότε η μετατροπή στο «Airforce» ήταν εκτεταμένη, όπως και τα κέντρα των τροχών που επίσης προέρχονται από τον ίδιο δότη, και τοποθετήθηκαν σε αλουμινένιες ζάντες. Όλα αυτά αναδεικνύονται οπτικά με το «Airforce Γκρι» που το έβαψαν και τα ελαστικά με όψη εποχής. Τα φρένα είναι της Brembo και οι τριακοσάριδες δίσκοι χειροποίητοι με το πιρούνι να ανήκει σε Aprilia RS250 ρυθμισμένο για το νέο βάρος που πρέπει να σηκώσει.

Όλα τα περιφερειακά είναι επίσης χειροποίητα, τα γκριπ, οι μανέτες, τα μαρσπιέ.. Μπροστά ο προβολέας είναι Xenon και πίσω LED ενώ, έτσι για πλάκα, το immobiliser μπήκε σε ένα στερεοφωνικό καρφί, κι έτσι το να την βάζεις μπροστά, είναι σαν να βισματώνεις κιθάρα. Το όργανο είναι έξυπνα φτιαγμένο, με ένα οικιακό dimmable LED κι έναν επίσης οικιακό οδηγό, που συνδέθηκαν με τρόπο ώστε η φωτεινή ένδειξη να αποτυπώνει την ταχύτητα. Η σέλα είναι ραμμένη στο χέρι, κι ακολουθεί το ρεζερβουάρ δημιουργώντας μία έξυπνη συνέχεια. Αρχικά σχεδιασμένη για την έκθεση Bike Shed τον περασμένο Μάιο, το AIRFORCE δεν είχε φτάσει στο αποτέλεσμα που ήθελαν, τελειοποιώντας το για την επέτειο των γενεθλίων του Giovanni...

Photo:Ivo Ivanov

Ετικέτες